Μια Βέβαιη Ελπίδα για τους Νεκρούς

ΜΙΑ γυναίκα ηλικίας 25 ετών έγραψε: «Το 1981, η θετή μου μητέρα πέθανε από καρκίνο. Ο θάνατός της ήταν πολύ οδυνηρός για εμένα και για το θετό αδελφό μου. Εγώ ήμουν 17 ετών και ο αδελφός μου 11. Μου έλειπε πάρα πολύ η μητέρα μου. Εφόσον είχα διδαχτεί ότι εκείνη βρισκόταν στον ουρανό, ήθελα να βάλω τέρμα στη ζωή μου για να είμαι μαζί της. Εκείνη ήταν η καλύτερή μου φίλη».

Φαίνεται τόσο άδικο να έχει ο θάνατος τη δύναμη να πάρει από κοντά σας κάποιο πρόσωπο που αγαπάτε. Μάλιστα, όταν συμβαίνει αυτό, η σκέψη πως δεν θα μπορέσετε ποτέ πια να μιλήσετε στο αγαπημένο σας πρόσωπο, να γελάσετε μαζί του ή να το κρατήσετε στην αγκαλιά σας μπορεί να είναι αφόρητη. Αυτός ο πόνος δεν εξαλείφεται κατ’ ανάγκη με το να σας πουν ότι το αγαπημένο σας πρόσωπο βρίσκεται στον ουρανό.

Εντούτοις, η Αγία Γραφή δίνει μια πολύ διαφορετική ελπίδα. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, οι Γραφές υποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να ξανασμίξετε με το αγαπημένο σας πρόσωπο στο κοντινό μέλλον, όχι σε κάποιον άγνωστο ουρανό, αλλά εδώ στη γη υπό ειρηνικές και δίκαιες συνθήκες. Εκείνη δε την εποχή, οι άνθρωποι θα έχουν την προοπτική να απολαμβάνουν τέλεια υγεία, και δεν θα χρειαστεί ποτέ να πεθάνουν και πάλι. ‘Μα, αυτό είναι σίγουρα ευσεβής πόθος!’ πιθανόν να πουν μερικοί.

Τι θα απαιτούνταν για να πειστείτε εσείς ότι αυτή είναι μια βέβαιη ελπίδα; Προκειμένου να πιστέψετε σε κάποια υπόσχεση, θα χρειαζόταν να βεβαιωθείτε ότι εκείνος που δίνει την υπόσχεση είναι και πρόθυμος και ικανός να την εκπληρώσει. Ποιος, λοιπόν, είναι εκείνος που δίνει την υπόσχεση ότι οι νεκροί θα ξαναζήσουν;

Την άνοιξη του 31 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε με τόλμη: «Όπως ακριβώς ο Πατέρας εγείρει τους νεκρούς και τους ζωοποιεί, έτσι και ο Γιος ζωοποιεί εκείνους που θέλει. Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του [του Ιησού] και θα βγουν». (Ιωάννης 5:21, 28, 29) Ναι, ο Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε ότι εκατομμύρια άνθρωποι που είναι τώρα νεκροί θα ξαναζήσουν σε αυτή τη γη και θα έχουν την προοπτική να μείνουν για πάντα σε αυτήν, υπό ειρηνικές, παραδεισιακές συνθήκες. (Λουκάς 23:43· Ιωάννης 3:16· 17:3· παράβαλε Ψαλμός 37:29 και Ματθαίος 5:5). Εφόσον ο Ιησούς έδωσε αυτή την υπόσχεση, μπορούμε με βεβαιότητα να δεχτούμε ότι αυτός είναι πρόθυμος να την εκπληρώσει. Αλλά είναι ικανός να το κάνει αυτό;

Σε διάστημα λιγότερο των δύο ετών από τότε που έδωσε αυτή την υπόσχεση, ο Ιησούς έδειξε με δυναμικό τρόπο ότι είναι και πρόθυμος και ικανός να πραγματοποιήσει την ανάσταση.

«Λάζαρε, Έλα Έξω!»

Επρόκειτο για μια συγκινητική σκηνή. Ο Λάζαρος ήταν σοβαρά άρρωστος. Οι δυο αδελφές του, η Μαρία και η Μάρθα, έστειλαν μήνυμα στον Ιησού, που βρισκόταν στην άλλη πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού: «Κύριε, δες! αυτός για τον οποίο νιώθεις στοργή είναι άρρωστος». (Ιωάννης 11:3) Ήξεραν ότι ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο. Δεν θα επιθυμούσε ο Ιησούς να δει τον άρρωστο φίλο του; Όλως περιέργως, ο Ιησούς, αντί να πάει αμέσως στη Βηθανία, έμεινε τις επόμενες δυο ημέρες εκεί που ήταν.​—Ιωάννης 11:5, 6.

Ο Λάζαρος πέθανε αφότου έστειλαν το μήνυμα ότι ήταν άρρωστος. Ο Ιησούς ήξερε πότε πέθανε ο Λάζαρος και σκόπευε να κάνει κάτι σχετικά με αυτό. Όταν έφτασε τελικά ο Ιησούς στη Βηθανία, ο αγαπητός του φίλος ήταν ήδη τέσσερις ημέρες νεκρός. (Ιωάννης 11:17, 39) Θα μπορούσε ο Ιησούς να επαναφέρει στη ζωή ένα άτομο που ήταν νεκρό επί τόσο μακρύ χρονικό διάστημα;

Μόλις άκουσε πως ερχόταν ο Ιησούς, η Μάρθα, που ήταν άνθρωπος δράσης, έτρεξε να τον συναντήσει. (Παράβαλε Λουκάς 10:38-42). Συγκινημένος από τη λύπη της, ο Ιησούς τη διαβεβαίωσε: «Ο αδελφός σου θα εγερθεί». Όταν εκείνη εξέφρασε την πίστη της σε μια μελλοντική ανάσταση, ο Ιησούς τής είπε ξεκάθαρα: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή».​—Ιωάννης 11:20-25.

Μόλις έφτασε στον τάφο, ο Ιησούς έδωσε οδηγίες να μετακινήσουν την πέτρα που έφραζε την είσοδό του. Κατόπιν, αφού προσευχήθηκε δυνατά, ο ίδιος διέταξε: «Λάζαρε, έλα έξω!»​—Ιωάννης 11:38-43.

Τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στον τάφο. Κατόπιν, μέσα από το σκοτάδι, ξεπρόβαλε μια μορφή. Τα χέρια και τα πόδια του ατόμου ήταν δεμένα με περικαλύμματα, και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με ένα πανί. «Λύστε τον και αφήστε τον να προχωρήσει», διέταξε ο Ιησούς. Οι τελευταίοι επίδεσμοι έπεσαν καταγής. Ναι, ήταν ο Λάζαρος, ο άνθρωπος που ήταν τέσσερις ημέρες νεκρός!​—Ιωάννης 11:44.

Συνέβη Αυτό Πραγματικά;

Η αφήγηση για την ανάσταση του Λαζάρου παρουσιάζεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη ως ιστορικό γεγονός. Οι λεπτομέρειες είναι τόσο ζωντανές ώστε η αφήγηση δεν θα μπορούσε να αποτελεί απλή αλληγορία. Το να αμφιβάλλουμε για την ιστορικότητα της αφήγησης ισοδυναμεί με το να αμφιβάλλουμε για όλα τα θαύματα της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένης και της ανάστασης του ίδιου του Ιησού Χριστού. Επίσης, το να μην αναγνωρίζουμε την ανάσταση του Ιησού ισοδυναμεί με το να μην αναγνωρίζουμε ολόκληρη τη Χριστιανική πίστη.​—1 Κορινθίους 15:13-15.

Στην πραγματικότητα, αν δέχεστε την ύπαρξη του Θεού, δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα για εσάς να πιστεύετε στην ανάσταση. Για παράδειγμα: Κάποιος μπορεί να μαγνητοσκοπήσει την τελευταία του βούληση και τη διαθήκη του και, μετά το θάνατό του, οι συγγενείς και οι φίλοι του μπορούν, στην ουσία, να τον δουν και να τον ακούσουν καθώς ο ίδιος εξηγεί πώς επιθυμεί να γίνει η διαχείριση της περιουσίας του. Πριν από εκατό χρόνια, κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο. Μάλιστα, για μερικούς ανθρώπους που ζουν σήμερα σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου, η τεχνολογία της μαγνητοσκόπησης είναι τόσο ακατανόητη ώστε αυτό να τους φαίνεται σαν θαύμα. Αν οι επιστημονικές αρχές που θεσπίστηκαν από τον Δημιουργό μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους προκειμένου να γίνει εφικτή η ακουστική και η οπτική αναβίωση μιας τέτοιας σκηνής, δεν θα πρέπει ο Δημιουργός να είναι ικανός να κάνει πολύ περισσότερα; Άρα, δεν είναι λογικό Εκείνος ο οποίος δημιούργησε τη ζωή να έχει την ικανότητα να την ξαναδημιουργήσει;

Το θαύμα της αποκατάστασης της ζωής του Λαζάρου χρησίμευσε για να αυξηθεί η πίστη στον Ιησού και στην ανάσταση. (Ιωάννης 11:41, 42· 12:9-11, 17-19) Αυτό, με συγκινητικό τρόπο, αποκαλύπτει επίσης τόσο την προθυμία όσο και την επιθυμία του Ιεχωβά και του Γιου του να πραγματοποιήσουν την ανάσταση.

‘Ο Θεός θα Επιποθήσει’

Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο Ιησούς στο θάνατο του Λαζάρου αποκαλύπτει μια πολύ τρυφερή πτυχή της προσωπικότητας του Γιου του Θεού. Τα βαθιά αισθήματα που εκδήλωσε σε αυτή την περίσταση υποδηλώνουν σαφώς την έντονη επιθυμία που έχει να αναστήσει τους νεκρούς. Διαβάζουμε: «Η Μαρία, . . . όταν έφτασε εκεί που ήταν ο Ιησούς και τον είδε, έπεσε στα πόδια του, λέγοντάς του: ‘Κύριε, αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει’. Ο Ιησούς, λοιπόν, όταν την είδε να κλαίει και τους Ιουδαίους που ήρθαν μαζί της να κλαίνε, στέναξε στο πνεύμα και ταράχτηκε· και είπε: ‘Πού τον έχετε βάλει;’ Εκείνοι του είπαν: ‘Κύριε, έλα και δες’. Ο Ιησούς δάκρυσε. Έτσι λοιπόν, οι Ιουδαίοι άρχισαν να λένε: ‘Δείτε τι στοργή ένιωθε για αυτόν!’»​—Ιωάννης 11:32-36.

Η εγκάρδια συμπόνια του Ιησού υποδηλώνεται εδώ με τρεις λέξεις: «στέναξε», «ταράχτηκε» και «δάκρυσε». Οι λέξεις της γλώσσας του πρωτότυπου κειμένου οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την καταγραφή αυτής της συγκινητικής σκηνής υποδηλώνουν ότι ο Ιησούς ήταν τόσο βαθιά συγκινημένος από το θάνατο του αγαπητού του φίλου Λαζάρου και από την εικόνα που παρουσίαζε η αδελφή του Λαζάρου καθώς έκλαιγε ώστε τα μάτια Του γέμισαν δάκρυα.a

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε ήδη επαναφέρει στη ζωή δυο άλλα άτομα. Μάλιστα σκόπευε σίγουρα να κάνει το ίδιο για τον Λάζαρο. (Ιωάννης 11:11, 23, 25) Και όμως, «δάκρυσε». Επομένως, η επαναφορά ανθρώπων στη ζωή δεν αποτελεί απλώς μια τυπική διαδικασία για τον Ιησού. Τα τρυφερά και βαθιά του αισθήματα τα οποία εκδήλωσε σε αυτή την περίπτωση δείχνουν σαφώς ότι διακατέχεται από την έντονη επιθυμία να εξουδετερώσει τις ολέθριες συνέπειες του θανάτου.

Εφόσον ο Ιησούς είναι ‘η ακριβής απεικόνιση της ίδιας της οντότητας του Ιεχωβά Θεού’, έχουμε κάθε λόγο να μην αναμένουμε λιγότερα από τον ουράνιο Πατέρα μας. (Εβραίους 1:3) Σχετικά με την προθυμία του ίδιου του Ιεχωβά να επιτελέσει την ανάσταση, ο πιστός Ιώβ είπε: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει; . . . Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή· θέλεις επιβλέψει [θα επιποθήσεις, ΜΝΚ] εις το έργον των χειρών σου». (Ιώβ 14:14, 15) Εδώ, η λέξη της γλώσσας του πρωτότυπου κειμένου, η οποία αποδίδεται ‘θα επιποθήσεις’, υποδηλώνει την έντονη λαχτάρα και την επιθυμία του Θεού. (Γένεσις 31:30· Ψαλμός 84:2) Είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά θα πρέπει να αναμένει την ανάσταση με έντονη προσδοκία.

Μπορούμε πράγματι να πιστέψουμε στην υπόσχεση της ανάστασης; Ναι, χωρίς αμφιβολία, ο Ιεχωβά και ο Γιος του είναι πρόθυμοι και ικανοί να εκπληρώσουν αυτή την υπόσχεση. Τι σημαίνει αυτό για εσάς; Έχετε την προοπτική να ξανασμίξετε εδώ στη γη με τα αγαπημένα σας πρόσωπα που έχουν πεθάνει, αλλά υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες!

Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος έθεσε αρχικά το ανθρώπινο γένος σε έναν ωραίο κήπο, έχει υποσχεθεί να αποκαταστήσει αυτόν τον Παράδεισο στη γη, υπό τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας Του στα χέρια του Ιησού Χριστού, ο οποίος τώρα έχει δοξαστεί. (Γένεσις 2:7-9· Ματθαίος 6:10· Λουκάς 23:42, 43) Σε εκείνον τον αποκαταστημένο Παράδεισο, η ανθρώπινη οικογένεια θα έχει την προοπτική να απολαύσει ζωή χωρίς τέλος, απαλλαγμένη από κάθε αρρώστια και νόσο. (Αποκάλυψη 21:1-4· παράβαλε Ιώβ 33:25· Ησαΐας 35:5-7). Θα εξαλειφτεί, επίσης, κάθε ίχνος μίσους, φυλετικής προκατάληψης, εθνικιστικής βίας και οικονομικής καταδυνάστευσης. Σε μια τέτοια καθαρισμένη γη θα αναστήσει ο Ιεχωβά Θεός τους νεκρούς μέσω του Ιησού Χριστού.

Αυτή είναι τώρα και η ελπίδα που τρέφει η Χριστιανή για την οποία έγινε λόγος στην αρχή αυτού του τμήματος. Μερικά χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας της, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τη βοήθησαν να κάνει μια προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής. Η ίδια θυμάται: «Όταν έμαθα για την ελπίδα της ανάστασης, έκλαψα. Ήταν κάτι το υπέροχο για εμένα να ξέρω ότι θα δω και πάλι τη μητέρα μου».

Αν επιποθεί και η δική σας καρδιά να ξαναδεί κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με χαρά θα σας βοηθήσουν να μάθετε πώς μπορείτε να αποκτήσετε αυτή τη βέβαιη ελπίδα.