Η Κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα

Η ΑΡΧΑΙΑ Ιερουσαλήμ απολάμβανε μια μοναδική διάκριση: Ήταν η μόνη επίγεια πόλη πάνω στην οποία είχε θέσει το όνομά του ο Ιεχωβά. (1Βα 11:36) Επίσης ήταν το κέντρο της αγνής λατρείας του Ιεχωβά. Εκεί ήταν χτισμένος ο ναός του, και γι’ αυτόν το λόγο η Ιερουσαλήμ μπορούσε ειδικά να αποκαλείται «τόπος της ανάπαυσης» του Θεού. (Ψλ 132:13, 14· 135:21) Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ ήταν ο τόπος όπου οι βασιλιάδες της γραμμής του Δαβίδ κάθονταν στο «θρόνο του Ιεχωβά» και τον εκπροσωπούσαν φροντίζοντας για την εφαρμογή των νόμων του.—1Χρ 29:23.

Αντίθετα, η αρχαία Βαβυλώνα ήταν το κέντρο από το οποίο η ψεύτικη λατρεία εξαπλώθηκε σε όλα τα μέρη της γης. Είχε ιδιαίτερη σημασία, λοιπόν, το ότι ο Ιεχωβά επέτρεψε στη Βαβυλώνα να καταστρέψει την άπιστη Ιερουσαλήμ. Το 620 Π.Κ.Χ., η Ιερουσαλήμ έγινε υποτελής στη Βαβυλώνα. (2Βα 24:1) Τρία χρόνια αργότερα, το 617 Π.Κ.Χ., οι Βαβυλώνιοι εκτόπισαν πολλούς κατοίκους της Ιερουσαλήμ—τους ευγενείς της, τους ισχυρούς της και τους τεχνίτες της—και λεηλάτησαν τους θησαυρούς της πόλης. (2Χρ 36:5-10) Τελικά, η πόλη και ο ναός καταστράφηκαν, και χιλιάδες Ιουδαίοι οδηγήθηκαν σε εξορία.—2Χρ 36:17-20.

Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ έλαβε χώρα το 607 Π.Κ.Χ.—μνημειώδες έτος από πλευράς Βιβλικών προφητειών. Παρότι αυτή η χρονολογία διαφέρει από τη χρονολογία που χρησιμοποιούν πολλοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής, ακολουθείται με συνέπεια σε αυτό το σύγγραμμα. Γιατί; Επειδή δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στη μαρτυρία της Αγίας Γραφής από ό,τι στα συμπεράσματα που αντλούν οι λόγιοι από το ιστορικό αρχείο των διαθέσιμων πινακίδων σφηνοειδούς γραφής το οποίο έχει διασωθεί αποσπασματικά.