Κυβερνάτε τον Οίκον σας με Καλό Τρόπο
1 Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας τα προσόντα του επισκόπου, λέγει ότι ένας τρόπος για να είναι υποδειγματικός ο επίσκοπος είναι το να «κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον». Αυτό είναι λογικό «διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» (1 Τιμ. 3:4, 5) Φυσικά όλοι οι Χριστιανοί πατέρες, είτε επίσκοποι είναι είτε όχι πρέπει να συναισθάνωνται τον ανάγκη του να κυβερνούν καλώς τις οικογένειες των. Τι περιλαμβάνει αυτό;
2 Ως προς τη σύζυγο του, αυτό βέβαια θα εσήμαινε να είναι ένας φιλάγαθος και στοργικός σύζυγος. (Εφεσ. 5:25, 28, 33) Όταν μια σύζυγος τυγχάνη αυτής της μεταχειρίσεως—και άπιστη να είναι—πιθανόν ν’ ανταποκριθή με συνεργατικότητα και στοργή. Εν τούτοις, σε ωρισμένους οίκους, μια σύζυγος μπορεί να εναντιώνεται στον σύζυγο της, ή ν’ ακολουθή μια ανήθικη πορεία. (Ματθ. 10:36) Σημαίνει αυτό ότι ο σύζυγος παραλείπει να κυβερνά τον οίκον του καλά; Αν ο σύζυγος εφαρμόζη όσο καλύτερα μπορεί τη Θεία συμβουλή για τους συζύγους, η εκλογή κακής πορείας από τη σύζυγό του δεν πρέπει να νοήται ως αμέλεια από μέρους του. (Ιερ. 3:20· Ιεζ 16:8, 20) Για να επιμελήται όμως ένας επίσκοπος με καλό τρόπο, πρέπει να είναι φανερό ότι αυτός κάνει το καλύτερο που μπορεί για να εφαρμόση τη Θεία συμβουλή.
3 Μπορούμε να κατανοήσωμε ότι ένας πατέρας που κυβερνά καλώς τον οίκον του κοπιάζει να καθοδηγήση και να φροντίση για τα τέκνα του. Απαιτείται πολύς χρόνος κι επιμέλεια για μια κατάλληλη διδασκαλία των, για βοήθεια των στο ν’ αγαπούν και να φοβούνται τον Ιεχωβά και να συμπεριφέρωνται με τον ορθό τρόπο. (Ψαλμ. 78:5-7· 34:11· Εφεσ. 6:4) Δεν μπορεί να τα παραμελήση επειδή συνεργάζεται και βοηθεί άλλους ή διότι φρονεί ότι τα τέκνα του αυτομάτως «θα βγουν καλά».
4 Και τι θα γίνη αν, παρά τις καλές του προσπάθειες, ένας γυιος ή μια θυγατέρα του κάμη μια κακή πράξι ή τελείως παραστρατήση; Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι φταίει ο πατέρας. Μερικοί από τους πνευματικούς γυιους του Ιεχωβά εστασίασαν, καθώς και τα δύο πρώτα του τέκνα στη γη. Και γνωρίζομε συγκεκριμένα ότι ο Ιεχωβά δεν παρημέλησε τίποτα. Αν λοιπόν ένα μέλος οικογενείας του επισκόπου λάβη κακή πορεία, το ζήτημα είναι: Σε τι βαθμό ευθύνεται ο πατέρας; Ίσως όταν οι γονείς εγνώρισαν την αλήθεια, ο νεαρός να ήταν κάτω των είκοσι ετών και ποτέ να μην επίστεψε. Έκαμε ο πατέρας όλα όσα λογικώς θα αναμένοντο από ένα Χριστιανό οικογενειάρχη; Αν είναι έτσι, τότε η παρεκτροπή ενός ή περισσοτέρων μελών της οικογενείας δεν τον καθιστούν ακατάλληλο να είναι ένας επίσκοπος.
5 Τι αίνος αποδίδεται στον Ιεχωβά όταν οι Χριστιανοί οικογενειάρχαι κατορθώνουν να επιμελούνται καλώς τις οικογένειές των, με αποτέλεσμα να έχουν «τέκνα πιστά, μη κατηγορούμενα ως άσωτα ή ανυπότακτα!» (Τίτον 1:6) Αυτοί οι γυιοι και οι θυγατέρες αποτελούν μια ευλογία του Ιεχωβά και συμβάλλουν στην ευλογία Του.—Ψαλμ. 127:3-5.