Έχω Προσπαθήσει να Κάνω Σοφές Επιλογές

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΓΚΟΥΣΤΑΒΟ ΣΙΣΟΝ

Σε ηλικία 12 χρονών, αν και είχα ασχοληθεί σοβαρά με την κολύμβηση, αποφάσισα να γίνω γιατρός. Ωστόσο, περίπου την ίδια περίοδο, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή και, ως αποτέλεσμα, ήθελα να γίνω διάκονος. Τι απέγινε με τις ποικίλες φιλοδοξίες και προτιμήσεις μου; Θα μπορούσαν να συμβιβαστούν μεταξύ τους;

ΤΟ 1961 η Όλιβ Σπρινγκέιτ, μια ιεραπόστολος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βραζιλία, άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τη μητέρα μου και εμένα. Εξαιτίας της εναντίωσης από τον πατέρα μου, έναν ευυπόληπτο γιατρό στο Πόρτο Αλέγκρε, διακόψαμε τη μελέτη. Ωστόσο, η Όλιβ διατήρησε την επαφή μαζί μας και τελικά διέκρινα ότι αυτά που είχα μάθει ήταν η αλήθεια. Μέχρι τότε όμως, η ενασχόλησή μου με την κολύμβηση είχε αποσπάσει την προσοχή μου από τα πνευματικά πράγματα.

Όταν ήμουν 19 χρονών γνώρισα στον κολυμβητικό όμιλο μια ελκυστική κοπέλα που ονομαζόταν Βέρα Λουσία, και αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού. Η μητέρα μου της μίλησε για τις πεποιθήσεις μας, και εκείνη έδειξε ενδιαφέρον. Βρήκα, λοιπόν, την Όλιβ, και αυτή άρχισε Γραφική μελέτη μαζί μας, παρά την εναντίωση του πατέρα της Βέρα Λουσία.

Η Βέρα Λουσία συνέχισε τη μελέτη και προόδευσε αποκτώντας Βιβλική γνώση. Μάλιστα άρχισε να διεξάγει Γραφικές μελέτες με υπαλλήλους του ομίλου κολύμβησης στον οποίο ανήκα. Παράλληλα, εγώ έκανα εντατική προπόνηση για τους εθνικούς αγώνες κολύμβησης που πλησίαζαν.

Αφού κάναμε μελέτη και παρακολουθούσαμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις επί έναν και πλέον χρόνο, ο πατέρας της Βέρα Λουσία άρχισε να υποπτεύεται ότι κάτι συνέβαινε. Μια μέρα, όταν επιστρέφαμε από τη συνάθροιση, μας περίμενε και απαίτησε να μάθει πού ήμασταν. Του απάντησα ότι είχαμε παρακολουθήσει μια Χριστιανική συνάθροιση και ότι, μολονότι η θρησκεία μπορεί να μην ήταν κάτι το σημαντικό για εκείνον, για εμάς ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Εκείνος αναστέναξε και είπε: «Εντάξει, αν πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου, εγώ πρέπει απλώς να αποδεχτώ την κατάσταση». Από εκείνη τη μέρα, η στάση του άλλαξε και, μολονότι δεν έγινε ποτέ Μάρτυρας του Ιεχωβά, έγινε στενός φίλος και σύντροφος σε καιρούς ανάγκης.

Κάνω τις Επιλογές Μου

Είχα αποφασίσει να εγκαταλείψω τους αγώνες κολύμβησης μετά το εθνικό πρωτάθλημα, αλλά επειδή σημείωσα δύο νίκες και ρεκόρ Βραζιλίας στα 400 και στα 1.500 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης, προσκλήθηκα στους Παναμερικανικούς Αγώνες στην πόλη Κάλι της Κολομβίας, το 1970. Αν και η Βέρα Λουσία δεν συμφωνούσε να πάω, εγώ άρχισα την προπόνηση για τους αγώνες.

Αφού έκανα καλή εμφάνιση στην Κάλι, οι προπονητές με ρώτησαν αν ήθελα να προετοιμαστώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σκέφτηκα τις σπουδές μου στην ιατρική τις οποίες δεν είχα ολοκληρώσει και τις θαυμάσιες αλήθειες που είχα μάθει σχετικά με τους σκοπούς του Ιεχωβά, και έπαψα να σκέφτομαι την πιθανότητα να επιδιώξω μια καριέρα στην κολύμβηση. Έκτοτε, η πνευματική μου πρόοδος ήταν γρήγορη. Το 1972, τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων στο Μόναχο της Γερμανίας, η Βέρα Λουσία και εγώ συμβολίσαμε την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά με το βάφτισμα. Αυτό ενθάρρυνε τη μητέρα μου να ξαναρχίσει τη Γραφική της μελέτη, και τελικά βαφτίστηκε και εκείνη.

Μετά το βάφτισμα της μητέρας μου, η εναντίωση του πατέρα μου αυξήθηκε. Τελικά η οικογένειά μας διαλύθηκε και, εφόσον εγώ ήμουν ακόμη στο πανεπιστήμιο, έπρεπε να ζήσουμε με τη μικρή σύνταξη της μητέρας μου και με τα χρήματα που είχαμε πάρει από την πώληση του σπιτιού μας. Ως αποτέλεσμα, η Βέρα και εγώ αναβάλαμε το γάμο μας. Στην πραγματικότητα τα θαυμάσια πράγματα που είχα διδαχτεί από τον πατέρα μου με βοήθησαν να πάρω κάποιες συγκεκριμένες αποφάσεις. Πολλές φορές έλεγε: «Μη φοβάσαι να είσαι διαφορετικός» και «Η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκιο». Αυτό που του άρεσε πολύ να λέει ήταν: «Η αξία ενός άντρα μετριέται από αυτά που δίνει στους άλλους».

Ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, μπόρεσα να εφαρμόσω τις εξαιρετικές συμβουλές του πατέρα μου. Ήμουν δίπλα στο κρεβάτι του όταν πέθανε το 1986. Είχαμε γίνει πάλι φίλοι και σεβόμασταν ο ένας τον άλλον. Πιστεύω ότι ήταν περήφανος για εμένα, επειδή είχα γίνει γιατρός, όπως και εκείνος.

Στο μεταξύ, είχα αποφοιτήσει από την ιατρική σχολή το 1974. Στην αρχή επέλεξα να γίνω παθολόγος, αλλά αργότερα, αφού σκέφτηκα περισσότερο το θέμα, αποφάσισα ότι θα βοηθούσα πιο πολύ τους Χριστιανούς αδελφούς μου αν γινόμουν χειρουργός. (Πράξεις 15:28, 29) Έτσι αποδέχτηκα την πρόκληση και δαπάνησα τα επόμενα τρία χρόνια εκπαιδευόμενος ως χειρουργός.

Μια Δύσκολη Νομική Μάχη

Κάποια πολύ θλιβερή κατάσταση που αντιμετώπισα αφορούσε μια 15χρονη Μάρτυρα του Ιεχωβά η οποία είχε εσωτερική αιμορραγία. Ήταν χλωμή και είχε υπόταση αλλά ήταν επίσης σαφής και απόλυτα σταθερή στην απόφασή της να μη δεχτεί αίμα. Αφού αύξησα τον όγκο του αίματός της, της έκανα ενδοσκόπηση και καθάρισα την προσβεβλημένη περιοχή με παγωμένο διάλυμα χλωριούχου νατρίου για να σταματήσω την αιμορραγία. Αρχικά η κατάστασή της βελτιώθηκε, αλλά 36 ώρες αργότερα και ενώ βρισκόταν στην εντατική, άρχισε ξαφνικά να αιμορραγεί και πάλι. Παρά τις σκληρές του προσπάθειες, ο γιατρός που εφημέρευε δεν μπόρεσε να θέσει υπό έλεγχο την αιμορραγία και να διατηρήσει τον όγκο του αίματός της, και το κορίτσι πέθανε.

Όταν συνέβη αυτό, η επιτροπή δεοντολογίας διέκοψε την πρακτική μου εξάσκηση στο νοσοκομείο και παρέπεμψε την περίπτωσή μου στο περιφερειακό ιατρικό συμβούλιο. Κατηγορήθηκα ότι παραβίασα τρία άρθρα του ιατρικού κώδικα δεοντολογίας, πράγμα που σήμαινε ότι μπορεί να έχανα την άδεια άσκησης της ιατρικής, και κατά συνέπεια τα μέσα για να εξοικονομώ τα προς το ζην.

Μια επιτροπή μού έδωσε διορία 30 ημερών για να προσκομίσω τη γραπτή μου απολογία. Οι δικηγόροι μου ετοίμασαν νομικά και συνταγματικά επιχειρήματα, και εγώ ετοίμασα μια απολογία βασισμένη σε ιατρικές και επιστημονικές απόψεις με τη βοήθεια της τοπικής Επιτροπής Νοσοκομείων, μιας ομάδας Μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι προάγουν τη συνεργασία μεταξύ νοσοκομείων και ασθενών. Κατά την ακροαματική διαδικασία, η εξεταστική επιτροπή μού απηύθυνε ερωτήσεις πρωτίστως αναφορικά με τη θέση μου ως γιατρού και ως Μάρτυρα του Ιεχωβά. Ωστόσο, η δική μου απολογία ήταν βασισμένη κυρίως σε ιατρικά και επιστημονικά επιχειρήματα, καθώς και σε αναφορές αναγνωρισμένων χειρουργών.

Οι αποδείξεις που παρουσιάστηκαν επιβεβαίωσαν ότι η ασθενής είχε αρνηθεί να δεχτεί μετάγγιση αίματος και ότι εγώ δεν έκανα τίποτα για να την επηρεάσω να πάρει αυτή την απόφαση. Επίσης, η ακροαματική διαδικασία επιβεβαίωσε ότι, από τους τέσσερις γιατρούς από τους οποίους ζητήθηκε βοήθεια, εγώ ήμουν ο μόνος που εφάρμοσε κάποια μορφή θεραπείας σε αρμονία με την επιθυμία της ασθενούς και με την κατάστασή της.

Στη συνέχεια, η υπόθεσή μου παραπέμφθηκε σε μια επιτροπή, η ολομέλεια της οποίας θα αποφάσιζε δια ψήφου. Στη δεκάλεπτη προφορική μου απολογία, όπως και στην προηγούμενη γραπτή μου απολογία, έστρεψα την προσοχή αποκλειστικά στα ιατρικά επιχειρήματα. Αφού με άκουσαν, δύο μέλη της επιτροπής ανέφεραν ότι, αν και δεν είχα κάνει μεταγγίσεις, η θεραπεία που είχα εφαρμόσει είχε στερεή επιστημονική βάση. Ένας άλλος γιατρός τόνισε ότι η αναίμακτη θεραπεία είναι αποτελεσματική και ότι έχει μειωμένο ποσοστό θνησιμότητας. Ο τελευταίος σύμβουλος είπε ότι το ζητούμενο δεν ήταν αν οι μεταγγίσεις αίματος αποτελούσαν καλή θεραπεία ή όχι. Το ζητούμενο ήταν αν ο γιατρός μπορούσε να επιβάλει στον ασθενή του μια θεραπεία που ο ασθενής δεν επιθυμούσε, και ο σύμβουλος πίστευε ότι ο γιατρός δεν είχε αυτό το δικαίωμα. Έτσι, με μια πλειοψηφία 12 προς 2, οι σύμβουλοι ψήφισαν να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες και με αθώωσαν.

Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων του Ασθενούς

Σε μερικές περιπτώσεις, οι ιατρικές αρχές έχουν εξασφαλίσει δικαστικές εντολές για να εξαναγκάσουν διάφορους ασθενείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά να δεχτούν μεταγγίσεις αίματος, και κατά καιρούς έχω παρουσιάσει αποδείξεις στα δικαστήρια οι οποίες έχουν βοηθήσει να ανατραπούν τέτοιες εντολές. Μια περίπτωση αφορούσε έναν Μάρτυρα που είχε διόγκωση των αιμοφόρων αγγείων στον οισοφάγο, ένα πρόβλημα το οποίο προκαλεί σοβαρή γαστρορραγία. Όταν μπήκε στο νοσοκομείο, ήταν ήδη πολύ αναιμικός​—το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης του ήταν 4,7 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο.a Στην αρχή δεν τον πίεσαν να δεχτεί αίμα και εφάρμοσαν μόνο υποστηρικτική αγωγή.

Κατόπιν, αφού βρισκόταν ήδη μια εβδομάδα στο νοσοκομείο, ο ασθενής ένιωσε έκπληξη όταν τον επισκέφτηκε ένας δικαστικός υπάλληλος έχοντας μαζί του μια εντολή για μετάγγιση. Εκείνη τη στιγμή, το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης του είχε φτάσει ήδη τα 6,4 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο και ο ασθενής ήταν κλινικά σταθερός. Φαίνεται πως ο δικαστής είχε αποφασίσει έχοντας υπόψη το πρώτο επίπεδο αιμοσφαιρίνης και όχι το δεύτερο, που ήταν και υψηλότερο.

Η Επιτροπή Νοσοκομείων προσφέρθηκε να βοηθήσει. Ο ασθενής μού ζήτησε να τον εξετάσω. Τον εξέτασα και μετά κατάφερα να τον μεταφέρω σε ένα νοσοκομείο όπου θα μπορούσε να λάβει αναίμακτη θεραπεία. Παράλληλα, οι δικηγόροι του ζήτησαν την ακύρωση της δικαστικής εντολής με βάση την οποία έπρεπε να γίνει μετάγγιση αίματος στον ασθενή.

Κλήθηκα να παραστώ σε μια ακροαματική διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας η δικαστής με ρώτησε για την κατάσταση του ασθενούς. Η ίδια με εξουσιοδότησε να συνεχίσω να φροντίζω τον ασθενή όσο θα συζητιόταν επί της ουσίας η δικαστική εντολή. Τον καιρό της νέας ακροαματικής διαδικασίας, η υγεία του ασθενούς είχε βελτιωθεί και είχε βγει από το νοσοκομείο. Όταν με κάλεσαν και πάλι να καταθέσω, ο δικηγόρος του νοσοκομείου με προκάλεσε να αποδείξω ότι η θεραπεία που είχα συστήσει είχε επιστημονική βάση. Αλλά ήρθε σε πολύ δύσκολη θέση όταν παρουσίασα κάποιο άρθρο από ένα ιατρικό περιοδικό που εξέδιδε το νοσοκομείο το οποίο εκπροσωπούσε ο ίδιος, και το συγκεκριμένο άρθρο συνιστούσε αυτή τη θεραπεία!

Όταν εκδόθηκε η επίσημη απόφαση, με χαρά διαπιστώσαμε ότι δικαιώθηκε η θέση που διακρατούμε βασιζόμενοι σε αναίμακτες θεραπευτικές μεθόδους. Η απόφαση όριζε ότι το νοσοκομείο έπρεπε να πληρώσει όλα τα έξοδα, περιλαμβανομένων και των νομικών εξόδων. Αν και το νοσοκομείο έκανε έφεση, έχασε και πάλι.

Φροντίδα για την Οικογένειά Μας

Από τότε που έγινα Μάρτυρας, η Βέρα Λουσία με υποστηρίζει ως αφοσιωμένη σύντροφος, καθώς και ως ικανή σύζυγος και υποδειγματική μητέρα των παιδιών μας. Πώς τα βγάζει πέρα με όλες τις καταστάσεις, καθώς ασχολείται με το σπίτι μας και βοηθάει στη φροντίδα των παιδιών που τώρα πια είναι νεαροί γεμάτοι ζωντάνια; Τα έχει καταφέρει επειδή αγαπάει βαθιά τον Ιεχωβά και τη Χριστιανική διακονία.

Ως γονείς, έχουμε διδάξει στα παιδιά μας τις Γραφικές διδασκαλίες και αρχές από πολύ μικρή ηλικία. Αν και ζούμε πολυάσχολη ζωή, αγωνιζόμαστε να συμμετέχουμε στην ολοχρόνια διακονία μερικούς μήνες κάθε χρόνο. Και κάνουμε το παν για να μένουμε προσκολλημένοι σε ένα πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει την τακτική ανάγνωση της Αγίας Γραφής, τη συζήτηση ενός Γραφικού εδαφίου κάθε μέρα και τη μετάδοση των πεποιθήσεών μας σε άλλους μέσω της Χριστιανικής διακονίας. Τον τελευταίο καιρό η οικογένειά μας διεξάγει τακτικά μέχρι και 12 Γραφικές μελέτες κάθε εβδομάδα με άτομα που δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Η Βέρα Λουσία και εγώ φροντίζουμε να λαβαίνουν μέρος οι γιοι μας στις δραστηριότητές μας, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Πιστεύουμε ότι, για να φροντίζουν οι γονείς σωστά την οικογένειά τους, είναι απαραίτητα τρία βασικά πράγματα. Πρώτον, η σωστή διδασκαλία, η οποία βασίζεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Δεύτερον, το σωστό παράδειγμα, το οποίο δείχνει καθαρά στα παιδιά ότι οι γονείς τους έχουν υγιή φόβο για τον Θεό. Και τρίτον, οι σωστές συναναστροφές με Χριστιανούς κάθε ηλικίας και κοινωνικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να μεταδώσουν ποικίλα χαρίσματα και ικανότητες στα μέλη της οικογένειας. Ως ζευγάρι, έχουμε θέσει στόχο να παρέχουμε στην οικογένειά μας αυτά τα πράγματα.

Αναπολώντας τα 30 περίπου χρόνια που υπηρετούμε τον Ιεχωβά, η σύζυγός μου και εγώ μπορούμε να πούμε ότι, χωρίς αμφιβολία, αυτός μας έχει χαρίσει ό,τι καλύτερο στη ζωή, καθώς και πολλές χαρές και ευλογίες. Αν και δεν έλαβα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εξακολουθώ να κολυμπάω αρκετά χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα, πράγμα που μου δίνει μεγάλη χαρά. Είναι αλήθεια ότι, ως γιατρός και Μάρτυρας του Ιεχωβά, ζω μια ιδιαίτερα πολυάσχολη ζωή, αλλά έχω διαπιστώσει ότι είναι πολύ ανταμειφτικό το να βοηθάω τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μου να εμμένουν στην υπηρεσία τους προς τον Θεό παρά τις δοκιμασίες.

Συχνά με ρωτούν αν με απασχολεί το γεγονός ότι θα χάσω τη δουλειά μου όταν έρθει το νέο σύστημα του Θεού και δεν θα υπάρχουν πια αρρώστιες. Απαντώ ότι θα είμαι ο πρώτος που θα πηδάει από χαρά όταν «ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι και η γλώσσα του άλαλου θα βγάζει κραυγές ευφροσύνης», και «κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”».​—Ησαΐας 33:24· 35:6.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Την ώρα που χειρουργώ έναν ασθενή

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Με τη Βέρα Λουσία, και η οικογενειακή μας μελέτη