Δεν Τελειώνουν Όλα με το Θάνατο!

Η Βηθανία ήταν ένα χωριουδάκι τρία χιλιόμετρα μακριά από την Ιερουσαλήμ. (Ιωάννης 11:18) Λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατο του Ιησού, εκτυλίχθηκε εκεί μια τραγωδία. Ο Λάζαρος, ένας στενός του φίλος, ξαφνικά αρρώστησε βαριά και πέθανε.

Όταν ο Ιησούς άκουσε τα νέα, είπε στους μαθητές του ότι ο Λάζαρος κοιμόταν και ότι σκόπευε να τον ξυπνήσει. (Ιωάννης 11:11) Οι μαθητές του, όμως, δεν κατάλαβαν τι εννοούσε, γι’ αυτό ο Ιησούς τούς είπε ξεκάθαρα: «Ο Λάζαρος πέθανε».​—Ιωάννης 11:14.

Τέσσερις ημέρες μετά την ταφή, ο Ιησούς έφτασε στη Βηθανία και θέλησε να παρηγορήσει τη Μάρθα, αδελφή του νεκρού. «Αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει», είπε η Μάρθα. (Ιωάννης 11:17, 21) «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή», απάντησε ο Ιησούς. «Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή».​—Ιωάννης 11:25.

Κατόπιν, για να καταδείξει ότι αυτά τα λόγια δεν ήταν κενή υπόσχεση, ο Ιησούς πλησίασε το μνήμα και κραύγασε: «Λάζαρε, έλα έξω!» (Ιωάννης 11:43) Και προς έκπληξη των παρόντων, ο νεκρός εμφανίστηκε.

Ο Ιησούς είχε κάνει προηγουμένως τουλάχιστον δύο αναστάσεις. Κάποτε ανέστησε από τους νεκρούς ένα μικρό κορίτσι​—την κόρη του Ιαείρου. Ακριβώς προτού την αναστήσει, είπε και για αυτήν ότι κοιμόταν.​—Λουκάς 8:52.

Προσέξτε ότι, με αφορμή το θάνατο τόσο του Λαζάρου όσο και της κόρης του Ιαείρου, ο Ιησούς παρομοίασε το θάνατο με ύπνο. Αυτή είναι εύστοχη παρομοίωση. Γιατί; Επειδή ο ύπνος είναι μια κατάσταση έλλειψης συνειδητότητας και μεταδίδει κατάλληλα την ιδέα της ανάπαυσης από τον πόνο και τα βάσανα. (Εκκλησιαστής 9:5· βλέπε το συνοδευτικό πλαίσιο «Ο Θάνατος Μοιάζει με Βαθύ Ύπνο».) Οι πρώτοι μαθητές του Ιησού καταλάβαιναν πολύ καλά την πραγματική κατάσταση των νεκρών. «Για τους ακολούθους του Ιησού ο θάνατος ισοδυναμούσε με ύπνο, και ο τάφος με τόπο ανάπαυσης . . . για όσους είχαν πεθάνει πιστοί»,a αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και της Ηθικής (Encyclopedia of Religion and Ethics).

Παρηγορούμαστε γνωρίζοντας ότι οι νεκροί κοιμούνται στον τάφο και δεν υποφέρουν. Ως εκ τούτου, ο θάνατος δεν αποτελεί πλέον μυστήριο ούτε χρειάζεται να μας προκαλεί τρόμο.

«ΑΝ Ο ΑΚΜΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΘΑΝΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ;»

Παρότι, όμως, μας αρέσει να ξεκουραζόμαστε τη νύχτα, ποιος θα ήθελε να κοιμάται για πάντα; Ποια ελπίδα έχουμε ότι οι νεκροί που κοιμούνται στον τάφο θα επανέλθουν στη ζωή​—όπως ο Λάζαρος και η κόρη του Ιαείρου;

Ο πατριάρχης Ιώβ έκανε αυτήν ακριβώς την ερώτηση όταν ένιωσε ότι βρισκόταν ένα βήμα πριν από το θάνατο. «Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει;» ρώτησε.​—Ιώβ 14:14.

Απευθυνόμενος στον Παντοδύναμο Θεό, ο Ιώβ απάντησε στην ίδια του την ερώτηση, λέγοντας: «Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω. Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου». (Ιώβ 14:15) Ο Ιώβ ήταν σίγουρος ότι ο Ιεχωβά λαχταρούσε να έρθει η ημέρα κατά την οποία θα ανέσταινε τον πιστό υπηρέτη Του. Ήταν άραγε αυτό απλώς ένας ευσεβής πόθος του Ιώβ; Ούτε κατά διάνοια.

Οι αναστάσεις που έκανε ο Ιησούς απέδειξαν ξεκάθαρα ότι ο Θεός τού έδωσε εξουσία επί του θανάτου. Μάλιστα, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς έχει τώρα στην κατοχή του «τα κλειδιά του θανάτου». (Αποκάλυψη 1:18) Θα ξεκλειδώσει, λοιπόν, τις πύλες του τάφου, όπως ακριβώς διέταξε να κυλήσουν την πέτρα από το μνήμα του Λαζάρου.

Η Γραφή κάνει επανειλημμένα λόγο για την υπόσχεση της ανάστασης. Κάποιος άγγελος διαβεβαίωσε τον προφήτη Δανιήλ: «Θα αναπαυτείς, αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών». (Δανιήλ 12:13) Μιλώντας στους Σαδδουκαίους, Ιουδαίους ηγέτες που αρνούνταν την υπόσχεση της ανάστασης, ο Ιησούς είπε: «Κάνετε λάθος, επειδή δεν γνωρίζετε ούτε τις Γραφές ούτε τη δύναμη του Θεού». (Ματθαίος 22:23, 29) Ο απόστολος Παύλος ανέφερε: «Έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων».​—Πράξεις 24:15.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΓΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;

Πότε θα λάβει χώρα η ανάσταση δικαίων και αδίκων; Ο άγγελος είπε στον δίκαιο Δανιήλ ότι επρόκειτο να εγερθεί «στο τέλος των ημερών». Αντίστοιχα, η Μάρθα πίστευε ότι ο αδελφός της, ο Λάζαρος, επρόκειτο να «εγερθεί στην ανάσταση, την τελευταία ημέρα».​—Ιωάννης 11:24.

Η Γραφή συνδέει αυτή «την τελευταία ημέρα» με τη Βασιλική διακυβέρνηση του Χριστού. Ο Παύλος έγραψε: «Διότι [ο Χριστός] πρέπει να βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Ως τελευταίος εχθρός, θα εκμηδενιστεί ο θάνατος». (1 Κορινθίους 15:25, 26) Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο πρέπει να προσευχόμαστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού και να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη.b

Όπως ήξερε καλά ο Ιώβ, η ανάσταση των νεκρών είναι θέλημα Θεού. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, ο θάνατος πράγματι θα εκμηδενιστεί, και κανείς δεν θα αναρωτηθεί ξανά: “Τελειώνουν όλα με το θάνατο;”