Γιατί ο Εδώμ Δεν Υπάρχει Πλέον
ΠΟΣΟ ευχάριστη είναι η ζωή όταν τα μέλη μιας οικογενείας ενδιαφέρωνται βαθιά ο ένας για τον άλλον! Οι ισχυροί δεσμοί της φυσικής στοργής εμποδίζουν τη ζήλεια, την πικρία και τα μίση ν’ αναπτύσσωνται και να διαταράσσουν την οικογενειακή ειρήνη και ενότητα. Αλλ’ όταν η φυσική στοργή καταρρεύση, μπορούν να επέλθουν ανείπωτα προβλήματα. Σε κάποια περίπτωσι, η φθορά των φυσικών δεσμών τελικά ωδήγησε στην ολοκληρωτική εξαφάνισι ενός λαού, των Εδωμιτών.
Εδώμ είναι ένα ακόμη όνομα για τον Ησαύ, τον δίδυμο αδελφό του Ιακώβ, από τον οποίο προήλθαν οι Ισραηλίται. Έτσι, οι Ισραηλίται και οι Εδωμίται είχαν στενή οικογενειακή σχέσι. Συνεπώς ο Πρωτουργός της διευθετήσεως της οικογενείας, ο Ιεχωβά Θεός, συνεβούλευσε τους Ισραηλίτας να δείχνουν κατάλληλο σεβασμό για τη σαρκική των σχέσι με τους Εδωμίτας. Τους έδωσε την εντολή: «Δεν θέλεις βδελύττεσθαι τον Ιδουμαίον, διότι είναι αδελφός σου.»—Δευτ. 23:7.
Ωστόσο, από την αρχή της επαφής των με τους Ισραηλίτας ως έθνος, οι Εδωμίται, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν «εις την γην Σηείρ,» δεν έδωσαν προσοχή σ’ αυτή την αδελφική σχέσι. (Γέν. 32:3-8) Μετεχειρίζοντο το αδελφικό των αυτό έθνος σαν ένα μεγάλο εχθρό. Μια φυλή των Εδωμιτών, οι Αμαληκίτες χωρίς να τους δοθή αφορμή, εξαπέλυσαν πρώτοι επίθεσι εναντίον των Ισραηλιτών όταν αυτοί έφυγαν από την Αίγυπτο κάτω από την ηγεσία του Μωυσέως.—Έξοδ. 17:8-16· Γέν. 36:12.
Σαράντα έτη αργότερα περίπου, όταν ο Μωυσής με σεβασμό εζήτησε να περάσουν οι Ισραηλίται από τη βασιλική οδό μέσω του Εδώμ, συνήντησε μεγάλη εναντίωσι. Δυο φορές οι Εδωμίται αρνήθηκαν να δώσουν την άδεια απειλώντας να σταματήσουν τους Ισραηλίτας με τη βία. Τη δεύτερη φορά, μια ισχυρή στρατιωτική δύναμις, έλαβε μάλιστα θέσι μάχης για να εμποδίση τους Ισραηλίτας να περάσουν από τη χώρα τους. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι η έκκλησις είχε γίνει με βάσι την αδελφική σχέσι. Το μήνυμα που εστάλη μέσω των διαγγελέων από τον Μωυσή άρχιζε ως εξής: «Ταύτα λέγει ο αδελφός σου Ισραήλ· Συ εξεύρεις πάσαν την ταλαιπωρίαν ήτις μας εύρηκεν.»—Αριθμ. 20:14-21.
Στους αιώνες που πέρασαν, η στάσις των Εδωμιτών δεν άλλαξε απέναντι στο αδελφικό των αυτό έθνος. Στη διάρκεια της βασιλείας του πρώτου βασιλέως του Ισραήλ, του Σαούλ, ξέσπασε πόλεμος με τον Εδώμ. (1 Σαμ. 14:47, 48) Κατόπιν, όταν ήταν ο Δαβίδ βασιλεύς, οι Εδωμίται επωφελήθηκαν από την ευκαιρία για να επιτεθούν κατά του Ιούδα. Από τον 60ο Ψαλμό και την επιγραφή του γίνεται φανερό ότι εκείνον τον καιρό οι Ισραηλίται είχαν υποφέρει μεγάλες απώλειες καθώς πολεμούσαν στο βορρά με τις δυνάμεις του Αράμ-Ναχαραείμ και του Αράμ-Σωβά. Εν τούτοις, οι Εδωμίται υπετάγησαν και ο Δαβίδ ώρισε τοποτηρητάς από τα στρατεύματα του Ισραήλ σε ολόκληρο τον Εδώμ.—2 Σαμ. 8:14.
Αργότερα, οποτεδήποτε η δύναμις των Ιουδαίων βασιλέων εξασθενούσε, οι Εδωμίται επωφελούντο συμμαχώντας ακόμη και με άλλους λαούς για να πολεμήσουν εναντίον του Ισραήλ.—2 Χρον. 20:1, 2, 10, 11, 22· 28:16-20· Ψαλμ. 83:4-8.
Προς το τέλος του εβδόμου αιώνος π.Χ., η έντασις του μίσους του Εδώμ εναντίον του Ισραήλ έγινε ακόμη πιο φανερή. Εκείνο τον καιρό οι Βαβυλώνιοι κατέκτησαν το βασίλειο του Ιούδα. Οι Εδωμίται εχάρησαν με την καταστροφή του αδελφικού των έθνους και έλαβαν μέρος στη λαφυραγώγησι παραδόσαντες ακόμη και Ιουδαίους δραπέτες στους Βαβυλωνίους. (Αβδ. 1, 12-14) Αυτοί με απληστία επεζήτησαν να επεκτείνουν την περιοχή τους με το να κατακτήσουν τη χώρα που βρισκόταν προηγουμένως κάτω από τον έλεγχο των βασιλείων του Ισραήλ και του Ιούδα.—Ιεζ. 35:10-12.
Αυτά τα μη αδελφικά έργα δεν διέφυγαν της προσοχής του Ιεχωβά Θεού. Μέσω των προφητών του Αβδιού, Ιεζεκιήλ και Ιερεμία εξήγγειλε καταστροφή για τον Εδώμ. Στην ουσία ο Ιερεμίας και ο Αβδιού παρουσίασαν το ίδιο μήνυμα κι έτσι επιβεβαιώθηκαν δύο φορές τα λόγια του Ιεχωβά σχετικά με την πτώσι του Εδώμ: «Εάν κλέπται ήρχοντο προς σε, εάν λησταί δια νυκτός (πώς εξηλείφθης!) δεν ήθελον αρπάσει το αρκούν εις αυτούς; Εάν τρυγηταί ήρχοντο προς σε, δεν ήθελον αφήσει επιφυλλίδας; Πώς εξηρευνήθη ο Ησαύ! απεκαλύφθησαν οι κρυψώνες αυτού!» (Αβδ. 5, 6· Ιερεμ. 49:9, 10) Ναι, οι κλέπται κλέπτουν μονάχα όσα χρειάζονται και οι τρυγηταί αφήνουν τις επιφυλλίδες. Αλλά, στην περίπτωσι του Ησαύ (Εδώμ), τίποτε δεν θ’ αφήνετο μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του.
Και μέσω ποίου θα ερχόταν η καταστροφή; Η προφητική απάντησις ήταν: «Πάντες οι άνδρες της συμμαχίας σου σε συνώδευσαν έως του ορίου σου· οι άνθρωποι, οίτινες ήσαν εν ειρήνη μετά σου, σε ηπάτησαν και υπερίσχυσαν εναντίον σου· οι τρώγοντες τον άρτον σου έβαλον ενέδραν υποκάτω σου· δεν υπάρχει σύνεσις (διάκρισις, ΜΝΚ) εν αυτώ.» (Αβδ. 7) Έτσι, η ήττα θα ερχόταν από τα χέρια εκείνων ακριβώς με τους οποίους οι Εδωμίται είχαν συμμαχήσει, προφανώς από τους Βαβυλωνίους στους οποίους είχαν παραδώσει πολλούς διαφυγόντες από τον Ιούδα.
Με τον καιρό, σύμφωνα με την προφητεία του Αβδιού, ‘δεν ήθελε είσθαι υπόλοιπον του οίκου Ησαύ.’ (Αβδ. 18) Οι Εδωμίται επρόκειτο να παύσουν να υπάρχουν σαν λαός. Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια που εδόθησαν μέσω του Ιεζεκιήλ, οι Ισραηλίται επρόκειτο να συμμετάσχουν στην εκπλήρωσι της κρίσεως του Θεού εναντίον τους. Ο Λόγος του Ιεχωβά μέσω του Ιεζεκιήλ ήταν: «Και θέλω ενεργήσει την εκδίκησίν μου επί τον Εδώμ δια χειρός του λαού μου Ισραήλ· και θέλουσι κάμει εις τον Εδώμ κατά τον θυμόν μου και κατά την οργήν μου.»—Ιεζ. 25:14.
Κανείς σήμερα δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι ο προφητικός λόγος που εδόθη σχετικά με τον Εδώμ εξεπληρώθη. Οι Εδωμίται έχουν πλήρως εξαφανισθή ως λαός. Και αυτό συνέβη με τον τρόπο που υπέδειξε η Βιβλική προφητεία.
Ο αρχαίος Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος λέγει για τη στρατιωτική εκστρατεία του Ναβουχοδονόσορ στη Συρία και Παλαιστίνη, που έγινε στη διάρκεια του εικοστού τρίτου έτους αυτού του μονάρχου. Χωρίς αμφιβολία, εκείνη την εποχή οι Εδωμίται ήσαν υπόδουλοι, αλλά εκείνη η ήττα δεν είχε φέρει πλήρη καταστροφή στη χώρα τους. Από τον πέμπτο αιώνα π.Χ. και κατόπιν, Άραβες νομάδες άρχισαν να καταπιέζουν τους Εδωμίτας. Μέχρι τον τρίτο αιώνα π.Χ. οι Ναβαταίοι (απόγονοι του Ναβαϊώθ) τους είχαν αναγκάσει να υποχωρήσουν από την καρδιά του βασιλείου των στη Νεγκέμπ στα νότια του Ιούδα. Τελικά οι Εδωμίται προχώρησαν ακόμη βορειότερα, στην περιοχή γύρω από τη Χεβρών. Σύμφωνα με το απόκρυφο βιβλίο του 1 Μακκαβαίων (5:3), υπέστησαν μια ολοκληρωτική ήττα στα χέρια του Λευίτου Ιούδα Μακκαβαίου. Αργότερα, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ο Ιωάννης Υρκανός, Ιουδαίος βασιλεύς της φυλής του Λευί, καθυπέταξε τους Εδωμίτας επιτρέποντάς τους να παραμείνουν στη χώρα με τον όρο ότι θα υπεβάλλοντο σε περιτομή και θα συμφωνούσαν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο. Οι Εδωμίται αποδέχθηκαν τον όρο και με τον καιρό συγχωνεύθηκαν με τους Ιουδαίους. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., οι Εδωμίται έπαυσαν τελείως να υπάρχουν ως λαός.
Έτσι, μια στάσις που δεν ήταν καθόλου αδελφική ωδήγησε στην καταστροφή του Εδώμ ως λαού, σ’ εκπλήρωσι του προφητικού λόγου του Θεού. Αυτό δείχνει με ισχυρό τρόπο ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν παραβλέπει την εσκεμμένη αδιαφορία για το θέλημά του και τον σκοπό του. Επίσης, εκείνοι που επιμένουν σε στάσεις και πράξεις αντίθετες με τους τρόπους του, δεν θα διαφύγουν την κρίσι εναντίον τους. Σοφοί είναι πράγματι όλοι εκείνοι που ζουν σε αρμονία με τον Λόγο του. Διότι, όπως έγραψε ο θεόπνευστος απόστολος Ιωάννης, «ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.»—1 Ιωάν. 2:17.