Εκπαιδευτικοί​—Η Ικανοποίηση και η Χαρά

«Τι με βοηθάει να συνεχίζω; Αν και το επάγγελμα του εκπαιδευτικού μπορεί να είναι δύσκολο και εξαντλητικό, όταν βλέπω τα παιδιά να θέλουν τόσο πολύ να μάθουν και όταν βλέπω την πρόοδό τους, αυτό με κάνει να θέλω να συνεχίσω».​—Λίμαρις, δασκάλα στην Πόλη της Νέας Υόρκης.

ΠΑΡΑ τις προκλήσεις, τα εμπόδια και τις απογοητεύσεις, εκατομμύρια εκπαιδευτικοί παγκόσμια εξακολουθούν να ασκούν το επάγγελμα που διάλεξαν. Και τι είναι αυτό που υποκινεί χιλιάδες μαθητές να προσπαθήσουν να αποκτήσουν τα προσόντα του εκπαιδευτικού, ενώ ξέρουν ότι μπορεί να μη λάβουν αρκετή αναγνώριση; Τι τους βοηθάει να συνεχίζουν;

Η Ίνα, μια Ρωσίδα εκπαιδευτικός, εξήγησε: «Είναι υπέροχη εμπειρία να βλέπεις τους πρώην μαθητές σου να έχουν γίνει ενήλικοι, να τους ακούς να λένε ότι τα όσα έμαθαν από εσένα αποδείχτηκαν χρήσιμα. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να λένε ότι έχουν όμορφες αναμνήσεις από τα χρόνια που πέρασαν μαζί σου».

Ο Τζουλιάνο, ένας εκπαιδευτικός ο οποίος αναφέρθηκε στα προηγούμενα άρθρα, είπε: «Μια από τις μεγαλύτερες χαρές είναι η διαπίστωση ότι κατάφερες να ξυπνήσεις το ενδιαφέρον των μαθητών σου για κάτι. Λόγου χάρη, όταν τους εξήγησα κάποιο θέμα από την ιστορία, μερικοί μαθητές είπαν: “Μη σταματάτε. Πείτε μας και άλλα!” Τέτοιες αυθόρμητες εκφράσεις μπορούν να φωτίσουν ένα γκρίζο πρωινό στο σχολείο επειδή αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις δημιουργήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα στα παιδιά. Είναι σπουδαίο να βλέπεις το σπινθήρισμα στο βλέμμα τους όταν καταλαβαίνουν κάποιο θέμα».

Η Έλενα, μια εκπαιδευτικός στην Ιταλία, δήλωσε: «Πιστεύω ότι η ικανοποίηση βρίσκεται πιο συχνά στα μικρά καθημερινά πράγματα, στις μικρές επιτυχίες των μαθητών παρά στα συγκλονιστικά αποτελέσματα, τα οποία σπάνια επιτυγχάνονται».

Η Κόνι, μια Αυστραλέζα λίγο πάνω από 30 χρονών, είπε: «Είναι πολύ ανταμειφτικό όταν κάποιος μαθητής με τον οποίο είχες συνδεθεί διαθέτει χρόνο για να σου γράψει ένα γράμμα και να εκφράσει την εκτίμησή του για τις προσπάθειές σου».

Ο Όσκαρ, από τη Μεντόσα της Αργεντινής, εξέφρασε το ίδιο συναίσθημα: «Με κάνει να αισθάνομαι ότι αξίζει κάθε προσπάθεια όταν οι μαθητές μου με συναντούν στο δρόμο ή αλλού και δείχνουν εκτίμηση για όσα τους δίδαξα». Ο Άνχελ, από τη Μαδρίτη της Ισπανίας, είπε: «Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμένα, που έχω αφιερώσει ένα κομμάτι της ζωής μου σε αυτό το υπέροχο αλλά δύσκολο επάγγελμα, είναι αναμφίβολα το να βλέπω τους νεαρούς τους οποίους δίδαξα να γίνονται σωστοί άντρες και γυναίκες, εν μέρει ως αποτέλεσμα και των δικών μου προσπαθειών».

Η Λίμαρις, που αναφέρθηκε στην αρχή, είπε: «Πιστεύω πραγματικά ότι οι εκπαιδευτικοί είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είμαστε και κάπως ριψοκίνδυνοι, εφόσον επωμιζόμαστε μια τόσο τεράστια ευθύνη. Αν όμως μπορείς να προσφέρεις κάτι​—είτε σε δέκα παιδιά είτε απλώς σε ένα—​τότε έκανες το χρέος σου, και δεν υπάρχει πιο όμορφο αίσθημα. Κάνεις τη δουλειά σου με χαρά».

Εσείς Έχετε Ευχαριστήσει τους Δασκάλους Σας;

Εσείς, είτε είστε μαθητής είτε γονέας, έχετε ευχαριστήσει ποτέ κάποιον δάσκαλο για το χρόνο, την προσπάθεια και το ενδιαφέρον που έδειξε; Ή του έχετε στείλει μήπως κάποια ευχαριστήρια λόγια ή μια επιστολή; Ο Άρθουρ, από το Ναϊρόμπι της Κένυας, έκανε το εξής εύστοχο σχόλιο: «Και οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται έπαινο για να προοδεύσουν. Η κυβέρνηση, οι γονείς και οι μαθητές θα πρέπει να εκτιμούν πολύ τόσο αυτούς όσο και τις υπηρεσίες τους».

Η συγγραφέας-εκπαιδευτικός Λουάν Τζόνσον έγραψε: «Σε κάθε αρνητικό γράμμα που λαβαίνω για κάποιον εκπαιδευτικό αντιστοιχούν εκατό θετικά, πράγμα που επιβεβαιώνει την άποψή μου ότι οι καλοί εκπαιδευτικοί είναι πολύ περισσότεροι από τους κακούς». Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί μισθώνουν μάλιστα ντετέκτιβ για να «τους βοηθήσει να μάθουν πού βρίσκεται κάποιος παλιός τους δάσκαλος. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βρουν τους δασκάλους τους για να τους ευχαριστήσουν».

Οι εκπαιδευτικοί θέτουν το βασικό θεμέλιο για την εκπαίδευση ενός ατόμου. Ακόμη και οι καλύτεροι καθηγητές στα πιο αναγνωρισμένα πανεπιστήμια χρωστάνε πολλά στους εκπαιδευτικούς που αφιέρωσαν χρόνο και προσπάθειες για να ξυπνήσουν και να καλλιεργήσουν μέσα τους την επιθυμία για εκπαίδευση, γνώση και κατανόηση. Ο Άρθουρ, στο Ναϊρόμπι, λέει: «Όλα τα ανώτερα στελέχη στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα διδάχτηκαν από κάποιον εκπαιδευτικό κάποτε στη ζωή τους».

Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε σε αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες που κέντρισαν την περιέργειά μας, υποκίνησαν τη διάνοια και την καρδιά μας, μας έδειξαν πώς να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για γνώση και κατανόηση!

Πόσο πιο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε στον Μεγάλο Εκπαιδευτή, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος ενέπνευσε τα λόγια των εδαφίων Παροιμίες 2:1-6: «Γιε μου, αν δεχτείς τα λόγια μου και αποταμιεύσεις τις εντολές μου μέσα σου, ώστε να δώσεις προσοχή στη σοφία με το αφτί σου για να κλίνεις την καρδιά σου στη διάκριση· αν, επιπλέον, καλέσεις την κατανόηση και υψώσεις τη φωνή σου προς τη διάκριση, αν τη ζητάς σαν ασήμι και ερευνάς για αυτήν όπως για κρυμμένους θησαυρούς, τότε θα κατανοήσεις το φόβο του Ιεχωβά και θα βρεις τη γνώση του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίνει σοφία· από το στόμα του εξέρχεται γνώση και διάκριση».

Παρατηρήστε το υποθετικό «αν» που υπάρχει τρεις φορές σε αυτή την περικοπή η οποία μας βάζει σε σκέψεις. Φανταστείτε: Αν είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε αυτή την πρόκληση, μπορούμε να “βρούμε τη γνώση του Θεού”! Αυτό, ασφαλώς, είναι το ανώτερο είδος εκπαίδευσης.

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Μια Ευτυχισμένη Μητέρα

Ένας εκπαιδευτικός στη Νέα Υόρκη έλαβε την ακόλουθη επιστολή:

«Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από τα κατάβαθα της ψυχής μου για ό,τι κάνατε για τα παιδιά μου. Με τη φροντίδα, την καλοσύνη και τις ικανότητές σας, τα βοηθήσατε να φτάσουν πολύ ψηλά​—κάτι που είμαι βέβαιη ότι ποτέ δεν θα κατάφερναν χωρίς εσάς. Με έχετε κάνει πολύ περήφανη για τα παιδιά μου​—μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Με ειλικρίνεια, Σ. Μπ.»

Γνωρίζετε εσείς κάποιον εκπαιδευτικό που θα μπορούσατε να ενθαρρύνετε;

[Εικόνα στη σελίδα 12]

“Είναι σπουδαίο να βλέπεις το σπινθήρισμα στο βλέμμα των μαθητών όταν καταλαβαίνουν κάποιο θέμα”.​—ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ, ΙΤΑΛΙΑ

[Εικόνες στη σελίδα 13]

“Είναι πολύ ανταμειφτικό όταν κάποιος μαθητής διαθέτει χρόνο για να σου γράψει ένα γράμμα εκτίμησης”.​—ΚΟΝΙ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ