Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Καίγονται οι Κακοί Άνθρωποι στην Κόλαση;

Η ΓΚΕΡΤΡΟΥΝΤ, μια Πεντηκοστιανή κήρυκας, πίστευε ακράδαντα σε μια πύρινη κόλαση. Ακόμα και ο υπαινιγμός ότι ίσως δεν υπάρχει τέτοιος τόπος πρόσβαλλε το αίσθημά της περί δικαίου. Το σκεπτικό της ήταν ότι, χωρίς την πύρινη κόλαση, όλα τα φρικτά εγκλήματα θα έμεναν ατιμώρητα. Η Γκέρτρουντ παρέμενε ανένδοτη στις απόψεις της. Όπως έλεγε και η ίδια: «Δεν νομίζω ότι θα ήθελα να λατρεύω τον Θεό αν δεν υπήρχε πύρινη κόλαση για τους πονηρούς».

Καίγονται όντως οι κακοί άνθρωποι στην κόλαση, όπως διδάσκουν πολλές θρησκείες; Αν όχι, πώς θα τιμωρηθούν;

Η Πρώτη Περίπτωση Θεϊκής Τιμωρίας

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι τέλειο. (Γένεση 1:27· Δευτερονόμιο 32:4) Τους έβαλε σε έναν παραδεισιακό κήπο και τους πρόσφερε την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα. Ωστόσο, στους πρώτους εκείνους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, επιβλήθηκε ένας περιορισμός. Ο Θεός έδωσε την προειδοποίηση: «Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις».​—Γένεση 2:16, 17.

Δυστυχώς, οι πρώτοι μας γονείς απέτυχαν σε αυτή την απλή δοκιμή οσιότητας και υπακοής. Ο Δημιουργός ήταν υποχρεωμένος να τους καταδικάσει σε θάνατο. «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις».​—Γένεση 3:19.

Αν υπήρχε ο κίνδυνος να πάνε ο Αδάμ και η Εύα σε κάποια πύρινη κόλαση, δεν θα τους είχε προειδοποιήσει ο Θεός για μια τέτοια τιμωρία; Και όμως δεν είπε τίποτα για βάσανα μετά θάνατον. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να βασανίζονται; Δεν είχαν αθάνατες ψυχές που θα επιζούσαν μετά θάνατον. Η Αγία Γραφή το καθιστά αυτό απόλυτα σαφές: «Η ψυχή που αμαρτάνει​—αυτή θα πεθάνει».​—Ιεζεκιήλ 18:4.a

Ο Δημιουργός μας, ως ο Ζωοδότης, ξέρει τα πάντα για τη ζωή και το θάνατο. Μας λέει στο Λόγο του ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκκλησιαστής 9:5) Να γιατί ο Αδάμ και η Εύα δεν θα μπορούσαν να βασανίζονται σε μια πύρινη κόλαση μετά το θάνατό τους. Επέστρεψαν απλώς στο χώμα και έπαψαν να υπάρχουν. “Δεν γνώριζαν τίποτα απολύτως”.

Είναι Δυνατόν να Βασανιζόμαστε Μετά Θάνατον;

Η Αγία Γραφή λέει στο εδάφιο Ρωμαίους 5:12: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους». Εφόσον λοιπόν ο Αδάμ, εκείνος που έφερε το θάνατο σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, έγινε απλώς χώμα όταν πέθανε, είναι άραγε λογικό να πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι βασανίζονται σε μια πύρινη κόλαση για τις αμαρτίες τους;​—1 Κορινθίους 15:22.

Για όλους μας ισχύει ο ίδιος νόμος που ίσχυε και για τον Αδάμ. «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». Επιπρόσθετα, όταν κάποιος πεθαίνει, “απαλλάσσεται από την αμαρτία του”. (Ρωμαίους 6:7, 23) Αν, όμως, τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί πεθαίνουν και κανείς δεν βασανίζεται μετά θάνατον, πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού;

Η Δικαιοσύνη του Θεού

Ο σκοπός του Θεού για το υπάκουο ανθρώπινο γένος δεν έχει αλλάξει από τότε που δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και τους έδωσε την εντολή να αποκτήσουν παιδιά και να φροντίζουν τη γη. (Γένεση 1:28) Ο σκοπός του παραμένει σαφώς ο ίδιος, εφόσον Αυτός αργότερα δήλωσε: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν».​—Ψαλμός 37:29.

Προσέξτε ότι οι δίκαιοι θα ζουν σε αυτή τη γη. Θα ζουν με τέλεια υγεία και ευτυχία. Ο αρχικός σκοπός του Θεού να γεμίσει η γη με ένα δίκαιο ανθρώπινο γένος ασφαλώς «θα έχει βέβαιη επιτυχία». Αυτό θα γίνει όταν εκείνος αντικαταστήσει το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων με έναν νέο κόσμο.​—Ησαΐας 55:11· Δανιήλ 2:44· Αποκάλυψη 21:4.

Δισεκατομμύρια άνθρωποι που πέθαναν έχοντας άγνοια των απαιτήσεων του Θεού θα ωφεληθούν από την ανάσταση και θα εκπαιδευτούν για ζωή στο νέο κόσμο του Θεού. (Ησαΐας 11:9· Ιωάννης 5:28, 29) Απεναντίας, όποιοι αρνούνται να συμμορφωθούν με τους νόμους του Θεού θα τιμωρηθούν με “το δεύτερο θάνατο”. Από αυτόν το θάνατο δεν πρόκειται να ξυπνήσουν ποτέ.​—Αποκάλυψη 21:8· Ιερεμίας 51:57.

Σαφώς λοιπόν ο Ιεχωβά, ως Θεός αγάπης, δεν βασανίζει τους ανθρώπους σε μια πύρινη κόλαση. (1 Ιωάννη 4:8) Αλλά ούτε και θα ανέχεται την πονηρία επ’ άπειρον. Σε αρμονία με αυτό, το εδάφιο Ψαλμός 145:20 μας διαβεβαιώνει ότι «ο Ιεχωβά φυλάει όλους όσους τον αγαπούν, αλλά όλους τους πονηρούς θα τους αφανίσει». Δεν είναι αυτό στοργικό και δίκαιο;

[Υποσημείωση]

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Έχουμε αθάνατη ψυχή;​—Ιεζεκιήλ 18:4.

◼ Ποια είναι η κατάσταση των νεκρών;​—Εκκλησιαστής 9:5.

◼ Πώς θα τιμωρήσει ο Θεός τους πονηρούς;​—Ψαλμός 145:20.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

«Οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως».​—Εκκλησιαστής 9:5

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 10]

Photo: www.comstock.com