نجات از آن یَهُوَه است
«خدا برای ما خدای نجات است.»—مزمور ۶۸:۲۰.
۱، ۲. الف) چرا می‌توان گفت که یَهُوَه سرچشمهٔ نجات است؟ ب) چگونه امثال ۲۱:۳۱ را توضیح می‌دهی؟
یَهُوَه ناجی انسانهایی است که به او مهر می‌ورزند. ( اشعیا ۴۳:۱۱) داوود، پادشاه نامی اسرائیل، از روی تجربهٔ شخصی به این امر پی برده بود و از صمیم قلب چنین سرایید: «نجات از آن خداوند است.» ( مزمور ۳:۸) یونس نبی نیز هنگامی که در بطن یک ماهی غول‌آسا بود، در دعایی پرشور همین سخنان را به زبان آورد.—یونس ۲:۹.
۲ سلیمان، پسر داوود، نیز می‌دانست که یَهُوَه سرچشمهٔ نجات است زیرا گفت: «اسب برای روز جنگ مُهیّا است، امّا نصرت از جانب خداوند است.» ( امثال ۲۱:۳۱) در خاورمیانهٔ دوران باستان، از گاو نر برای شخم زدن، از الاغ برای بارکشی، از قاطر برای سواری، و از اسب برای جنگ استفاده می‌شد. با این حال پیش از ورود اسرائیلیان به سرزمین موعود، خدا فرمان داد که پادشاه آیندهٔ آنان «برای خود اسبهای بسیار نگیرد.» ( تثنیه ۱۷:۱۶) نیازی به اسبهای جنگی نبود زیرا یَهُوَه بدست خود قومش را نجات می‌بخشید.
۳. چه پرسشهایی شایستهٔ پاسخگویی هستند؟
۳ یَهُوَه، سلطان تعالی، «خدای نجات» است. ( مزمور ۶۸:۲۰) چه اندیشهٔ دلگرم‌کننده‌ای! اما یَهُوَه «نجات» را چگونه عملی ساخته است و برای چه کسانی؟
یَهُوَه ناجی درستکاران است
۴. از کجا می‌دانیم که یَهُوَه کسانی را که او را می‌پرستند، نجات خواهد بخشید؟
۴ همهٔ خادمان وقف‌شده و درستکار خدا می‌توانند از این سخنان پطرس رسول دلگرمی یابند: «خداوند می‌داند که چگونه عادلان را از تجربه رهایی دهد و ظالمان را تا به روز جزا نگاه دارد.» پطرس برای اثبات این نکته گفت که خدا «بر عالمِ قدیم شفقت نفرمود بلکه نوح واعظِ عدالت را با هفت نفر دیگر محفوظ داشته، طوفان را بر عالم بی‌دینان آورد.»—۲پطرس ۲:۵، ۹، د ج.
۵. نوح تحت چه شرایطی به عنوان «واعظِ عدالت» خدمت کرد؟
۵ تصور کن که در روزگار نوح و تحت اوضاع و احوال آن زمان زندگی می‌کنی. دیوهایی که بدن جسمانی یافته‌اند بر روی زمین بسر می‌برند. فرزندانی که از پیوند این فرشتگان نافرمان با زنان پدید آمده‌اند، با سنگدلی و بی‌رحمی مردم را تهدید می‌کنند، و ‹زمین از ظلم پر شده است.› ( پیدایش ۶:۱-۱۲) با اینهمه، زور و تهدید نمی‌تواند نوح را از خدمت به یَهُوَه باز دارد. بلکه درست خلاف آن، وی «واعظِ عدالت» است. او به همراه خانواده‌اش دست بکار ساختن یک کشتی می‌شوند و هرگز در مورد اینکه شرارت در طی عمر آنان ریشه‌کن خواهد شد، شک و تردیدی به دل راه نمی‌دهند. ایمان نوح این دنیا را محکوم می‌کند. ( عبرانیان ۱۱:۷) اوضاع کنونی نیز مشابه روزگار نوح می‌باشد، و نشانگر آن است که در روزهای آخر این سیستم شریر بسر می‌بریم. ( متی ۲۴:۳۷-۳۹؛ ۲تیموتاؤس ۳:۱-۵) آیا تو نیز مانند نوح در آن روزگار، در کنار امت خدا، وفاداری خود را به عنوان واعظ عدالت ثابت خواهی کرد و در انتظار نجات بدست یَهُوَه خواهی بود؟
۶. ۲پطرس ۲:۷، ۸ چگونه ثابت می‌کند که یَهُوَه درستکاران را نجات می‌بخشد؟
۶ پطرس شواهد دیگری در اثبات این موضوع که یَهُوَه ناجی درستکاران است ارائه می‌دهد. این رسول اظهار می‌دارد « [خدا] لوطِ عادل را که از رفتار فاجرانهٔ بی‌دینان رنجیده بود رهانید. زیرا که آن مرد عادل در میانشان ساکن بوده، از آنچه می‌دید و می‌شنید، دل صالح خود را به کارهای قبیح ایشان هر روزه رنجیده می‌داشت.» ( ۲پطرس ۲:۷، ۸؛ پیدایش ۱۹:۱-۲۹) میلیون‌ها نفر در این روزهای آخر رفتار قبیح جنسی را راه و رسم زندگی خود کرده‌اند. آیا تو نیز مانند لوط «از رفتار فاجرانهٔ» بسیاری از افراد روزگار ما «رنجیده می‌شوی»؟ اگر چنین است، و در صورتیکه درستکاری را پیشهٔ خود کرده باشی، شاید در زمرهٔ کسانی شمرده شوی که یَهُوَه در هنگام پایان بخشیدن به این سیستم شریر، نجاتشان خواهد داد.
یَهُوَه قومش را از چنگ ظالمان می‌رهاند
۷. رفتار یَهُوَه با اسرائیلیان در مصر، چگونه ثابت می‌کند که او قومش را از ظلم و ستم نجات می‌بخشد؟
۷ تا وقتی که این سیستم کهنه باقی است، خادمان یَهُوَه تحت آزار و اذیت و دشمنی خواهند بود. با این حال، می‌توانند اطمینان داشته باشند که یَهُوَه آنان را رها خواهد ساخت، زیرا در گذشته نیز قوم ستمدیدهٔ خویش را نجات بخشید. تصور کن که یکی از اسرائیلیانی هستی که در چنگ مصریان روزگار موسی ظلم و ستم می‌کشیدند. ( خروج ۱:۱-۱۴؛ ۶:۸) خدا بلاهای پی در پی بر مصریان وارد آورد. ( خروج ۸:۵–۱۰:۲۹) هنگامی که دهمین بلای مهلک، جان فرزندان نخست مصریان را گرفت، فرعون اجازه داد که اسرائیلیان آنجا را ترک کنند، اما بعداً نیروهای خود را فرا خواند و با شتاب در پی اسرائیلیان رفت. ولی اندکی بعد، او و مردانش در دریای سرخ از پا درآمدند. ( خروج ۱۴:۲۳-۲۸) حال تو با موسی و همهٔ اسرائیلیان هم‌آواز شده این سرود را می‌خوانی: «خداوند مرد جنگی است. نام او یَهُوَه است. ارابه‌ها و لشکر فرعون را به دریا انداخت. مبارزان برگزیدهٔ او در دریای قلزم [سرخ] غرق شدند. لُجّه‌ها ایشان را پوشانید. مثل سنگ به ژرفیها فرو رفتند.» ( خروج ۱۵:۳-۵) همهٔ کسانی که در این روزهای آخر به مردم خدا ظلم و ستم روا می‌دارند، به مصیبتی مشابه این دچار خواهند شد.
۸، ۹. نمونه‌ای را از کتاب داوران ذکر کن که ثابت می‌کند، یَهُوَه قومش را از چنگال ظلم و ستم می‌رهاند.
۸ سالها پس از ورود اسرائیلیان به سرزمین موعود اجرای عدالت در میان آنان به عهدهٔ داوران بود. قوم در برخی مواقع تحت ظلم و ستم عوامل خارجی قرار می‌گرفت، ولی خدا بوسیلهٔ داوران وفادار آنان را می‌رهانید. ما هم ممکن است ‹از دست ظالمان و ستم‌کنندگان ناله کنیم،› اما یَهُوَه ما را نیز به عنوان خادمان وفادارش خواهد رهانید. ( داوران ۲:۱۶-۱۸؛ ۳:۹، ۱۵) کتاب داوران از کتاب مقدس ما را از این موضوع و همچنین نجات عظیمتری که خدا بوسیلهٔ داور منتخبش، عیسی مسیح، به انجام خواهد رساند، مطمئن می‌سازد.
۹ بیا به روزگار باراق داور برگردیم. اسرائیلیان به علت پرستش کاذب و نارضایی الهی، ۲۰ سال است که تحت سلطهٔ خشونت‌بار یابین، پادشاه کنعانی قرار دارند. سِیسَرا فرماندهی سپاه عظیم کنعانیان را بر عهده دارد. اما ‹ در میان چهل هزار نفر در اسرائیل، سپری و نیزه‌ای پیدا نمی‌شود،› با اینکه تعداد آنها شاید به چهار میلیون نفر بالغ شود. ( داوران ۵:۶-۸) اسرائیلیان فریاد توبه و پشیمانی به سوی یَهُوَه سر می‌دهند. باراق، همانطور که خدا از طریق دبورهٔ نبیه فرمان داد، ۰۰۰,۱۰ مرد در کوه تابور گرد آورده است و یَهُوَه دشمن را به درهای که در پایین تابورِ سر به فلک کشیده قرار دارد می‌کشاند. سپاهیان سِیسَرا به همراه ۹۰۰ ارابهٔ جنگی غرش‌کنان از میان دشت و بستر خشک رود قیشون می‌گذرند. اما طوفان می‌شود و سیلاب براه می‌افتد و آب، قیشون را پر می‌سازد. باراق و مردانش در حالی که زیر پوشش توفان، از کوه تابور سرازیر می‌شوند، شاهد آشفتگی و هرج و مرج ناشی از خشم شدید یَهُوَه می‌شوند. مردان باراق، کنعانیان را که از وحشت می‌گریزند از پا درمی‌آورند و هیچیک را زنده نمی‌گذارند. چه هشداری برای کسانی که به ما ستم کرده و بخود اجازه می‌دهند که با خدا به مقابله برخیزند!—داوران ۴:۳-۱۶؛ ۵:۱۹-۲۲.
۱۰. چرا می‌توان اطمینان داشت که خدا خادمان کنونی خود را نیز از همهٔ ظلم و ستمهایی که متحمل آنها می‌شوند نجات خواهد بخشید؟
۱۰ یَهُوَه خادمان کنونی خود را نیز همانند مواقعی که اسرائیلیان خداترس را از مهلکه‌ها رهانید، نجات خواهد بخشید. ( اشعیا ۴۳:۳؛ ارمیا ۱۴:۸) خدا داوود را «از دست جمیع دشمنانش» نجات بخشید. ( ۲سموئیل ۲۲:۱-۳) از اینرو، حتی اگر به دلیل بودن در میان قوم یَهُوَه، مورد ستم و آزار قرار بگیریم، شجاع باشیم زیرا پادشاه مسیحایی وی ما را از چنگال ظلم و ستم بیرون خواهد کشید. آری، «جانهای مساکین را نجات خواهد بخشید. جانهای ایشان را از ظلم و ستم فدیه خواهد داد.» ( مزمور ۷۲:۱۳، ۱۴) این فدیه و نجات نزدیک است.
خدا کسانی را که به او توکل می‌کنند نجات می‌بخشد
۱۱. داوود جوان چه نمونه‌ای از توکل به یَهُوَه بر جای گذاشت؟
۱۱ برای آنکه بدست یَهُوَه رها شویم، باید شهامتمندانه به او توکل کنیم. داوود هنگامی که عازم ملاقات با جُلیات غول‌پیکر شد، با شهامت به خدا توکل کرد. داوود را تصور کن که در مقابل این مرد فلسطی کوه‌پیکر ایستاده و فریاد می‌زند: «تو با شمشیر و نیزه و مزراق نزد من می‌آیی اما من به اسم یَهُوَه صبایوت، خدای لشکرهای اسرائیل که او را به تنگ آورده‌ای نزد تو می‌آیم. و خداوند امروز تو را به دشمن تسلیم خواهد کرد و تو را زده، سر تو را از تنت جدا خواهم کرد، و لاشه‌های لشکر فلسطینیان را امروز به مرغان هوا و درندگان زمین خواهم داد تا تمامی زمین بدانند که در اسرائیل خدایی هست، و تمامی این جماعت خواهند دانست که خداوند به شمشیر و نیزه خلاصی نمی‌دهد زیرا که جنگ از آن خداوند است و او شما را به دست ما خواهد داد.» چیزی نمی‌گذرد که جلیات از پا درمی‌آید، و فلسطی‌ها تار و مار می‌شوند. جای تردید نیست که یَهُوَه قومش را نجات بخشیده است.—۱سموئیل ۱۷:۴۵-۵۴.
۱۲. چرا بخاطر داشتن اَلعازار، یکی از مردان قدرتمند داوود، مفید است؟
۱۲ هنگام مقابله با ستمگران، باید ‹مردانه بکوشیم› و به خدا توکل بیشتری بکنیم. ( اشعیا ۴۶:۸-۱۳؛ امثال ۳:۵، ۶) به رویدادی که در محلی به نام فَسدَمیّم رخ داد توجه کن. اسرائیل در مقابل نیروهای فِلِسطی عقب‌نشینی کرده است. اما ترس، اَلعازار را که یکی از سه تن مردان قدرتمند و برجستهٔ داوود بود، از حرکت باز نداشت. او در مزرعهٔ جو موضع گرفت و یک‌تنه فلسطی‌ها را از دم شمشیر گذراند. بدین ترتیب ‹یَهُوَه اسرائیل را نصرتی عظیم› بخشید. ( ۱تواریخ ۱۱:۱۲-۱۴؛ ۲سموئیل ۲۳:۹، ۱۰) کسی از ما انتظار ندارد که یک‌تنه یک نیروی نظامی را از پای درآوریم. اما، مواقعی پیش می‌آید که تنها و رنج‌دیده در مقابل دشمنانمان قرار می‌گیریم. آیا در چنین مواقعی با دعا به یَهُوَه که خدای نجات است تکیه خواهیم کرد؟ آیا برای آنکه هم‌ایمانانمان را به ستمگران تسلیم نکنیم، از خدا تقاضای کمک خواهیم کرد؟
یَهُوَه، حافظانِ کمال اخلاقی را نجات می‌بخشد
۱۳. چرا در پادشاهی اسباط دهگانهٔ اسرائیل حفظ کمال اخلاقی دشوار بود؟
۱۳ برای آنکه طعم نجات یَهُوَه را بچشیم، باید به هر قیمتی که شده کمال اخلاقی خود را نسبت به او حفظ کنیم. قوم باستانی خدا آزمایشهای گوناگونی را پشت‌سر گذاشتند. تصور کن که اگر در قلمرو پادشاهی اسباط دهگانهٔ اسرائیل زندگی می‌کردی، ممکن بود با چه مسائلی روبرو شوی. خشونت رحبعام باعث شده بود که ده سبط دست از حمایتش بکشند و پادشاهی شمالی اسرائیل را تشکیل دهند. ( ۲تواریخ ۱۰:۱۶، ۱۷؛ ۱۱:۱۳، ۱۴) در میان پادشاهان بسیارِ این پادشاهی، ییهُو بر همه برتری داشت، اما حتی او نیز ‹به تمامی دل خود در شریعت یَهُوَه سلوک ننمود.› ( ۲پادشاهان ۱۰:۳۰، ۳۱) با اینهمه، در پادشاهی اسباط دهگانه تعدادی از حافظان کمال اخلاقی وجود داشتند. ( ۱پادشاهان ۱۹:۱۸) آنان به خدا ایمان می‌ورزیدند، و خدا نیز به نوبهٔ خود با آنان بود. آیا حتی هنگامی که ایمانت مورد آزمایش قرار می‌گیرد نیز کمال اخلاقی خود را به یَهُوَه حفظ می‌کنی؟
۱۴. یَهُوَه چگونه در دوران پادشاهی حزقیا درهای نجات را گشود، و چه عاملی باعث شد بابلیان یهودا را به تصرف خود درآورند؟
۱۴ بی‌احترامی گسترده به شریعت خدا پادشاهی اسرائیل را بسوی فاجعه کشاند. هنگامی که آشوریان این سرزمین را در سال ۷۴۰ ق.د.م. تصرف کردند، بی‌شک تعدادی از افراد اسباط دهگانه به پادشاهی اسباط دوگانهٔ یهودا روی آوردند، زیرا در آنجا می‌توانستند یَهُوَه را در معبدش بپرستند. چهار تن از نوزده پادشاه دودمان داوود، یعنی آسا، یَهُوشافاط، حِزْقیا و یُوشیا، بنحوی شایان توجه خود را به خدا وقف کردند. در دوران حزقیا، این حافظ کمال اخلاقی، آشوریان با لشکری عظیم بسوی یهودا سرازیر شدند. خدا در جواب التماسهای حزقیا، فقط بوسیلهٔ یک فرشته ۰۰۰,۱۸۵ آشوری را یک‌شبه هلاک ساخت، و بدینسان پرستندگانش را نجات بخشید! ( اشعیا ۳۷:۳۶-۳۸) بعدها، قوم شریعت را حفظ نکرده و به هشدارهای انبیای خدا وقعی ننهادند، از اینرو، بابلیان یهودا را مغلوب ساخته پایتخت آن اورشلیم و معبد را در سال ۶۰۷ ق.د.م. ویران ساختند.
۱۵. چرا یهودیانی که در اسارت بابلیان بسر می‌بردند باید از خود تحمل و بردباری نشان می‌دادند، و سرانجام، یَهُوَه چگونه آنان را نجات بخشید؟
۱۵ یهودیان تبعیدی باید از خود تحمل و بردباری نشان می‌دادند تا بتوانند در طی حدود ۷۰ سال بندگیِ اندوهبار برای بابلیان، کمال اخلاقی خود را نسبت به یَهُوَه حفظ کنند. ( مزمور ۱۳۷:۱-۶) یکی از کسانی که بنحوی برجسته کمال اخلاقی خود را حفظ کرد، دانیال نبی بود. ( دانیال ۱:۱-۷؛ ۹:۱-۳) شادی او را تصور کن هنگامی که فرمان کوروش، پادشاه پارس، که در سال ۵۳۷ ق.د.م.، به اجرا درآمد، صادر شد و به یهودیان اجازه داد تا برای بازسازی معبد به یهودا بازگردند! ( عزرا ۱:۱-۴) دانیال و دیگران سالها تحمل کردند، اما سرانجام سقوط بابل و نجات قوم یَهُوَه را به چشم دیدند. این موضوع باید به ما کمک کند تا از خود تحمل و بردباری نشان دهیم و چشم‌براه نابودی «بابل عظیم»، امپراتوری جهانی مذهب کاذب، باشیم.—مکاشفه ۱۸:۱-۵.
یَهُوَه همواره نجات‌بخش قومش خواهد بود
۱۶. خدا در روزگار ملکهٔ استر چه نجاتی را به ارمغان آورد؟
۱۶ یَهُوَه همواره قومش را وقتیکه به نام او وفادار می‌مانند نجات می‌بخشد. ( ۱سموئیل ۱۲:۲۲؛ اشعیا ۴۳:۱۰-۱۲) بیا به روزگار استر ملکه بازگردیم، یعنی قرن پنجم ق.د.م. اَخشُورُش پادشاه (خَشایارشای اول) هامان را به سمت نخست‌وزیر خود برگزیده است. هامان از اینکه مُردِخایِ یهودی از تعظیم و تکریم به او سر باز زد، به خشم می‌آید و نقشهٔ قتل وی و همهٔ یهودیان مقیم امپراتوری پارس را می‌ریزد. او آنها را قانون‌شکن می‌خواند، و هدیهٔ مالی نیز پیشکش می‌کند، و علاوه بر اینها اجازهٔ استفاده از مهر پادشاه که بر روی انگشتر وی قرار داشت به او داده می‌شود تا سند مربوط به قتل عام یهودیان را مهر کند. استر بی‌باکانه تبار یهودی خود را به پادشاه آشکار می‌سازد و نقشهٔ جنایت‌بار هامان را رسوا می‌کند. اندکی بعد هامان بر همان چوبهٔ داری که خود برای اعدام مُردِخای آماده کرده بود، بدار آویخته می‌شود. مُردِخای به سمت نخست‌وزیری می‌رسد و به او اختیار داده می‌شود تا به یهودیان اجازهٔ دفاع از خود را بدهد. آنان در مقابل دشمنانشان به پیروزیی عظیم دست می‌یابند. ( استر ۳:۱–۹:۱۹) این رویداد باید ایمان ما را به این موضوع که یَهُوَه خادمان فرمانبردار کنونیش را نیز نجات خواهد بخشید، استوارتر سازد.
۱۷. فرمانبرداری چه نقشی در نجات مسیحیان یهودی‌نژاد که در قرن اول در یهودیه بسر می‌بردند، داشت؟
۱۷ اطاعت قوم خدا از او و پسرش، خود دلیل دیگری است برای نجات آنها بدست وی. خودت را بجای شاگردان یهودی عیسی در قرن اول تصور کن. عیسی به آنها گفت: «چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است. آنگاه هر که در یهودیّه باشد، به کوهستان فرار کند.» ( لوقا ۲۱:۲۰-۲۲) سالها سپری می‌شوند و تو با خود می‌اندیشی که چه وقت این سخنان بوقوع خواهند پیوست. پس از آن شورش یهودیان در سال ۶۶ د.م. روی می‌دهد. نیروهای روم تحت فرماندهی سِستیوس گَلِس اورشلیم را به محاصره در می‌آورند و به سوی دیوارهای معبد پیش می‌روند. ناگاه، رومیان ظاهراً بدون هیچ دلیلی عقب می‌نشینند. حال یهودیان مسیحی باید چه بکنند؟ اوزب در کتاب تاریخ روحانیون (کتاب سوم، فصل پنجم، ۳)، می‌گوید که یهودیان مسیحی از اورشلیم و یهودیه گریختند. آنها از مهلکه جان بدر بردند زیرا به هشدار نبوی عیسی توجه کردند. آیا تو نیز تا همین حد حاضری به راهنماییهایی که از سوی «غلام امین و دانا»، یعنی آنکه بر «مایملک» عیسی گماشته شده است، به ما می‌رسد عمل کنی؟—لوقا ۱۲:۴۲-۴۴.
نجات و رسیدن به زندگی جاودانی
۱۸، ۱۹. الف) مرگ عیسی چه نوع نجاتی را ممکن ساخت و برای چه کسانی؟ ب) پولس رسول مصممانه در پی چه بود؟
۱۸ پیروی از هشدار عیسی، زندگی یهودیان مسیحیِ یهودیه را نجات بخشید. اما مرگ عیسی است که نجات و رسیدن به زندگی جاودانی را برای «جمیع مردمان» فراهم ساخته است. ( ۱تیموتاؤس ۴:۱۰) نیاز بشر به فدیه هنگامی ظاهر گشت که آدم گناه کرد و بدین ترتیب زندگی خویش را از دست داد و نژاد بشر را به بردگی گناه و مرگ فروخت. ( رومیان ۵:۱۲-۱۹) قربانی حیوانی که تحت شریعت موسی انجام می‌شد فقط پوششی سطحی و کوچک برای گناه بود. ( عبرانیان ۱۰:۱-۴) از آنجایی که عیسی پدر انسانی نداشت و بی‌تردید روح‌القدس خدا از وقتی که عیسی در رحم مریم نقش بست تا هنگام تولد عیسی بر مریم ‹سایه افکنده بود،› عیسی عاری از گناه و ناکاملیت موروثی بدنیا آمد. ( لوقا ۱:۳۵؛ یوحنا ۱:۲۹؛ ۱پطرس ۱:۱۸، ۱۹) عیسی در هنگام مرگش به عنوان حافظ کامل کمال اخلاقی، زندگی کامل خویش را برای بازخرید کردن و آزادی بخشیدن به بشر تقدیم کرد. ( عبرانیان ۲:۱۴، ۱۵) مسیح بدین طریق «خود را در راه همه فدا داد.» ( ۱تیموتاؤس ۲:۵، ۶) البته همهٔ انسانها از این وسیلهٔ نجات‌بخش استفاده نخواهند کرد، بلکه خدا فواید آن را تنها به کسانی خواهد رساند که این فدیه را با ایمان می‌پذیرند.
۱۹ مسیح با تقدیم بهای قربانی فدیهٔ خود به حضور خدا در آسمان، فرزندان آدم را بازخرید کرد. ( عبرانیان ۹:۲۴) بدین ترتیب او عروس را بدست می‌آورد، عروسی که متشکل از ۰۰۰,۱۴۴ نفر از پیروان مسح‌شده‌اش است که به زندگی آسمانی دست یافته‌اند. ( افسسیان ۵:۲۵-۲۷؛ مکاشفه ۱۴:۳، ۴؛ ۲۱:۹) علاوه بر این او برای کسانی که قربانیش را پذیرفته و به زندگی زمینی جاودانی دست خواهند یافت حکم «پدر جاودانی» را دارد. ( اشعیا ۹:۶، ۷؛ ۱یوحنا ۲:۱، ۲) چه ترتیبات مهرآمیزی! سپاس و قدردانی پولس در دومین نامهٔ الهام شده‌ای که به مسیحیان قُرِنتُس نوشت مشهود است، و در مقالهٔ بعدی به آن خواهیم پرداخت. در واقع، پولس مصمم بود که نگذارد چیزی مانع رسیدن کمک وی به مردم برای بهره‌وری از ترتیبات فوق‌العادهٔ یَهُوَه برای نجات و رسیدن به زندگی جاودانی، شود.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
◻ چگونه می‌توان از طریق کتاب مقدس ثابت کرد که خدا مردم درستکارش را نجات می‌بخشد؟
◻ از کجا می‌دانیم که یَهُوَه کسانی را که به او توکل و کمال اخلاقی خود را حفظ می‌کنند نجات می‌بخشد؟
◻ خدا چگونه ترتیب نجات ما و رسیدن به زندگی جاودانی را فراهم کرده است؟
[تصویر در صفحهٔ ۸]
داوود به یَهُوَه، «خدای نجات» توکل کرد، آیا تو نیز چنین می‌کنی؟
[تصویر در صفحهٔ ۹]
یَهُوَه همیشه قومش را نجات می‌بخشد، همانطور که در روزگار استر ملکه این موضوع را به اثبات رسانید.