Ευτυχισμένοι Είναι Εκείνοι που Χρησιμοποιούν τη Δύναμη Σωστά!

Ευτυχισμένοι Είναι Εκείνοι που Χρησιμοποιούν τη Δύναμη Σωστά!

«Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και μέγας την ισχύν [μεγάλος σε δύναμη (ΜΝΚ)], και ουδόλως θέλει αθωώσει [δεν θα συγκρατηθεί καθόλου από το να τιμωρήσει (ΜΝΚ)] τον ασεβή».—ΝΑΟΥΜ 1:3.

1. Γιατί δεν αποτελεί αιτία για καύχημα το ότι μπορεί κάποιος να έχει ένα είδος δύναμης;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά είδη δύναμης που τα νοήμονα πλάσματα μπορούν να χρησιμοποιήσουν με ορθό τρόπο. Επειδή μπορεί να είμαστε προικισμένοι με κάποιο φυσικό χάρισμα ή λόγω των περιστάσεων, πιθανόν να κατέχουμε κάποια ιδιαίτερη δύναμη. Αλλά μήπως αυτό αποτελεί αιτία για καύχημα; Καθόλου. Τι διαβάζουμε στο εδάφιο Ιερεμίας 9:23; «Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού, και ας μη καυχάται ο δυνατός εις την δύναμιν αυτού, ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού». Γιατί όχι; Ο απόστολος Παύλος δίνει μια καλή απάντηση στο εδάφιο 1 Κορινθίους 4:7: «Διότι τις σε διακρίνει από του άλλου; και τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες, εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;»

2. Γιατί χρειάζεται να προφυλαγόμαστε σχετικά με τη χρήση της δύναμης;

² Γιατί χρειάζεται να προφυλαγόμαστε για να μην κάνουμε κακή χρήση οποιασδήποτε δύναμης που μπορεί να έχουμε; Επειδή «ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού». (Γένεσις 8:21) Αφού όλοι μας έχουμε αυτή την κληρονομημένη τάση για ιδιοτέλεια, χρειάζεται να προφυλαγόμαστε πάντα ώστε να χρησιμοποιούμε σωστά οποιαδήποτε δύναμη έχουμε. Ένας ποιητής εξέφρασε αυτή τη σκέψη κάποτε: «Ποτέ θησαυρός χωρίς να τον συνοδεύει ίχνος φροντίδας. Ποτέ δύναμη χωρίς να καραδοκεί κάποια ύπουλη παγίδα». Ναι, λόγω της κληρονομημένης ατέλειας, υπάρχει πάντα η τάση να χρησιμοποιείται η δύναμη με ιδιοτέλεια.

Ιεχωβά—Δυνατός, Αλλά Επίσης Σοφός και Δίκαιος

3. Ποια είδη δύναμης έχει ο Ιεχωβά;

³ Δεν υπάρχει κανένας άλλος παρά μόνο ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός, που μας θέτει ένα θαυμάσιο, ναι, τέλειο παράδειγμα στη χρήση της δύναμης. Αυτός δεν είναι βιαστικός αλλά μακρόθυμος ακόμη και όταν χρειάζεται να εκφράσει τη δύναμή του με δυσμένεια. (Ναούμ 1:3) Κανένας δεν έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον Θεό, και γι’ αυτό το λόγο αναφερόμαστε σ’ αυτόν ως τον Παντοδύναμο, τον Πανίσχυρο. Σωστά εφαρμόζει στον εαυτό του τον τίτλο «Παντοκράτωρ». (Γένεσις 17:1) Αυτός δεν έχει μόνο πλήρη δύναμη δηλαδή απεριόριστη δύναμη, αλλά έχει επίσης και υπέρτατη δύναμη επειδή έχει κάθε εξουσία αφού κατέχει τη θέση ως Υπέρτατος Κύριος του σύμπαντος, που αυτός δημιούργησε. Γι’ αυτό κανένας δεν μπορεί να τολμήσει να ‘εμποδίσει την χείρα αυτού ή να πει προς αυτόν, «Τι έκαμες;»—Δανιήλ 4:35.

4. Γιατί αποτελεί πορεία σοφίας το να φοβούμαστε τον Ιεχωβά;

⁴ Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είναι παντοδύναμος, αποτελεί πορεία σοφίας για μας να φοβούμαστε μήπως τον δυσαρεστήσουμε. Ναι, «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων [του Αγιότατου (ΜΝΚ)] φρόνησις». (Παροιμίαι 9:10) Ο Παύλος μας προειδοποιεί να μη διεγείρουμε τον Ιεχωβά Θεό σε ζηλοτυπία, με το να έχουμε συμμετοχή σε οποιαδήποτε μορφή ειδωλολατρίας επειδή «μήπως είμεθα ισχυρότεροι αυτού;» Οπωσδήποτε όχι! (1 Κορινθίους 10:22) Ωστόσο, όλοι εκείνοι που θεληματικά παραβιάζουν τις δίκαιες εντολές του Θεού ενεργούν σαν να ήταν ισχυρότεροι από τον Ιεχωβά! Τα ακόλουθα λόγια του Παύλου τονίζουν αυτό το σημείο: «Ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον».—Εβραίους 12:29.

5. Γιατί δεν χρειάζεται να έχουμε έναν καταθλιπτικό φόβο για τον Ιεχωβά εξαιτίας της παντοδυναμίας του;

⁵ Αυτά τα γεγονότα θα μπορούσαν να μας κάνουν να είμαστε γεμάτοι από καταθλιπτικό φόβο ή τρόμο αν ο Ιεχωβά Θεός δεν εξισορροπούσε τέλεια την απεριόριστη δύναμή του με τις άλλες τρεις κύριες ιδιότητές του: σοφία, δικαιοσύνη και αγάπη. Όταν χρησιμοποιεί τη δύναμή του με έναν δυσμενή τρόπο αυτό είναι πάντοτε σε συμφωνία, ή σε συνέπεια, με αυτές τις ιδιότητες. Για παράδειγμα, ο Κατακλυσμός των ημερών του Νώε ήταν πραγματικά μια μεγαλειώδης εκδήλωση της δύναμης του Ιεχωβά. Ωστόσο ήταν η χρήση της δύναμης του Θεού άδικη ή άστοργη; Καθόλου! Το ανθρώπινο γένος είχε διαφθαρεί σε τέτοιο βαθμό που λυπόταν η καρδιά του Θεού έπειτα από όσα έβλεπε. (Γένεσις 6:5-11) Αφού εκείνοι οι ασεβείς προκατακλυσμιαίοι άνθρωποι έκαναν κατάχρηση των ευλογιών του Θεού, αυτός ενήργησε κατάλληλα καθαρίζοντας τη γη απ’ αυτούς, ειδικά αφού αυτοί αγνόησαν τις προειδοποιήσεις του «κήρυκα της δικαιοσύνης», του Νώε.—2 Πέτρου 2:5.

6. Τι δείχνει η πολιτεία του Ιεχωβά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα;

⁶ Όταν οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων απέδειξαν ότι ήταν υπερβολικά διεφθαρμένοι αμαρτωλοί, με το να κάνουν κατάχρηση των ευλογιών που αυτοί, σαν μέρος του ανθρώπινου γένους απολάμβαναν από το χέρι του Ιεχωβά, αυτός αποφάσισε ότι οι κάτοικοι έπρεπε να καταστραφούν. Από ενδιαφέρον για το φίλο του τον Αβραάμ, ο Ιεχωβά είπε σ’ αυτόν τον άντρα πίστης ποιος ήταν ο σκοπός Του σχετικά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Ο Αβραάμ φαίνεται ότι σκέφθηκε πως αυτό θα αποτελούσε μια μεγάλη κατάχρηση δύναμης, γι’ αυτό και ρώτησε τον Ιεχωβά: «Ο κρίνων πάσαν την γην δεν θέλει κάμει κρίσιν;» Ο Αβραάμ ωστόσο, επέμενε επειδή είχε εσφαλμένη αντίληψη. Στο τέλος, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η απόφαση του Ιεχωβά ήταν πραγματικά δίκαιη, επειδή δεν μπορούσαν να βρεθούν ούτε δέκα δίκαιες ψυχές στις δυο πόλεις. Ασφαλώς αυτό δείχνει πόσο προσεκτικός είναι ο Ιεχωβά Θεός ώστε να χρησιμοποιεί τη δύναμή του δίκαια.—Γένεσις 18:17-33· Ησαΐας 41:8.

7. Γιατί άξιζε να λάβει ο Φαραώ μια δυσμενή έκφραση της δύναμης του Ιεχωβά;

⁷ Αργότερα, όταν ήρθε ο καιρός να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες από την άδικη δουλεία τους στην Αίγυπτο, ο Ιεχωβά έδωσε στον Φαραώ την ευκαιρία να συνεργαστεί. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να μην υποστεί βλάβη ούτε ο Φαραώ ούτε ο λαός του. Αλλά αυτός ο κυβερνήτης με υπερηφάνεια και ισχυρογνωμοσύνη αρνήθηκε να παραχωρήσει αυτό που ζήτησε ο Ιεχωβά. Έτσι ο Θεός έκανε στον Φαραώ τη μια επίδειξη της δύναμής του μετά την άλλη με τις Δέκα Πληγές που έφερε πάνω στην Αίγυπτο. (Έξοδος 9:16) Αφού ο Φαραώ άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν, με ισχυρογνωμοσύνη συνέχισε να προκαλεί τον Ιεχωβά καταδιώκοντας τους Ισραηλίτες. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά δίκαια χρησιμοποίησε τη φοβερή του δύναμη για να αφανίσει τον Φαραώ και τις στρατιωτικές του δυνάμεις στην Ερυθρά Θάλασσα. (Ψαλμός 136:15) Ας σημειωθεί ότι σε κάθε περίπτωση, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε επίσης τη μεγάλη του δύναμη για να διαφυλάξει τους πιστούς δούλους του: τον Νώε και την οικογένειά του, τον Λωτ και τις δυο θυγατέρες του, και το έθνος του Ισραήλ.—Γένεσις 19:16.

8. Ποιο σοβαρό λόγο είχε ο Ιεχωβά για να μεταχειριστεί τον Σενναχειρείμ με τον τρόπο που τον μεταχειρίστηκε;

⁸ Αιώνες αργότερα, στον καιρό του Βασιλιά Εζεκία, ο Ιεχωβά Θεός έδειξε τη μεγάλη του δύναμη μ’ έναν εξαιρετικά εκπληκτικό και δίκαιο τρόπο όταν ο Ασσύριος μονάρχης Σενναχειρείμ απειλούσε την Ιερουσαλήμ. Ο λαός του Ιεχωβά, με τον θεοφοβούμενο και όσιο Βασιλιά Εζεκία σαν κεφαλή τους, έκαναν έκκληση σ’ Αυτόν για βοήθεια. Τον υπηρετούσαν πιστά, γι’ αυτό ο Θεός έλαβε δράση για χάρη τους. Ο απεσταλμένος του Βασιλιά Σενναχειρείμ, από την άλλη πλευρά, είχε καυχηθεί: ‘Μην ακούτε τον Εζεκία, μην τον αφήνετε να σας απατήσει με την υπόσχεση ότι ο Ιεχωβά θα σας λυτρώσει. Μπόρεσε κανένας από τους θεούς των άλλων εθνών να λυτρώσει το λαό του από το χέρι του Σενναχειρείμ; Αφού κανένας απ’ αυτούς τους θεούς δεν μπόρεσε να το κάνει, γιατί φαντάζεστε ότι ο Ιεχωβά θα μπορέσει να σας λυτρώσει;’ (Ησαΐας 36:13-20) Αφού έγινε ένα τέτοιο καύχημα, ο Ιεχωβά έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη μεγάλη του δύναμη, θανατώνοντας 185.000 στρατιώτες σε μια νύχτα, και αποδεικνύοντας ότι υπήρχε πραγματικά μια διαφορά μεταξύ των θεών των εθνών και του Ιεχωβά.

9. Ποια άλλα παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν που δείχνουν ότι ο Ιεχωβά είναι προσεκτικός στο πώς χρησιμοποιεί τη δύναμη;

⁹ Εξετάστε ακόμη μόνο λίγα από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Όταν ο Ιεχωβά πάταξε τη Μαριάμ με λέπρα, αυτή ήταν μια απόλυτα δίκαιη και σοφή έκφραση της δύναμής του. Η Μαριάμ άξιζε μια τέτοια τιμωρία γιατί μίλησε τόσο αλαζονικά εναντίον του αδελφού της του Μωυσή, που ήταν διορισμένος απ’ τον Θεό. (Αριθμοί 12:1-15) Κάτι παρόμοιο συνέβη όταν ο Βασιλιάς Οζίας με θράσος έκανε εισβολή στο ιερό θυσιαστήριο του ναού και τόλμησε να προσφέρει θυμίαμα στο χρυσαφένιο θυσιαστήριο ενώ με υπερηφάνεια αρνιόταν να μεταπειστεί από τους Λευίτες ιερείς. Ο Ιεχωβά έδειξε τη δύναμή του πατάσσοντας δίκαια τον βασιλιά με λέπρα. (2 Χρονικών 26:16-21) Όπως διέφεραν οι αμαρτίες τους έτσι διέφερε και ο τρόπος που ο Ιεχωβά τους τιμώρησε: Η λέπρα της Μαριάμ ήταν προσωρινή, αλλά ο Οζίας πέθανε λεπρός. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Ιεχωβά είναι πάντοτε προσεκτικός ώστε να χρησιμοποιεί τη δύναμή του μ’ έναν σοφό και δίκαιο τρόπο, και έχει την ικανότητα να διαφυλάττει τους πιστούς που τον αγαπούν και να καταστρέφει τους ασεβείς.—Ψαλμός 145:20.

Το Παράδειγμα του Ιησού Χριστού

10, 11. Ποια περιστατικά δείχνουν ότι ο Ιησούς ενδιαφερόταν να χρησιμοποιεί τη δύναμη με τον ορθό τρόπο;

¹⁰ Ο Γιος του Θεού ήταν πραγματικά ένας θαυμάσιος μιμητής του Πατέρα του στη χρήση της δύναμης. Μια από τις πρώτες περιπτώσεις ήταν τον καιρό που ο Σατανάς φιλονίκησε μαζί του για το σώμα του Μωυσή. Ο Λόγος θα μπορούσε εύκολα να είχε επικρίνει τον Σατανά αυστηρά. Αντίθετα, ο Λόγος έκανε το παν, σαν να λέμε, ώστε να αφήσει να έρθει η επίπληξη απ’ τον Ιεχωβά τον ίδιο.—Ιούδα 8, 9.

¹¹ Ο πρώτος πειρασμός που ο Σατανάς παρουσίασε στον Ιησού στην έρημο είχε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα της κατάχρησης της δύναμης. Ο Σατανάς πείραξε τον Ιησού να χρησιμοποιήσει την υπερφυσική του δύναμη για έναν ιδιοτελή σκοπό, δηλαδή να μετατρέψει πέτρες σε τροφή. Αυτός ήταν ένας αρκετά μεγάλος πειρασμός επειδή ο Ιησούς είχε να φάει 40 μέρες και «επείνασε». Ο Σατανάς παρουσίασε αυτόν τον πειρασμό με τέτοιο τρόπο ώστε να παγιδέψει τον Ιησού κάνοντάς τον να διαλέξει μια ιδιοτελή πορεία, επειδή άρχισε με το, «ΕΑΝ ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γίνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι». Χωρίς αμφιβολία, είχε την ελπίδα ότι ο Ιησούς θα του απαντούσε, ‘Βεβαίως είμαι γιος του Θεού και για να το αποδείξω θα μετατρέψω αυτές τις πέτρες σε ψωμί’. Ο Ιησούς, αντί να πέσει σε πειρασμό ή σε παγίδα ενεργώντας με ιδιοτέλεια και απερισκεψία, απάντησε: «Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού». (Ματθαίος 4:1-4) Αγνόησε την υπονοούμενη αμφιβολία σχετικά με το αν ήταν γιος του Θεού και αρνήθηκε να κάνει κατάχρηση της δύναμης με την οποία τον είχε προικίσει ο Θεός.

12. Πώς έδειξε ο Ιησούς με επιπρόσθετο τρόπο ότι δεν είχε δίψα για δύναμη;

¹² Αργότερα, αφού ο Ιησούς Χριστός είχε θρέψει 5.000 άντρες, εκτός από πολλές γυναίκες και παιδιά, οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά. Αν είχε δεχτεί την προσφορά τους, αυτό θα ήταν μια κατάχρηση της δύναμης που είχε να επηρεάζει ανθρώπους με τα θαύματά του. Γνώριζε ότι έπρεπε να είναι ουδέτερος σχετικά με τα πολιτικά ζητήματα του κόσμου και να περιμένει να του δώσει ο Ιεχωβά Θεός τη βασιλεία. (Ιωάννης 6:1-15) Έπειτα απ’ αυτό, όταν ο όχλος ήρθε να τον αιχμαλωτίσει, θα μπορούσε να είχε ζητήσει να του δοθούν 12 λεγεώνες αγγέλων και μ’ αυτόν τον τρόπο να εμποδίσει την αιχμαλώτισή του. Ωστόσο, αυτό θα ήταν μια κατάχρηση δύναμης, γιατί το θέλημα του Πατέρα του ήταν να παραδοθεί.—Ματθαίος 26:39, 53.

Άλλοι που δεν Έκαναν Κατάχρηση Δύναμης

13, 14. (α) Ποιο θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε ο Γεδεών, δείχνοντας ότι δεν είχε δίψα για δύναμη; (β) Πώς έθεσε ο Σαούλ ένα καλό παράδειγμα μόλις έγινε βασιλιάς;

¹³ Ο Κριτής Γεδεών θα πρέπει να αναφερθεί σαν ένας από τους ατελείς ανθρώπους που αντιστάθηκαν στον πειρασμό να κάνουν κατάχρηση δύναμης. Αφού απελευθέρωσε τον Ισραήλ από το χέρι του Μαδιάμ, ο λαός ήθελε να τον κάνει βασιλιά του. Ο Γεδεών αρνήθηκε, δηλώνοντας σωστά: «Δεν θέλω γίνει άρχων εφ’ υμάς εγώ, αλλ’ ουδέ ο υιός μου θέλει γίνει άρχων εφ’ υμάς· ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] θέλει είσθαι άρχων εφ’ υμάς». Ναι, η μετριοφροσύνη που έδειξε στην αρχή της σταδιοδρομίας του ως κριτή, εξακολουθούσε να υπάρχει. Και η απάντηση του Γεδεών αντανακλούσε τον τρόπο με τον οποίο αισθανόταν ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός για το αν οι Ισραηλίτες έπρεπε να έχουν ανθρώπινο βασιλιά. Μπορούμε να το αναγνωρίσουμε αυτό από την απάντηση που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ όταν αυτοί ήθελαν βασιλιά στον καιρό του προφήτη Σαμουήλ.—Κριταί 8:23· 6:12-16· 1 Σαμουήλ 8:7.

¹⁴ Ωστόσο, όταν έγινε εκλογή ενός βασιλιά, ο Σαούλ στην αρχή έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα συγκράτησης στη χρήση της δύναμης. Μερικοί ελεεινοί άντρες είπαν: «Πώς θέλει σώσει ημάς ούτος; Και κατεφρόνησαν αυτόν . . . εκείνος όμως έκαμνε τον κωφόν [άφωνο (ΜΝΚ)]». Μπορούσε να είχε ενεργήσει απερίσκεπτα με τη βασιλική του δύναμη, αλλά δεν το έκανε. Παρόμοια, αφού ο Σαούλ είχε νικήσει τους Αμμωνίτες, μερικοί από το λαό του νόμισαν ότι αυτός θα ήταν ένας κατάλληλος καιρός για να εκδικηθούν εκείνους που είχαν καταφρονήσει τον Σαούλ. Γι’ αυτό του είπαν: «Τις είναι εκείνος όστις είπεν, Ο Σαούλ θέλει βασιλεύσει εφ’ ημάς; παραδώσατε τους άνδρας, δια να θανατώσωμεν αυτούς». Ο Σαούλ όμως, δεν είχε καθόλου την ίδια γνώμη. Αποκρίθηκε: «Δεν θέλει θανατωθή ουδείς την ημέραν ταύτην· διότι σήμερον έκαμεν ο Κύριος σωτηρίαν εν τω Ισραήλ». Μπορούμε να δούμε ότι ο Σαούλ έκανε πραγματικά μια καλή αρχή, με μετριοφροσύνη. (1 Σαμουήλ 9:21· 10:20-23, 27· 11:12, 13) Πόσο λυπηρό είναι που άρχισε να κάνει κατάχρηση της βασιλικής του δύναμης, κι έτσι βρήκε άσχημο τέλος!—1 Σαμουήλ 28:6· 31:3-6.

15, 16. (α) Ποια μαρτυρία μπόρεσε να δώσει ο κριτής Σαμουήλ σχετικά με τον τρόπο που χρησιμοποίησε τη δύναμη που είχε ως κριτής; (β) Ποιο παρόμοιο παράδειγμα προμήθευσε ο Βασιλιάς Δαβίδ;

¹⁵ Ο Σαμουήλ, ο προφήτης που έκρινε επίσης τον Ισραήλ, έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα. Ο Θεός τον χρησιμοποίησε με δυναμικό τρόπο από την αρχή της νεότητάς του και ύστερα. Ο Σαμουήλ έκρινε το λαό του με δικαιοσύνη και τους έφερε απελευθέρωση. Μήπως χρησιμοποίησε ποτέ τη θέση του για ιδιοτελές κέρδος; Απολύτως όχι! Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του που έδωσε στο λαό είπε: «Ιδού, υπήκουσα εις την φωνήν σας κατά πάντα όσα είπετε προς εμέ, και κατέστησα βασιλέα εφ’ υμάς· . . . ιδού, εγώ· μαρτυρήσατε κατ’ εμού ενώπιον του Κυρίου και ενώπιον του κεχρισμένου αυτού· τίνος τον βουν έλαβον; ή τίνος τον όνον έλαβον; ή τίνα ηδίκησα; τίνα κατεδυνάστευσα; ή εκ χειρός τίνος έλαβον δώρα, δια να τυφλώσω τους οφθαλμούς μου δια τούτων;» Οι ομοεθνείς του ήταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι η πορεία του Σαμουήλ ήταν άμεμπτη σ’ όλα αυτά τα ζητήματα. Δεν είχε κάνει κατάχρηση δύναμης στη θέση που είχε ως κριτής.—1 Σαμουήλ 12:1-5.

¹⁶ Ούτε θα πρέπει να παραβλέψουμε το θαυμάσιο παράδειγμα που έθεσε ο Δαβίδ. Σε δυο περιπτώσεις είχε τη δύναμη και θα μπορούσε να είχε σκοτώσει τον Βασιλιά Σαούλ. Ο Δαβίδ θα μπορούσε να είχε σκεφθεί: ‘Ο Σαούλ προσπαθεί να με θανατώσει, έτσι ή αυτός ή εγώ’. Ή θα μπορούσε να είχε σκεφθεί με ιδιοτέλεια: ‘Αφού ο Σαμουήλ με έχρισε να είμαι ο επόμενος βασιλιάς του Ισραήλ, αυτός είναι ο τρόπος που θα πρέπει να συμβεί τελικά. Γιατί όχι τώρα;’ Όχι, ο Δαβίδ περίμενε υπομονετικά μέχρι που ήρθε ο καιρός για να του δώσει ο Ιεχωβά τη βασιλεία. (1 Σαμουήλ 24:1-22· 26:1-25) Ωστόσο, είναι λυπηρό, ότι αφού ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς, σε δυο περιπτώσεις έκανε κατάχρηση της δύναμής του: προξενώντας το θάνατο του Ουρία και απαριθμώντας το στρατό του Ισραήλ.—2 Σαμουήλ 11:15· 24:2-4, 12-14.

17. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι δεν είχε ποτέ δίψα για δύναμη και ότι δεν έκανε κατάχρηση της δύναμής του;

¹⁷ Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας από τους ακολούθους του Ιησού Χριστού, που έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα σχετικά με αυτό το ζήτημα. Θα μπορούσε να έχει την απαίτηση να τον υποστηρίζουν οι εκκλησίες που υπηρετούσε. Αλλά, αυτός δεν προσπάθησε να επωφεληθεί απ’ αυτό. Είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου: «Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα· σεις δε αυτοί εξεύρετε ότι εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ’ εμού αι χείρες αύται υπηρέτησαν». (Πράξεις 20:33, 34) Όταν έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου, ο απόστολος έδωσε ακόμη μεγαλύτερη έμφαση σ’ αυτό το σημείο. (1 Κορινθίους 9:1-18) Είχε εξουσία να αποφύγει την κοσμική εργασία, γιατί ποιος υπηρετεί σαν στρατιώτης με δικά του έξοδα; Δεν είπε ο Μωυσής ότι δεν έπρεπε να φράζουν το στόμα ενός βοδιού που αλώνιζε; «Πλην», εξήγησε ο Παύλος, «εγώ ουδέν τούτων μετεχειρίσθην». Ποια ήταν η αμοιβή του; «Το να κάμω αδάπανον το ευαγγέλιον του Χριστού δια της κηρύξεώς μου, ώστε να μη κάμνω κατάχρησιν της εξουσίας μου εν τω ευαγγελίω».

18. (α) Πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε για τον θαυμάσιο τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τη δύναμη; (β) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνοι που τον μιμούνται σ’ αυτό το ζήτημα είναι ευτυχισμένοι;

¹⁸ Μπορεί να ειπωθεί πραγματικά, ‘Ευτυχισμένοι είναι όλοι εκείνοι που δεν κάνουν κατάχρηση της δύναμής τους’. Τι υπέροχο όνομα έχει ο Ιεχωβά Θεός επειδή δίνει ένα τέτοιο θαυμάσιο παράδειγμα, αφήνοντας την απεριόριστη δύναμή του να εξισορροπείται πάντοτε από τις άλλες ιδιότητες της σοφίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης! Μπορούμε λοιπόν να πούμε μαζί με τον ψαλμωδό Δαβίδ: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)]· και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού». (Ψαλμός 103:1) Όλοι όσοι έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα του Ιεχωβά στην κατάλληλη χρήση της δύναμης είναι πραγματικά ευτυχισμένοι. Τα παραδείγματα που εξετάστηκαν από τις Γραφές αποδείχνουν ότι αν και είμαστε ατελείς άνθρωποι και εμείς επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με ορθό τρόπο τη δύναμη που έχουμε. Αν το κάνουμε αυτό θα μπορούμε όχι μόνο να έχουμε μια καθαρή συνείδηση αλλά επίσης και την επιδοκιμασία του Θεού και το σεβασμό των συνανθρώπων μας.

Θυμάστε;

◻ Γιατί είναι αναγκαία η συμβουλή σχετικά με την κατάχρηση δύναμης;

◻ Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί τη δύναμή του με σωστό τρόπο;

◻ Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιησούς ήταν προσεκτικός για να μην κάνει κατάχρηση δύναμης;

◻ Ποια άτομα στις Εβραϊκές Γραφές έδειξαν ότι δεν έκαναν κατάχρηση δύναμης;

◻ Πώς αποδείχθηκε ο απόστολος Παύλος υποδειγματικός στη χρήση της δύναμης;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι κύριες ιδιότητες του Ιεχωβά βρίσκονται σε τέλεια ισορροπία

Αγάπη Δύναμη Δικαιοσύνη Σοφία

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Ο Θεός δίκαια έδειξε τη δύναμή του:

με τον Κατακλυσμό

στα Σόδομα και Γόμορρα

στην Ερυθρά Θάλασσα