Παιδικός Αθλητισμός​—Η Νέα Επιδημία Βίας

◼ Μια ομάδα μαθητών γυμνασίου συγκεντρώνονται για να παίξουν αμερικανικό ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι καταλήγει σε καβγά, στον οποίο εμπλέκονται πάνω από 100 γονείς, προπονητές και παίκτες φωνάζοντας και γρονθοκοπώντας ο ένας τον άλλον έπειτα από τους πόντους που παίρνει η μία ομάδα στην παράταση, κερδίζοντας το παιχνίδι.

◼ Μια ομάδα παιδιών προεφηβικής ηλικίας, αγόρια και κορίτσια, παίζουν ποδόσφαιρο. Όταν ο δεκάχρονος παίκτης χάνει την μπάλα, ο προπονητής του τον ρίχνει στο έδαφος, σπάζοντας και τα δυο του χέρια.

◼ Ο προπονητής μιας παιδικής ομάδας μπέιζμπολ αποσύρει έναν παίκτη του από το παιχνίδι. Ο πατέρας του αγοριού απειλεί να σκοτώσει τον προπονητή και καταδικάζεται σε 45 μέρες φυλάκιση.

◼ Στη διάρκεια της προθέρμανσης για κάποιο παιχνίδι μιας παιδικής ομάδας χόκεϊ σε πάγο, δυο πατέρες αρχίζουν να φιλονικούν για την τήρηση των κανονισμών του παιχνιδιού. Ο ένας πατέρας χτυπάει τον άλλον θανάσιμα μπροστά στα τρία παιδιά του θύματος.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ ειδήσεις σαν αυτές ακούγονται ολοένα και πιο συχνά προξενώντας ανησυχία. Στα γήπεδα, στα παγοδρόμια και σε άλλους αθλητικούς χώρους, φαίνεται πως εξαπλώνεται μια νέα επιδημία βίας. Είναι η βία που εκδηλώνουν γονείς και προπονητές οι οποίοι προτιμούν τη διαμάχη παρά την ήττα. Ο Τζέφρι Λέσλι, πρόεδρος του Αθλητικού Συλλόγου Τζούπιτερ-Τικουέστα (Φλόριντα), αναφέρει: «Έχω δει γονείς να ουρλιάζουν στα παιδιά τους, ασκώντας τους μεγάλη πίεση για να παίξουν καλά, παιδιά να μαλώνουν την ώρα του παιχνιδιού, με την παρακίνηση των γονέων τους, άλλα παιδιά να κλαίνε μέσα στο γήπεδο επειδή οι γονείς τους τα καταρράκωσαν». Και προσθέτει: «Οι αθλητικοί αγώνες των παιδιών βγάζουν στην επιφάνεια το χειρότερο εαυτό των γονέων όσο τίποτε άλλο». Για να προστατέψουν τα παιδιά από τέτοιου είδους βία, μερικές κοινότητες αναγκάστηκαν να πάρουν δραστικά μέτρα απαγορεύοντας σε ορισμένους γονείς να παρακολουθούν τις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών τους.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της επιδημίας οργής; «Αυτή η επαίσχυντη συμπεριφορά ενός ολοένα και αυξανόμενου αριθμού ενηλίκων», λέει ο Φρεντ Εγκ, ιδρυτής και πρόεδρος του Εθνικού Συλλόγου για το Νεανικό Αθλητισμό, με έδρα τη Φλόριντα, «κηλιδώνει το νεανικό αθλητισμό, αμαυρώνει τη διασκέδαση και μεταδίδει άσχημα μηνύματα σε εκατομμύρια παιδιά».

Νίκη Πάση Θυσία

Στη ρίζα του προβλήματος φαίνεται πως βρίσκεται η επιθυμία μερικών γονέων να βλέπουν τα παιδιά τους να ξεπερνούν τα άλλα παιδιά και να νικούν πάση θυσία. Μια εκπρόσωπος του Ινστιτούτου για την Πρόληψη της Παιδικής Κακοποίησης, στον Καναδά, λέει: «Όταν η νίκη είναι το παν, όταν η δύναμη είναι το παν, τότε δημιουργείται ένα περιβάλλον όπου οι ευάλωτοι υποφέρουν. Σε αυτά τα αθλήματα, ευάλωτα είναι τα παιδιά». Κάποιος παράγοντας του Συλλόγου Εκπαίδευσης για το Σώμα και την Υγεία, του Οντάριο (Καναδάς), παρατηρεί ότι τα παιδιά που δέχονται τέτοιες πιέσεις «μπορεί να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα σε μικρή ηλικία. Και όταν μεγαλώσουν, [ίσως] δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν την αποτυχία».

Όπως είναι φυσικό, η οργή των γονέων και των φανατικών προπονητών συνήθως μεταδίδεται και στους ίδιους τους νεαρούς αθλητές. Στη διάρκεια ενός παιχνιδιού βόλεϊ κοριτσιών, οι παίκτριες επιτέθηκαν εφτά φορές στους διαιτητές. Κάποιο κορίτσι που αποβλήθηκε από ένα παιχνίδι τένις αντέδρασε προξενώντας καταστροφές στο αυτοκίνητο ενός αθλητικού παράγοντα. Όταν χρεώθηκε με ποινή, ένας παλαιστής, μαθητής γυμνασίου, χτύπησε βίαια με το μέτωπό του το μέτωπο του διαιτητή, αφήνοντάς τον αναίσθητο. «Κάποτε ο νεανικός αθλητισμός [ήταν] η μοναδική πηγή υγιούς αθλητικού πνεύματος», λέει ο Ντάρελ Μπάρνετ, κλινικός παιδοψυχολόγος με ειδίκευση στο νεανικό αθλητισμό. «Τώρα πια δεν συμβαίνει αυτό. Δεν είναι πια απλώς παιχνίδια».

Τι Μπορούν να Κάνουν οι Γονείς

Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι τα παιδιά αγαπούν τον αθλητισμό επειδή τους προσφέρει διασκέδαση και άσκηση. Συνεπώς, το να μετατρέπουν τους παιδικούς αθλητικούς αγώνες σε δραστηριότητες που προξενούν μεγάλο άγχος και να υποβάλλουν τα παιδιά σε φραστική κακομεταχείριση είναι επιζήμιο​—και άστοργο. Η Αγία Γραφή λέει: «Πατέρες, ποτέ μην οδηγείτε τα παιδιά σας στην αγανάκτηση».​—Εφεσίους 6:4, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible).

Τι μπορεί να βοηθήσει έναν γονέα να κρατήσει την ισορροπία του σε αυτόν τον τομέα; Πρώτα από όλα, ίσως βοηθήσει το να θυμηθείτε πώς αισθανόσασταν εσείς όταν ήσασταν νέοι. Μπορούσατε πραγματικά να παίξετε σχεδόν όπως οι επαγγελματίες; Είναι λογικό να αναμένετε από το γιο σας ή την κόρη σας να κάνει κάτι τέτοιο; Μην ξεχνάτε ότι «τα παιδιά είναι τρυφερά». (Γένεση 33:13) Επίσης, προσπαθήστε να διατηρείτε υγιή άποψη για τη νίκη και την ήττα. Η Γραφή αποκαλεί την ανεξέλεγκτη αντιζηλία «ματαιότητα και κυνήγι του ανέμου».​—Εκκλησιαστής 4:4.

Είναι ενδιαφέρον ότι ένας πρώην παίκτης μπέιζμπολ της πρώτης κατηγορίας παροτρύνει τους γονείς να διατηρούν κατάλληλη άποψη για τη νίκη και την ήττα​—ούτε να θυμώνουν όταν ένα παιδί δεν παίζει καλά ούτε να ενθουσιάζονται υπερβολικά όταν νικάει. Αντί να θεωρούν τη νίκη το παν, οι γονείς θα πρέπει να δίνουν έμφαση στη διασκέδαση των παιδιών και στο όφελος που προκύπτει για τη φυσική τους κατάσταση.

Έτσι λοιπόν, μερικοί γονείς έχουν οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο οργανωμένος παιδικός αθλητισμός τείνει να δημιουργεί ένα μη υγιές πνεύμα ανταγωνισμού. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά τους δεν απολαμβάνουν αθλητικές δραστηριότητες με άλλους. Πολλοί Χριστιανοί γονείς, λόγου χάρη, έχουν διαπιστώσει ότι τα παιδιά τους χαίρονται να παίζουν με ομοπίστους σε κάποια αυλή ή στο τοπικό πάρκο. Με αυτόν τον τρόπο, οι γονείς μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τις συναναστροφές των παιδιών τους. Οι οικογενειακές εκδρομές μπορεί να αποτελούν επιπρόσθετες ευκαιρίες για ωφέλιμο παιχνίδι. Είναι αλήθεια ότι ένα παιχνίδι στην αυλή δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο η συμμετοχή σε μια νικηφόρα οργανωμένη ομάδα. Ωστόσο, ποτέ μην ξεχνάτε ότι στην καλύτερη περίπτωση «η σωματική εκγύμναση είναι ωφέλιμη [μόνο] σε μικρό βαθμό· αλλά η θεοσεβής αφοσίωση είναι ωφέλιμη για όλα τα πράγματα». (1 Τιμόθεο 4:8) Διατηρώντας αυτή την ισορροπημένη άποψη για τον αθλητισμό, μπορείτε να προστατέψετε το παιδί σας από το να γίνει θύμα αυτής της νέας επιδημίας βίας.

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Ο αθλητισμός πρέπει να είναι διασκέδαση, όχι αιτία σύγκρουσης