فروتنی و رأفت عیسی را سرمشق قرار دهید

۱.‏ چرا سرمشق قرار دادن عیسی ما را به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌کند؟‏

ما اغلب تمایل داریم در زندگی آنانی را سرمشق قرار دهیم که برایشان احترام قائلیم و شخصیت و اعمالشان ما را جذب می‌کند.‏ از میان همهٔ انسان‌هایی که تاکنون زیسته‌اند،‏ تنها عیسی مسیح شایسته است که سرمشق قرار داده شود.‏ چرا؟‏ عیسی خود گفت:‏ «هر که مرا دیده است،‏ پدر را نیز دیده است.‏» (‏یو ۱۴:‏۹‏)‏ عیسی شخصیت پدرش را چنان کامل منعکس می‌کند که با تأمّل بر شخصیت او با شخصیت پدرش آشنا می‌شویم.‏ از این رو،‏ هرچه بیشتر خصوصیات و اعمال عیسی را سرمشق قرار دهیم،‏ به یَهُوَه که بزرگ‌ترین شخص عالَم است،‏ نزدیک‌تر می‌شویم.‏ واقعاً که چه امتیاز بزرگی!‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ چرا یَهُوَه شخصیت پسرش را برای ما آشکار کرده است و از ما چه انتظاری دارد؟‏ ب)‏ در این مقاله و مقالهٔ بعد به بررسی چه نکاتی خواهیم پرداخت؟‏

^۲ چگونه می‌توان به شخصیت عیسی پی برد؟‏ جای خوشحالی است که می‌توانیم در کلام خدا با شخصیت عیسی آشنا شویم.‏ در واقع یَهُوَه می‌خواهد که ما با پسرش آشنا شویم و او را سرمشق قرار دهیم.‏ از این رو در بخش یونانی کتاب مقدّس شخصیت او برای ما آشکار شده است.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۲:‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ کتاب مقدّس سرمشق قرار دادن عیسی را به گام برداشتن در «جای پای او» تشبیه کرده است.‏ در واقع،‏ یَهُوَه به ما می‌گوید که از عیسی پیروی کنیم و قدم‌هایمان را با گام‌های او هماهنگ سازیم.‏ البته،‏ عیسی سرمشقی کامل برای ما به جا گذاشت،‏ در صورتی که ما از کاملیت بسیار دور هستیم.‏ یَهُوَه نیز از ما انتظار ندارد که به طور کامل قدم‌های عیسی را دنبال کنیم.‏ در واقع،‏ چون پدر آسمانی‌مان می‌داند که ما انسان‌هایی ناکامل هستیم از ما انتظار دارد که تا حد توانایی‌مان عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏

^۳ از این رو،‏ حال برخی از خصوصیات زیبای عیسی را بررسی می‌کنیم.‏ در این مقاله می‌خواهیم به فروتنی و رأفت عیسی توجه کنیم.‏ در مقالهٔ بعد به بررسی شجاعت و قدرت تشخیص او می‌پردازیم.‏ در مورد هر خصوصیت به سه سؤال پاسخ داده خواهد شد:‏ آن خصوصیت به چه مفهوم است؟‏ چگونه در عیسی نمایان بود؟‏ ما چطور می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

عیسی فروتن است

۴.‏ فروتنی را چگونه توضیح می‌دهید؟‏

^۴ فروتنی چیست؟‏ در این دنیا که غرور در همه جا به چشم می‌خورد،‏ برخی شاید فکر کنند که فروتنی نشانهٔ ضعف و عدم اعتمادبه‌نفس است.‏ اما اغلب،‏ واقعیت چیز دیگری است.‏ لازمهٔ فروتنی،‏ داشتن ارادهٔ قوی و شجاعت است.‏ فروتنی یا افتادگی چنین تعریف می‌شود:‏ «خصوصیتی که در مقابل غرور و خودبینی است.‏» در واقع فروتنی ما به این بستگی دارد که با چه دیدی به خود می‌نگریم.‏ در یکی از واژه‌نامه‌های کتاب مقدّس چنین آمده است:‏ «فروتنی به مفهوم آگاهی ما از این امر است که واقعاً در مقابل عظمت خدا چقدر ناچیزیم.‏» اگر در مقابل خدا به‌راستی فروتن باشیم،‏ خود را برتر از دیگران نمی‌دانیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۳؛‏ فیلیپ ۲:‏۳‏)‏ برای انسان ناکامل آسان نیست که فروتنی را در خود پرورش دهد.‏ اما اگر مد نظر داشته باشیم که چقدر در مقابل خدا ناچیز هستیم و در جای پای پسر او گام برداریم،‏ می‌توانیم فروتنی را بیاموزیم.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ میکائیل فرشتهٔ ارشد چه کسی است؟‏ ب)‏ چگونه میکائیل از خود فروتنی نشان داد؟‏

^۵ عیسی چگونه از خود فروتنی نشان داد؟‏ پسر خدا برای سالیان متمادی چه به صورت مخلوقی روحی و پرقدرت در آسمان،‏ چه به صورت انسانی کامل بر روی زمین،‏ همواره فروتن بود.‏ به چند نمونه توجه کنید.‏

^۶ دیدگاه او.‏ یهودا یکی از نگارندگان کتاب مقدّس در مورد فروتنی عیسی گزارشی نوشت.‏ ‏(‏یهودا ۹ خوانده شود.‏)‏ در آنجا آمده است که عیسی یا همان میکائیل،‏ یعنی فرشتهٔ ارشد «به دلیل اختلافی که با ابلیس در مورد جسد موسی داشت با او مجادله می‌کرد.‏» به خاطر آورید که بعد از مرگ موسی،‏ یَهُوَه جسد او را در مکانی ناشناخته به خاک سپرد.‏ (‏تث ۳۴:‏۵،‏ ۶‏)‏ احتمالاً هدف شیطان این بود که از طریق جسد موسی پرستش کاذب را ترویج دهد.‏ هدف شیطان هر چه که بود،‏ میکائیل با شجاعت در مقابلش ایستاد.‏ در کتاب مرجعی آمده است،‏ واژه‌های یونانی‌ای که «اختلاف» و «مجادله» ترجمه شده است،‏ برای «دعوی قانونی» نیز استفاده می‌شود.‏ این امر نشان می‌دهد که ظاهراً مجادلهٔ میکائیل با ابلیس به این دلیل بود که آن شریر حق برداشتن جسد موسی را نداشت.‏ با این حال،‏ فرشتهٔ ارشد واقف بود که در مقامی نیست که داوری کند.‏ او رسیدگی به این موضوع را به یَهُوَه،‏ داور اعظم سپرد.‏ میکائیل حتی در حین مجادله،‏ از اختیارات خود تجاوز نکرد و فروتن ماند!‏

۷.‏ چگونه عیسی در گفتار و رفتارش فروتن بود؟‏

^۷ هنگامی که عیسی بر روی زمین زندگی می‌کرد،‏ فروتنی واقعی را در گفتار و رفتارش آشکار ساخت.‏ گفتار او.‏ عیسی هرگز سعی نمی‌کرد که توجه مردم را به خود جلب کند.‏ او همیشه پدرش را جلال می‌داد.‏ (‏مرق۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸‏؛‏ یو ۷:‏۱۶‏)‏ عیسی هرگز با شاگردانش با تحکّم صحبت نمی‌کرد یا این حس را در آنان ایجاد نمی‌کرد که بی‌ارزشند،‏ بلکه به آنان احترام می‌گذاشت،‏ به دلیل خصوصیات خوبشان آنان را تحسین می‌کرد و نشان می‌داد که به آنان اعتماد دارد.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ یو ۱:‏۴۷‏)‏ رفتار او.‏ عیسی با فروتنی حاضر شد که زندگی ساده‌ای در پیش گیرد.‏ (‏مت ۸:‏۲۰‏)‏ او در خدمت به دیگران حتی کارهای بسیار پیش‌پاافتاده را با رغبت انجام می‌داد.‏ (‏یو ۱۳:‏۳-‏۱۵‏)‏ اطاعتش،‏ فروتنی چشمگیر او را آشکار می‌ساخت.‏ ‏(‏فیلیپیان ۲:‏۵-‏۸ خوانده شود.‏)‏ برخلافِ اشخاص مغرور و خودبین که به اطاعت کردن به دیدهٔ حقارت می‌نگرند،‏ عیسی با فروتنی مطیع خواست خدا بود،‏ حتی «تا حد مرگ مطیع گشت.‏» آیا این امر نشانهٔ فروتنی و افتاده‌دلی عیسی نبود؟‏—‏مت ۱۱:‏۲۹‏.‏

فروتنی عیسی را سرمشق قرار دهید

۸،‏ ۹.‏ چگونه می‌توانیم از خود فروتنی نشان دهیم؟‏

^۸ چگونه می‌توانیم فروتنی عیسی را سرمشق خود قرار دهیم؟‏ دیدگاه‌مان.‏ فروتنی باعث می‌شود که از اختیارات خود پا فراتر نگذاریم.‏ اگر تشخیص دهیم که اختیار نداریم که بر مسند داوری بنشینیم،‏ سریع از دیگران به خاطر کوتاهی‌هایشان انتقاد نمی‌کنیم یا انگیزه‌شان را زیر سؤال نمی‌بریم.‏ (‏لو ۶:‏۳۷؛‏ یعقو ۴:‏۱۲‏)‏ فروتنی به ما کمک می‌کند تا «به افراط عادل» نباشیم و کسانی را که همچون ما از توانایی‌ها یا امتیازاتی برخوردار نیستند،‏ به دیدهٔ حقارت نگاه نکنیم.‏ (‏جا ۷:‏۱۶‏)‏ پیرانِ فروتن خود را برتر یا بهتر از هم‌ایمانانشان نمی‌دانند.‏ این شبانان «دیگران را از خود بهتر» می‌دانند و در میان آنان همچون کوچک‌تر رفتار می‌کنند.‏—‏فیلیپ ۲:‏۳؛‏ لو ۹:‏۴۸‏.‏

^۹ برای مثال در این مورد به دیدگاه برادر والتر تورن توجه کنید.‏ او از سال ۱۸۹۴ خدمت خود را به عنوان پیلگریم یعنی سرپرست سیّار شروع کرد.‏ بعد از سال‌های بسیاری که در این خدمت مشغول بود،‏ به مزرعهٔ بیت‌ئیل در شمال ایالت نیویورک فرستاده شد تا در آنجا در مرغداری کار کند.‏ او گفت:‏ «هر وقت که احساس خودبزرگ‌بینی می‌کنم،‏ خودم را به اصطلاح به گوشه‌ای می‌کشم و با خود می‌گویم:‏ ‹ای غبار ناچیز،‏ چه داری که به آن مغرور شوی؟‏›» ‏(‏اِشَعْیا ۴۰:‏۱۲-‏۱۵ خوانده شود.‏)‏ به‌راستی که چه دیدگاه فروتنانه‌ای!‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم در گفتار و رفتارمان فروتن باشیم؟‏

^۱۰ گفتارمان.‏ اگر واقعاً متواضع باشیم،‏ در سخنانانمان فروتنی‌مان آشکار می‌شود.‏ (‏لو ۶:‏۴۵‏)‏ هنگامی که با دیگران صحبت می‌کنیم،‏ امتیازات و دست‌آوردهایمان را به رخ آنان نمی‌کشیم.‏ (‏امث ۲۷:‏۲‏)‏ بلکه سعی می‌کنیم به خصوصیات خوب برادران و خواهرانمان توجه کنیم و آنان را به خاطر این خصوصیات،‏ توانایی‌ها و دست‌آوردهایشان تحسین کنیم.‏ (‏امث ۱۵:‏۲۳‏)‏ رفتارمان.‏ مسیحیان فروتن به دنبال شهرت و آوازه نیستند.‏ آنان برای این که بتوانند با تمام توانشان به یَهُوَه خدمت کنند،‏ نه تنها به دنبال یک زندگی ساده هستند،‏ بلکه حتی حاضرند به شغل‌هایی بپردازند که اکثر مردم آن را حقیر می‌پندارند.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۶،‏ ۸‏)‏ بیش از هر چیز باید مد نظر داشته باشیم که اطاعت نشانهٔ فروتنی است.‏ اگر خود را برتر از دیگران ندانیم،‏ در جماعت ‹از کسانی که هدایت را بر عهده دارند،‏ اطاعت می‌کنیم› و راهنمایی‌های سازمان یَهُوَه را پذیرفته،‏ بر طبق آن عمل می‌کنیم.‏—‏عبر ۱۳:‏۱۷‏.‏

عیسی رئوف است

۱۱.‏ رأفت به چه مفهوم است؟‏

^۱۱ رأفت به چه معنی است؟‏ واژهٔ رأفت احساسات ملایم،‏ ابراز عطوفت و واکنشی پرمهر را در بر دارد.‏ رأفت یکی از جنبه‌های محبت است که مشابه خصوصیاتی دلنشین همچون دلسوزی،‏ شفقت و رحمت است.‏ در کلام خدا به شفقت،‏ رحمت و محبت یَهُوَه خدا و عیسی مسیح اشاره شده است.‏ (‏لو ۱:‏۷۸؛‏ ۲قر ۱:‏۳؛‏ فیلیپ ۱:‏۸‏)‏ در یک مرجعِ کتاب مقدّس آمده است که شفقت به این مفهوم نیست که برای نیازمندان فقط متأسف باشیم،‏ بلکه باید «توجه و دلسوزی ما آنقدر باشد که برای کمک به آنان قدم برداریم» و برای بهبود بخشیدن به زندگی دیگران کاری انجام دهیم.‏ رأفت و شفقت ما را برمی‌انگیزد تا به نفع دیگران وارد عمل شویم.‏ شخص رئوف برانگیخته می‌شود تا در زندگی دیگران تغییری ایجاد کند.‏

۱۲.‏ چه چیز نشان می‌دهد که عیسی نسبت به دیگران رئوف بود و رأفت و دلسوزی او را به چه کاری برانگیخت؟‏

^۱۲ عیسی چگونه از خود رأفت نشان داد؟‏ رأفت در احساسات و رفتارش.‏ عیسی نسبت به مردم رئوف و دلسوز بود.‏ هنگامی که دید،‏ مریم و برخی دیگر به خاطر مرگ ایلعازَر،‏ برادر مریم گریان هستند،‏ ‹اشک‌هایش سرازیر شد.‏› ‏(‏یوحنا ۱۱:‏۳۲-‏۳۵ خوانده شود.‏)‏ سپس همان طور که دلسوزی او را برانگیخت تا پسر بیوه‌زنی را از خواب مرگ برخیزانَد،‏ ایلعازَر را نیز رستاخیز داد.‏ (‏لو ۷:‏۱۱-‏۱۵؛‏ یو ۱۱:‏۳۸-‏۴۴‏)‏ رأفت و شفقت عیسی این امکان را برای ایلعازَر فراهم ساخت که امید آسمانی داشته باشد.‏ عیسی پیش از این رویداد،‏ یک بار جمعیتی بزرگ را دید که به سوی او می‌آیند و «دلش به حالشان سوخت.‏» او از سر دلسوزی «تعالیمی بسیار به آنان داد.‏» (‏مر ۶:‏۳۴‏)‏ به راستی چه دگرگونی‌ای در زندگی آنانی ایجاد شد که تعالیم او را پذیرفتند.‏ توجه کنید که رأفت عیسی فقط یک احساس نبود،‏ بلکه او را برانگیخت تا قدم پیش گذارد و به دیگران کمک کند.‏—‏مت ۱۵:‏۳۲-‏۳۸؛‏ ۲۰:‏۲۹-‏۳۴؛‏ مر ۱:‏۴۰-‏۴۲‏.‏

۱۳.‏ عیسی چگونه با رأفت با دیگران سخن می‌گفت؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۳ رأفت در سخنانش.‏ دل رئوف عیسی او را برمی‌انگیخت که با دیگران،‏ به‌خصوص با رنج‌دیدگان با مهربانی صحبت کند.‏ مَتّی که یکی از رسولان عیسی بود،‏ از اِشَعْیا نقل‌قول کرد و در مورد عیسی گفت:‏ «نی شکسته را خُرد نخواهد کرد و فتیلهٔ کم‌سو را خاموش نخواهد ساخت.‏» (‏مت ۱۲:‏۲۰؛‏ اشع ۴۲:‏۳‏)‏ عیسی با سخنان خود به آنانی که به طور مجازی همچون نی شکسته یا فتیلهٔ کم‌سو و در حال خاموش شدن بودند،‏ نیرو و روحیه‌ای تازه می‌داد.‏ بشارت امیدبخش او «شکسته‌دلان را التیام» می‌بخشید.‏ (‏اشع ۶۱:‏۱‏)‏ او «زحمتکشان و گرانباران» را دعوت کرد که پیش او بیایند و به آنان اطمینان داد که «نیرویی تازه» خواهند یافت.‏ (‏مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ او پیروانش را مطمئن ساخت که خدا با هر یک از پرستندگانش رئوف است و به آنان توجه دارد؛‏ حتی به آن «کوچکان» که شاید از دید دنیا بی‌ارزش باشند.‏—‏مت ۱۸:‏۱۲-‏۱۴؛‏ لو ۱۲:‏۶،‏ ۷‏.‏

از رأفت عیسی سرمشق بگیرید

۱۴.‏ چگونه می‌توانیم رأفت و شفقت را در خود پرورش دهیم؟‏

^۱۴ چگونه می‌توانیم رأفت عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏ رأفت در احساساتمان.‏ شاید رأفت و شفقت خودبه‌خود در ما به وجود نیاید،‏ اما کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که آن‌ها را در خود پرورش دهیم.‏ «شفقت» و «مهربانی» بخشی از شخصیت نو است و از همهٔ مسیحیان انتظار می‌رود آن را همچون جامه‌ای بر تن کنند.‏ ‏(‏کولُسیان ۳:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۲ خوانده شود.‏)‏ چگونه می‌توانیم رأفت و شفقت را در خود پرورش دهیم؟‏ باید دلمان را به روی دیگران بگشاییم.‏ (‏۲قر ۶:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ وقتی کسی می‌خواهد احساسات و نگرانی‌هایش را با ما در میان بگذارد،‏ به دقت به او گوش کنیم.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۹‏)‏ از خود بپرسید:‏ ‹اگر من جای او بودم،‏ چه احساسی داشتم؟‏ به چه نیاز داشتم؟‏›—‏۱پطر ۳:‏۸‏.‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم به آنانی که به طور مجازی همچون نی شکسته یا فتیلهٔ کم‌سو هستند،‏ کمک کنیم؟‏

^۱۵ رأفت در رفتارمان.‏ رأفت و مهربانی ما را برمی‌انگیزد تا در زندگی دیگران،‏ به‌ویژه آنانی که به طور مجازی همچون نی شکسته یا فتیلهٔ کم‌سو هستند،‏ تغییر ایجاد کنیم.‏ چگونه می‌توانیم به این اشخاص کمک کنیم؟‏ در رومیان ۱۲:‏۱۵ آمده است:‏ «با کسانی که گریانند،‏ گریه کنید.‏» شکسته‌دلان به همدردی و دلداری بیشتر نیاز دارند تا این که راه حلی پیش پایشان بگذاریم.‏ خواهری که پس از فوت دخترش از برادران و خواهران تسلّی یافته بود،‏ می‌گوید:‏ «این که دوستانی پیش من می‌آمدند و با من همدردی و گریه می‌کردند،‏ برایم خیلی باارزش بود.‏» ما نیز می‌توانیم با انجام کارهای نیکو،‏ به دیگران رأفت نشان دهیم.‏ آیا برادر یا خواهری را می‌شناسید که همسرش را از دست داده است و در تعمیرات خانه نیاز به کمک داشته باشد؟‏ آیا هم‌ایمانی سالمند را می‌شناسید که برای شرکت در جلسات،‏ خدمت موعظه و یا رفتن به دکتر نیاز به کمک داشته باشد؟‏ حتی یک عمل کوچک از روی مهربانی می‌تواند در زندگی هم‌ایمانانِ نیازمندمان تغییری بزرگ ایجاد کند.‏ (‏۱یو ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ به علاوه،‏ ما می‌توانیم با شرکت مرتب در خدمت موعظه توجه پرمهرمان را به دیگران نشان دهیم.‏ این بهترین راه کمک به اشخاصی است که دلی صادق دارند!‏

۱۶.‏ برای تشویق افسردگان چه می‌توانیم بگوییم؟‏

^۱۶ رأفت در سخنانمان.‏ رأفت ما را برمی‌انگیزد که «به افسردگان دلگرمی» بخشیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۴‏)‏ برای تشویق چنین اشخاصی چه می‌توانیم بگوییم؟‏ اگر در صحبت‌هایمان به آنان نشان دهیم که واقعاً به فکر آنان و نگران حالشان هستیم،‏ می‌توانیم در آنان نیرویی تازه ایجاد کنیم.‏ می‌توانیم آنان را به خاطر خصوصیات خوب و توانایی‌هایشان،‏ از صمیم دل تحسین کنیم.‏ می‌توانیم به آنان یادآوری کنیم که چون یَهُوَه آنان را به سوی پسرش جذب کرده است،‏ در چشم یَهُوَه بسیار باارزشند.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ می‌توانیم به آنان اطمینان بدهیم که یَهُوَه واقعاً به فکر خادمانش است؛‏ به آنان که دل‌شکسته و افسرده‌اند.‏ (‏مز ۳۴:‏۱۸‏)‏ سخنان پرمهر ما می‌تواند همچون مرهم برای کسانی که نیاز به تسلّی دارند،‏ شفابخش باشد.‏—‏امث ۱۶:‏۲۴‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ یَهُوَه از پیران انتظار دارد که چگونه با گله‌اش رفتار کنند؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعد چه نکاتی بررسی خواهد شد؟‏

^۱۷ ای پیران،‏ یَهُوَه از شما انتظار دارد که با گله‌اش با رأفت و دلسوزی رفتار کنید.‏ (‏اعما ۲۰:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ فراموش نکنید که مسئولیت شماست که به گلهٔ خدا خوراک دهید،‏ تشویقشان کنید و نیرویی تازه در آنان به وجود آورید.‏ (‏اشع ۳۲:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱پطر ۵:‏۲-‏۴‏)‏ از این رو،‏ پیری که رئوف و دلسوز است،‏ سعی نمی‌کند که گلهٔ خدا را تحت سلطهٔ خود درآورد یا قانون بگذارد.‏ همچنین احساس تقصیر در کسانی که شرایطشان ایجاب نمی‌کند که بیشتر فعالیت کنند به وجود نمی‌آورد و آنان را تحت فشار قرار نمی‌دهد.‏ برعکس،‏ تلاش می‌کند که دلشان را شاد کند و اطمینان دارد که محبتشان به یَهُوَه آنان را برمی‌انگیزد تا آنچه در توان دارند برای خدمت به او انجام دهند.‏—‏مت ۲۲:‏۳۷‏.‏

^۱۸ وقتی که بر فروتنی و رأفت عیسی تعمّق می‌کنیم،‏ برانگیخته می‌شویم که همواره در جای پای او گام برداریم.‏ در مقالهٔ بعد شجاعت و قدرت تشخیص عیسی را که دو جنبهٔ دیگر شخصیت زیبای اوست،‏ بررسی خواهیم کرد.‏