Καλή Διαγωγή—Μία Ισχυρή Μαρτυρία

Η ΒΑΘΕΙΑ αγάπη για τον Ιεχωβά και τους συνανθρώπους υποκινεί τους αληθινούς Χριστιανούς να συμπεριφέρωνται με αξιέπαινο τρόπο. Η καλή τους διαγωγή ‘στολίζει κατά πάντα τη διδασκαλία του Θεού’. (Τίτον 2:10) Κάνει τη διδασκαλία αυτή ελκυστική στους έντιμους ανθρώπους. Πραγματικά πολλοί οι οποίοι είναι τώρα συνταυτισμένοι με τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά αρχικά είχαν ελκυσθή προς το άγγελμα της Γραφής παρατηρώντας την ισχυρή μαρτυρία που εδίδετο από την αξιέπαινη διαγωγή τους.

● Μια γυναίκα όταν εργαζόταν στην Τελωνειακή Υπηρεσία στην Ατλάντα της Γεωργίας, συνήντησε μια μάρτυρα του Ιεχωβά. Σχετικά μ’ αυτή την Μάρτυρα, γράφει: «Υπήρχε κάτι το εξαιρετικά διαφορετικό σ’ αυτή τη γυναίκα. Η σεμνότης της και ο τρόπος της διαγωγής της δεν έμοιαζε με τη διαγωγή των περισσοτέρων εργαζομένων γυναικών. Εγίναμε φίλες και στη διάρκεια μιας συνομιλίας, μου είπε ότι ήταν μάρτυς του Ιεχωβά.

«Μολονότι στην αρχή αυτό μου φάνηκε μάλλον παράδοξο, ενδιαφέρθηκα ν’ ακούσω περισσότερα πράγματα. Καθώς εκείνη απαντούσε στη σωρεία των ερωτήσεών μου, κατάλαβα ότι αυτή ήταν σίγουρα η αλήθεια.»

Σήμερα αυτή η γυναίκα είναι επίσης αφιερωμένη και βαπτισμένη μάρτυς του Ιεχωβά.

● Ένας διευθυντής μεγάλου εστιατορίου στις Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρθηκε όταν μια Μάρτυς άρχισε να εργάζεται εκεί. Σ’ αυτό το εστιατόριο εργάζονταν περίπου είκοσι πέντε μάγειροι και βοηθοί και πενήντα έως εβδομήντα πέντε γυναίκες. Αλλά η Μάρτυς αυτή ξεχώριζε απ’ όλους τους άλλους. Σ’ ένα βραχύ χρονικό διάστημα έγινε γνωστή ως μια από τις καλύτερες εργάτριες. Ποτέ δεν βλασφήμησε ούτε κάπνιζε ούτε συμμετείχε σε ποταπές ιστορίες, ούτε πήγαινε σε κανένα ‘πάρτυ’ μετά την εργασία. Επίσης έκανε καλή χρήσι των ωρών ‘διακοπής’ της εργασίας για να εξετάζη Γραφικά ζητήματα.

Όλ’ αυτά έκαμαν ευνοϊκή εντύπωσι στον διευθυντή. Αυτός προσπάθησε να την βοηθήση παρέχοντας σ’ αυτήν την ευκαιρία να έχη άδεια στις θρησκευτικές εορτές. Αλλ’ εκείνη δεν δεχόταν αυτές τις ευκαιρίες εξηγώντας πάντοτε από τη Γραφή γιατί δεν συμμετείχε σ’ αυτές.

Τελικά ο διευθυντής άρχισε να θέτη περισσότερα ερωτήματα. Η Μάρτυς, διακρίνοντας το ενδιαφέρον του τον κατηύθυνε σ’ έναν άρρενα Μάρτυρα, και άρχισε μαζί του μια οικιακή Γραφική μελέτη.

Αργότερα αυτός ο διευθυντής νυμφεύθηκε την Μάρτυρα της οποίας η διαγωγή του έκαμε εντύπωσι, εγκατέλειψε την εργασία του ως διευθυντού και ως βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά ανέλαβε την ολοχρόνια διακονία «σκαπανέως».Επί δεκατρία χρόνια έως τώρα υπηρετεί ως περιοδεύων επίσκοπος.

● Μία Μάρτυς που αφηγείται την προσωπική της πείρα στην Καλιφόρνια λέγει: «Όταν πολλοί άνθρωποι σκέπτωνται τους μάρτυρας του Ιεχωβά σκέπτονται τη δράσι τους από πόρτα σε πόρτα. Αλλ’ αυτό δεν συνέβη μ’ εμένα. Μ’ επλησίασε μια Μάρτυς στο σχολείο. Δεν ήμαστε συμμαθήτριες ούτε είχαμε καμμιά φιλία. Αλλά την παρατηρούσα από μακρυά. Μπορούσα να πω ότι ήταν διαφορετική και αυτό με προσείλκυσε.

«Μια μέρα αυτή η Μάρτυς επλησίασε εμένα και την δίδυμη αδελφή μου και ρώτησε αν θα θέλαμε να μελετούμε την Αγία Γραφή μαζί της. Εγώ πρόθυμα δέχθηκα, αλλ’ η αδελφή μου απλώς ‘συμφώνησε’. Στη διάρκεια των συμμελετών μας, οπότε μπόρεσα να γνωρίσω καλύτερα αυτή τη Μάρτυρα, μπορούσα να διακρίνω ότι η όλη άποψις που είχε για τη ζωή ήταν διαφορετική. Ήταν πολύ ασφαλής, ευτυχής και ικανοποιημένη. Είχε μια καθαρή ηθική ζωή και δεν ησχολείτο σε εξωμαθητικές ενέργειες.

«Ύστερ’ από ένα χρονικό διάστημα η δίδυμη αδελφή μου εγκατέλειψε τη συμμελέτη αλλ’ εγώ εξακολούθησα. Η αδελφή μου πάντοτε προσπαθούσε να με αποθαρρύνη και μου έφερνε πολλές δυσκολίες. Και ο αδελφός μου επίσης με απεθάρρυνε, ιδιαίτερα όταν παρετήρησε ότι άρχισα ν’ αλλάζω τον τρόπο του ντυσίματός μου. Ακόμη και ο πατέρας μου προσπαθούσε να με αποτραβήξη.

«Στο πέρασμα του χρόνου άρχισα να βλέπω περισσότερα από μια διαφορά μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά και του κόσμου. Λόγου χάριν, στην πρώτη μου περιφερειακή συνέλευσι πραγματικά άρχισα να παρατηρώ τη διαφορά μεταξύ του σεμνού μάκρους της φούστας των Μαρτύρων και των ενδυμάτων των και του μάκρους των ιδικών μου ενδυμάτων, που ήσαν σαν εκείνα του κόσμου. Πραγματικά, τόσο στενοχωρήθηκα γι’ αυτό ώστε ολόκληρη την τελευταία ημέρα της συνελεύσεως φορούσα μια ποδιά για να κρύψω το φόρεμά μου.»

Σήμερα αυτό το κορίτσι, μαζί με τη Μάρτυρα που είχε συναντήσει στο σχολείο, μετέχει στην ολοχρόνια διακονία ως σκαπανεύς. Είναι πολύ ευγνώμων που βρήκε κάποιο διαφορετικό πρόσωπο στο σχολείο, κάποιο πρόσωπο το οποίο αντανακλούσε τη Χριστιανοσύνη σε όλα.

Είναι φανερό λοιπόν ότι η καλή Χριστιανική ζωή δίνει μια ισχυρή μαρτυρία και βαρύτητα στη δημοσία διακήρυξι της αληθείας της Γραφής. Δεν πρέπει λοιπόν αυτό να δώση στους αληθινούς Χριστιανούς μια πρόσθετη ενθάρρυνσι ώστε η αγάπη τους για τον Θεό και τον πλησίον να τους υποκινή να έχουν πάντοτε καλή διαγωγή;