مزمور
ترانه و سرودی برای روز شَبّات.
۹۲ ای یَهُوَه، چه نیکوست که تو را شکر و سپاس بگویم،+
ای خدای متعال، چه نیکوست که برای ستایش نامت سرود بخوانم!*
۲ صبح‌ها در وصف محبت پایدارت،*+
و شب‌ها در وصف وفاداری‌ات می‌سُرایم.
۳ تو را با ساز ده تار* و عود،
و با نوای دلنواز چنگ ستایش می‌کنم.+
۴ ای یَهُوَه، تو با کارهایت مرا شاد کرده‌ای،
و به خاطر کارهای دستت آواز شادی سر می‌دهم!
۵ ای یَهُوَه، کارهای تو چه عظیم و باشکوه است،+
و فکرهای تو چه عمیق!+
۶ شخص نامعقول از درک آن‌ها عاجز است.
شخص نادان نمی‌تواند این را بفهمد:+
۸ ولی تو ای یَهُوَه، تا ابد متعال هستی!
۹ ای یَهُوَه، پیروزمندانه به دشمنانت نگاه کن،
و ببین که چطور از بین خواهند رفت؛
همهٔ بدکاران پراکنده خواهند شد.+
۱۰ تو مرا مثل یک گاو نر وحشی قوی و نیرومند خواهی کرد؛
من روغن طراوت‌بخش روی پوستم خواهم ریخت.+
۱۱ سرانجام شکست دشمنانم را به چشم خواهم دید،+
و شکست شریرانی که به من حمله می‌کنند به گوشم خواهد رسید.
۱۳ آن‌ها مثل درختانی هستند که در خانهٔ خدایمان یَهُوَه کاشته شده‌اند،
و در صحن‌های خانهٔ او شکوفه می‌دهند.+
۱۴ آن‌ها حتی در پیری هم،
قوی، پرانرژی و پرنشاط خواهند بود،+
۱۵ و همواره اعلام خواهند کرد که یَهُوَه عادل است.
او صخرهٔ من است + و هیچ وقت بی‌انصاف نیست.