Θεμελιωτιστική Δημιουργία—Είναι Επιστημονική;

Η αντιδικία ανάμεσα σ’ εκείνους που προτείνουν την εξέλιξη σαν ερμηνεία για την καταγωγή του ανθρώπου κι εκείνους που υποστηρίζουν τη Βιβλική δημιουργία, δεν έπαψε να σιγοκαίει ή ν’ αναβράζει για πάνω από εκατό χρόνια τώρα. Πέρσι άναψε πάλι σε μια δίκη στο ομοσπονδιακό δικαστήριο στο Λιτλ Ροκ του Αρκάνσας. Η υπόθεση που εκδικαζόταν ήταν ένας νόμος της πολιτείας ο οποίος απαιτούσε να διδάσκεται «η επιστήμη της δημιουργίας» στα δημόσια σχολεία όπως και η εξέλιξη. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο νόμος ήταν αντισυνταγματικός, και η απόφαση χαιρετίστηκε σαν μια νίκη της εξελίξεως.

Επιστήμονες, θεολόγοι διαφόρων δογμάτων, δάσκαλοι και η Ένωση Αμερικανικών Πολιτικών Ελευθεριών ένωσαν τη φωνή τους εναντίον του νόμου. Άλλοι όμως επιστήμονες, θεολόγοι, δάσκαλοι και ο γενικός εισαγγελέας της πολιτείας υποστήριξαν το νόμο. Η δίκη και η απόφαση που ακολούθησε πήραν μεγάλη δημοσιότητα στα μέσα μαζικής ενημερώσεως τραβώντας την παγκόσμια προσοχή.

Οι ισχυρισμοί και οι αντιισχυρισμοί από τους μάρτυρες ποίκιλαν από καθιερωμένα γεγονότα μέχρι παράλογες γνώμες. Είναι ευνόητο ότι ο κοινός άνθρωπος πιθανόν να μην κατάλαβε τι σήμαινε η απόφαση του δικαστηρίου. Μήπως η απόφαση του δικαστή σημαίνει ότι η εξέλιξη είναι τώρα γεγονός; Ότι η ανθρώπινη φυλή είναι ηλικίας εκατομμυρίων ετών; Ότι η Βίβλος είναι εσφαλμένη; Ότι δεν θα πρέπει πια να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο;

Προτού βγάλουμε τέτοια συμπεράσματα, ας δούμε τα ζητήματα που περιλαμβάνονται. Ποια είναι αυτή «η επιστήμη της δημιουργίας» που δικαζόταν; Έχει επιστημονικές βάσεις, ή, όπως ισχυρίζονται οι δυσφημιστές της, είναι ένα πρόσχημα για κάποιο θρησκευτικό πιστεύω;

Τι Είναι η Επιστήμη της Δημιουργίας;

Οι υποστηρικτές της θεμελιωτιστικής δημιουργίας [πιστεύουν ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν μέσα σε 6 εικοσιτετράωρες μέρες] έγραψαν έναν ορισμό που συμπεριλήφθηκε στο νόμο του Αρκάνσας και εισήχθηκε στη δικαστική απόφαση. Περιλαμβάνει την επιστημονική απόδειξη ότι υπάρχουν όρια στις αλλαγές μέσα στα είδη των ζωντανών πλασμάτων που δημιουργήθηκαν αρχικά, και ότι οι μεταλλάξεις και η φυσική επιλογή δεν είναι αρκετές για να μεταβάλουν το ένα είδος σε άλλο. Επίσης ισχυρίζεται ότι η γη και το καθετί που ζει πάνω σ’ αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας πρόσφατης πράξεως δημιουργίας, και ότι όλα τα γεωλογικά στρώματα με τα απολιθώματά τους είναι αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου Κατακλυσμού.

Οι νομοθέτες ήταν προσεχτικοί και παρέλειψαν οποιαδήποτε αναφορά στον Θεό ή στη Βίβλο, για ν’ αποφύγουν συνταγματικά εμπόδια εναντίον της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία. Πλην όμως, τα γραφτά τους και η κατάθεση που δόθηκε στο Λιτλ Ροκ αποκάλυψε ότι η δημιουργία και ο Κατακλυσμός που αναφέρθηκε είναι εκείνα που περιγράφονται στο βιβλίο της Γραφής, τη Γένεση. Επιπλέον, αν και ο χρόνος της δημιουργίας δεν αναφέρθηκε στο νόμο, ομολόγησαν ότι το «πρόσφατα» σημαίνει ίσως 6.000 ή το πολύ 10.000 χρόνια πριν.

Κάλυψη των Τρωτών της Εξελίξεως

Ατυχώς για τους οπαδούς της θεμελιωτιστικής δημιουργίας, οι προσπάθειές τους να εκθέσουν στη δίκη τις αδυναμίες της εξελίξεως ανατράπηκαν. Οι ελλείψεις αυτές ήταν πάντοτε γνωστές στους σπουδαστές με ανοιχτή διάνοια. Τις αναφέρουμε όμως εδώ με συντομία.

Τα στοιχεία από τα πειράματα με τις μεταλλάξεις δεν τονίστηκαν στη δίκη. Το συνταρακτικό είναι ότι, τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών δείχνουν ότι οι μεταλλάξεις οδηγούν μόνο στον εκφυλισμό του γενετικού προτύπου με αποτέλεσμα ελαττωματικά είδη. Δεν δημιουργούν νέα όργανα ή νέες λειτουργίες. Ποτέ δεν δημιουργούν νέα είδη. Τα γεγονότα αντιβαίνουν στη θεωρία της εξελίξεως και υποστηρίζουν τη συνεπή αρχή της δημιουργίας, που αναφέρεται στη Γένεση, ότι κάθε είδος φυτού ή ζώου μπορεί να παράγει μόνο κατά το είδος του. Αλλά αυτό το ισχυρό επιχείρημα αγνοήθηκε.

Εξάλλου, τα γεωλογικά στρώματα δεν περιέχουν τη συνεχή διαβάθμιση των απολιθωμάτων από ένα είδος στο άλλο, που απαιτεί η θεωρία του Δαρβίνου. Μάλλον, δείχνουν ότι τα νέα είδη παρουσιάζονται αιφνίδια στην ιζηματογενή στήλη, χωρίς καμιά σχέση με παλαιότερες μορφές. Ακόμη και οι οπαδοί της εξελίξεως βρίσκονται τώρα σε διαμάχη γύρω από μια νέα θεωρία, που λέγεται διακεκομμένη ισορροπία που ομολογεί ότι απέτυχε η μεγάλη έρευνα για τους ελλείποντες κρίκους.

Η αιφνίδια εμφάνιση νέων ειδών είναι πραγματικά ισχυρή απόδειξη υπέρ της δημιουργίας και κατά της εξελίξεως. Αλλά αυτό δεν απετέλεσε στοιχείο στη δίκη. Γιατί οι οπαδοί της θεμελιωτιστικής δημιουργίας δεν το χρησιμοποίησαν αυτό προς όφελός τους στη δίκη; Δεν μπορούσαν, γιατί δεν συσχετίζουν τα διάφορα γεωλογικά στρώματα με διαφορετικές εποχές της δημιουργίας, αλλά ισχυρίζονται ότι όλα σχηματίσθηκαν συγχρόνως, όταν τα νερά του Κατακλυσμού του Νώε σιγά-σιγά κατακάθησαν. Δεσμευμένοι απ’ αυτή την αντιγραφική διδασκαλία, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι οπαδοί της θεμελιωτιστικής δημιουργίας, ήταν να χρησιμοποιήσουν τις αποδείξεις των απολιθωμάτων για να καταρρίψουν την εξέλιξη. Αλλά θύμισαν ότι δεν ήταν η εξέλιξη που δικαζόταν αλλά η δημιουργία.

Τα Λάθη των Οπαδών της Θεμελιωτιστικής Δημιουργίας Αποκαλύπτονται

Εκείνο που επέσυρε την προσοχή στη δίκη και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν ακριβώς αυτή η άποψη της κατά γράμμα θεμελιωτιστικής δημιουργίας με την προσκόλλησή της στο δόγμα της πρόσφατης δημιουργίας. Η διδασκαλία τους ότι η γη, ακόμη και το σύμπαν, είναι λιγότερο από 10.000 χρόνια ηλικίας αντιφάσκει με όλα τα πορίσματα της σύγχρονης επιστήμης. Είναι τόσο εξωπραγματικοί που προκαλούν τον εμπαιγμό των επιστημόνων.

Οι γεωλόγοι λένε ότι οι μετρήσεις που έκαναν για τις διάφορες γεωλογικές διαδικασίες ξεπερνούν αυτό το πολύ περιορισμένο χρονικό όριο. Τα ιζήματα στους ωκεανούς έχουν συσσωρευτεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από 10.000 χρόνια. Ο χρόνος για να γίνουν και να φθαρούν τα βουνά μετριέται με τα εκατομμύρια χρόνια. Για ν’ απομακρυνθούν βαθμιαία οι ήπειροι η μια από την άλλη και για να σχηματιστούν οι ωκεανοί χρειάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Το να πει κάποιος ότι όλα αυτά έγιναν μόνο πριν 10.000 χρόνια φαίνεται απλώς παράλογο στα μάτια των γεωλόγων.

Οι αστρονόμοι έχουν κι αυτοί εξοργιστεί. Έχουν συνηθίσει να σκέφτονται ότι όχι μόνο οι πλανητικοί κύκλοι χρειάζονται μέρες ή χρόνια αλλά επίσης ότι χρειάστηκαν αμέτρητα μεγάλες περίοδοι χρόνου για να σχηματιστούν τα άστρα και οι γαλαξίες. Έχουν να υπολογίσουν τέτοιες μεγάλες αποστάσεις που ακόμη και το φως, που τρέχει 300.000 χιλιόμετρα (186.000 μίλια) το δευτερόλεπτο, χρειάζεται δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει τα τηλεσκόπιά τους. Υπολογίζουν την απόσταση των Νεφών του Μαγγελάνου στους νότιους ουρανούς, που είναι ο πλησιέστερος γαλαξίας μας, ότι είναι πάνω από 100.000 έτη φωτός. Αν αυτά είχαν δημιουργηθεί μόνο 10.000 χρόνια πριν, όπως πιστεύουν οι οπαδοί της θεμελιωτιστικής δημιουργίας, θα περιμέναμε ακόμη 90.000 χρόνια για να φτάσουν οι πρώτες ακτίνες φωτός σ’ εμάς. Στο βόρειο ημισφαίριο, μια σκοτεινή βραδιά κάποιος με καλή όραση μπορεί να δει το νεφέλωμα της Ανδρομέδας, το φως της οποίας χρειάζεται 1.500.000 χρόνια για να φτάσει σ’ εμάς. Προφανώς πρέπει να είχε δημιουργηθεί πιο μπροστά. Δεν προκαλεί απορία λοιπόν ότι η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρία δήλωσε υπεύθυνα τον Ιανουάριο με ένα ψήφισμα ότι ενέκρινε την απόφαση του Αρκάνσας.

Οι φυσικοί διαμαρτύρονται επίσης ότι είναι αδύνατο να περιορίσουν τις μελέτες τους σ’ ένα μικρό διάστημα χρόνου μόνο 10.000 ετών. Αναφέρουν τα ραδιενεργά στοιχεία, όπως το ουράνιο και το θόριο, που έχουν διάρκεια υπάρξεως που μετριέται σε δισεκατομμύρια έτη. Η συσσώρευση των χαρακτηριστικών ισοτόπων του μολύβδου, που είναι τα κατάλοιπα της ραδιενεργού φθοράς, δείχνει ότι μερικοί από τους πιο παλιούς βράχους στο φλοιό της γης παρέμειναν ανέπαφοι για 3 ή 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Και η ερμηνεία που δίνουν για το κοκκινωπό φως από τους μακρινούς γαλαξίες, που βρίσκονται στα άκρα του ορατού σύμπαντος, τοποθετεί την αρχή του από 10 μέχρι 20 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Είναι Αυτό Επιστήμη;

Πώς μπορούν οι οπαδοί της θεμελιωτιστικής δημιουργίας να συμβιβάσουν όλες αυτές τις ενδείξεις με το δόγμα τους ότι όλα άρχισαν μόλις λίγες χιλιάδες χρόνια πριν; Όταν ο Θεός δημιούργησε τους βράχους που περιείχαν ουράνιο, μήπως έβαλε σ’ αυτούς σε ανάλογες ποσότητες και τα ειδικά ισότοπα μολύβδου που θα τους έκανε να φαίνονται ότι έχουν ηλικία ενός εκατομμυρίου ετών; Όταν έκανε το γαλαξία της Ανδρομέδας, μήπως γέμισε την απόσταση από εκεί ως τη γη με κύματα φωτός, στα 16 χιλιάδες εκατομμύρια δισεκατομμυρίων (16.000.000.000.000.000.000) χιλιόμετρα, ώστε να τον δούμε αμέσως μόλις δημιουργήθηκε; Θα έβαζε ο Θεός της αλήθειας επίτηδες τέτοια παραπλανητικά στοιχεία στη δημιουργία του απλώς για να μας εξαπατήσει;

Ένας τέτοιος συλλογισμός μας θυμίζει την ιστορία που λέγεται για μια γριούλα θεμελιωτίστρια που επισκέφτηκε το Εθνικό Μουσείο Δεινοσαύρων της Πολιτείας Γιούτα. Αυτή δεν πίστεψε την ομιλία του δασοφύλακα για τα μεγάλα ερπετά που ζούσαν κάποτε εκεί και των οποίων τα απολιθωμένα κόκαλα έβλεπε μπροστά της. Αυτή τους έδωσε μια άλλη εξήγηση λέγοντας: «Ο Κύριος τα έβαλε εκεί για να σας εξαπατήσει.»

Και μια και μιλάμε για δεινόσαυρους, πώς η ηλικία τους συμφωνεί με τη θεωρία των οπαδών της δημιουργίας; Κατά την άποψή τους, τα ανθρώπινα όντα και οι δεινόσαυροι και κάθε άλλο είδος ζώου που έχει εξαλειφθεί ή υπάρχει, ζούσαν στη γη συγχρόνως πριν από τον Κατακλυσμό. Όλα πνίγηκαν και σαρώθηκαν από τα νερά του Κατακλυσμού. Πώς, λοιπόν, μπορεί να ταιριάζει αυτό με την εύτακτη αλληλουχία των απολιθωμάτων στους ιζηματογενείς βράχους, αρχίζοντας με απλές μορφές ζωής στα κατώτερα στρώματα που ακολουθούνται από πιο ποικίλα και πολύπλοκα πλάσματα σε ανώτερα στρώματα; Μπορούν μόνο να μας προσφέρουν μια σειρά από απίθανες και αντιφατικές θεωρίες του πώς θα μπορούσαν να μπουν σε μια σειρά όλα τα είδη φυτών και ζώων από εκείνο το σωρό των υπολειμμάτων και να τεθούν σε διάφορα στρώματα.

Προσπαθώντας να υπερασπίσουν το αυθαίρετο κατασκεύασμά τους της «επιστήμης της δημιουργίας» με τέτοιες αστήριχτες και τραβηγμένες υποθέσεις, αντικρούστηκαν λογικά από τη μαρτυρία των επιστημόνων στα Λιτλ Ροκ. Αφέθηκαν χωρίς κανέναν αξιόπιστο ισχυρισμό ότι οι σκέψεις τους είχαν επιστημονική βάση.

Η Θεωρία της Δημιουργίας Δυσφημίστηκε

Ο πασίγνωστος επιστήμονας που υποστήριξε τους οπαδούς της θεμελιωτιστικής δημιουργίας ήταν ο Τσάντρα Γουικραμασίνγκ, που τον φέρανε από την Ουαλία για να καταθέσει στη δίκη. Αυτός και ο Βρετανός αστρονόμος Φρεντ Χόυλ προώθησαν μια ανορθόδοξη θεωρία που απορρίπτει την αντίληψη ότι η ζωή εξελίχτηκε πάνω στη γη. Λένε ότι η ζωή άρχισε στο εξωτερικό διάστημα και ήρθε στη γη με κομήτες ή μετεωρίτες. Κατέθεσε ότι η πολυπλοκότητα των γενετικών προτύπων το κάνει αδύνατο να έχουν διαμορφωθεί από σύμπτωση. Έτσι, συμπεραίνει, θα πρέπει να έχουν σχεδιαστεί από έναν νοήμονα Δημιουργό. Αλλά η κατάθεσή του στράφηκε εναντίον των οπαδών της θεμελιωτιστικής δημιουργίας όταν είπε ότι κανένας λογικός επιστήμονας δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι η γη έχει ηλικία λιγότερη από ένα εκατομμύριο χρόνια.

Βασιζόμενος στα όσα είπαν και οι ενάγοντες και οι εναγόμενοι, ο δικαστής δεν μπορούσε να φτάσει σε κανένα άλλο συμπέρασμα από το ότι η θεωρία της θεμελιωτιστικής δημιουργίας δεν είναι επιστημονική. Καταδείχτηκε ότι οι υποστηρικτές της δεν φτάνουν σε συμπεράσματα με την επιστημονική μέθοδο συγκεντρώσεως όλων των αποδεικτικών στοιχείων και μετά να τα ταιριάζουν στην υπόθεση. Αντίθετα, αρχίζουν με μια ορισμένη αιρετική ερμηνεία της Γενέσεως και ψάχνουν για αποδείξεις για να την υποστηρίξουν. Τις αντίθετες αποδείξεις προσπαθούν να τις αγνοήσουν, ή, όταν δεν μπορούν, εφευρίσκουν απίθανες ερμηνείες για την καταφανή σύγκρουση με τα αποδεδειγμένα γεγονότα. Ο νόμος του Αρκάνσας ήταν μια απερίσκεπτη προσπάθεια να βάλουν τις απόψεις τους για τη δημιουργία στο πρόγραμμα μαθημάτων των δημοτικών σχολείων.

Μήπως λοιπόν η αποτυχία της θεωρίας της θεμελιωτιστικής δημιουργίας σημαίνει ότι η δημιουργία είναι απλώς ένας μύθος; Μήπως σημαίνει ότι η Βίβλος δεν είναι αληθινή, ή μάλλον σημαίνει ότι μια στενή, πλανημένη ερμηνεία της Βίβλου είναι εσφαλμένη; Θα εξετάσουμε τη διαφορά ανάμεσα στη Βιβλική δημιουργία και στη θεμελιωτιστική δημιουργία στο επόμενο τεύχος του Ξύπνα! σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Εξέλιξη, Δημιουργία, ή Θεμελιωτιστική Δημιουργία—Ποιο Πιστεύετε;»

[Εικόνες στη σελίδα 12, 13]

Έγιναν όλα αυτά μέσα σε έξι εικοσιτετράωρες μέρες;