δράσεώς της στην εκκλησία. Πόσο ευτυχής ήταν όταν της ελέχθη ότι κι αυτή μπορούσε να είναι ένα από τα «άλλα πρόβατα» του Χριστού! Πάντοτε μειδιά κι ακτινοβολεί την ελπίδα και τη νέα της πίστι στον Ιεχωβά. Όσοι την είχαν γνωρίσει από πριν μπορούν να ιδούν την αλλαγή που επήλθε σ’ αυτήν λόγω της νέας θρησκείας της. Επίσης δίνει χαρά το να βλέπη κανείς πόσο ανυπόμονη είναι στο να μετέχη τακτικά στην κήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας τον Θεού.

Λέγει ότι στο παρελθόν άδικα εμέμφετο τον Θεό για πολλά πράγματα. Τώρα θέλει να κάμη ό,τι μπορεί για να υπερασπίση τον Θεό ενώπιον των οφθαλμών των ανθρώπων. Είναι πλήρως άγρυπνη και νοήμων με κάθε τρόπο. Δίνει τακτικά μαρτυρία στους άλλους και διεξάγει μια οικιακή Γραφική μελέτη—ωστόσο ό,τι μπορεί να κινήση είναι το κεφάλι της, από τη μια πλευρά ως την άλλη. Αναμένει με διακαή πόθο να βαπτισθή, παρά την κατάστασί της, διότι, όπως είπε, «Τώρα επί τέλους βρήκα την αλήθεια!»

Τι εύγλωττη απόδειξι παρέχει αυτή η ανάπηρη νεαρή μητέρα για το ότι η παρ’ αξίαν αγαθότης του Θεού είναι αρκετή για τους δούλους του!

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Στις συζητήσεις με Αντβεντιστάς της Εβδόμης Ημέρας αυτοί συχνά αναφέρονται στον Ησαΐα 66:23 για ν’ αποδείξουν ότι το σάββατο θα τηρήται στον νέο κόσμο. Πώς πρέπει να νοήται αυτό το εδάφιο;—Ι. Φ., Ελβετία.

Αν αυτό το εδάφιο μπορή να χρησιμοποιηθή για ν’ αποδείξη ότι το σάββατο είναι δεσμευτικό για τους Χριστιανούς επ’ άπειρον, τότε οι Αντβεντισταί της Εβδόμης Ημέρας πρέπει να τηρούν και τις Μωσαϊκές νεομηνίες, διότι κι αυτές, επίσης, μνημονεύονται σ’ αυτό το εδάφιο. Αυτές αποτελούσαν, επίσης, αναπόσπαστο μέρος των διατάξεων υπό την παλαιάν διαθήκην τον Νόμου. (Αριθμ. 10:10· 28:11· 1 Χρον. 23:31) Γι’ αυτό κι ο απόστολος Παύλος μνημονεύει και τα δύο, όταν τονίζη ότι οι Χριστιανοί δεν είναι πια δεσμευμένοι από τις απαιτήσεις της διαθήκης του Νόμου: «Ημέρας παρατηρείτε, και μήνας, και καιρούς, και ενιαυτούς. Φοβούμαι δια σας, μήπως ματαίως εκοπίασα εις εσάς.» «Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς δια φαγητόν ή δια ποτόν, ή δια λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων.»—Γαλ. 4:10· Κολ. 2:16.

Κάτω από τη διάταξι του Νόμου, τα σάββατα εχρησιμοποιούντο για τους υπολογισμούς των εβδομάδων,

Η Αποφοίτησις από τη Σχολή Γαλαάδ Τονίζει την Εποικοδόμηση για το Μέλλον

Η ΕΒΔΟΜΗ Φεβρουαρίου 1960 ήταν η μέρα της αποφοιτήσεως της τριακοστής τετάρτης σειράς ιεραποστόλων της Σχολής Γαλαάδ και συγκεντρώθηκαν 2.476 άτομα για να συμμερισθούν με αυτούς τα πνευματικά οφέλη της ευκαιρίας αυτής.

Το πρόγραμμα άρχισε να εκτελήται στις 9 π.μ., ο δε πρόεδρος της Εταιρίας, Ν. Ο. Νορρ, εκάλεσε τον υπηρέτη του Αγροκτήματος της Βασιλείας και τον καθένα από τους τέσσερες εκπαιδευτάς της Σχολής για να πουν λίγα λόγια συμβουλής στους σπουδαστάς. Κατόπιν ο Πρόεδρος Νορρ ωμίλησε επί μια ώρα και πλέον επάνω στο θέμα «Εποικοδόμησις για το Μέλλον.»

Ετόνισε στο προσεκτικό του ακροατήριο ότι ο Μωυσής ήταν ένας επιτυχής θεοκρατικός οικοδόμος διότι ήταν ένας άνθρωπος πίστεως και είχε αγάπη για τη δικαιοσύνη. Ο Ιησούς ωκοδόμησε τη Χριστιανική εκκλησία. Εκείνοι τους οποίους εξεπαίδευσε έκαναν ορθή εποικοδόμησι για το μέλλον, διότι επρόσεχαν να οικοδομήσουν επάνω στο ορθό θεμέλιο, τον Ιησού Χριστό, τον ακρογωνιαίο λίθο. «Σήμερα,» είπε, «το έργον της εποικοδομήσεως συνεχίζεται ακόμη. . . . Ιεραπόστολοι εξαποστέλλονται σε νέους αγρούς και σε τόπους, όπου το έργον τώρα μόλις αρχίζει. Γιατί; Για να οικοδομηθή εκεί το έργον του Ιεχωβά και ν’ αναπτυχθή επιτοπίως η οργάνωσις. Αλλά πρέπει πάντοτε να θυμάσθε ότι πραγματικά ο Θεός είναι εκείνος που κάνει την εποικοδόμησι. Σεις πρέπει να κάμετε το έργον, αλλ’ ο Θεός θα το ‘αυξήση’.»

Συνεχίζοντας, ο Ν. Ο. Νορρ ετόνισε ότι οι ιεραπόστολοι πρέπει πάντοτε να προσέχουν να «ομιλούν λόγους Θεού» και ποτέ δικές των ιδέες. Αναφερόμενος στο εδάφιον 2 Κορινθίους 5:20, τους υπενθύμισε ότι απεστέλλοντο ως «πρέσβεις υπέρ του Χριστού.» Γι’ αυτό πρέπει να ομιλούν μόνο τους «λόγους του Θεού.» «Πρέπει όμως να ομιλήτε. Δεν μπορείτε να εποικοδομήσετε αν δεν λέγετε τίποτα.»

Κατόπιν ανεφέρθη στο πέμπτο κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής κι εξήτασε τους καρπούς του πνεύματος. Πρώτα έδωσε τον ορισμό του καθενός και κατόπιν τον εξήτασε, συνδέοντας κι άλλα Γραφικά εδάφια. «Έχοντας αστούς τους καρπούς του πνεύματος,» είπε, «μπορείτε να εποικοδομήσετε για το μέλλον.»

Στο τέλος του προγράμματος οι εβδομήντα επτά σπουδασταί παρετάχθησαν στην εξέδρα, όπου έγινε η απονομή των διπλωμάτων και τους προσεφέρθησαν δώρα από την Εταιρία. Μολονότι πολλοί έλαβαν διορισμούς για την Κεντρική και τη Νότιο Αμερική, μερικοί θα μετέβαιναν σε μακρινούς τόπους, όπως είναι η Ιαπωνία, η Κορέα, η Καμπότζ, το Πακιστάν, η Ταϊβάν (Φορμόζα) και το Γκουάμ, για να συνεχίσουν εκεί το Χριστιανικό έργον της εποικοδομήσεως.