Ποια είναι η Άποψις της Βίβλου;

Είναι Αβλαβείς Εορτασμοί;

Η ΗΜΕΡΑ της Βαλεντίνης, η Πρωτομαγιά και η Ημέρα της Μητέρας είναι μεταξύ των εορτών που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ως «αβλαβείς.» Λίγοι διερωτήθηκαν ποτέ αν υπάρχη κάποια αντίρρησις για ένα Χριστιανό να τις εορτάζη. Αλλ’ έχει να πη κάτι η Βίβλος γι’ αυτό;

Η Βίβλος δεν κατονομάζει καμμιά απ’ αυτές τις γιορτές. Αλλά περιλαμβάνει καθοδηγητικές αρχές ώστε να μπορή κανείς να εξακριβώση αν οι εορτές αυτής της φύσεως είναι εν τάξει για τους Χριστιανούς. Μια τέτοια αρχή είναι η Βιβλική διδασκαλία του πλήρους χωρισμού από έθιμα που αντιβαίνουν στην αληθινή λατρεία.

Στον νόμο του προς το έθνος Ισραήλ, ο Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε: «Όνομα άλλων θεών δεν θέλετε αναφέρει, ουδέ θέλει ακουσθή εκ του στόματός σου.» (Έξοδ. 23:13) Αυτό εσήμαινε ότι οι Ισραηλίται δεν επρεπε ν’ αναφέρωνται σε ψευδείς θεούς με αισθήματα φόβου ή μ’ ένα τρόπο που θα ανεγνώριζε σ’ αυτούς κάποια ύπαρξι ή δύναμι. Έπρεπε να θεωρούν τέτοιους ψευδείς θεούς με περιφρόνησι, ως ανάξιους, αισχρούς, μισητούς και βδελυκτούς.—Ψαλμ. 96:5· Ιερεμ. 11:13· Ιεζεκ. 16:36· 37:23

Σχετικά με τα θρησκευτικά προσαρτήματα τα συνδεδεμένα με την ψευδή λατρεία των Χαναναίων, οι Ισραηλίτες διετάχθησαν: «Και τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει, και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει, και τα γλυπτά αυτών θέλετε καύσει εν πυρί· επειδή συ είσαι λαός άγιος εις Ιεχωβά τον Θεόν σου.»—Δευτ. 7:5, 6, ΜΝΚ.

Εν όψει τέτοιων εντολών, οι Ισραηλίτες που ήθελαν να είναι πιστοί στον Θεό, προφανώς δεν υιοθέτησαν ποτέ τις θρησκευτικές εορτές των Χαναναίων με το ν’ αρχίσουν να τις εορτάζουν με νέα ονόματα. Αυτό θα εσήμαινε να χάσουν την «αγία,» καθαρή και αγνή στάσι των ενώπιον του Θεού των, Ιεχωβά. Όπως ακριβώς σήμερα οι άνθρωποι δεν θεωρούν ένα πουκάμισο με έναν εμφανή λεκέ ως καθαρό και κατάλληλο για επίσημη εμφάνισι, έτσι κι ο Ιεχωβά Θεός δεν θεωρεί κατάλληλη τη χρήσι οποιουδήποτε μολυσμένου με ψευδή λατρεία. Εμμένει στην αποκλειστική αφοσίωσι. (Ιεζ. 5:13) Στους Ισραηλίτες διεκήρυξε: «Εγώ, Ιεχωβά ο Θεός σου, είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.»—Έξοδ. 20:5, ΜΝΚ.

Ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν ανέχεται ανάμιξι ειδωλολατρικών συνηθειών με την αληθινή λατρεία είναι φανερό από τον τρόπον ενεργείας του με τους Ισραηλίτας. Πάρτε την περίπτωσι του χρυσού μόσχου στην έρημο. Όταν οι Ισραηλίται έβαλαν τον Ααρών να τους τον φτιάξη, δεν το έκαμαν αυτό με τη σκέψι ν’ αντιγράψουν τη λατρεία κάποιας Αιγυπτιακής θεότητος. Απλώς αντέγραψαν την Αιγυπτιακή θρησκευτική συνήθεια που με προεξέχοντα τρόπο συνέδεε θεότητες με αγελάδες, ταύρους και άλλα ζώα. Αυτά είναι φανερά από το γεγονός ότι η θρησκευτική εορτή που έγινε εν συνδυασμώ με τον χρυσό μόσχο δεν είχε πρόθεσι να τιμήση έναν Αιγυπτιακό Θεό, αλλά είχε ονομασθή «εορτή εις τον Ιεχωβά.» (Έξοδ. 32:5) Αλλ’ αυτό δεν την εδικαίωσε. Ο Ιεχωβά Θεός τιμώρησε αυστηρά τους Ισραηλίτες για την απιστία τους.—Έξοδ. 32:28-35.

Ο αναλλοίωτος Θεός, ο Ιεχωβά, δεν είναι σήμερα περισσότερο ανεκτικός στις ειδωλολατρικές συνήθειες απ’ όσο ήταν στο παρελθόν. (Μαλ. 3:5, 6) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος υπενθυμίζει στους ομοπίστους του: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, ‘Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Διά τούτο Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,’ λέγει ο Ιεχωβά, ‘και μη εγγίσητε ακάθαρτον.’»—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

Με αυτά τα πράγματα υπ’ όψιν, οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος ασφαλώς δεν μπορούσαν να συμμετέχουν σε εορτασμούς προς τιμήν ψευδών θεών και θεαινών. Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν ότι δεν το έκαναν αυτό.

Αυτό εγείρει το ερώτημα, θα απέφευγαν οι πρώτοι Χριστιανοί τον εορτασμό της Ημέρας της Βαλεντίνης, της Πρωτομαγιάς ή της Ημέρας της Μητέρας, ή θα θεωρούσαν τέτοιους εορτασμούς αβλαβείς; Ποια είναι, όμως, η προέλευσις τέτοιων ειδικών ημερών;

Σχετικά με την Ημέρα της Βαλεντίνης, η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία Του Βιβλίου (έκδοσις 1973) σημειώνει:

«Η Ημέρα της Βαλεντίνης συμπίπτει με την εορτή δύο διαφορετικών Χριστιανών μαρτύρων με το όνομα Βαλεντίνη. Αλλά τα έθιμα που σχετίζονται με την ημέρα δεν έχουν καμμιά σχέσι με τους βίους των αγίων. Πιθανώς προέρχονται από μια αρχαία Ρωμαϊκή γιορτή, τα Λουπερκάλια, που εγίνοντο κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου. Η γιορτή τιμούσε την Ήρα, τη Ρωμαία θεά των γυναικών και του γάμου, και τον Πάνα, τον θεό της φύσεως.»

Αλλά πώς μια γιορτή προς τιμήν ψευδών θεών έγινε μια δήθεν Χριστιανική συνήθεια; Το ίδιο πληροφοριακό έργο συνεχίζει:

«Μετά την εξάπλωσι της Χριστιανοσύνης, οι κληρικοί προσπάθησαν να δώσουν Χριστιανική έννοια στην ειδωλολατρική εορτή. Το 496 ο Πάπας Γελάσιος άλλαξε τα Λουπερκάλια της 15ης Φεβρουαρίου στην Ημέρα της Αγίας Βαλεντίνης την 14η Φεβρουαρίου. Αλλά η συναισθηματική σημασία της παληάς γιορτής έχει διατηρηθή έως σήμερα.»

Για την Πρωτομαγιά, αυτή η Εγκυκλοπαιδεία παρατηρεί: «Οι Άγγλοι και άλλοι λαοί που κατέκτησαν οι Ρωμαίοι ανέπτυξαν τις γιορτές της Πρωτομαγιάς από τα Φλοράλια.» Και ποιον τιμούσε αυτή η γιορτή; Εγίνετο προς τιμήν της Φλόρας, της θεάς των λουλουδιών.

Αλλά τι θα πούμε για την Ημέρα της Μητέρας; ‘Ασφαλώς δεν έχει ρίζες στην αρχαία ειδωλολατρία,’ μπορεί να πη κάποιος. ‘Δεν προστάζει η Αγία Γραφή τα παιδιά να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα των;’ Ναι, πράγματι η Αγία Γραφή προστάζει τα παιδιά να τιμούν, να υπακούουν και να σέβωνται τους γονείς των. (Εφεσ. 6:1, 2) Αλλά πουθενά δεν συνιστά τον εορτασμό μιας ειδικής ‘Ημέρας της Μητέρας.’ Για την προέλευσι αυτού του εορτασμού, η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία (έκδοσις 1959) αναφέρει:

«Μια γιορτή που προέρχεται από το έθιμο λατρείας της μητέρας στην αρχαία Ελλάδα. Πανηγυρική λατρεία της μητέρας με τελετές στην Κυβέλη ή Ρέα, τη Μεγάλη Μητέρα των Θεών, εγίνετο στις Οιδούς [στα μέσα] του Μαρτίου σ’ όλη τη Μικρά Ασία.»

Σχετικά με την υιοθεσία της Μητέρας στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Τάιμς Νέας Υόρκης της 10ης Μαΐου 1953, έγραφαν:

«Παρά τη δημοτικότητα της Κυβέλης, . . . και σποραδικών περιπτώσεων αποδόσεως τιμής στη μητέρα κατά τον Μεσαίωνα, μόνον το 1914 ο κατάλληλος συνδυασμός της αισθηματολογίας, της ιδεαλιστικής υποκινήσεως και του μεγάλου εμπορίου ώθησαν το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών να ορίση τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ως Ημέρα της Μητέρας.»

Έχοντας υπ’ όψιν την ψευδοθρησκευτική προέλευσι της Ημέρας της Βαλεντίνης, της Πρωτομαγιάς και της Ημέρας της Μητέρας, δεν είναι φανερό ότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν εώρταζαν αυτές τις ημέρες; Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν είναι σωστό ν’ αποφεύγωμε τέτοιες συνήθειες σήμερα κι’ έτσι να υπακούσωμε στη Βιβλική εντολή «μη εγγίσητε το ακάθαρτον»;