Ακινίπο​—Ένα Ξεχασμένο Αρχαίο Οχυρό

Από αρθρογράφο του Ξύπνα! στην Ισπανία

ΗΤΑΝ συναρπαστικό να περπατάμε εκεί όπου είχαν βαδίσει Ίβηρες και Ρωμαίοι πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια. Ο φίλος μου και εγώ είχαμε έρθει οδικώς από το Σαν Πέδρο δε Αλκάνταρα στην ακτή της Μάλαγα, στη νότια Ισπανία, για να επισκεφτούμε μερικές πουέμπλος μπλάνκος (λευκές πόλεις) της Ανδαλουσίας. Κατευθυνθήκαμε βόρεια μέσω ενός ορεινού δρόμου, αφήνοντας στα δεξιά μας τα όρη Σιέρα δε λας Νιέβες, με την κορυφή τους, το Πίκο Τορεσίγια, να φτάνει σχεδόν τα 1.900 μέτρα. Το τοπίο, αν και ήταν εντυπωσιακό, δεν μας προϊδέαζε καθόλου για τη θέα που μας περίμενε καθώς κατηφορίζαμε προς την ιστορική περιτειχισμένη πόλη Ρόντα. Αυτή η σαγηνευτική τοποθεσία κατοικήθηκε στο διάβα των χιλιετιών, μεταξύ άλλων, από Κέλτες (οι οποίοι το αποκαλούσαν Αρούντα), Έλληνες, Φοίνικες, Ρωμαίους, Βανδάλους και Βερβέρους (Μαυριτανούς), οι οποίοι νίκησαν τους Βησιγότθους τον όγδοο αιώνα Κ.Χ.

Προορισμός μας, όμως, ήταν η Ρόντα λα Βιέχα, η Παλαιά Ρόντα, γνωστή στους αρχαίους καιρούς ως Ακινίπο (προφέρεται Αθινίπο στην ισπανική). Κάποια ισπανική εγκυκλοπαίδεια λέει ότι το όνομα αυτό​—σιδωνιακής προέλευσης—​το έδωσαν Φοίνικες έμποροι που εγκαταστάθηκαν εκεί από τη Σιδώνα, η οποία σήμερα ανήκει στο Λίβανο. Το όνομα σχετίζεται με αρχαίες ελληνικές και λατινικές λέξεις που αναφέρονται σε σταφύλια. Αρχαία νομίσματα φέρουν στη μία όψη το όνομα Ακινίπο και απεικονίζουν στάχυα, ενώ στην άλλη όψη υπάρχει ένα τσαμπί σταφύλια. Προφανώς, η γεωργία και η οινοποιία ήταν οι κύριες ασχολίες. Κάποια πηγή αναφέρει ότι το Ακινίπο, «λόγω της γεωγραφικής του θέσης . . . , έγινε μεγάλη πόλη και εξελίχθηκε σε δήμο με τη δικαιοδοσία να κόβει νομίσματα, ενώ αργότερα οι κάτοικοί του είχαν τα ίδια δικαιώματα με αυτά των άλλων πολιτών της Αυτοκρατορικής Ρώμης».

Από τον ταξιδιωτικό οδηγό και τους χάρτες μας, γνωρίζαμε ότι το Ακινίπο θα έπρεπε να βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ρόντα. Ο Αμερικανός φίλος μου ήταν ενθουσιασμένος. Αυτό ήταν το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη και η πρώτη του ευκαιρία να δει λείψανα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Καθώς συνεχίζαμε το ταξίδι μας μέσα από έναν στενό επαρχιακό δρόμο, διαπιστώσαμε ότι δεν ήταν εύκολο να εντοπίσουμε τα ερείπια. Σταματήσαμε για να ζητήσουμε βοήθεια από έναν βοσκό ο οποίος έβοσκε τα πρόβατά του. Μας διαβεβαίωσε ότι θα βρίσκαμε τη Ρόντα λα Βιέχα μόλις λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Όπως μας είπε ο βοσκός, είδαμε ξαφνικά να ορθώνεται μπροστά μας μια απόκρημνη πλαγιά η οποία έμοιαζε με καλά οχυρωμένη θέση. Όταν φτάσαμε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, βρήκαμε μπροστά μας μια λοφοπλαγιά και μπορούσαμε να δούμε παντού σωρούς αρχαίων ερειπίων. Διαπιστώσαμε ότι εκείνα τα ερείπια ήταν από κατοικίες οι οποίες ίσως ανάγονται στους ρωμαϊκούς χρόνους. Όπως φαίνεται, κάποτε αυτό το μέρος είχε αρκετά μεγάλο πληθυσμό. Ψηλά στο λόφο, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά, υπήρχε κάτι που φαινόταν σαν συμπαγής πέτρινος τοίχος. Μας κίνησε την περιέργεια. Τι ερείπια θα βρίσκαμε άραγε;

Γιατί Χτίστηκε μια Πόλη Εδώ;

Γιατί επέλεξαν οι Ρωμαίοι να χτίσουν μια πόλη εδώ, προφανώς στη μέση του πουθενά; Επειδή δεν θα μπορούσε να πλησιάσει ο εχθρός χωρίς να το καταλάβουν οι κάτοικοι. Οι Ρωμαίοι δεν ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν τα πλεονεκτήματα αυτού του στρατηγικού σημείου. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι αυτό το μέρος κατοικούνταν από αρχαίους λαούς πριν από 4.000 και πλέον χρόνια. Με την εμφάνιση των Φοινίκων περίπου το 1000 Π.Κ.Χ., το Ακινίπο έγινε ένα σημαντικό τμήμα των εμπορικών δραστηριοτήτων τους, εφόσον αποτελούσε ιδανικό διάσταθμο στην ενδοχώρα ανάμεσα στις πόλεις Μάλαγα και Κάδιξ, οι οποίες ήταν παράκτιες αποικίες.

Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου υπήρχε ένας φύλακας, και ύστερα από μια σύντομη συζήτηση μας επέτρεψε να περάσουμε από την παλιά πύλη. Στα δεξιά μας, υπήρχαν λείψανα κυκλικών κατοικιών οι οποίες χρονολογούνται από τον όγδοο και τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε το λόφο και αντικρίσαμε πέτρες που αποτελούσαν στο παρελθόν μέρος της αγοράς την οποία είχαν χτίσει οι Ρωμαίοι. Οι αρχαιολόγοι συμπεραίνουν από τα ερείπια που ήρθαν στο φως ότι υπήρχαν δημόσια κτίρια σε αυτό το σημείο και ότι η πλατεία ήταν το πραγματικό κέντρο της πόλης.

Ένα Μοναδικό Θέατρο

Τα μάτια μας στράφηκαν ξανά στον ψηλό τοίχο στην κορυφή του λόφου. Αναρωτηθήκαμε τι θα μπορούσε να είναι αυτός ο τοίχος στους ρωμαϊκούς χρόνους. Καθώς πήγαμε πιο κοντά, αντιληφθήκαμε ότι πλησιάζαμε στο πίσω μέρος της σκηνής ενός αρχαίου θεάτρου. Επρόκειτο για λιθόχτιστη κατασκευή με μια μεγάλη αψίδα και έναν πύργο. Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή συνήθεια, οι πέτρες είχαν λαξευτεί και τοποθετηθεί χωρίς κονίαμα. Όταν περάσαμε την αψίδα, βρεθήκαμε στο προσκήνιο, αντικρίζοντας το χώρο με τα σκαλοπάτια και τις κερκίδες που χωρούσε περίπου χίλια άτομα. Το θέατρο είχε λαξευτεί στο βράχο της λοφοπλαγιάς. Μας εντυπωσίαζε το γεγονός ότι στεκόμασταν εκεί όπου έκαναν τις εμφανίσεις τους Ρωμαίοι ηθοποιοί και ρήτορες!

Οι Ρωμαίοι ήξεραν πώς να εκμεταλλεύονται τις βουνοπλαγιές μετατρέποντάς τες σε θέατρα. Απομεινάρια ρωμαϊκών θεάτρων μπορούν να βρεθούν σε μέρη απομακρυσμένα μεταξύ τους όπως η Μέριδα στη δυτική Ισπανία, η Τριρ στη Γερμανία, η Νιμ και η Αρλ στη Γαλλία, και ακόμα βορειότερα, όπως το Καρλίον στην Ουαλία. Υπάρχουν φημισμένα αμφιθέατρα στην Πομπηία και στη Ρώμη. Το ρωμαϊκό Κολοσσαίο είχε θέσεις για 50.000 άτομα! Ερείπια από 75 και πλέον ρωμαϊκά θέατρα και αμφιθέατρα είναι διάσπαρτα από άκρη σε άκρη της πάλαι ποτέ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Περιοδεύοντες θίασοι ταξίδευαν από θέατρο σε θέατρο, διασκεδάζοντας τους ανθρώπους με τις παραστάσεις τους.

Το θέατρο στο Ακινίπο είναι το πιο καλοδιατηρημένο μέρος της πόλης. Οι κερκίδες του επωφελούνται από την κλίση του λόφου και προστατεύονται από τους ανέμους που έρχονται σφυρίζοντας πάνω από την κορυφή της απόκρημνης πλαγιάς. Το θέατρο είναι σχεδιασμένο για να εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο την ακουστική του χώρου.

Σκαρφαλώσαμε στην κορυφή της απόκρημνης πλαγιάς. Η θέα προς κάθε κατεύθυνση ήταν μαγευτική. Στο βάθος αριστερά μας, προς το νότο, ήταν η Ρόντα, και στα δεξιά, προς το βορρά, ήταν η αρχαία πόλη Ολβέρα. Με φόντο τα απειλητικά μαύρα σύννεφα, καθήσαμε στις κερκίδες σε αυτή τη μοναχική λοφοπλαγιά και προσπαθήσαμε να φανταστούμε την εικόνα που θα παρουσίαζε η πολυσύχναστη αλλά απομονωμένη ρωμαϊκή πόλη Ακινίπο πριν από 2.000 περίπου χρόνια. Αναρωτηθήκαμε τι άλλο απομένει να ανακαλυφτεί για αυτό το μοναδικό μέρος. Ίσως, στον κατάλληλο καιρό, η ανάσταση των αρχαίων κατοίκων του θα αποκαλύψει τα μυστικά του.​—Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15.

[Χάρτης στη σελίδα 14]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΜΑΔΡΙΤΗ

Ακινίπο

Ρόντα

Μάλαγα

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Επιγραφή εισόδου: «Αρχαιολογικός Χώρος του Ακινίπο»

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ερείπια ρωμαϊκών κατοικιών

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η σκηνή του θεάτρου

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Οι κερκίδες και το προσκήνιο

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Γωνιακός πύργος του θεάτρου

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται το Ακινίπο

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Σε πρώτο πλάνο, θεμέλια προρωμαϊκών κατοικιών