του Θεού, ακολουθώντας μια πορεία δικαιοσύνης, θα είναι όπως η κέδρος, ισχυροί, καρτερικοί, μεγαλοπρεπείς, που αντέχουν στις πιέσεις του περιβάλλοντός των. Ακριβώς όπως το γεγονός ότι οι κέδροι αντέχουν στα τραχέα μεγάλα ύψη, και αυτό αιτιολογεί τη δύναμί τους, έτσι και οι Χριστιανοί υπομένοντας θλίψεις γίνονται πιο ισχυροί στη δοκιμασία και κάνουν πιο σταθερή την ελπίδα.—Ρωμ. 5:3-5.

Ηπατίτις και οι Μεταγγίσεις Αίματος

● Τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας στις Η.Π.Α. αναφέρουν ότι η ηπατίτις που ακολουθεί τη μετάγγισι αίματος μπορεί να προξενηθή από έναν άγνωστο ιό που δεν σχετίζεται με καμμιά από τις δύο μορφές της ασθενείας, που ονομάζονται κοινώς Α (λοιμώδης) και Β (ορός). Η έκθεσις λέγει ότι αυτό μπορεί να εξηγή γιατί λαμβάνουν χώρα σοβαρές ασθένειες του ήπατος ακόμη κι αν έχη γίνει προσεκτική εξέτασις του αίματος.

Ενθυμείστε;

Έχετε διαβάσει προσεκτικά τα πρόσφατα άρθρα της Σκοπιάς; Αν ναι, τότε χωρίς αμφιβολία θα ενθυμήστε αυτά τα σημεία:

● Γιατί είναι καλό το ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν μας απεκάλυψε την ‘ημέρα και την ώρα’ που θα εκτελέση την κρίσι του;

Διότι αυτό εχρησίμευσε για να δοκιμάση τι υπάρχει στην καρδιά των ανθρώπων. Εκείνοι που πραγματικά δεν επιθυμούν να υπακούσουν στις εντολές του Θεού, θα επιδιώξουν τις ιδιοτελείς των επιθυμίες, σκεπτόμενοι ότι ο καιρός της κρίσεως του Θεού πιθανόν να μην είναι στις ημέρες μας. Επίσης, δεν είναι εύκολο για τις ψευδείς θρησκευτικές οργανώσεις να κάμουν υποκριτικές επιδείξεις ευσεβείας λίγο πριν από εκείνη την ημέρα πράγμα που θα εμπόδιζε τους ειλικρινείς ανθρώπους να προσδιορίσουν τους αληθινούς δούλους του Θεού.—Σελ. 472.

● Πώς η τροφή «αγιάζεται διά του λόγου του Θεού και διά της προσευχής»;—1 Τιμ. 4:5.

Ο λόγος του Θεού έχει «αγιάσει» ή έχει ‘ξεχωρίσει’ όλα τα είδη που χρησιμοποιούνται για τροφή ως κατάλληλα. Το άτομο που προσεύχεται για την τροφή του, την δέχεται με εκτίμησι σαν κάτι που έχει ‘ξεχωρισθή’ γι’ αυτόν από τον ουράνιο Πατέρα του.—Σελ. 493.

● Ποια ερωτήματα πρέπει να υποβάλη ένα άτομο στον εαυτό του για να διαπιστώση αν έχη Χριστιανική υπομονή;

Μπορεί να ρωτήση τον εαυτό του: Είμαι πιστός τώρα; Μελετώ τακτικά τη Γραφή και επιδιώκω να μάθω περισσότερα από την αρχική διδασκαλία; Είμαι πρόθυμος να υποστώ ταλαιπωρίες χάριν των άλλων, και χάριν των συμφερόντων της αγνής λατρείας; Εμπιστεύομαι στον Θεό για να με ενδυναμώνη όταν αντιμετωπίζω δοκιμασίες;—Σελ. 524.

● Στην επιστολή προς Εβραίους 12:25-29, ποια είναι τα ‘χειροποίητα’ που έχουν σαλευθή, και τι δεν πρόκειται να σαλευθή;

Τα ‘χειροποίητα’ είναι εκείνα που γίνονται από τα χέρια άλλων και όχι από τα χέρια του Θεού—το σύστημα των πραγμάτων με την ψευδή του θρησκεία, την άπληστη εμποριοκρατία και τη διεφθαρμένη πολιτική του. Αυτά τα πράγματα που αποτελούν το ασεβές σύστημα θα ‘σαλευθούν,’ με καταστροφή, ενώ η βασιλεία του Θεού θα παραμείνη σταθερή.—Σελ. 555.

● Αν η σύζυγος ενός αδελφού που εξετάζεται για τη θέσι πρεσβυτέρου είναι στασιαστική προς την κεφαλή της, τι πρέπει να λάβη υπ’ όψιν του το πρεσβυτέριο για να καθορίση αν αυτός είναι κατάλληλος να υπηρετήση μ’ αυτή την ιδιότητα;

Το πρεσβυτέριο πρέπει να εξετάση μέχρι ποίου βαθμού είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τη στασιαστική της στάσι κι επίσης το πώς σκέπτεται η εκκλησία γι’ αυτό το θέμα.—Σελ. 661.

● Τι ήθελε να τονίση ο Ιησούς όταν είπε στον πλούσιο νέο που τον απεκάλεσε ‘Αγαθό Διδάσκαλο,’ ότι «Ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός;»—Μάρκ. 10:17, 18.

Με το να αρνηθή να δεχθή την προσωνυμία «Αγαθός,» ο Ιησούς Χριστός απέδωσε τιμή στον Πατέρα του ως το πραγματικό πρότυπο της αγαθότητος, το πρότυπο με το οποίο κι αυτός ο ίδιος συνεμορφώνετο ως Υιός του Θεού.—Σελ. 668.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η άποψις των μαρτύρων του Ιεχωβά σχετικά με την παρακολούθησι του γάμου ενός κοσμικού γνωστού ή συγγενούς;

Στην περίπτωσι ανηλίκων που σχεδιάζουν να παρευρεθούν, η τελική απόφασις ανήκει στους γονείς. Διαφορετικά είναι ζήτημα για προσωπική απόφασι, και ο κάθε Χριστιανός θα θέλη να φέρη τη δική του ευθύνη. Εν τούτοις, υπάρχουν Γραφικές αρχές και ευρεία ποικιλία περιστάσεων που πρέπει να εξετασθούν.

Η τελετουργία του γάμου μπορεί να διεξάγεται σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο και από ένα κληρικό. Αυτό την κάνει να διαφέρη τελείως από μια καθαρώς πολιτική τελετουργία. Ένας αληθινός Χριστιανός δεν θα μπορούσε να ενωθή ή να συμμετάσχη με καθαρή συνείδησι σε οποιεσδήποτε προσευχές ή σε θρησκευτικές πράξεις που θα εγνώριζε ότι είναι αντίθετες στη διδασκαλία της Γραφής. Ούτε ενδιαφέρεται να διαπιστώση πόσο κοντά μπορεί να πλησιάση σε πράξεις αποστασίας χωρίς να υπερβή τη γραμμή. Είναι κάτω από υποχρέωσι να ακολουθή τη Γραφική εντολή. «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; . . . Ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; . . . Διά τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον.»—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

Είναι ευνόητο ότι ένα άτομο που προσκαλείται να παρευρεθή σ’ ένα γάμο κοσμικών συγγενών και γνωστών μπορεί κατά καιρούς ν’ αντιμετωπίση σοβαρό πρόβλημα. Παραδείγματος χάριν, η πρόσκλησις μπορεί να έχη γίνει σε μια Χριστιανή σύζυγο και τον άπιστο σύζυγό της. Μπορεί αυτός να νομίζη ότι και οι δυό τους πρέπει να είναι παρόντες στον γάμο. Εν τούτοις, αυτή μπορεί να στενοχωρήται γι’ αυτό. Μπορεί να σκέπτεται ότι, αν επρόκειτο να παρακολουθήση ένα γάμο στην εκκλησία, η συναισθηματική πίεσις των περιστάσεων μπορεί να την έκανε να πράξη κάτι κακό. Εξ άλλου, μπορεί να καταλήξη στο συμπέρασμα ότι, από σεβασμό για τις επιθυμίες του συζύγου της, θα μπορούσε να πάη μαζί του απλώς σαν ένας παρατηρητής, δείχνοντας σεβασμό, αλλά αποφασισμένη να μη συμμετάσχη σε οποιεσδήποτε θρησκευτικές πράξεις.

Άσχετα με το πώς μια σύζυγος μπορεί να βλέπη το ζήτημα, θα ήταν προς όφελός της να εξηγήση τη θέσι της στον σύζυγό της. Αν, βάσει της εξηγήσεώς της, εκείνος φθάση στο συμπέρασμα ότι η παρουσία της συζύγου του θα μπορούσε πιθανώς να δημιουργήση μια κατάστασι δυσάρεστη σ’ αυτόν, μπορεί να προτιμήση να πάη μόνος του. Ή, μπορεί ακόμη να θέλη να πάη η σύζυγος μαζί του, απλώς όμως σαν παρατηρητής, οπότε θα πρέπει αυτή ν’ αποφασίση αν θα πάη.

Κάτι που πρέπει να εξετάσωμε είναι το αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχη σε ομοπίστους μας το να παρευρεθούμε σ’ ένα γάμο σε θρησκευτικό κτίριο. Μήπως θα μπορούσε αυτό να βλάψη τη συνείδησι κάποιου; Μήπως η αντίστασίς των στο να εμπλακούν σε πραγματικά ειδωλολατρικές πράξεις θα εξασθενούσε λόγω αυτής της ενεργείας σας; Μια Γραφική αρχή που έρχεται στο προσκήνιο είναι η εξής: «Να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού.»—Φιλιππ. 1:10· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 8:9-13.

Κατά καιρούς μια πρόσκλησις σ’ ένα γάμο μπορεί να περιλαμβάνη την ενεργό συμμετοχή σας ως μέρος της γαμήλιου εορτής. Τι θα γίνη αν αυτό απαιτούσε συμμετοχή σε ωρισμένες θρησκευτικές πράξεις; Είναι φανερό ότι ένας που επιθυμεί να ευαρεστήση τον Θεό δεν μπορεί να συμμετέχη σε πράξεις της ψευδούς θρησκείας· το άτομο πρέπει να ενεργή σε αρμονία με τον Λόγο Του. Αλλά ο Χριστιανός πρέπει να εξηγήση απλώς πώς αισθάνεται και να τονίση ότι με κανένα τρόπο δεν θέλει να αμαυρώση τη χαρά της ημέρας του γάμου με το να είναι υπεύθυνος για κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήση μια στενόχωρη κατάστασι.

Σε ζητήματα τέτοιας φύσεως, οι Χριστιανοί πρέπει προσεκτικά να ζυγίζουν όλους τους παράγοντας που περιλαμβάνονται. Κάτω από ωρισμένες περιστάσεις μπορεί να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν θα δημιουργούσαν δυσκολίες αν επρόκειτο να παρακολουθήσουν σαν απλοί παρατηρηταί. Εξ άλλου, οι περιστάσεις μπορεί να είναι τέτοιες ώστε ένας Χριστιανός μπορεί να σκεφθή λογικά ότι πιθανώς η βλάβη της συνειδήσεώς του ή των άλλων με το να παρακολουθήση ένα τέτοιο κοσμικό γάμο θα ήταν μεγαλύτερη από την πιθανή ωφέλεια που θα προέκυπτε αν παρακολουθούσε. Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάστασις, ο Χριστιανός πρέπει να βεβαιώνεται ότι η απόφασίς του δεν συγκρούεται με τη διατήρησι μιας καλής συνειδήσεως ενώπιον Θεού και ανθρώπων.