Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ο Θεός προειδοποίησε τον Κάιν ότι ‘η αμαρτία ήταν συσπειρωμένη μπροστά στην πόρτα και λαχταρούσε εκείνον’, πράγμα που φαίνεται να υπαινίσσεται κάποιο θηρίο και το θήραμά του. (Γένεσις 4:7, ΜΝΚ) Γιατί να χρησιμοποιηθεί τέτοιου είδους γλώσσα αν, πριν από τον Κατακλυσμό, τα ζώα έτρωγαν μόνο βλάστηση;

Στα βιβλία που γράφτηκαν από τον Μωυσή, βρίσκουμε μερικά εδάφια τα οποία αντανακλούν γεγονότα ή ιστορικές εξελίξεις που θα μπορούσαν να φανούν ανεξήγητα αταίριαστα με το ιστορικό τους φόντο.

Για παράδειγμα, η αφήγηση των εδαφίων Γένεσις 2:10-14 δίνει γεωγραφικές λεπτομέρειες σχετικά με τον κήπο της Εδέμ. Ο Μωυσής έγραψε ότι ένας ποταμός ήταν «ο ρέων προς ανατολάς της Ασσυρίας». Όμως, η χώρα της Ασσυρίας πήρε το όνομά της από τον Ασσούρ, το γιο του Σημ που γεννήθηκε μετά τον Κατακλυσμό. (Γένεσις 10:8-11, 22· Ιεζεκιήλ 27:23· Μιχαίας 5:6) Προφανώς, στην ακριβή, θεόπνευστη αφήγησή του, ο Μωυσής απλώς χρησιμοποίησε τον όρο ‘Ασσυρία’ για να αναφερθεί σε μια περιοχή η οποία ήταν γνωστή στους αναγνώστες του.

Εξετάστε ένα άλλο παράδειγμα από τα αρχικά κεφάλαια της Γένεσης. Αφού ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν και εκδιώχτηκαν από τον κήπο, ο Ιεχωβά τούς εμπόδισε να επιστρέψουν. Πώς; Το εδάφιο Γένεσις 3:24 λέει: «Εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, δια να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής». Παρατηρήστε, «την ρομφαίαν την φλογίνην». Επινόησε ο Θεός τα σπαθιά;

Δεν χρειάζεται να συμπεράνουμε ότι ο στοργικός Δημιουργός μας ήταν ο πρώτος που έφτιαξε αυτά που εμείς γνωρίζουμε ως σπαθιά. Ο Αδάμ και η Εύα είδαν να περιστρέφεται μπροστά από τους αγγέλους κάτι που ακτινοβολούσε. Τι ακριβώς ήταν αυτό; Τον καιρό που έγραψε ο Μωυσής το βιβλίο της Γένεσης, τα σπαθιά ήταν πολύ γνωστά και χρησιμοποιούνταν στον πόλεμο. (Γένεσις 31:26· 34:26· 48:22· Έξοδος 5:21· 17:13) Επομένως, τα λόγια του Μωυσή «την ρομφαίαν την φλογίνην» έδιναν τη δυνατότητα στους αναγνώστες του να οραματίζονται σε κάποιο βαθμό τι υπήρχε στην είσοδο της Εδέμ. Οι πληροφορίες που ήταν γνωστές στις ημέρες του Μωυσή συνέβαλλαν στην κατανόηση αυτών των ζητημάτων. Η γλώσσα δε που χρησιμοποίησε ο Μωυσής πρέπει να ήταν ακριβής, εφόσον ο Ιεχωβά φρόντισε να συμπεριληφτεί αυτή στην Αγία Γραφή.—2 Τιμόθεο 3:16.

Λοιπόν, τι θα πούμε για το εδάφιο Γένεσις 4:7, ΜΝΚ; Εκεί ο Θεός προειδοποίησε τον Κάιν: «Αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ’ εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού, και συ θέλεις εξουσιάζει επ’ αυτού [εκεί είναι η αμαρτία συσπειρωμένη μπροστά στην πόρτα, και λαχταράει εσένα· και εσύ, από μέρους σου, θα μπορέσεις να την υπερνικήσεις;, ΜΝΚ]». Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η γλώσσα φαίνεται να περιγράφει την εικόνα κάποιου πεινασμένου θηρίου το οποίο είναι συσπειρωμένο για να ορμήσει και να κατασπαράξει το θήραμα.

Ωστόσο, οι αποδείξεις που υπάρχουν στην Αγία Γραφή δείχνουν ότι ο Αδάμ και η Εύα είχαν ειρήνη με όλα τα ζώα. Μερικά από τα πλάσματα μπορεί να ένιωθαν αρκετά άνετα κοντά στους ανθρώπους, ακόμη και μέχρι του σημείου να ωφελούνται από το γεγονός ότι ζούσαν κοντά σε αυτούς. Άλλα ήταν θηρία, ζώα τα οποία φυσιολογικά επιζητούσαν να έχουν την κατοικία τους μακριά από τους ανθρώπους. (Γένεσις 1:25, 30· 2:19) Εντούτοις, η Αγία Γραφή δεν υποδηλώνει ότι κάποια από τα ζώα κυνηγούσαν άλλα ζώα ή ανθρώπους. Αρχικά, ο Θεός με συγκεκριμένο τρόπο όρισε ότι η τροφή τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα θα ήταν η βλάστηση. (Γένεσις 1:29, 30· 7:14-16) Αυτό δεν άλλαξε παρά μετά τον Κατακλυσμό, όπως φανερώνουν τα εδάφια Γένεσις 9:2-5.

Τι θα πούμε λοιπόν για την προειδοποίηση του Θεού προς τον Κάιν, όπως διαβάζουμε στο εδάφιο Γένεσις 4:7, ΜΝΚ; Σίγουρα, η εικόνα ενός άγριου ζώου που είναι συσπειρωμένο και έτοιμο να πηδήξει πάνω στο θήραμα θα ήταν εύκολο να κατανοηθεί στις ημέρες του Μωυσή, και την καταλαβαίνουμε και εμείς επίσης. Έτσι, και πάλι, ο Μωυσής μπορεί να χρησιμοποιούσε γλώσσα που ήταν προσαρμοσμένη σε αναγνώστες εξοικειωμένους με το μετακατακλυσμιαίο κόσμο. Μάλιστα, ακόμη και αν ο Κάιν δεν είχε ποτέ δει ένα τέτοιο πλάσμα, θα μπορούσε να συλλάβει το σημείο μιας προειδοποίησης που παρομοίαζε την αμαρτωλή επιθυμία που υπήρχε μέσα του με ένα πεινασμένο, αδηφάγο ζώο.

Οι πρωταρχικές πλευρές του ζητήματος οι οποίες θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερη επίδραση σε εμάς είναι οι εξής: Η καλοσύνη που είχε ο Θεός να προειδοποιήσει τον Κάιν, η αξία τού να δέχεται κανείς ταπεινά συμβουλή, το πόσο εύκολα μπορεί η ζήλια να διαφθείρει κάποιον και το πόσο σοβαρά θα πρέπει να παίρνουμε άλλες θεϊκές προειδοποιήσεις τις οποίες ο Θεός έθεσε στις Γραφές για εμάς.—Έξοδος 18:20· Εκκλησιαστής 12:12, ΜΝΚ· Ιεζεκιήλ 3:17-21· 1 Κορινθίους 10:11· Εβραίους 12:11· Ιακώβου 1:14, 15· Ιούδα 7, 11.