کتابخانهٔ آنلاین نشریات شاهدان یَهُوَه
کتابخانهٔ آنلاین
نشریات شاهدان یَهُوَه
فارسی
  • کتاب مقدّس
  • نشریات
  • جلسات
  • پ‌ش فصل ۳ ص ۲۰-‏۲۷
  • ‏«همه از روح‌القدس پر شدند»‏

ویدیویی برای انتخاب شما موجود نیست.

متأسفانه، پخش ویدیو ممکن نیست.

  • ‏«همه از روح‌القدس پر شدند»‏
  • دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل دهید
  • عنوان‌های فرعی
  • مطالب مشابه
  • ‏«تمام شاگردان عیسی در یک جا دور هم جمع شده بودند» (‏اعما ۲:‏۱-‏۴‏)‏
  • ‏‹آن‌ها شنیدند که شاگردان به زبان آن‌ها صحبت می‌کنند› (‏اعما ۲:‏۵-‏۱۳‏)‏
  • ‏‹پِطرُس از جای خود بلند شد› (‏اعما ۲:‏۱۴-‏۳۷‏)‏
  • ‏‹همهٔ شما تعمید بگیرید› (‏اعما ۲:‏۳۸-‏۴۷‏)‏
  • مردم ‹از همهٔ زبان‌ها› بشارت را می‌شنوند
    برج دیده‌بانی ۲۰۰۵
  • تعمید به نام پدر،‏ پسر و روح‌القدس
    برج دیده‌بانی ۲۰۱۰
  • ‏«اکنون قوم خدایید»‏
    برج دیده‌بانی ۲۰۱۴
  • روح‌القدس به شاگردان داده شد
    درس‌های آموزنده از کتاب مقدّس
لینک‌های بیشتر
دربارهٔ پادشاهی خدا شهادتی کامل دهید
پ‌ش فصل ۳ ص ۲۰-‏۲۷

فصل ۳

‏«همه از روح‌القدس پر شدند»‏

قدرت روح‌القدس در پِنتیکاست

بر اساس اعمال ۲:‏۱-‏۴۷

۱.‏ در اورشلیم در عید پِنتیکاست چه می‌گذشت؟‏

حال و هوای اورشلیم پر از شور و هیجان بود.‏a در معبد یَهُوَه دود قربانی‌ها بلند شده بود و لاویان سرود می‌خواندند.‏ (‏مزامیر ۱۱۳ تا ۱۱۸‏)‏ کوچه‌های شهر پر از جمعیت بود.‏ مردم از راه دور آمده بودند؛‏ از ایلام،‏ بین‌النهرین،‏ کاپودیکه،‏ پونتوس،‏ مصر و روم.‏b عید پِنتیکاست بود؛‏ یعنی روزی که مردم نوبر محصولشان را تقدیم می‌کردند.‏ (‏اعد ۲۸:‏۲۶‏)‏ این عید هر سال در آخر فصل برداشت جو و اول فصل برداشت گندم برگزار می‌شد.‏ همه در این روز شاد و خوشحال بودند.‏

یک نقشه نشان می‌دهد کسانی که در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ خبر خوش را شنیدند اهل کجا بودند.‏ ۱)‏ لیبی،‏ مصر،‏ اتیوپی،‏ بیطینیه،‏ پونتوس،‏ کاپادوکیه،‏ یهودیه،‏ بین‌النهرین،‏ بابِل،‏ عیلام،‏ ماد و پارت.‏ ۲)‏ روم،‏ اسکندریه،‏ مِمفیس،‏ اَنطاکیهٔ سوریه،‏ اورشلیم و بابِل.‏ ۳)‏ دریای مدیترانه،‏ دریای سیاه،‏ دریای سرخ،‏ دریای خزر و خلیج فارس

اورشلیم،‏ مرکز یهودیت

باب‌های اول کتاب اعمال بیشتر دربارهٔ گزارش‌هایی است که در اورشلیم اتفاق افتاده.‏ این شهر بین رشته کوه‌های مرکزی یهودیه قرار گرفته و از دریای مدیترانه حدود ۵۵ کیلومتر فاصله دارد.‏ در سال ۱۰۷۰ ق.‏م داوود پادشاه قلعهٔ بالای کوه صَهیون را تصرّف کرد.‏ بعد اطراف آن کوه شهر اورشلیم ساخته شد که پایتخت قوم اسرائیل باستان شد.‏

این کوه نزدیک کوه موریا است.‏ اسرائیلیان باستان اعتقاد داشتند که ابراهیم می‌خواست اسحاق را روی این کوه قربانی کند.‏ این واقعه تقریباً ۱۹۰۰ سال قبل از اتفاقاتی بود که در کتاب اعمال آمده است.‏ وقتی سلیمان معبد یَهُوَه را روی کوه موریا ساخت این کوه جزو شهر اورشلیم شد.‏ این معبد مرکز پرستش یهودیان شد و خیلی از کارهای روزمرهٔ زندگی‌شان را آنجا انجام می‌دادند.‏

یهودیانِ باایمان از همه جای دنیا به اورشلیم می‌آمدند تا در معبد یَهُوَه را پرستش کنند،‏ برای او قربانی کنند و عیدها را جشن بگیرند؛‏ چون یَهُوَه به آن‌ها فرمان داده بود:‏ «همهٔ مردان اسرائیلی باید سه بار در سال در حضور یَهُوَه خدایتان در مکانی که او انتخاب می‌کند جمع شوند.‏» (‏تث ۱۶:‏۱۶‏)‏ سَنهِدرین،‏ شورای عالی یهود هم در اورشلیم بود.‏

۲.‏ در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ چه اتفاق فوق‌العاده‌ای افتاد؟‏

۲ در بهار ۳۳ م.‏ حدود ساعت ۹ صبح اتفاق فوق‌العاده‌ای افتاد.‏ ۱۲۰ شاگرد عیسی در خانه‌ای دور هم جمع شده بودند که «ناگهان صدایی شبیه صدای وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را پر کرد.‏» (‏اعما ۲:‏۲‏)‏ ‹بعد جلوی چشمانشان زبانه‌هایی شبیه زبانه‌های آتش ظاهر شدند و روی سر هر کدام از آن‌ها قرار گرفتند.‏›‏c ‏«‏آن وقت،‏ همه از روح‌القدس پر شدند و با قدرتی که از آن گرفتند،‏ برای اولین بار به زبان‌های مختلفی که قبلاً بلد نبودند،‏ صحبت کردند.‏» بعد،‏ شاگردان از خانه بیرون آمدند و با مردمی که از جاهای مختلف آمده بودند به زبان آن‌ها صحبت کردند.‏ مردم با دیدن این صحنه مات و مبهوت شدند!‏—‏اعما ۲:‏۱-‏۶‏.‏

۳.‏ الف)‏ چرا پِنتیکاست ۳۳ م.‏ روز مهمی است؟‏ ب)‏ پِطرُس آن روز در سخنرانیش چطور از کلید اول استفاده کرد؟‏

۳ این اتفاق خیلی مهمی بود؛‏ چون از آن زمان اسرائیل روحانی شکل گرفت.‏ (‏غلا ۶:‏۱۶‏)‏ قبلاً،‏ عیسی سه کلید پادشاهی خدا را به پِطرُس داده بود که هر کدام از آن‌ها درِ برکت خاصّی را به روی گروه‌های مختلف باز می‌کرد.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ آن روز،‏ پِطرُس در سخنرانیش از کلید اول استفاده کرد.‏ کلید اول،‏ به یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند این امکان را می‌داد تا خبر خوش را بپذیرند و با روح‌القدس مسح شوند.‏d به این شکل آن‌ها بخشی از اسرائیل روحانی شدند و در آینده می‌توانستند به عنوان کاهن و پادشاه با عیسی حکمرانی کنند.‏ (‏مکا ۵:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ بعدها این امکان برای سامری‌ها و غیریهودیان هم فراهم شد.‏ ما از اتفاقات مهمی که در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ افتاد چه درسی می‌گیریم؟‏

‏«تمام شاگردان عیسی در یک جا دور هم جمع شده بودند» (‏اعما ۲:‏۱-‏۴‏)‏

۴.‏ امروزه جماعت مسیحی چطور کار جماعتی را که در پِنتیکاست ۳۳ میلادی تشکیل شد ادامه می‌دهد؟‏

۴ جماعت مسیحی در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ با ۱۲۰ نفری که با روح‌القدس مسح شدند،‏ تشکیل شد.‏ (‏اعما ۲:‏۱‏)‏ در پایان آن روز تعداد شاگردان به هزاران نفر رسید و تا امروز هم این تعداد رو به افزایش است!‏ امروزه هم جماعت مسیحی از برادران و خواهران باایمانی تشکیل شده است.‏ آن‌ها هم تلاش می‌کنند تا قبل از پایان عصر حاضر،‏ ‹خبر خوش را در سراسر زمین موعظه کنند.‏›​—‏مت ۲۴:‏۱۴‏.‏

۵.‏ برادران و خواهرانمان در جماعت مسیحی از قرن اول تا امروز چه فایده‌ای به یکدیگر رسانده‌اند؟‏

۵ برادران و خواهرانمان در جماعت مسیحی از قرن اول تا امروز،‏ سعی کرده‌اند همدیگر را از نظر روحانی تقویت کنند؛‏ چه جزو مسح‌شدگان باشند،‏ چه جزو گوسفندان دیگر.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ پولُس برای چنین حمایتی ارزش زیادی قائل بود.‏ او به مسیحیان روم گفت:‏ «واقعاً مشتاقم که شما را ببینم و هدیه‌ای روحانی به شما بدهم تا ایمانتان تقویت شود.‏ در واقع،‏ هم من و هم شما می‌توانیم از ایمان همدیگر تشویق شویم.‏»—‏روم ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

روم،‏ پایتخت یک امپراتوری

گزارش‌های کتاب اعمال مربوط به زمانی است که روم قدرتمندترین و بزرگ‌ترین شهر دنیا بود.‏ روم پایتخت امپراتوری‌ای بود که از بریتانیا تا شمال آفریقا و از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس را تحت سلطه داشت.‏

ساکنان روم،‏ فرهنگ،‏ نژاد،‏ زبان و اعتقادات مختلفی داشتند.‏ مردم از طریق جاده‌های مختلفی که در سراسر این امپراتوری وجود داشت می‌توانستند به روم سفر کنند.‏ کشتی‌های بزرگی به بندر اوستیا نزدیک روم می‌آمدند و مواد غذایی و کالاهای گرانقیمت می‌آوردند.‏

در قرن اول میلادی جمعیت روم بالای یک میلیون نفر بود.‏ احتمالاً نصف این جمعیت برده بودند.‏ این برده‌ها مجرمان،‏ بچه‌های سرراهی و اسیران جنگی بودند.‏ بعضی از برده‌ها هم یهودی بودند.‏ یک فرماندهٔ رومی به اسم پومپیئوس در سال ۶۳ ق.‏م اورشلیم را تصرّف کرده و آن‌ها را به عنوان برده به روم آورده بود.‏

خیلی از مردم این شهر فقیر بودند و در خانه‌های چند طبقه با هم زندگی می‌کردند.‏ آن‌ها با کمک‌های مالی دولت زندگی‌شان را می‌گذراندند.‏ با وجود این،‏ امپراتورهای روم در این شهر ساختمان‌های بزرگ و باشکوهی ساخته بودند؛‏ مثلاً استادیوم‌های بزرگی که مردم می‌توانستند در آنجا تئاتر،‏ مسابقه‌های گلادیاتورها و اسب‌سواری را رایگان تماشا کنند.‏

۶،‏ ۷.‏ امروزه جماعت مسیحی چطور به «مردمِ همهٔ ملت‌ها» موعظه می‌کند؟‏

۶ جماعت مسیحی همان هدفی را دنبال می‌کند که مسیحیان قرن اول داشتند.‏ عیسی به شاگردانش فعالیتی را سپرده که هم سختی‌هایی دارد و هم هیجان‌انگیز است.‏ عیسی گفت:‏ «پس بروید و از مردم همهٔ ملت‌ها شاگرد بسازید و آن‌ها را به اسم پدر و پسر و روح‌القدس تعمید بدهید.‏ همین طور به آن‌ها تعلیم بدهید تا به تمام چیزهایی که به شما گفته‌ام عمل کنند.‏ مطمئن باشید که من هر روز تا آخر این دنیا با شما هستم.‏»​—‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۷ این فعالیت از طریق جماعت مسیحی انجام می‌شود.‏ موعظه به مردم به زبان‌های مختلف کار آسانی نیست.‏ با این حال،‏ شاهدان یَهُوَه نشریاتی را بر اساس کتاب مقدّس به بیشتر از ۱۰۰۰ زبان تولید کرده‌اند.‏ اگر شما هم یکی از کسانی هستید که به طور مرتب در جلسات و فعالیت موعظه شرکت می‌کنید،‏ خوشحال باشید.‏ چون از بین همهٔ مردم شما این افتخار را دارید که اسم یَهُوَه را به گوش همه برسانید!‏

۸.‏ جماعت مسیحی چطور به هر یک از ما کمک می‌کند؟‏

۸ برای این که بتوانیم این روزهای سخت را با شادی تحمّل کنیم،‏ یَهُوَه به ما یک خانوادهٔ جهانی داده است.‏ پولُس در نامه‌اش به عبرانیان گفت:‏ «بیایید به فکر همدیگر باشیم و همدیگر را به محبت کردن و انجام کارهای خوب تشویق کنیم،‏ همین طور از حضور در جلساتِ جماعت کوتاهی نکنیم،‏ کاری که بعضی‌ها به آن عادت کرده‌اند،‏ بلکه همدیگر را دلگرم و تشویق کنیم،‏ مخصوصاً که می‌بینیم آن روز نزدیک‌تر می‌شود.‏» (‏عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ جماعت مسیحی یک تدارک از طرف یَهُوَه است تا هم برادران و خواهرانمان را تشویق کنیم و هم خودمان تشویق شویم.‏ پس با برادران و خواهرانتان ارتباط نزدیکی داشته باشید و سعی کنید هیچ جلسه‌ای را از دست ندهید.‏

‏‹آن‌ها شنیدند که شاگردان به زبان آن‌ها صحبت می‌کنند› (‏اعما ۲:‏۵-‏۱۳‏)‏

شاگردان عیسی در جاهای پر رفت و آمد به یهودیان و کسانی که یهودی شده‌اند موعظه می‌کنند.‏

‏«این افراد به زبان ما در مورد کارهای شگفت‌انگیز خدا صحبت می‌کنند.‏»​—‏اعمال ۲:‏۱۱

۹،‏ ۱۰.‏ بعضی‌ها برای این که به زبان دیگری موعظه کنند،‏ چه تلاشی کرده‌اند؟‏

۹ روز پِنتیکاست ۳۳ م.‏ را در ذهنتان مجسم کنید.‏ شاید خیلی از یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند به زبان رایج آن زمان که احتمالاً یونانی یا عِبری بود،‏ صحبت می‌کردند.‏ اما وقتی شنیدند که شاگردان عیسی به زبان مادری آن‌ها صحبت می‌کنند،‏ مطمئناً خیلی تحت تأثیر قرار گرفتند و شاد و هیجان‌زده شدند.‏ (‏اعما ۲:‏۶‏)‏ البته امروزه ما با معجزه نمی‌توانیم به زبان‌های دیگر صحبت کنیم.‏ اما بعضی‌ها زبان دیگری را یاد گرفته‌اند تا در محدودهٔ خارجی زبان خدمت کنند یا به کشور دیگری بروند.‏ بیشتر وقت‌ها تلاش آن‌ها روی مخاطبانشان تأثیر زیادی می‌گذارد.‏

۱۰ خواهری به اسم کریستین با هفت شاهد دیگر دورهٔ زبان گجراتی را گذراند.‏ او به همکارش به آن زبان سلام کرد.‏ آن خانم تحت تأثیر قرار گرفت و می‌خواست بداند که چرا کریستین چنین زبان سختی را یاد گرفته است.‏ کریستین توانست شهادت خوبی به او بدهد.‏ همکارش گفت:‏ «حتماً حرف مهمی برای گفتن دارید.‏»‏

۱۱.‏ چطور می‌توانیم به کسانی که به زبان دیگری صحبت می‌کنند موعظه کنیم؟‏

۱۱ البته همهٔ ما نمی‌توانیم زبان جدیدی یاد بگیریم.‏ اما هنوز می‌توانیم به کسانی که به زبان دیگری صحبت می‌کنند موعظه کنیم.‏ مثلاً می‌توانیم ببینیم مردم محدوده‌مان به چه زبان‌هایی صحبت می‌کنند و با استفاده از اَپ ®JW Language یاد بگیریم که چطور با آن‌ها احوال‌پرسی کنیم.‏ علاوه بر این،‏ می‌توانیم چند جمله به زبان آن‌ها یاد بگیریم تا در مورد کتاب مقدّس با آن‌ها صحبت کنیم.‏ همین طور به آن‌ها نشان دهیم چطور می‌توانند در وب‌سایت jw.org ویدیوها و نشریاتمان را به زبان خودشان پیدا کنند.‏ با استفاده از این ابزارها،‏ ما هم مثل برادران و خواهرانمان در قرن اول از موعظه به زبان‌های مختلف شاد می‌شویم.‏

یهودیان در بین‌النهرین و مصر

در یک کتاب در مورد تاریخچهٔ قوم یهودg (‏از ۱۷۵ ق.‏م.‏ تا ۱۳۵ م.‏)‏ نوشته شده:‏ «نسل ده طایفهٔ اسرائیل و دو طایفهٔ یهودا در سرزمین‌های بین‌النهرین،‏ ماد و بابِل زندگی می‌کردند.‏ آشوری‌ها و بابلی‌ها آن‌ها را به آنجا تبعید کرده بودند.‏» عِزرا ۲:‏۶۴ نشان می‌دهد که در سال ۵۳۷ ق.‏م فقط ۴۲٬۳۶۰ اسرائیلی از بابِل به اورشلیم برگشتند.‏ تاریخ‌نگاری به اسم یوسفوس گفت در قرن اول ده‌ها هزار یهودی «اطراف سرزمین بابِل» زندگی می‌کردند.‏ آن‌ها در قرن سوم تا پنجم میلادی تعالیم دینی‌شان را در کتابی به اسم تلمود بابِلی نوشتند.‏

مدارکی که باستان‌شناسان پیدا کرده‌اند نشان می‌دهد که اسرائیلیان از قرن ششم ق.‏م یا حتی قبل از آن در مصر زندگی می‌کردند.‏ طی آن زمان اِرْمیا پیام یَهُوَه را به یهودیانی رساند که در سرزمین مصر از جمله مِمفیس زندگی می‌کردند.‏ (‏ار ۴۴:‏۱‏،‏ پاورقی)‏ آن یهودیان احتمالاً طی سال‌های ۳۲۳ تا ۳۰ ق.‏م به آنجا مهاجرت کرده بودند.‏ یوسفوس می‌گوید که یهودیان جزو اولین کسانی بودند که به اسکندریه رفتند.‏ بعد از مدتی یک ناحیهٔ کامل آن شهر به یهودیان داده شد.‏ فیلو،‏ تاریخ‌نگار یهودی قرن اول میلادی گفت یک میلیون نفر یهودی در سرتاسر سرزمین مصر از «لیبی تا مرزهای اتیوپی» زندگی می‌کردند.‏

g The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ

‏‹پِطرُس از جای خود بلند شد› (‏اعما ۲:‏۱۴-‏۳۷‏)‏

۱۲.‏ الف)‏ پیشگویی یوئیل چطور در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ به تحقق رسید؟‏ ب)‏ چرا شاگردان عیسی انتظار داشتند که آن پیشگویی به تحقق برسد؟‏

۱۲ پِطرُس ایستاد و رو به جمعیتی که از جاهای مختلف آمده بودند صحبت کرد.‏ (‏اعما ۲:‏۱۴‏)‏ او به آن‌ها توضیح داد که یَهُوَه به خادمانش این توانایی را داده تا به زبان‌های مختلف صحبت کنند و این تحقق پیشگویی یوئیل است که گفت:‏ «روح خودم را بر همه نوع افراد خواهم ریخت.‏» (‏یول ۲:‏۲۸‏)‏ عیسی هم قبل از این که به آسمان برگردد به شاگردانش گفته بود:‏ «من از پدرم برای شما درخواست خواهم کرد و او یاوری دیگر به شما خواهد داد.‏» آن یاور روح‌القدس بود.‏​—‏یو ۱۴:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ پِطرُس چطور با مردم صحبت کرد و ما چه درسی از او می‌گیریم؟‏

۱۳ پِطرُس صحبت‌هایش را خیلی محکم و قاطع تمام کرد و گفت:‏ «ای قوم اسرائیل بدانید که خدا همین عیسی را که شما روی تیر شکنجه اعدام کردید،‏ سَرور و مسیح کرده است!‏» (‏اعما ۲:‏۳۶‏)‏ البته خیلی از کسانی که آن روز به صحبت‌های پِطرُس گوش می‌دادند شاهد قتل عیسی نبودند.‏ اما جزو همان قومی بودند که مسئول کشته شدن عیسی بود.‏ پِطرُس نمی‌خواست آن‌ها را محکوم کند.‏ هدفش این بود که آن‌ها توبه کنند.‏ برای همین با احترام با آن‌ها صحبت کرد.‏ آیا مردم از حرف‌های پِطرُس دلخور شدند؟‏ به هیچ وجه.‏ در واقع «وقتی مردم گفته‌های پِطرُس را شنیدند،‏ مثل این بود که خنجری به دلشان فرو رفته باشد.‏» آن‌ها پرسیدند:‏ «حالا باید چه کار کنیم؟‏» پس حرف‌های پِطرُس تأثیر مثبتی روی آن‌ها گذاشت و باعث شد که توبه کنند.‏​—‏اعما ۲:‏۳۷‏.‏

۱۴ ما از پِطرُس درس خوبی می‌گیریم.‏ در موعظه ممکن است مردم نظراتی داشته باشند که بر اساس کتاب مقدّس نیست.‏ ما نمی‌خواهیم هر نظری را اصلاح کنیم.‏ بهتر است در مورد نقطهٔ مشترکی که با آن‌ها داریم صحبت کنیم.‏ به این شکل می‌توانیم بر اساس کتاب مقدّس با آن‌ها استدلال کنیم.‏ وقتی با سنجیدگی با مردم صحبت می‌کنیم آن‌هایی که دلشان پذیرای حقیقت است،‏ واکنش مثبتی نشان می‌دهند.‏

مسیحیت در پونتوس

در روز پِنتیکاست ۳۳ م.‏ یهودیانی از پونتوس و شمال ایالت آسیای صغیر هم به صحبت‌های پِطرُس گوش می‌دادند.‏ (‏اعما ۲:‏۹‏)‏ ما می‌دانیم که بعضی از آن‌ها وقتی به سرزمینشان برگشتند خبر خوش را به مردم آنجا رساندند؛‏ چون پِطرُس نامهٔ اولش را به مسیحیانی نوشت که در پونتوس و جاهای دیگر ‹پراکنده شده بودند.‏›‏h (‏۱پطر ۱:‏۱‏)‏ او در نامه‌اش اشاره می‌کند که این مسیحیان به خاطر ایمانشان با سختی‌های زیادی روبرو شدند.‏ (‏۱پطر ۱:‏۶‏)‏ احتمالاً این سختی‌ها شامل مخالفت و آزار و اذیت هم بود.‏

نامه‌های بین تراژان،‏ امپراتور روم و پِلینی،‏ والی پونتوس نشان می‌دهد که مسیحیان پونتوس تحت آزار و اذیت قرار می‌گرفتند.‏ در سال ۱۱۲ م.‏ پِلینی والی پونتوس در نامه‌اش نوشت مسیحیت مثل یک «بیماری واگیردار» زن و مرد،‏ پیر و جوان و فقیر و ثروتمند را تهدید می‌کند.‏ پِلینی از مسیحیان خواست که بین زندگی و دینشان یکی را انتخاب کنند و آن‌هایی که مسیح را لعنت کنند و خدایان یا مجسمهٔ تراژان را پرستش کنند آزاد می‌شوند.‏ او اعتراف کرد که «مسیحیان حقیقی را نمی‌شود به این کار وادار کرد.‏»‏

h کلمه‌ای که در نامهٔ پِطرُس «پراکنده» ترجمه شده،‏ در زبان یونانی فقط برای اشاره به یهودیان استفاده می‌شد.‏ این نشان می‌دهد که یهودیان جزو اولین کسانی بودند که مسیحی شدند.‏

‏‹همهٔ شما تعمید بگیرید› (‏اعما ۲:‏۳۸-‏۴۷‏)‏

۱۵.‏ الف)‏ پِطرُس چه گفت و نتیجهٔ آن چه بود؟‏ ب)‏ چرا کسانی که خبر خوش را در پِنتیکاست شنیدند همان روز آمادهٔ تعمید بودند؟‏

۱۵ آن روز،‏ پِطرُس به یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند گفت:‏ ‹از گناهانتان توبه کنید و تعمید بگیرید.‏› (‏اعما ۲:‏۳۸‏)‏ پس حدود ۳۰۰۰ نفر پیرو عیسی شدند.‏e آن‌ها احتمالاً در حوض‌ها یا برکه‌های اورشلیم و اطراف آن تعمید گرفتند.‏ آیا آن‌ها برای تعمید آماده بودند؟‏ آیا طبق این گزارش،‏ کسانی که با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کنند یا پدر و مادرشان شاهد یَهُوَه هستند می‌توانند بدون آمادگی تعمید بگیرند؟‏ نه.‏ باید یادمان باشد کسانی که آن روز تعمید گرفتند با نوشته‌های مقدّس خوب آشنا بودند و جزو قومی بودند که خودشان را به یَهُوَه وقف کرده بودند.‏ در واقع پرستش یَهُوَه برای آن‌ها آنقدر مهم بود که خیلی از آن‌ها از مسافت دور به اورشلیم آمده بودند.‏ حالا متوجه شده بودند که مسیح چه نقش مهمی در تحقق خواست خدا دارد و به او ایمان آورده بودند.‏ پس به عنوان شاگرد عیسی تعمید گرفتند.‏

کسانی که یهودی شده بودند

در پِنتیکاست ۳۳ م.‏ هم یهودیان و هم کسانی که یهودی شده بودند صحبت‌های پِطرُس را شنیدند.‏—‏اعما ۲:‏۱۰‏.‏

یکی از برادرانی که برای تقسیم غذا منصوب شده بود نیکولائوس نام داشت.‏ او یهودی شده بود.‏ (‏اعما ۶:‏۳-‏۵‏)‏ کسانی که یهودی شده بودند،‏ در اصل یهودی‌نژاد نبودند.‏ آن‌ها به یَهُوَه ایمان می‌آوردند،‏ شریعت را یاد می‌گرفتند،‏ خدایان دیگر را کنار می‌گذاشتند و اگر مرد بودند ختنه می‌شدند.‏ به این ترتیب جزو قوم اسرائیل به حساب می‌آمدند.‏

بعد از آزادی یهودیان از بابِل در سال ۵۳۷ ق.‏م خیلی از این یهودیان به اسرائیل برنگشتند و در کشورهای اطراف اسرائیل یا حتی دورتر ساکن شدند.‏ اما قوانین شریعت را رعایت می‌کردند.‏ برای همین مردم آن مناطق با دین یهود آشنا شدند.‏ نویسندگان باستان مثل هوراس و سِنِکا گفتند خیلی‌ها به یهودیان و عقایدشان علاقه پیدا کردند و یهودی شدند.‏

۱۶.‏ برادران و خواهرانمان در قرن اول چطور ازخودگذشتگی نشان دادند؟‏

۱۶ یَهُوَه حتماً به آن برادران و خواهران برکت داده بود.‏ چون در ادامهٔ گزارش اعمال می‌خوانیم:‏ «همهٔ کسانی که ایمان می‌آوردند دور هم جمع می‌شدند و هر چه داشتند با هم قسمت می‌کردند.‏ آن‌ها دارایی و ملک‌های خود را می‌فروختند و پول آن را بین همه و با توجه به احتیاج هر کس تقسیم می‌کردند.‏»‏f (‏اعما ۲:‏۴۴،‏ ۴۵‏)‏ ما هم می‌خواهیم مثل آن‌ها روحیهٔ ازخودگذشتگی داشته باشیم.‏

۱۷.‏ برای تعمید باید چه قدم‌هایی برداشت؟‏

۱۷ کسی که می‌خواهد خودش را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد،‏ باید قدم‌هایی بردارد.‏ اول،‏ باید کتاب مقدّس را مطالعه کند و با یَهُوَه و معیارهایش آشنا شود.‏ (‏یو ۱۷:‏۳‏)‏ دوم،‏ مطابق با ایمانش باید اعمال نادرست را کنار بگذارد و از گناهانش توبه کند.‏ (‏اعما ۳:‏۱۹‏)‏ بعد،‏ باید مطابق با خواست و معیارهای یَهُوَه زندگی کند.‏ (‏روم ۱۲:‏۲؛‏ افس ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ وقتی او این قدم‌ها را برداشت می‌تواند در دعا خودش را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد.‏​—‏مت ۱۶:‏۲۴؛‏ ۱پطر ۳:‏۲۱‏.‏

۱۸.‏ چه افتخاری نصیب کسانی می‌شود که تعمید می‌گیرند؟‏

۱۸ اگر شما هم خودتان را به یَهُوَه وقف کرده و تعمید گرفته‌اید،‏ خوشحال باشید،‏ چون افتخار بزرگی نصیبتان شده است.‏ شما هم مثل برادران و خواهرانمان در قرن اول با کمک روح مقدّس یَهُوَه می‌توانید خواست او را انجام دهید و شهادتی کامل دهید.‏

a کادر «‏اورشلیم،‏ مرکز یِهودیت‏» ملاحظه شود.‏

b کادر «‏روم،‏ پایتخت یک امپراتوری‏» کادر «‏یهودیان در بین‌النهرین و مصر‏» و کادر «‏مسیحیت در پونتوس‏» ملاحظه شود.‏

c آن زبانه‌های آتش،‏ واقعی نبودند.‏ برای همین کتاب مقدّس می‌گوید که «شبیه زبانه‌های آتش» بودند.‏ شاگردان با دیدن آن زبانه‌ها متوجه شدند که از روح‌القدس پر شده‌اند.‏

d کادر «‏کسانی که یهودی شده بودند‏» ملاحظه شود.‏

e این بالاترین تعداد تعمید در یک روز نبوده است.‏ در ۷ اوت ۱۹۹۳ در کنگرهٔ بین‌المللی کیف ۷٬۴۰۲ نفر در شش استخر تعمید گرفتند.‏ این مراسم ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه طول کشید.‏

f این تدارک موقتی بود.‏ هدف از این کار کمک به آن گروهی بود که از راه دور آمده بودند تا بتوانند مدتی در اورشلیم بمانند،‏ بیشتر تعلیم بگیرند و ایمانشان را قوی‌تر کنند.‏ بعضی‌ها می‌گویند که این یک فعالیت کمونیستی بوده؛‏ یعنی همه چیز باید بین همه یکسان تقسیم می‌شد.‏ اما این کمک‌ها کاملاً داوطلبانه و از روی محبت بوده است.‏​—‏اعما ۵:‏۱-‏۴‏.‏

    نشریات فارسی (۱۹۹۳-‏۲۰۲۵)‏
    خروج
    ورود
    • فارسی
    • هم‌رسانی
    • تنظیم سایت
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • شرایط استفاده
    • حفظ اطلاعات شخصی
    • تنظیمات مربوط به حریم شخصی
    • JW.ORG
    • ورود
    هم‌رسانی