Κατανόησις των Θαυμάτων της Βίβλου
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ τής Βίβλου έχουν από πολύν καιρό συναρπάσει αναγνώστας του Λόγου του Θεού. Χωρίς αμφιβολία έχετε διαβάσει ή ακούσει για μερικά από τα εκπληκτικά θαύματα που έκαμε ο Ιησούς Χριστός, όπως τη μετατροπή νερού σε κρασί και την ανάστασι ανθρώπων εκ νεκρών. Μερικοί άνθρωποι, φυσικά, υπήρξαν σκεπτικοί με τα θαύματα της Βίβλου. Αλλά με το ν’ αποκτήσετε περισσότερη γνώσι όσον αφορά αυτό το αξιοσημείωτο θέμα, θα είσθε καλύτερα κατηρτισμένος για να βοηθήσετε άλλους ν’ αποκτήσουν κατανόησι των θαυμάτων της Βίβλου, οικοδομώντας έτσι την πίστι των.
Για να ικανοποιηθή η ερευνητική διάνοια επάνω σ’ αυτό το ζήτημα των θαυμάτων απαιτείται η απόδειξις που σχετίζεται μ’ αυτά να δείχνη (1) μια ανωτέρα δύναμι, (2) τη δυνατότητά των από επιστημονική άποψι και (3) τον λόγο ή τον σκοπό των θαυμάτων. Ένα θαύμα, που είναι εκπληκτικό στα μάτια του θεατού, είναι κάτι πέραν από την ικανότητά του να το κάμη αυτός ή ακόμη και να το καταλάβη πλήρως. Είναι ένα έργο που απαιτεί μεγαλύτερη δύναμι και γνώσι απ’ αυτήν που έχει. Αλλά από την άποψι εκείνου ο οποίος είναι η πηγή αυτής της δυνάμεως αυτό δεν είναι θαύμα. Το κατανοεί και έχει την ικανότητα να το κάμη.
Η κατανόησις των θαυμάτων της Βίβλου, λοιπόν, αρχίζει από την πίστι σε μια θεότητα. Αν ένα άτομο πιστεύη σε μια θεότητα, ιδιαίτερα στον Θεό της δημιουργίας, δεν μπορεί ν’ αρνηθή με συνέπεια τη δύναμι του Θεού να κάμη πράγματα που εμπνέουν θαυμασμό στα μάτια των ανθρώπων.—Ρωμ. 1:20.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
Αλλά πώς πρέπει να εννοήσωμε τη σχέσι των θαυμάτων με τους φυσικούς νόμους; Οι ερευνηταί, με τη μελέτη, παρετήρησαν πολλές ομοιόμορφες λειτουργίες στα πράγματα της φύσεως, και διεπίστωσαν νόμους οι οποίοι διέπουν αυτή την ομοιομορφία. Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία μάς δίνει ένα παράδειγμα ενός «νόμου της φύσεως,» του νόμου της βαρύτητος. Οι επιστήμονες παραδέχονται το περίπλοκο αλλά και την αξιοπιστία αυτών των νόμων, και με το να τους ονομάζουν «νόμους» υπονοούν την ύπαρξι Εκείνου ο οποίος έχει θέσει σε λειτουργία αυτούς τους νόμους.
Οι σκεπτικισταί, οι οποίοι παραδέχονται αυτούς τους νόμους, θεωρούν ένα θαύμα ως παραβίασι αυτών των νόμων, τους οποίους παραδέχονται, λογικώς, ως αμετακλήτους και άκαμπτους· επομένως, λέγουν, θαύματα δεν συμβαίνουν ποτέ. Ωστόσο, είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι αυτοί δεν εννοούν πλήρως τη λειτουργία αυτών των νόμων. Εν τούτοις, η στάσις των είναι ότι ‘αν κάτι δεν είναι κατανοητό σ’ εμάς και δεν μπορούν να μας το εξηγήσουν με το μέτρο τής γνώσεως που έχομε γι’ αυτούς τους νόμους, τότε αυτό δεν μπορεί να συμβή.’
Αλλά αξιόλογοι επιστήμονες είναι ολοένα πιο προσεκτικοί στο να λέγουν για ένα ωρισμένο πράγμα ότι είναι αδύνατο. Ο Καθηγητής Τζων Ρ. Μπρόμπεκ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας είπε:
«Ένας επιστήμων δεν μπορεί πια να λέγη εντίμως ότι κάτι είναι αδύνατο. Μπορεί μόνο να λέγη ότι είναι απίθανο. Αλλά μπορεί να πη ότι κάτι είναι αδύνατο να εξηγηθή με τους ορισμούς τής τωρινής μας γνώσεως. Η επιστήμη δεν μπορεί να πη ότι όλες οι ιδιότητες της ύλης και όλες οι μορφές ενεργείας είναι γνωστές. . . . [Για να γίνη ένα θαύμα] κάτι που πρέπει να προστεθή είναι μια πηγή ενεργείας άγνωστη στις βιολογικές και φυσικές επιστήμες μας. Στις Γραφές μας αυτή η πηγή ενεργείας προσδιορίζεται ως η δύναμις του Θεού.»—Περιοδικό «Τάιμ,» 4 Ιουλίου 1955.
Από τον καιρό που έχει γίνει αυτή η δήλωσις, περαιτέρω επιστημονικές εξελίξεις την κατέστησαν ακόμη πιο εμφατική.
Αλλά σταθήτε και σκεφθήτε το, κατανοούν οι επιστήμονες πλήρως τις ιδιότητες της θερμότητος, του φωτός, της ατομικής και πυρηνικής ενεργείας, του ηλεκτρισμού ή οποιασδήποτε άλλης μορφής ενεργείας, ακόμη και κάτω από ομαλές συνθήκες; Όχι· και ακόμη πιο ελλειπής είναι η κατανόησίς των όσον αφορά αυτές τις ιδιότητες κάτω από ασυνήθεις συνθήκες.
Παραδείγματος χάριν, μόλις προσφάτως έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες υπό συνθήκες μεγάλου ψύχους, αλλά σ’ αυτό το βραχύ χρονικό διάστημα, πολλές παράδοξες ενέργειες των στοιχείων έχουν παρατηρηθή. Ο μόλυβδος, ο οποίος δεν είναι ιδεώδης αγωγός ηλεκτρισμού, όταν βυθισθή μέσα σε υγρό ήλιον κατεψυγμένο σε θερμοκρασία 456 βαθμών Φαρενάιτ κάτω από το μηδέν, παραδόξως γίνεται ένας εξαίρετος αγωγός και ισχυρός ηλεκτρομαγνήτης όταν τοποθετηθή κοντά του μια μαγνητική ράβδος. Σε μια τέτοια υπερβολικά ψυχρή θερμοκρασία αυτό το ίδιο το ήλιον φαίνεται να περιφρονή το νόμο της βαρύτητος με το ν’ ανεβαίνη από τα πλευρά του υαλίνου δοχείου προς το χείλος, και να χύνεται έξω από το δοχείο.—Ύλη, Λάιφ Σάιενς Λάιμπρερυ, σελίδες 68, 69 (στην Αγγλική).
ΚΑΜΜΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τέτοιες ανακαλύψεις έχουν καταπλήξει τους επιστήμονας και φαίνονται ν’ ανατρέπουν προηγούμενες ιδέες των. Πώς, λοιπόν, μπορεί οποιοσδήποτε να πη ότι ο Θεός παρεβίασε τους νόμους του με το να κάμη ισχυρά έργα που φαίνονται εκπληκτικά και θαυματουργικά στους ανθρώπους; Ασφαλώς ο Δημιουργός του φυσικού σύμπαντος έχει κάτω από τέλειο έλεγχο αυτά που έχει δημιουργήσει και μπορεί να χειρίζεται αυτά τα πράγματα μέσα στα πλαίσια των νόμων που έχει εμφυτεύσει σ’ αυτά. (Ιώβ κεφ. 38) Δεν είναι ανάγκη να παραβιασθή ένας νόμος. Ο Θεός δεν αντιφάσκει με τον εαυτό του. Μπορεί να φέρη τις καταστάσεις εκείνες που είναι αναγκαίες για να πραγματοποιηθούν αυτά τα έργα· μπορεί να επιταχύνη, να επιβραδύνη, να τροποποιήση ή να εξουδετερώση αντιδράσεις, και όλα αυτά να γίνουν μέσα στα πλαίσια των νόμων του.
Φυσικά ο επιστήμων δεν καταργεί ούτε υπερβαίνει φυσικούς νόμους όταν χρησιμοποιή περισσοτέρα θερμότητα ή ψύξι, ή περισσότερο οξυγόνο, και άλλα, για να επιταχύνη ή να επιβραδύνη μια χημική επεξεργασία. Εν τούτοις, οι σκεπτικισταί αμφισβητούν τα θαύματα της Γραφής περιλαμβανομένου και του «θαύματος» της δημιουργίας. Αυτοί οι οποίοι αμφισβητούν τη Γραφή βεβαιώνουν, στην πραγματικότητα, ότι γνωρίζουν τις συνθήκες και τις επεξεργασίες που έχουν λάβει ποτέ χώρα. Επιμένουν ότι η δράσις του Δημιουργού πρέπει να περιορίζεται μέσα στα στενά όρια της δικής των γνώσεως των νόμων που διέπουν τα φυσικά πράγματα.
Ένας Σουηδός καθηγητής της φυσικής του πλάσματος του αίματος αναγνωρίζοντας την περιωρισμένη γνώσι των επιστημόνων, ετόνισε τα εξής: «Κανένας δεν αμφισβητεί την υπακοή τής ατμοσφαίρας τής γης στους νόμους τής μηχανικής και της ατομικής φυσικής. Εν τούτοις, μας είναι ίσως εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσωμε πώς λειτουργούν αυτοί οι νόμοι σχετικά με κάποια δεδομένη κατάστασι η οποία περιλαμβάνει ατμοσφαιρικά φαινόμενα.» Ο καθηγητής εφήρμοσε αυτή τη σκέψι στην προέλευσι του σύμπαντος. Ο Θεός έθεσε τους φυσικούς νόμους, οι οποίοι κυβερνούν τη γη, τον ήλιο και τη σελήνη, μέσα στα πλαίσια των οποίων οι άνθρωποι μπόρεσαν να κάμουν θαυμάσια πράγματα. Ασφαλώς ο Θεός μπορούσε να κάμη τους νόμους να ενεργήσουν έτσι ώστε να παραγάγουν ένα αποτέλεσμα απροσδόκητο από τους ανθρώπους· δεν αποτελούσε πρόβλημα γι’ αυτόν να χωρίση την Ερυθρά Θάλασσα ώστε ‘τα ύδατα ήσαν ως τοίχος’ από κάθε πλευρά.—Έξοδ. 14:22.
Εφόσον η αναγνώρισις της υπάρξεως νόμου, όπως ο νόμος της βαρύτητος, προϋποθέτει την ύπαρξι νομοθέτου ανυπερβλήτου και υπερανθρώπου νοημοσύνης και δυνάμεως, γιατί ν’ αμφισβητήσωμε την ικανότητα του να κάνη θαυμαστά πράγματα; Γιατί να προσπαθούμε να περιορίσωμε τις ενέργειές του μέσα στην απείρως στενή έκτασι της γνώσεως και της πείρας του ανθρώπου; Ο Ιώβ περιγράφει το σκότος και τη μωρία στην οποία αφήνει ο Θεός να βυθισθούν εκείνοι οι οποίοι προβάλλουν έτσι τη σοφία των εναντίον της δικής του.—Ιώβ 12:16-25· παράβαλε Ρωμαίους 1:18-23.
ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΕΙΡΑ;
Το να ισχυρίζεται κανείς απλώς ότι θαύματα δεν έχουν γίνει, όπως κάνουν μερικοί, δεν αποδεικνύει ότι πράγματι δεν έχουν γίνει. Η αληθινότης κάθε ιστορικού γεγονότος που έχει αναγραφή μπορεί ν’ αμφισβητήται από κάποιον που ζη σήμερα, επειδή αυτός δεν το έζησε και δεν ζη τώρα κανένας αυτόπτης μάρτυς για να το βεβαιώση. Αυτό όμως δεν αλλάζει τα γεγονότα της ιστορίας.
Μερικοί δεν συμφωνούν με τις αφηγήσεις περί θαυμάτων επειδή, λέγουν, αυτά βρίσκονται σε αντίθεσι με την πείρα των ανθρώπων. Αν οι επιστήμονες είχαν λάβει πραγματικά αυτή τη στάσι, θα υπήρχε πολύ λιγώτερη έρευνα και ανάπτυξις νέων πραγμάτων και μεθόδων εκ μέρους των. Δεν θα συνέχιζαν, παραδείγματος χάριν, τις έρευνες για τη θεραπεία των «αθεραπεύτων» ασθενειών, ή για διαστημικά ταξίδια σε άλλους πλανήτες. Αυτά που έχουν επιτευχθή σήμερα θα προκαλούσαν έκπληξι στους ανθρώπους των αρχαίων χρόνων, και ένα μεγάλο μέρος της συνήθους καθημερινής πείρας της συγχρόνου ανθρωπότητος θα το έβλεπαν ως θαύματα.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ
Μερικοί που εναντιώνονται στη Βιβλική αφήγησι υποστηρίζουν ότι τα Βιβλικά θαύματα μπορούν να εξηγηθούν επιστημονικώς και λογικώς ως απλώς φυσικά συμβάντα. Είναι αλήθεια ότι έχουν χρησιμοποιηθή πράγματα όπως σεισμοί. (1 Σαμ. 14:15, 16· Ματθ. 27:51) Αλλ’ αυτό καθ’ εαυτό δεν βεβαιώνει ότι δεν υπήρχε το χέρι του Θεού σ’ αυτά τα γεγονότα. Όχι μόνο αυτά ήσαν δυνατά έργα καθ’ εαυτά (παραδείγματος χάριν, οι σεισμοί που ανεφέρθησαν προηγουμένως), αλλά επίσης ο χρόνος που συνέβησαν ήταν τέτοιος ώστε να καθιστά την πιθανότητα να συμβούν συντριπτικά αδύνατη.
Ένα παράδειγμα: Μερικοί ισχυρίσθηκαν ότι το μάννα που είχε προμηθευθή στους Ισραηλίτας μπορεί να βρεθή στην έρημο ως μια γλυκεία, γλοιώδης έκρυσις του δένδρου μυρίκη και θάμνων. Ακόμη και αν αυτός ο αμφίβολος ισχυρισμός ήταν αληθινός, η προμήθεια του μάννα στους Ισραηλίτας εξακολουθεί να παραμένη θαύμα λόγω του παράγοντος χρόνου, διότι δεν εμφανιζόταν στο έδαφος την εβδόμη ημέρα κάθε εβδομάδος. (Έξοδ. 16:4, 5, 25-27) Επί πλέον, ενώ γέμιζε σκουλήκια και βρωμούσε αν το κρατούσαν ως την επομένη μέρα, εν τούτοις δεν συνέβαινε αυτό όταν το κρατούσαν για να το φάγουν το σάββατο.—Έξοδ. 16:20, 24.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Κατανόησις των χαρακτηριστικών των Βιβλικών θαυμάτων βοηθεί να οικοδομήση κανείς πίστι στην αξιοπιστία των. Παραδείγματος χάριν, είναι αξιοσημείωτη η φανερή και δημοσία φύσις των. Μερικά έγιναν κατ’ ιδίαν ή παρουσία μικρών ομάδων, αλλά συχνά ήσαν δημόσια, μπροστά στις χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια παρατηρητάς. (Έξοδ. 14:21-31· 19:16-19) Τα έργα του Ιησού ήσαν φανερά και δημόσια. Δεν υπήρχε μυστικότης σ’ αυτά και εθεράπευε όλους όσοι προσήρχοντο σ’ αυτόν.—Ματθ. 8:16· 9:35· 12:15.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Βιβλικών θαυμάτων είναι ότι το ελατήριο εκείνου ο οποίος έκαμε το θαύμα δεν ήταν ιδιοτελής προβολή του ατόμου ή η επιθυμία να πλουτίση κάποιον, αλλά πρωτίστως να δοξασθή ο Θεός. (Ιωάν. 11:1-4, 15, 40) Τα θαύματα βοηθούσαν άλλους, μερικές φορές με άμεσο τρόπο σωματικώς και πάντοτε με πνευματικό τρόπο, ελκύοντας ανθρώπους στην αληθινή λατρεία.
Τα Βιβλικά θαύματα περιελάμβαναν όχι μόνο έμψυχα πράγματα, αλλά και άψυχα επίσης, όπως τον κατευνασμό του ανέμου και της θαλάσσης (Ματθ. 8:24-27), παύσι και έναρξι βροχής (1 Βασ. 17:1-7· 18:41-45), μετατροπή του νερού σε αίμα ή σε οίνο (Έξοδ. 7:19-21· Ιωάν. 2:1-11), και άλλα. Περιελάμβαναν επίσης σωματικές θεραπείες κάθε μορφής, ακόμη και λέπρας (2 Βασ. 5:1-14· Λουκ. 17:11-19), καθώς και τύφλωσι εκ γενετής. (Ιωάν. 9:1-7) Αυτή η μεγάλη ποικιλία θαυμάτων αποδεικνύει την αξιοπιστία των και την υποστήριξι του Δημιουργού. Διότι είναι λογικό ότι μόνο ο Δημιουργός θα μπορούσε ν’ ασκήση τόση επιρροή σε όλους τους τομείς της ανθρωπίνης πείρας και σε κάθε μορφή της ύλης.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Τα θαύματα εξυπηρετούσαν πολλούς σπουδαίους σκοπούς. Βασικώς βοηθούσαν την επιβεβαίωσι του γεγονότος ότι ένας άνθρωπος ελάμβανε δύναμι και υποστήριξι από τον Θεό. (Έξοδ. 4:1-9) Τόσο με τον Μωυσή όσο και με τον Ιησού οι άνθρωποι έβγαζαν αυτό το ορθό συμπέρασμα. (Έξοδ. 4:28-31· Ιωάν. 9:17, 31-33) Μέσω του Μωυσέως, ο Θεός είχε υποσχεθή την έλευσι ενός προφήτου. Τα θαύματα του Ιησού βοήθησαν τους παρατηρητάς να προσδιορίσουν την ταυτότητά του ως Εκείνου του Προφήτου.—Δευτ. 18:18· Ιωάν. 6:14.
Όταν η Χριστιανοσύνη ήταν νέα, τα θαύματα μαζί με το άγγελμα βοηθούσαν άτομα να ιδούν ότι πίσω από τη Χριστιανοσύνη ήταν ο Θεός και να μεταστραφούν από το προηγούμενο Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Με τον καιρό τα θαυματουργικά χαρίσματα που υπήρχαν τον πρώτον αιώνα επρόκειτο να παρέλθουν. Αποτελούσαν ανάγκη όταν η Χριστιανική εκκλησία ήταν στη νηπιακή κατάστασι.—1 Κορ. 13:8-11.
ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα δεν βλέπομε να κάνη ο Θεός τέτοια θαύματα μέσω των Χριστιανών δούλων του. Γιατί όχι; Διότι όλη η αναγκαία πληροφορία υπάρχει και είναι διαθέσιμη για τον εγγράμματο πληθυσμό του κόσμου και, για να βοηθούν οι αγράμματοι που δίνουν προσοχή, υπάρχουν ώριμοι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν γνώσι της Γραφής και σοφία που απέκτησαν από μελέτη και πείρα.
Δεν είναι ανάγκη να κάμη ο Θεός τέτοια θαύματα αυτή την εποχή για να πιστοποιήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο διωρισμένος του ελευθερωτής, ή για ν’ αποδείξη ότι υποστηρίζει τους δούλους του.
Ακόμη και αν ο Θεός εξακολουθούσε να δίνη στους δούλους του την ικανότητα να κάνουν θαύματα, αυτό δεν θα έπειθε τον καθένα, διότι ούτε και όλοι οι αυτόπται μάρτυρες των θαυμάτων του Ιησού αισθάνθηκαν την ώθησι να δεχθούν τις διδασκαλίες του. (Ιωάν. 12:9-11) Εξ άλλου, οι χλευασταί προειδοποιούνται από τη Γραφή ότι πρόκειται ακόμη να συμβούν καταπληκτικές πράξεις που θα εκτελέση ο Θεός με την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων.—2 Πέτρ. 3:1-10· Αποκάλ. κεφάλαια 18, 19.
Ώστε μπορεί να λεχθή ότι εκείνοι οι οποίοι αρνούνται την ύπαρξι θαυμάτων είτε δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ένας αόρατος Θεός και Δημιουργός, είτε πιστεύουν ότι δεν έχει ασκήσει τη δύναμί του με κάποιο υπεράνθρωπο τρόπο από τον καιρό της δημιουργίας. Αλλά η απιστία των δεν κάνει τον Λόγο του Θεού χωρίς αξία.—Ρωμ. 3:3, 4.
Η Βιβλική αφήγησις για τα θαύματα του Θεού, μαζί με τον αγαθό σκοπό που εξεπλήρωσαν, πάντοτε σε αρμονία με τις αλήθειες και τις αρχές που βρίσκονται στο Λόγο του, παρέχει εμπιστοσύνη στον Θεό. Δίνει ισχυρή βεβαίωσι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για το ανθρώπινο γένος και ότι μπορεί να προστατεύση και θα προστατεύση εκείνους οι οποίοι τον υπηρετούν. Το υπόμνημα των Βιβλικών θαυμάτων οικοδομεί πίστι στο ότι ο Θεός, στο μέλλον, θα επέμβη μ’ ένα θαυματουργικό τρόπο, για να θεραπεύση και να ευλογήση το πιστό ανθρώπινο γένος.—Αποκάλ. 21:4.