(Άμμων).

Τοπικός θεός των Θηβών, της πόλης που ήταν γνωστή και ως Νω-άμμων, ο οποίος ανήλθε στη θέση του «βασιλιά των θεών» με το όνομα Άμμων-Ρα και του οποίου ο αρχιερέας έγινε κεφαλή όλων των αιγυπτιακών ιερατείων. Ο Άμμων απεικονίζεται γενικά ως αντρική μορφή με στέμμα στο οποίο υπάρχουν δύο ψηλά παράλληλα φτερά, αλλά και ως αντρική μορφή με κεφάλι κριαριού ή ως κριάρι. Όπως πολλοί αιγυπτιακοί θεοί, απεικονίζεται συχνά κρατώντας το σταυρό με λαβή ή ανχ (crux ansata), το «σύμβολο της ζωής». Ο Άμμων, η σύζυγός του Μουτ και ο Χονσού (ο υιοθετημένος γιος του) απάρτιζαν την τριάδα των Θηβών.

Μεγάλο μέρος από τα λάφυρα πολέμου της Αιγύπτου κατέληγε στο θησαυροφυλάκιο του Άμμωνος, του οποίου το ιερατείο έγινε πανίσχυρο και πλούσιο. Ο Ε. Α. Γ. Μπατζ, στο έργο του Ιστορία της Αιγύπτου ([A History of Egypt] 1902, Τόμ. 5, σ. 205-217), αφήνει να εννοηθεί ότι, στην πραγματικότητα, το ιερατείο ίσως υποκινούσε πολέμους προς ίδιον όφελος. Με τον καιρό, οι αρχιερείς του Άμμωνος, το αξίωμα των οποίων είχε γίνει κληρονομικό, έφτασαν στο σημείο να διαθέτουν μεγαλύτερη δύναμη ακόμη και από τους φαραώ. Ένας από αυτούς, ο Χεριχόρ, διαδέχθηκε τον τελευταίο Ραμσή στο θρόνο. Σύμφωνα με το σύγγραμμα Η Ιστορία της Αιγύπτου (History of Egypt), του Τζ. Χ. Μπρέστεντ, υπό τον Χριχόρ (Χεριχόρ) «οτιδήποτε ήθελε ο Αρχιερέας να πραγματοποιήσει υπό το κάλυμμα του νόμου μπορούσε ανά πάσα στιγμή να το καταστήσει έγκυρο μέσω ειδικού χρησμού του θεού [Άμμωνος], και με διευθετήσεις που έκανε εκ των προτέρων, η θρησκευτική εικόνα ενώπιον της οποίας γνωστοποιούσε τις επιθυμίες του έδινε απαρέγκλιτα ευνοϊκή απάντηση . . . Αυτοί οι επιδέξιοι ιερατικοί χειρισμοί, οι οποίοι αν ήταν απαραίτητο γίνονταν με απόλυτη περιφρόνηση προς το νόμο και τη δικαιοσύνη, έδιναν στον Αρχιερέα τη δυνατότητα να περιβάλλει με το μανδύα της θεϊκής επικύρωσης ό,τι επιθυμούσε να πραγματοποιήσει».—1937, σ. 523.

Πολλά δεινά έπληξαν τις Θήβες και το θεό τους, τον Άμμωνα. Δύο τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται στις Γραφές. Τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ. οι Ασσύριοι κατακτητές υπό τις διαταγές του Ασσουρμπανιπάλ κατέστρεψαν εκ θεμελίων τις Θήβες, απογυμνώνοντάς τες από όλα τα πλούτη τους. Ο προφήτης Ναούμ αναφέρεται σε αυτό το γεγονός και το χρησιμοποιεί ως παράδειγμα για την επικείμενη τότε καταστροφή της Νινευή. (Να 3:8) Οι Θήβες ανέκαμψαν μερικώς από το πλήγμα που δέχτηκαν από την Ασσυρία, ανακτώντας σε κάποιον βαθμό την ευημερία τους, αλλά αυτή η ανάκαμψη δεν ήταν παρά βραχύβια. Ο Ιερεμίας έδειξε ότι ο Ιεχωβά είχε εκφέρει κρίση εναντίον της Αιγύπτου και των θεών της, περιλαμβανομένων των Θηβών και του θεού τους, του Άμμωνος. Η Αίγυπτος θα δινόταν στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, γεγονός που θα ντρόπιαζε την ίδια και τους θεούς της, ειδικά τον Άμμωνα από τη Νω (Θήβες).—Ιερ 46:25, 26· βλέπε ΝΩ, ΝΩ-ΑΜΜΩΝ.

(Αμμών) [Ο Λαός].

Γιος του Λωτ από τη μικρότερη κόρη του· ο προγεννήτορας των Αμμωνιτών. (Γε 19:38) Όπως η μεγαλύτερη κόρη του Λωτ, έτσι και η μικρότερη είχε σχέσεις με τον πατέρα της τον καιρό που κατοικούσαν σε κάποια ορεινή σπηλιά—αφού προηγουμένως οι κόρες του Λωτ τού έδωσαν να πιει πολύ κρασί. (Γε 19:30-36) Το όνομα που έδωσε στον Αμμών η μητέρα του ήταν Βεν-αμμί, το οποίο σημαίνει «Γιος του Λαού Μου [δηλαδή των συγγενών μου]» και όχι αλλοεθνών, όπως ήταν οι Σοδομίτες. Άρα, το όνομα προφανώς σχετιζόταν με την ανησυχία που εξέφρασε η μεγαλύτερη κόρη, ότι δηλαδή δεν μπορούσαν να βρουν κανέναν από το λαό τους ή την οικογενειακή τους γραμμή για να παντρευτούν στον τόπο όπου κατοικούσαν.

Το όνομα «Αμμών» χρησιμοποιείται επίσης στο εδάφιο Ψαλμός 83:7 αναφερόμενο στο έθνος των απογόνων του Αμμών. Η έκφραση “γιοι του Αμμών” θύμιζε στους Ισραηλίτες τη σχέση που υπήρχε ανάμεσα σε αυτούς και στους Αμμωνίτες, μια σχέση που ακόμη και ο Ιεχωβά έλαβε υπόψη, όπως αποδεικνύεται από την οδηγία που έδωσε στους Ισραηλίτες να μην πειράξουν τον Αμμών ούτε να εμπλακούν σε σύγκρουση μαζί του, δεδομένου ότι οι Αμμωνίτες ήταν γιοι του Λωτ, του ανιψιού του Αβραάμ.—Δευ 2:19· βλέπε ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ.