Βοηθήστε τους Νέους να ‘Γίνουν Τύπος των Πιστών’
«Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα.»—1 Τιμ. 4:12, Κείμενον.
1-3. (α) Γιατί πολλοί γονείς είναι υπερήφανοι για τους νεαρούς των; (β) Δώστε παραδείγματα νεανικής ακεραιότητος στις Χριστιανικές αρχές, περιλαμβάνοντας και τοπικά παραδείγματα, (γ) Πώς η Γραφή αποδεικνύεται αληθινή σε τέτοιες περιπτώσεις;
ΤΑ ΜΑΤΙΑ του κόσμου είναι στραμμένα τώρα επάνω στους νεαρούς, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Οι νεαροί αποτελούν το κέντρο της προσοχής των ανθρώπων. Πολλοί γονείς έχουν μεγάλες ιδέες για τα παιδιά τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ιδιαίτερα ως ομάς, είναι υπερήφανοι για τους νεαρούς των και για σοβαρούς λόγους. Τις περισσότερες φορές τα τέκνα των αποδεικνύονται εξαίρετα παραδείγματα για το καλό, και μάλιστα σ’ έναν καιρό που η ηθική ακεραιότης δοκιμάζει απότομη κατάπτωσι.
2 Παραδείγματος χάριν, ένα παράδειγμα είναι ο Ρίτσαρντ ένας νεαρός Μάρτυς, ο οποίος είπε: «Ο δάσκαλος του σχολείου μού ζήτησε να υποστηρίξω την εξέλιξι μέσα στην τάξι. Του είπα ότι εγώ είμαι ένας Χριστιανός και ότι η συνείδησίς μου δεν μου επέτρεπε να το κάμω αυτό.» Επειδή έμεινε σταθερός στην πίστι του για την δημιουργία, ο δάσκαλος του έβαλε βαθμό κάτω από τη βάσι. Εν τούτοις, αυτός ο νεαρός αισθάνθηκε ικανοποίησι στην καρδιά του επειδή έμεινε σταθερός σ’ αυτό που πίστευε ότι είναι αληθινό. Ο Ράντυ, ένας άλλος Μάρτυς, που ήταν στο έτος της αποφοιτήσεώς του, αρνήθηκε να κάμη απάτη στο διαγώνισμα των Γαλλικών. «Ήμουν ο μόνος στην τάξι, είπε, που δεν πέρασα.» Όταν ο δάσκαλος τον ερώτησε, «Γιατί δεν άνοιξες να δης στο βιβλίο;» που βρισκόταν στη διάθεσί του, αυτός απλώς απήντησε: «Εγώ δεν μπορούσα να κάμω απάτη αντιγράφοντας.» Μολονότι ο δάσκαλος και τα άλλα παιδιά εδυσφόρησαν γι’ αυτή την εντιμότητα, ο Ράντυ ήταν βέβαιος ότι είχε κάμει το ορθόν. Η ακεραιότης στις αρχές εσήμαινε περισσότερα γι’ αυτόν από έναν καλό βαθμό. Επίσης είναι και η Ντέμπυ μια Μάρτυς κάτω των είκοσι ετών, που εργαζόταν σ’ ένα κατάστημα που πωλούσε παγωτά. Ο προϊστάμενός της τής ζήτησε να φορά πιο κοντό φόρεμα όταν εργάζεται, διότι αλλιώς θα την απέλυε. Η Ντέμπυ πήγε στον διευθυντή και του εξήγησε ότι αυτή ήταν μια Χριστιανή Μάρτυς του Ιεχωβά και πίστευε ότι η σεμνή αμφίεσις είναι κατάλληλη για μια Χριστιανή γυναίκα. Δεν την απέλυσαν διότι ήταν μια καλή υπάλληλος. Εν τούτοις, για τη Ντέμπυ ήταν μια ηθική νίκη. Έμεινε πιστή στις θεόδοτες αρχές που επίστευε.
3 Πολλαπλασιάστε περισσότερο από χίλιες φορές αυτές τις περιπτώσεις της πίστεως, της εντιμότητος, της αγνότητος, και της ακεραιότητος στις αρχές και στη συνείδησι και θα μπορέσετε να διακρίνετε γιατί οι γονείς μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν λόγους να είναι υπερήφανοι για τα νεαρά των τέκνα. Σχετικά με τους γονείς τέτοιων τέκνων, η παροιμία λέγει: «Ο πατήρ σου και η μήτηρ σου θέλουσιν ευφραίνεσθαι· μάλιστα εκείνη, ήτις σε εγέννησε, θέλει χαίρει.»—Παροιμ. 23:25· 1 Πέτρ. 2:12.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
4. (α) Τι περιλαμβάνει η εποικοδόμησις ηθικής ακεραιότητος στα τέκνα; (β) Τι οφέλη αποκομίζουν τα τέκνα όταν οι γονείς ζουν υποδειγματική ζωή;
4 Τα τέκνα όμως δεν συμβαίνει να είναι καλά κατά σύμπτωσι μέσα σ’ ένα ανήθικο κόσμο όπως δεν είναι δυνατόν να συνάξη κανείς «από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα.» (Ματθ. 7:16-18) Αν οι γονείς θέλουν να γίνουν τα τέκνα των ‘τύποι των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,’ τότε αυτοί οι ίδιοι πρέπει να θέσουν το πρότυπο στα τέκνα των για να το ακολουθήσουν. (1 Τιμ. 4:12) Δεν είναι αρκετό να θέλωμε απλώς να είναι τα τέκνα μας ηθικώς καλά. Χρειάζεται προσπάθεια. Τα τέκνα δεν γεννώνται με ηθική ακεραιότητα. Η καλωσύνη και η ηθικότης μαθαίνονται από την άμεση διδασκαλία και την παρατήρησι. Ο πατέρας που ζη σύμφωνα με τον ηθικό κώδικα της Αγίας Γραφής και η σύζυγος που αποτελεί παράδειγμα ηθικής ακεραιότητος διδάσκουν με τον λόγο και το παράδειγμα. (Δευτ. 6:4-9) Αυτή η μέθοδος διδασκαλίας προέρχεται από την ανωτάτη εξουσία, διότι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός την χρησιμοποιεί. Ο Ιησούς, μιλώντας για τον ουράνιο Πατέρα του, είπε: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττει, ταύτα και ο Υιός πράττει ομοίως. Διότι ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα όσα αυτός πράττει.» (Ιωάν. 5:19, 20) Έτσι, λοιπόν οι στοργικοί γονείς, με τη δική τους υποδειγματική ζωή «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,» μπορούν να δείξουν στα τέκνα τους πώς θέλουν να διάγουν αυτά τη ζωή τους.
5, 6. (α) Τι μπορεί να συμβή αν οι γονείς δεν εφαρμόζουν εκείνα που διδάσκουν; Δώστε παράδειγμα. (β) Γιατί είναι ουσιώδης η κατάλληλη άσκησις της εξουσίας;
5 Προσφάτως, η δεκαετής Λίζα, είπε ψέματα στη μητέρα της και στη δασκάλα του σχολείου της ότι επέστρεψε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη. Η μητέρα της διερωτήθηκε: «Γιατί είπε ψέματα η Λίζα;» Και, το σπουδαιότερο ίσως: «Πώς έμαθε να λέγη ψέματα με τόσες λεπτομέρειες και τόση επιμονή;» Η μητέρα πήρε την κόρη στην αγκαλιά της. «Λίζα,» είπε, «δεν ξέρεις ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ψέματα;» Η Λίζα ήλθε σε αμηχανία και αντέκρουσε τη μητέρα της λέγοντας : «Εσύ και ο μπαμπάς λέτε ψέματα. Και πολλές φορές μάλιστα. Γιατί να μη λέγω κι εγώ;» Η μητέρα της Λίζας θα μπορούσε εύκολα να πη: «Σε ποιον νομίζεις ότι μιλάς μ’ αυτό τον τρόπο; Εγώ είμαι η μητέρα σου!» Αυτό θα μπορούσε να κάμη την Λίζα να σιωπήση, αλλά θα έλυε το ζήτημα; Η Λίζα δεν ήθελε να δείξη έλλειψι σεβασμού με όσα είπε. Η μητέρα της Λίζας συζήτησε αυτό το ζήτημα με τη θυγατέρα της, ωμολόγησε και διώρθωσε τα σφάλματα που έθεσε υπ’ όψιν της η Λίζα, και έτσι απέκτησε την εμπιστοσύνη της Λίζας.
6 Οι συγκρούσεις μεταξύ τέκνων και γονέων, συχνά οφείλονται στη χρήσι της εξουσίας που έχουν οι γονείς. Είναι αλήθεια, ότι οι γονείς έχουν το θεόδοτο δικαίωμα της εξουσίας. Αλλ’ ο απόστολος Παύλος μάς καθιστά προσεκτικούς να μην κάνωμε κατάχρησι, λέγοντας: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Η εξουσία μπορεί να εμποδίση και ακόμη να τιμωρήση εκείνους που παραβαίνουν τον νόμο, αλλ’ εκείνο που μόνη της η εξουσία δεν κάνει και δεν μπορεί να κάνη είναι να διδάξη στους νεαρούς πώς να θέλουν να είναι καλοί.
7. Πώς μπορούν οι γονείς να υποκινήσουν τα τέκνα των προς τη δικαιοσύνη και προς ό,τι είναι καλό;
7 Εκείνο που απαιτείται επίσης είναι να φθάνουν οι γονείς στην καρδιά των τέκνων των και να τα υποβοηθούν ν’ ανακαινίσουν τη διάνοιά τους, και όχι απλώς να αλλάξουν διαγωγή. (Ρωμ. 12:1, 2) Η θέλησις του τέκνου να κάνη το καλό πρέπει να προέρχεται από την καρδιά του αν πρόκειται να γίνη μια αποτελεσματική και σημαντική αλλαγή προς το καλύτερο. Τα τέκνα πρέπει να αισθάνωνται μέσα τους μια ανώτερη ανάγκη να είναι ηθικώς καλά. Αυτό μπορούν να το κάμουν μιμούμενα τους γονείς που αποβλέπουν στον Ιεχωβά Θεό ως το παράδειγμα της αγαθότητος. (1 Πέτρ. 1:15, 16) Έτσι, και τα τέκνα επίσης αναπτύσσουν την επιθυμία να ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Με το παράδειγμα της ηθικότητος των γονέων, τα τέκνα μπορούν να πιστέψουν ότι ο Θεός βλέπει τα όσα κάνουν, και ότι λαμβάνει φροντίδα. (1 Πέτρ. 3:12· 5:7) Η διάνοια και η καρδιά των νέων, ενισχυμένες από την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και από τα καλά παραδείγματα των ενηλίκων, παρακινούνται έτσι προς την «δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.»—Παροιμ. 2:9.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ
8. Γιατί ο υλισμός είναι μια απειλή για τους νέους, και τι μας προειδοποιούν οι Γραφές σχετικά μ’ αυτό;
8 Οι νεαροί που ανατρέφονται σε Χριστιανικά σπίτια πρέπει να γνωρίζουν ότι μια από τις πιο μεγάλες απειλές κατά της πνευματικότητος των είναι ο υλισμός. Γιατί; Διότι το να έχη κανείς πολλά καλά πράγματα, όπως σπίτια, αυτοκίνητα, πλοιάρια, τηλεοράσεις, κλπ, θεωρείται από τον κόσμο ως επιτυχία οι δε νεαροί απεγνωσμένα προσπαθούν ν’ αποκτήσουν τέτοια επιτυχία. Μολονότι δεν υπάρχει τίποτε εσφαλμένο στα ίδια τα αποκτήματα, η Αγία Γραφή προειδοποιεί να φυλαγώμεθα από την φιλαργυρία, και την πλεονεξία. (1 Τιμ. 6:9, 10, 17· Λουκ. 12:15-21) Η Γραφή τονίζει ότι ο πλούτος είναι απατηλός, διότι ούτε από τον θάνατο μπορεί ν’ απαλλάξη τον κύριο του ούτε υγεία και ζωή να δώση. Τα πλούτη μπορούν ν’ απομακρύνουν έναν άνθρωπο από την πίστι και μάλιστα να τον κάμουν να λησμονήση τον Ιεχωβά. (Δευτ. 8:10-14· Παροιμ. 11:4) Γι’ αυτό και η Αγία Γραφή με σοφία συμβουλεύει: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα, διότι αυτός είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει.» (Εβρ. 13:5· 1 Τιμ. 6:8) Οι νεαροί πρέπει να το κατανοήσουν αυτό και να εμπιστευθούν σ’ αυτήν την υπόσχεσι του Θεού, ότι αυτός δεν θα τους εγκαταλείψη. Τότε θα γνωρίζουν ότι «η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ,
9. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τους νεαρούς να φυλάγωνται από τον υλισμό; (β) Ποια καλά Γραφικά παραδείγματα και συμβουλές υπάρχουν σχετικά μ’ αυτό;
9 Πώς μπορούν οι νεαροί Χριστιανοί να φυλαχθούν από τις ύπουλες παγίδες του υλισμού; Εν πρώτοις, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν πολύ με το να φροντίζουν ώστε η δική τους ζωή να είναι απηλλαγμένη από φιλαργυρία, ν’ αντανακλά την αυτάρκειά των για τα όσα έχουν και να δίνουν ένα ισχυρό πνευματικό τόνο μέσα στο σπίτι. Οι γονείς μπορούν επίσης να κατευθύνουν την προσοχή της οικογενείας στα Γραφικά παραδείγματα του Ιησού και των αποστόλων του. Ο Ιησούς είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν.» (Ματθ. 8:20· Φιλιππ. 2:7, 8) Ο Πέτρος εδήλωσε: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν.» (Ματθ. 19:27) Ο Παύλος έγραψε: «Εζημιώθην τα πάντα και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα δια να κερδήσω τον Χριστόν.» (Φιλιππ. 3:8) Αυτό δεν σημαίνει ότι οι νεαροί Χριστιανοί πρέπει να ζουν μ’ έναν αυστηρό τρόπο ζωής. Όχι, καθόλου! Ο Ιησούς τους υπεσχέθη ότι αν θέσουν πρώτη τη θεία υπηρεσία στη ζωή τους, τότε ο Θεός με τη σειρά του θ’ αυξήση τα αναγκαία υλικά πράγματα. Αλλά για την καταπολέμησι του υλισμού είναι ουσιώδες ν’ απαρνηθούν τις περιττές πολυτέλειες. (Ματθ. 16:24) Πρέπει να δοθή έμφασις στα πνευματικά πράγματα. (Ματθ. 5:3· Γαλ. 5:16) Ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τα εξής: «Ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμ. 6:11, 12) Τότε θ’ αποδειχθή ότι ο υλισμός δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.
Η ΔΡΑΣΙΣ ΚΑΤΑΝΙΚΑ ΤΗΝ ΑΝΙΑ
10. Τι μπορεί να δώση αφορμή στην πλήξι και πώς αυτό μπορεί να καταπολεμηθή;
10 Οι νεαροί μερικές φορές παραπονούνται ότι αισθάνονται ανία στη ζωή τους. Αυτή η πλήξις συνήθως επέρχεται όταν η διάνοια και τα χέρια μένουν σε αδράνεια και δεν κάνουν κάτι το αξιόλογο. Στα περασμένα χρόνια, η αγροτική ζωή απαιτούσε από τον καθένα να εργάζεται. Ακόμη και τα χέρια των μικρών παιδιών εχρησιμοποιούντο για τη διατροφή των πουλερικών, των αγελάδων και για τη συγκομιδή των γεννημάτων. Τα τέκνα ήσαν χρήσιμα και το εγνώριζαν αυτό. Οι νεαροί και τώρα ακόμη θέλουν να αισθάνωνται ότι είναι χρήσιμοι, ότι ανήκουν κάπου. Στο βάθος, θέλουν συνήθως να είναι εκτελεσταί και δόται, όχι μόνο παρατηρηταί και λήπται. Αυτή η επιθυμία είναι καλή, διότι ο Ιησούς είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Ο Παύλος έγραψε: «Τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.» (2 Κορ. 9:7) Οι νεαροί άνθρωποι της εποχής μας που πλήττουν από έλλειψι δράσεως, συχνά είναι ανάγκη να δώσουν περισσότερα από τον εαυτό τους. Αλλά πώς; Οι νεαροί Χριστιανοί θα μπορούσαν να κάνουν τα ψώνια των γηραιοτέρων της εκκλησίας, να επισκέπτωνται τους ασθενείς ή να βοηθούν τους αναπήρους σε οικιακές εργασίες. Και τι χαρά θα είναι να κάνουν ανάγνωσι σ’ εκείνους που έχουν πτωχή όρασι!
11. Τι μπορούν να κάνουν τα τέκνα και οι γονείς για να υπερνικήσουν την νεανική πλήξι;
11 Μερικές φορές η φυσική δραστηριότης βοηθεί στην ανακούφισι της διανοίας από την πλήξι. Τα νεαρά κορίτσια μπορούν να δοκιμάσουν εργασία της χειρός ράβοντας κάποιο φόρεμα, ή μαγειρεύοντας, ή ψήνοντας φαγητά. Τα νεαρά αγόρια μπορούν να μάθουν πώς να κάνουν οικιακές επισκευές, να μάθουν απλή μηχανολογία, ή ξυλουργική. Η εκμάθησις μιας νέας γλώσσης, ακόμη και της γλώσσης των κωφαλάλων είναι ένας τρόπος καταπολεμήσεως της ανίας. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν διδάσκοντας τα τέκνα των πώς να διατηρούν το σπίτι καθαρό, πώς να στρώνουν κατάλληλα τα κρεββάτια τους, να διπλώνουν καλά τα ρούχα τους, να ξεσκονίζουν, να σκουπίζουν, να καθαρίζουν και μάλιστα κατά καιρούς να ράβουν κουμπιά στα πουκάμισα του πατέρα των. Οι νεαροί που γίνονται πρόθυμοι δόται και εκτελεσταί είναι απηλλαγμένοι από την ανία της ζωής. Εκτός απ’ αυτά, τι καλά παραδείγματα θα δώσουν και στους άλλους πιστούς!—1 Κορ. 15:58· 13:5· Εκκλησ. 5:18-20.
ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ
12. (α) Τι αποδεικνύει ότι η κοσμική άποψις για τα ραντεβού είναι άσοφη; (β) Ποιοι κίνδυνοι συνοδεύουν τις ασύνετες σχέσεις μεταξύ αρρένων και θηλέων;
12 Εκεί όπου υπάρχουν έφηβοι στην οικογένεια, αργά ή γρήγορα θ’ ανακύψη το πρόβλημα των ραντεβού. Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς; Εκείνοι που δεν καθοδηγούνται από τις Βιβλικές αρχές μπορούν εύκολα να δώσουν παρωδηγημένες συμβουλές. Η Καίτη, που χαρακτηρίζει τους γονείς της ως ‘καλούς Διαμαρτυρομένους’ λέγει: «Άρχισα τα ραντεβού στην ενάτη τάξι, όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών.» Ομολογεί ότι ο πατέρας της δεν το ήθελε αυτό, αλλά η μητέρα της γρήγορα τακτοποίησε το ζήτημα διαβεβαιώνοντας τον πατέρα ότι η Καίτη ήταν ήδη ‘αρκετά μεγάλη.’ Ήταν αρκετά μεγάλη, για ποιο πράγμα; Κατά την ομολογία της ιδίας της Καίτης, αυτή δεν ήταν έτοιμη για γάμο ακόμη και στα δεκαεπτά της χρόνια, ας αφήσωμε τα δεκατέσσερα. Και πολλά κορίτσια της ηλικίας της δεν είναι ακόμη έτοιμα φυσιολογικώς, αισθηματικώς και διανοητικώς για να δεχθούν τα προβλήματα και τις ευθύνες που ρίχνει ο γάμος επάνω τους. Τότε για ποιο λόγο να βγαίνουν ραντεβού; Κορίτσια σαν την Καίτη, θεωρούν τα ραντεβού σαν ένα παιγνίδι ή ψυχαγωγία. Λέγουν, ‘Οι θωπείες και οι χαριεντισμοί είναι φυσικά πράγματα ενόσω δεν προχωρούν παρά πέρα.’ Αλλά η Καίτη ομολογεί ότι μερικά κορίτσια της ηλικίας της ‘βρίσκουν τον μπελά τους,’ πράγμα που σημαίνει ότι φθάνουν έως τα άκρα, βρίσκονται σε κατάστασι εγκυμοσύνης και κάνουν εκτρώσεις ή αποκτούν βρέφη. Σε αντίθεσι μ’ όλα αυτά, οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να διδάσκουν και να πείθουν τα τέκνα τους ότι σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, απόψεις όπως αυτές της Καίτης είναι εσφαλμένες, και ότι ο Θεός κατακρίνει τη χαλαρή διαγωγή. Ένας νεαρός Χριστιανός που συμπεριφέρεται χωρίς αγνότητα θα είναι δυνατόν ν’ αποκοπή από την εκκλησία.—Γαλ. 5:19, 21· 1 Πέτρ. 4:3.
13. (α) Πώς θέλει ο Ιεχωβά να ζουν και να συμπεριφέρωνται οι νεαροί; (β) Γιατί τα ραντεβού είναι ένα σοβαρό ζήτημα;
13 Ο Ιεχωβά είναι ένας ευτυχής Θεός, και θέλει να είναι και οι νέοι επίσης ευτυχείς με τη ζωή—όχι σ’ ένα εξευτελισμένο, διεφθαρμένο επίπεδο, αλλά σ’ ένα υψηλό ηθικό επίπεδο. (1 Τιμ. 1:11) Γι’ αυτό και λέγει: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· . . . και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι δια πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν. Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου.» (Εκκλησ. 11:9, 10) Ο Θεός θέλει να είναι οι νεαροί ευτυχείς μ’ ένα υπεύθυνο τρόπο. Διότι είναι υπόλογοι σ’ Αυτόν για τις πράξεις των. Γι’ αυτό και τα ραντεβού, δηλαδή, η συναναστροφή με το άλλο φύλο είναι πολύ σοβαρά πράγματα. Τα ραντεβού μπορεί να χρησιμεύσουν κατάλληλα για να συνδεθούν ζεύγη, όχι με σκοπό να θωπεύωνται να χαριεντίζωνται και να παίζουν με το σεξ, αλλά για να γνωρισθούν μεταξύ τους σ’ ένα κοινωνικό επίπεδο πριν από τον γάμο. Έξω από τον γάμο, η σεξουαλική διέγερσις μπορεί να οδηγήση σε παροργισμό, σε συναισθηματική παραζάλη ακόμη και σε συμφορές όπως είναι οι εκτρώσεις και η αυτοκτονία. Ακόμη και ζεύγη που έχουν μνηστευθή για να νυμφευθούν δεν έχουν το δικαίωμα να παίζουν με το σεξ. Οι άγαμοι που επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις—που είναι αποκλειστικό δικαίωμα των έγγαμων—επισύρουν επάνω τους την αποδοκιμασία του Θεού και γι’ αυτό θα υποφέρουν αναπόφευκτα.—1 Κορ. 6:9, 10.
14. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να καλλιεργήσουν στα τέκνα των μια υγιαίνουσα στάσι απέναντι των ραντεβού και του γάμου; (β) Τι μπορούν να κάνουν τα τέκνα για να καλύψουν επωφελώς τα χρόνια της αναπτύξεώς των;
14 Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα τέκνα να εκτιμήσουν τους νόμους του Θεού και να είναι ειλικρινείς και ευθείς προς τα τέκνα των συζητώντας τα θέματα των ραντεβού και του γάμου. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα τέκνα μπορούν ν’ αποκτήσουν ωφέλιμη γνώσι και να αισθανθούν το ενδιαφέρον και την αγάπη που έχουν γι’ αυτά ο Θεός και οι γονείς των. (Παροιμ. 15:3· 1 Πέτρ. 3:12) Μπορεί να γίνη υπόμνησις στα τέκνα ότι τα νεανικά τους χρόνια τους παρέχουν μεγαλειώδεις ευκαιρίες για να αναπτυχθούν σε ωρίμους άνδρες και γυναίκες, κι αργότερα, αν θελήσουν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες του γάμου θα είναι καλά κατηρτισμένοι να τις αναλάβουν. Μπορούν επίσης να φθάσουν σε πνευματική ωριμότητα ‘γινόμενοι τύποι’ με το να επιδίδωνται στις δραστηριότητες της Χριστιανικής εκκλησίας.
ΕΞΕΡΕΥΣΙΣ ΠΙΣΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
15. Τι απαιτεί η φιλία και πώς μπορούμε ν’ αποκτήσωμε αληθινούς φίλους;
15 Το να έχη κανείς πιστούς φίλους στην νεότητά του μπορεί να τον βοηθήση να υπερνικήση πολλά εμπόδια. Αλλά οι αληθινοί φίλοι δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Η φιλία αυτή καθ’ εαυτήν είναι ένας δρόμος διπλής κατευθύνσεως που κάνει το κάθε άτομο να είναι φιλικό—φέρνει έλξι του ενός προς τον άλλον. Η φιλία απαιτεί πιστότητα, φροντίδα για τον άλλον και ενδιαφέρον για την ευημερία του. Η φιλία είναι θεμελιωμένη στο ν’ αγαπούμε μάλλον παρά ν’ αγαπώμεθα. «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος,» έγραψε ένας σοφός άνδρας. (Παροιμ. 17:17) Αν θέλωμε πραγματικούς φίλους πρέπει να κάμωμε γνωστό στους άλλους αυτό που σκεπτόμεθα. Πρέπει να δείχνωμε στους άλλους οικειότητα και να τους κάνωμε να δουν τον πραγματικό εαυτό μας συμμεριζόμενοι μαζί τους αυτά που μαθαίνομε.—Ιωάν. 15:15.
16. Γιατί είναι συνετό πράγμα να είμεθα εκλεκτικοί στην εκλογή φίλων;
16 Εν τούτοις, ενώ κάνομε φίλους, είναι συνετό πράγμα να είμεθα εκλεκτικοί. Γιατί; Διότι όταν συναναστρεφώμεθα τους άλλους πολύ καιρό τείνομε να γίνωμε όμοιοι μ’ αυτούς. Αν δεν είμεθα προσεκτικοί μπορεί να διαπιστώσωμε ότι φθείρονται οι χρήσιμες συνήθειές μας. (1 Κορ. 15:33) Είναι πολύ επωφελές να διαλέγωμε φίλους με καλές Χριστιανικές ιδιότητες. (Γαλ. 5:22, 23) Οι νεαροί πρέπει να εκλέγουν ως φίλους των εκείνους που αποτελούν υγιή συντροφιά απ’ όλες τις απόψεις.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ;
17. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα τέκνα που είναι στενοχωρημένα από την ηθική που επικρατεί στα σχολεία; (β) Πώς μπορούν τα τέκνα να προστατευθούν από άτομα που δεν διέπονται από αρχές;
17 Πολλοί νεαροί Χριστιανοί στενοχωρούνται για την ηθική χαλαρότητα που επικρατεί στα σχολεία. Τι μπορούν να κάμουν οι γονείς για να προστατεύσουν τα τέκνα των απ’ αυτή την κακή επιρροή; Οι γονείς μπορούν να ενσταλάξουν στην διάνοια των νεαρών το προνόμιο που έχουν αυτοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά, να στέκουν υψηλά και να είναι παραδείγματα της αληθείας και της δικαιοσύνης. Τα τέκνα, όσο και οι ενήλικες, έχουν με το μέρος των την δύναμι της προσευχής του Ιησού ότι ο Θεός τους φυλάσσει. (Ιωάν. 17:15) Μολονότι η επαφή με ακατάλληλα άτομα δεν μπορεί εντελώς ν’ αποφευχθή, εν τούτοις αυτές οι επαφές μπορούν να περιορισθούν σε κείνες τις περιπτώσεις που σχετίζονται με τη σχολική εργασία. Αν οι νεαροί προσέχουν τις μελέτες των και εργάζωνται να επιτύχουν σ’ αυτές, αυτό φυσικά αυτομάτως θα περιορίση τη συναναστροφή τους με άτομα που δεν διέπονται από αρχές. Καλό είναι επίσης για τους νεαρούς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά να κάνουν γνωστό στους άλλους όσο το δυνατόν ταχύτερα ότι αυτοί είναι αληθινοί Χριστιανοί και ότι σκοπεύουν να επιδίδωνται με επιμέλεια στις σπουδές των ενόσω είναι στο σχολείο. Ένα καλό παράδειγμα «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πίστιν, εις καθαρότητα,» δεν θα περάση απαρατήρητο.
18. (α) Τι είναι η εκπαίδευσις και γιατί αυτή είναι ουσιώδης για τη ζωή; (β) Τι συμβουλή παρέχεται στα παιδιά που φοιτούν τώρα στο σχολείο;
18 Παρά τις πολλές δυσκολίες, το σχολείο είναι αναγκαίο για τη ζωή. Ο πρώτιστος σκοπός της λειτουργίας του είναι να εκπαιδεύση τις διάνοιες των νεαρών να σκέπτωνται, να είναι δημιουργικοί και ερευνητικοί. Η εκπαίδευσις έχει ορισθή ως εξής: «Η προοδευτική ενέργεια με την οποία αναπτύσσονται τα άτομα και καθίστανται ικανά να ζουν μια νοήμονα ζωή.» Μπορεί έτσι να εκπαιδευθή η διάνοια, να αναπτυχθή ενεργώς η προσωπικότης, και να παρασχεθή πρακτική προετοιμασία για τη ζωή. Το σχολείο πρέπει να ετοιμάζη τους νεαρούς να δεχθούν τις ευθύνες της ενηλίκου ζωής. Ό,τι λοιπόν κάνετε στο σχολείο μπορεί να έχη μεγάλη σημασία για το τι είδους άτομο θα γίνετε ως ένας ενήλικος. Γι’ αυτό, επιδοθήτε σ’ αυτό που μαθαίνετε. (Γαλ. 6:7) Στη διάρκεια των σχολικών ετών σας μπορείτε να αποκτήσετε ικανότητες και επιδεξιότητες οι οποίες σύντομα θα είναι χρήσιμες στην ενήλικη ζωή σας, καθώς και αργότερα στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. (Ησ. 65:22) Μάθετε να διαβάζετε και να γράφετε καλά. Είναι ωφέλιμο να δίνετε προσοχή στην ορθή προφορά, στους βασικούς κανόνες της γραμματικής, και να ενδιαφέρεσθε για τα ιστορικά γεγονότα και τις χρονολογίες των. Μάθετε να χρησιμοποιήτε τη διάνοιά σας, διότι όσο περισσότερο την χρησιμοποιείτε τόσο καλύτερα θα σας χρησιμεύση αυτή και τώρα και στο μέλλον.—Παροιμ. 2:10-13· 3:21-23.
19. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να φροντίζουν στοργικά για τα τέκνα των; (β) Γιατί τα τέκνα που έχουν αρχές και ακεραιότητα αποτελούν μια τιμή για τους γονείς τους;
19 Τα τέκνα που έχουν ηθική ακεραιότητα αποτελούν πράγματι μια ανταμοιβή για τους γονείς που τα ανέθρεψαν. Είναι επίσης καλά παραδείγματα για τους άλλους πιστούς. Δείξτε αγάπη σ’ αυτά δαπανώντας λίγο χρόνο μαζί τους κάθε μέρα για να μαθαίνετε κάτι ωφέλιμο, να τα υποκινήτε με νέες ιδέες, να βλέπετε ευχάριστες φωτογραφίες ή να συζητάτε για την Αγία Γραφή και για άλλα εποικοδομητικά πράγματα. Αυτό το άμεσο ενδιαφέρον που δείχνουν οι γονείς μπορεί να επιδράση εξαίρετα στη ζωή των τέκνων. Οι δικές σας εκφράσεις στοργής και ευγνωμοσύνης μπορούν να είναι πιο σπουδαίες γι’ αυτά απ’ ότι ένας έπαινος που προέρχεται από οποιονδήποτε άλλον. Τα τέκνα σας θα είναι μια τιμή για σας. Και μ’ έναν ευρύτερο τρόπο, η δική σας αγάπη, η πίστις σας, η διαγωγή σας, και η καθαρότης σας, θα είναι αυτά που θ’ αντανακλούν τα τέκνα σας για να γίνουν ‘τύποι των πιστών.»—1 Πέτρ. 1:22.
[Εικόνα στη σελίδα 712]
Υπάρχουν πολλές αξιόλογες και αναγκαίες δραστηριότητες για τους Χριστιανούς νέους, όπως είναι επί παραδείγματι οι μικροδουλειές του σπιτιού, τα ψώνια για τους ηλικιωμένους της εκκλησίας, και η ανάγνωσις σ’ εκείνους που έχουν πτωχή όρασι.—1 Κορ. 13:4, 5.
[Εικόνα στη σελίδα 713]
Με το να ασχολούνται στις εκκλησιαστικές δραστηριότητες και να κηρύττουν τα αγαθά νέα—όχι απλώς για να δίνουν ‘δελτίο έργου’—οι νέοι μπορούν να γίνουν ‘τύποι των πιστών.’