یَهُوَه در تمام سختی‌هایمان به ما دلگرمی می‌بخشد

۱،‏ ۲.‏ یَهُوَه خدا چطور در سختی‌هایمان به ما دلگرمی می‌دهد و کلام او ما را از چه چیزی مطمئن می‌سازد؟‏

برادر جوانی که در این مقاله او را اِدواردو می‌نامیم،‏ با خواندن آیهٔ ۱قُرِنتیان ۷:‏۲۸ به فکر فرو رفته بود.‏ این آیه می‌گوید:‏ «آنان که ازدواج می‌کنند،‏ در زندگی سختی خواهند کشید.‏» او دربارهٔ این موضوع با یک پیر جماعت به نام اِستیوِن که سال‌ها متأهل بود صحبت کرد و از او پرسید:‏ «منظور از ‹سختی› در این آیه چیست و اگر روزی ازدواج کنم چطور باید با آن کنار بیایم؟‏» قبل از این که اِستیوِن به این پرسش اِدواردو پاسخ دهد از او خواست که بر سخن پولُس رسول تعمّق کند که گفته است،‏ یَهُوَه «خدای همه گونه دلگرمی‌ها،‏ اوست که در تمام سختی‌هایمان به ما دلگرمی می‌بخشد.‏»—‏۲قر ۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

^۲ یَهُوَه خدا،‏ پدری مهربان است که به ما در سختی‌ها و مشکلاتمان دلگرمی می‌دهد.‏ شاید شما نیز تجربه کرده باشید که او اغلب از طریق کلامش شما را حمایت و راهنمایی می‌کند.‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه خدا به فکر ماست و نفع ما را می‌خواهد،‏ همان‌طور که در گذشته برای خادمانش خواست.‏—‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏

۳.‏ در این مقاله به چه پرسش‌هایی پاسخ می‌دهیم؟‏

^۳ مسلّماً اگر ما دلیل مشکلات و مصیبت‌هایمان را بدانیم،‏ راحت‌تر می‌توانیم آن را تحمّل کنیم.‏ این موضوع در مورد مشکلات زندگی مشترک و خانوادگی نیز صدق می‌کند.‏ منظور پولُس وقتی که گفت،‏ «آنان که ازدواج می‌کنند،‏ در زندگی سختی خواهند کشید» چیست؟‏ چه نمونه‌هایی در دوران باستان و در زمان حال به ما کمک می‌کند که به آرامش و دلگرمی دست یابیم؟‏ اکنون می‌خواهیم به پاسخ این پرسش‌ها بپردازیم و ببینیم که چگونه می‌توانیم سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏

سختی و مصیبت در زندگی

۴،‏ ۵.‏ زن و شوهر ممکن است در زندگی با چه سختی‌هایی روبرو شوند؟‏

^۴ خداوند در ابتدای تاریخ بشر هنگامی که عهد ازدواج را بنیان‌گذاری کرد چنین گفت:‏ «مرد پدر و مادر خود را ترک کرده،‏ به زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند شد.‏» (‏پیدا ۲:‏۲۴‏)‏ اما به دلیل ناکاملی ما انسان‌ها،‏ ممکن است بعد از ازدواج تنش‌هایی در روابط خانوادگی‌مان ایجاد شود.‏ (‏روم ۳:‏۲۳‏)‏ معمولاً قبل از ازدواج،‏ والدین سرپرستی دخترشان را بر عهده دارند؛‏ اما بعد از ازدواج شوهر سرپرست همسرش است.‏ در واقع یَهُوَه خدا وظیفهٔ سرپرستی خانواده را به شوهر سپرده است.‏ (‏۱قر ۱۱:‏۳‏)‏ شاید در ابتدا برای شوهر سخت باشد که از همسرش سرپرستی کند یا برای زن دشوار باشد که بپذیرد اکنون شوهرش سرپرست اوست،‏ نه والدینش.‏ گاهی اوقات نیز رابطه با خانوادهٔ همسر،‏ تنش‌هایی در زندگی زوج‌های جوان ایجاد می‌کند و برای آنان مشکلاتی به وجود می‌آورد.‏

^۵ اغلب هنگامی که زن و شوهر متوجه می‌شوند که به زودی بچه‌دار خواهند شد،‏ بر نگرانی‌هایشان افزوده می‌شود.‏ آنان از این که می‌توانند در آینده فرزندی داشته باشند خوشحالند،‏ اما موضوعاتی نیز باعث نگرانی‌شان می‌شود،‏ موضوعاتی همچون شیوه‌های درمانی در طول دورهٔ بارداری و بعد از آن.‏ به علاوه آنان باید در نظر بگیرند که بچه‌دار شدن،‏ چه هزینه‌هایی در کوتاه‌مدت و درازمدت برای آنان خواهد داشت.‏ با به دنیا آمدن فرزندشان آنان باید بیش از گذشته خود را با شرایط جدید تطبیق دهند.‏ مادر خانواده معمولاً وقت و انرژی خود را بیشتر برای مراقبت از فرزندش صرف می‌کند و بسیاری از شوهران در چنین شرایطی احساس تنهایی می‌کنند.‏ از طرف دیگر،‏ پدر خانواده نیز مسئولیت‌های جدیدی خواهد داشت.‏ او اکنون باید از عضو جدید خانواده‌اش نیز مراقبت کرده و نیازهای او را تأمین کند.‏

۶-‏۸.‏ بچه‌دار نشدن چه تأثیری می‌تواند بر شخص بگذارد؟‏

^۶ برخی از زوج‌ها با مشکلی کاملاً متفاوت مواجه هستند.‏ آنان خیلی دوست دارند که فرزندی داشته باشند،‏ اما به دلایلی قادر نیستند بچه‌دار شوند و اگر مشکل از طرف زن باشد شاید او احساس افسردگی کند.‏ (‏امث ۱۳:‏۱۲‏)‏ در دوران باستان،‏ نازایی مایهٔ ننگ و بدنامی بود.‏ راحیل،‏ همسر یعقوب با دیدن خواهرش که فرزندانی داشت،‏ احساس غم و اندوه می‌کرد.‏ (‏پیدا ۳۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ امروزه برخی از میسیونرها در سرزمین‌هایی خدمت می‌کنند که داشتن فرزندان متعدد بسیار معمول است.‏ مردم این سرزمین‌ها اغلب از میسیونرها می‌پرسند که چرا آنان بچه ندارند.‏ سپس با وجود جواب‌های منطقی و باتدبیر میسیونرها،‏ در پاسخ می‌گویند:‏ «برایتان دعا می‌کنیم که به زودی بچه‌دار شوید!‏»‏

^۷ نمونهٔ خواهری از انگلستان را در نظر بگیرید.‏ او خیلی دوست داشت که بچه‌دار شود،‏ اما ناکام مانده بود.‏ سپس به سنی رسید که دیگر قادر به بچه‌دار شدن نبود.‏ او وقتی متوجه شد که هرگز در این دنیا به آرزویش نمی‌رسد،‏ دچار یأس و ناامیدی شد.‏ سرانجام او و همسرش تصمیم گرفتند که کودکی را به فرزندی بپذیرند.‏ با این همه او می‌گوید:‏ «برای مدتی بسیار غمگین و افسرده بودم.‏ می‌دانستم که فرزندخواندگی مانند این نیست که فرزند خودم را به دنیا بیاورم.‏»‏

^۸ کتاب مقدّس می‌گوید که زنان مسیحی «با به دنیا آوردن فرزند در امان می‌مانند.‏» (‏۱تیمو ۲:‏۱۵‏)‏ اما این به این معنا نیست که بچه‌دار شدن زندگی ابدی را برایشان به همراه خواهد داشت؛‏ بلکه از آنجایی که مادران به تربیت فرزندان و کارهای خانه مشغول می‌شوند،‏ برایشان راحت‌تر خواهد بود که از اعمال ناشایستی همچون غیبت کردن و دخالت در امور دیگران دوری کنند.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۱۳‏)‏ با این حال،‏ آنان نیز ممکن است با سختی‌ها و مشکلاتی در زندگی خانوادگی‌شان روبرو شوند.‏

۹.‏ شخص ممکن است در زندگی مشترک به چه مصیبت دیگری دچار شود؟‏

^۹ در زندگی مشترک مشکل دیگری نیز وجود دارد که شاید در ابتدا به ذهن شخص خطور نکند و آن مرگ همسر عزیزش است.‏ بلی،‏ بسیاری به‌طور غیرمنتظره با این مصیبت روبرو بوده‌اند و همسرشان را از دست داده‌اند.‏ مسیحیان به رستاخیزی که عیسی مسیح وعدهٔ آن را داد ایمانی راسخ دارند.‏ (‏یو ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ چنین امید و اطمینانی می‌تواند تا حدّی به شخص بازمانده آرامش و دلگرمی بخشد.‏ این موضوع گواه دیگری است که یَهُوَه،‏ پدر مهربانمان از طریق کلامش به آنانی که با مصیبت و سختی روبرو هستند،‏ دلگرمی می‌بخشد.‏ حال نمونهٔ برخی از خادمان یَهُوَه خدا را بررسی می‌کنیم که او به آنان آرامش و دلگرمی بخشید.‏

دلگرمی هنگام رویارویی با سختی‌ها

۱۰.‏ حَنّا چطور به آرامش و دلگرمی رسید؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۰ حَنّا،‏ همسر عزیز اِلقانَه با مشکل خاصّی مواجه بود.‏ او نازا بود،‏ در حالی که فِنِنَّه هووی او فرزندانی داشت.‏ ‏(‏۱سموئیل ۱:‏۴-‏۷ خوانده شود.‏)‏ وقتی حَنّا «سال به سال» به خیمهٔ عبادت می‌رفت،‏ به دلیل گوشه و کنایه‌های فِنِنَّه در عذاب بود و از آن بابت غم و اندوه شدیدی داشت.‏ او برای این که دلگرم شود و به آرامش برسد،‏ در دعا به یَهُوَه خدا روی آورد و ‹دعای خود را در پیشگاه خداوند طول داد.‏› آیا حَنّا انتظار داشت که یَهُوَه دعایش را اجابت کند؟‏ شاید این طور بود،‏ اما به هر حال بعد از دعا «دیگر غم بر چهره نداشت.‏» (‏۱سمو ۱:‏۱۲،‏ ۱۷،‏ ۱۸‏)‏ او مطمئن بود که یَهُوَه خدا یا مشکل نازایی او را رفع می‌کند و یا به طریقی به او دلگرمی می‌بخشد.‏

۱۱.‏ برای دلگرمی یافتن چگونه باید دعا کنیم؟‏

^۱۱ تا زمانی که ما انسان‌ها ناکامل هستیم و در دنیایی تحت سلطهٔ شیطان زندگی می‌کنیم،‏ سختی‌ها و مصیبت‌ها به پایان نخواهد رسید.‏ (‏۱یو ۵:‏۱۹‏)‏ به راستی جای خوشحالی است که می‌دانیم یَهُوَه خدا،‏ ‹خدای همه گونه دلگرمی‌هاست!‏› یک راه که می‌توانیم با سختی‌ها و مشکلاتمان کنار آییم دعا کردن به اوست.‏ حَنّا سفرهٔ دلش را برای یَهُوَه خدا باز کرد.‏ به طور مشابه ما نیز هنگام رویارویی با سختی‌ها،‏ بجای این که فقط به یَهُوَه بگوییم مشکل ما چیست،‏ باید احساساتمان و آنچه را در دلمان است برای او دقیقاً بیان کنیم و با التماس و تمنا از او کمک بخواهیم.‏—‏فیلیپ ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۲.‏ چه چیزی به حَنّای نبیه کمک کرد که بعد از مرگ شوهرش شادی‌اش را باز یابد؟‏

^۱۲ حتی اگر به دلیل بچه‌دار نشدن یا مرگ همسر عزیزمان غم و اندوه در دل داریم،‏ باز هم می‌توانیم به آرامش و دلگرمی دست یابیم.‏ در زمان عیسی،‏ حَنّای نبیه شوهرش را بعد از هفت سال زندگی مشترک از دست داد.‏ در کتاب مقدّس نیامده است که آیا آنان فرزندانی داشتند یا خیر.‏ اما حَنّا در سن ۸۴ سالگی هنوز هم به خدمت به یَهُوَه مشغول بود و از پرستش یَهُوَه آرامش و دلگرمی می‌یافت.‏ در لوقا ۲:‏۳۷ می‌خوانیم:‏ «او هرگز معبد را ترک نمی‌کرد و شب و روز خدمت مقدّس را با روزه و دعاهای التماس‌آمیز به جا می‌آورد.‏»‏

۱۳.‏ وقتی اعضای خانواده ما را دلسرد می‌کنند،‏ چگونه دوستان واقعی می‌توانند مایهٔ دلگرمی ما باشند؟‏

^۱۳ اگر با برادران و خواهرانمان رابطه‌ای نزدیک داشته باشیم،‏ می‌توانیم دوستانی واقعی و صمیمی پیدا کنیم.‏ (‏امث ۱۸:‏۲۴‏)‏ پاؤلا به یاد دارد که وقتی پنج ساله بود مادرش حقیقت را ترک کرد.‏ او از این بابت غمگین شد و کنار آمدن با آن شرایط سخت برایش آسان نبود.‏ اما خواهری پیشگام در جماعت به نام آنا به او توجه و علاقهٔ زیادی نشان می‌داد و به فکر سلامت روحانی او بود.‏ این رفتار آنا باعث تشویق او شد.‏ پاؤلا می‌گوید:‏ «با این که آنا از خویشاوندان من نبود،‏ علاقه و توجه او در آن شرایط سخت کمک بزرگی برایم بود و باعث شد که خدمت به یَهُوَه را ادامه دهم.‏» سرانجام مادر پاؤلا به حقیقت بازگشت.‏ پاؤلا بسیار خوشحال است که می‌تواند دوباره دوشادوش مادرش یَهُوَه را خدمت کند.‏ آنا نیز از این که توانست در آن دوران سخت برای پاؤلا مانند مادری مهربان باشد خوشحال است.‏

۱۴.‏ دلگرمی دادن به دیگران چه فوایدی برای ما دارد؟‏

^۱۴ هنگامی که به دیگران علاقه و توجه نشان می‌دهیم،‏ مشکلات و سختی‌هایمان را فراموش می‌کنیم.‏ برای مثال،‏ بسیاری از خواهران مسیحی چه مجرّد چه متأهل،‏ با اعلام خبر خوش پادشاهی و همکاری با یَهُوَه خدا شادی عظیمی کسب می‌کنند.‏ آنان می‌خواهند با انجام خواست یَهُوَه او را جلال دهند.‏ برخی حتی شرکت در موعظه را تسکینی برای غم و دردهایشان می‌دانند.‏ در واقع،‏ تک‌تک ما می‌توانیم با اعلام خبر خوش توجه و علاقه‌مان را به مردم نشان دهیم.‏ همچنین وقتی به هم‌ایمانانمان نیکویی می‌کنیم،‏ به آنان نزدیک‌تر می‌شویم.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۴‏)‏ پولُس رسول در این زمینه الگوی خوبی برای ما به جا گذاشت.‏ او برای جماعت تِسالونیکیان مانند «مادری» مهربان بود.‏ او همچنین با برادرانش مانند «پدری» که فرزندانش را دلگرم می‌سازد،‏ رفتار کرد.‏—‏۱تِسالونیکیان ۲:‏۷،‏ ۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏

دلگرمی در خانواده

۱۵.‏ مسئولیت تعلیم حقیقت به فرزندان در درجهٔ اول بر عهدهٔ کیست؟‏

^۱۵ هنگامی که به خانواده‌ها یاری می‌رسانیم و دلگرمی می‌دهیم باید مواردی را در نظر بگیریم.‏ برای مثال ممکن است خانواده‌هایی که تازه با حقیقت آشنا شده‌اند،‏ از مبشّران باتجربه بخواهند که در تعلیم فرزندانشان به آنان کمک کنند یا حتی کتاب مقدّس را با فرزندانشان مطالعه کنند.‏ بر طبق کتاب مقدّس مسئولیت تعلیم فرزندان در درجهٔ اول بر عهدهٔ والدین است.‏ (‏امث ۲۳:‏۲۲؛‏ افس ۶:‏۱-‏۴‏)‏ اگرچه در برخی موارد ممکن است والدین به کمک دیگران نیاز داشته باشند،‏ مهم است که خود حقیقت را به فرزندانشان تعلیم دهند.‏ والدین باید مرتب با فرزندانشان تبادل افکار داشته باشند و آنان را بهتر بشناسند.‏

۱۶.‏ هنگام یاری رساندن به فرزندان دیگران چه چیز را باید به یاد بسپاریم؟‏

^۱۶ اگر والدین از هم‌ایمانی بخواهند که با فرزندشان مطالعه کند،‏ آن شخص باید حد خود را بداند و سعی نکند که جای والدین را بگیرد.‏ گاهی اوقات از شاهدان یَهُوَه خواسته شده است با فرزندانی مطالعه کنند که والدینشان علاقه‌ای به حقیقت ندارند.‏ بسیار عاقلانه است که در چنین شرایطی مطالعه در خانهٔ فرزندان و در حضور والدین،‏ یا در حضور یک هم‌ایمان بالغ و یا در مکان عمومی مناسبی برگزار شود.‏ به این شکل دیگران بر هیچ مبنایی نمی‌توانند از آن وضعیت برداشتی اشتباه کنند.‏ البته امید بر این است که والدین به مرور زمان مسئولیتی را که خدا به آنان واگذار کرده بر عهده گیرند و خود به نیازهای روحانی فرزندانشان رسیدگی کنند.‏

۱۷.‏ فرزندان چطور می‌توانند مایهٔ دلگرمی باشند؟‏

^۱۷ جوانانی که می‌آموزند به یَهُوَه خدا عشق ورزند و اصول و راهنمایی‌های او را دنبال کنند،‏ مایهٔ دلگرمی خانواده خواهند بود.‏ آنان به والدینشان احترام می‌گذارند و در امور روزمرهٔ زندگی به آنان کمک می‌کنند.‏ همچنین وقتی به یَهُوَه وفادار می‌مانند،‏ همهٔ اعضای خانواده تشویق می‌شوند.‏ پیش از طوفان نوح یکی از نوادگان شِیث به نام لَمِک،‏ یَهُوَه خدا را می‌پرستید.‏ او دربارهٔ فرزندش نوح گفت:‏ «این پسرْ ما را از کار و محنت دستهایمان به سبب زمینی که خداوند لعنت کرد،‏ آسودگی خواهد بخشید.‏» آن پیش‌گویی بعد از طوفان نوح یعنی زمانی که لعنت از زمین برداشته شد به تحقق رسید.‏ (‏پیدا ۵:‏۲۹؛‏ ۸:‏۲۱‏)‏ امروزه نیز فرزندانی که یَهُوَه خدا را می‌پرستند می‌توانند مایهٔ دلگرمی خانواده باشند و به آنان یاری رسانند که سختی‌ها و مشکلاتشان را تحمّل کنند و از مصیبتی بسیار بزرگ‌تر از طوفان نوح نیز نجات یابند.‏

۱۸.‏ چه چیزهایی به ما کمک می‌کند که شجاع باشیم و سختی‌ها و مشکلاتمان را تحمّل کنیم؟‏

^۱۸ دعا کردن،‏ تعمّق بر نمونهٔ خادمان خدا در کتاب مقدّس و معاشرت نزدیک با قوم یَهُوَه خدا،‏ به میلیون‌ها انسان در سختی‌ها و مشکلات دلگرمی داده است.‏ ‏(‏مزمور ۱۴۵:‏۱۸،‏ ۱۹ خوانده شود.‏)‏ آگاهی از این موضوع که یَهُوَه خدا منشأ دلگرمی واقعی است به ما کمک می‌کند که شجاع باشیم و هر گونه سختی را تحمّل کنیم؛‏ چه اکنون و چه در آینده.‏