شاهدی خاموش بر پیشگویی‌ای دقیق
در مرکز شهر رم در ایتالیا طاق نصرتی قرار دارد. مردم سراسر دنیا برای دیدن این بنا به آن شهر می‌روند. این طاق نصرت به یاد تیتوس، یکی از امپراتورهای محبوب روم ساخته شده است.
طاق نصرت تیتوس دو نقش‌برجسته دارد که واقعهٔ تاریخی معروفی را به تصویر می‌کشد. ارتباطی شگرف میان این طاق نصرت و کتاب مقدّس وجود دارد هر چند که بسیاری از آن آگاه نیستند. در واقع این طاق نصرت شاهدی است بر دقت پیشگویی کتاب مقدّس.
شهری محکوم به نابودی
در اوایل قرن اول میلادی، قلمرو امپراتوری روم از بریتانیا و گول (اکنون فرانسه) تا مصر گسترش یافته بود و از رونق و ثباتی بی‌نظیر برخوردار بود. اما رومیان از آشوب و ناآرامی بی‌وقفهٔ یکی از ایالات درمانده شده بودند، ایالت یهودیه.
در «دایرة‌المعارف روم باستان»a آمده است: «در قلمرو امپراتوری روم تنها چند منطقه همچون یهودیه بود که نفرتی دوجانبه میان آنان و رومیان وجود داشت. یهودیان از اربابان رومی‌شان که به سنت‌های آنان بی‌اهمیت بودند، ناراضی بودند و رومیان نیز به دلیل سازش‌ناپذیری یهودیان آنان را سرکوب می‌کردند و با آنان بدرفتاری می‌کردند.» بسیاری از یهودیان امیدوار بودند که مسیح بیاید و آنان را از چنگ رومیان رها کند و بار دیگر عصری طلایی را برای مردم اسرائیل به ارمغان آورد. اما در سال ۳۳ میلادی عیسی مسیح پیشگویی کرد که فاجعه‌ای در انتظار اورشلیم است.
عیسی گفت: «روزهایی خواهد آمد که دشمنانت اطراف تو حصاری با چوب‌های نوک‌تیز خواهند ساخت و تو را احاطه خواهند کرد و از هر سو در تنگنا قرار خواهند داد و تو و فرزندانت را در درونت به خاک و خون خواهند کشید و در تو سنگی بر سنگی باقی نخواهند گذاشت.»—لوقا ۱۹:۴۳، ۴۴.
ظاهراً سخنان عیسی شاگردان او را به فکر برد. دو روز بعد وقتی به معبد اورشلیم نگاه می‌کردند یکی از آنان گفت: «استاد، ببین چه سنگ‌ها و چه بناهایی!» واقعاً چنین نیز بود. گفته شده است برخی سنگ‌های معبد بیش از ۱۱ متر طول، ۵ متر عرض و ۳ متر ارتفاع داشت. اما عیسی در پاسخ گفت: «روزهایی خواهد آمد که از آنچه اکنون در اینجا می‌بینید، سنگی بر سنگی باقی نخواهد ماند، بلکه تمامی آن‌ها فرو ریخته خواهد شد.»—مَرقُس ۱۳:۱؛ لوقا ۲۱:۶.
همچنین عیسی به آنان گفت: «وقتی می‌بینید که سپاهیان در اطراف اورشلیم اردو زده و آن را محاصره کرده‌اند، بدانید که نابودی آن شهر نزدیک شده است. آنگاه آنانی که در یهودیه هستند، به کوهستان بگریزند و کسانی که در اورشلیم هستند، از آن بیرون آیند و آنانی که در خارج شهر هستند، به آن داخل نشوند.» (لوقا ۲۱:۲۰، ۲۱) آیا این گفتهٔ عیسی به تحقق رسید؟
مرگ یک شهر
سی‌وسه‌سال‌ونیم گذشت و هنوز یهودیان زیر یوغ رومیان در عذاب بودند. اما در سال ۶۶ میلادی زمانی که گسیوس فلوروس یکی از مسئولان روم در یهودیه، از خزانهٔ معبد مقدّس پول برداشت، آتش خشم یهودیان برافروخته شد و سر به شورش گذاشتند. یهودیان شورشی در اورشلیم جمع شدند، سربازان رومی را کشتند و اعلام استقلال کردند.
حدود سه ماه بعد، بیش از ۳۰٬۰۰۰ سرباز رومی به رهبری سیستیوس گالوس برای سرکوب شورشیان به اورشلیم حمله کردند. رومیان خیلی سریع به شهر نفوذ کردند و پس از صدماتی که به دیوار خارجی محوطهٔ معبد زدند و تضعیف آن، بدون دلیلی روشن عقب‌نشینی کردند. شورشیان شادی‌کنان آنان را تعقیب کردند. به این ترتیب شهر از سربازان رومی و شورشگران یهودی خالی شد، مسیحیان هشدار عیسی را به گوش گرفتند و از اورشلیم به کوهستان‌ها در پس رود اردن گریختند.—مَتّی ۲۴:۱۵، ۱۶.
یک سال پس از آن به رهبری سردار وسپاسیانوس و پسرش، تیتوس رومیان مجدّداً حمله به یهودیه را از سر گرفتند. با این همه در سال ۶۸ میلادی پس از مرگ نرون امپراتور، وسپاسیانوس عملیات بر ضدّ یهودیان را با ۶۰٬۰۰۰ سرباز به پسرش تیتوس سپرد و خود به روم بازگشت تا امپراتور روم شود.
در ژوئن سال ۷۰ میلادی تیتوس به سربازانش دستور داد که نواحی یهودیه را از درخت خالی کنند و از چوب آن‌ها حصاری به طول ۷ کیلومتر اطراف اورشلیم با تیرک‌های نوک‌تیز بسازند. در ماه سپتامبر رومیان شهر را غارت کردند و شهر و معبد را به آتش کشیدند و همان طور که عیسی پیشگویی کرده بود سنگی بر سنگی باقی نماند. (لوقا ۱۹:۴۳، ۴۴) تخمین زده شده است که نزدیک به نیم‌میلیون نفر در اورشلیم و دیگر مناطق آن ناحیه جان سپردند.
پیروزی امپراتوری
در سال ۷۱ میلادی تیتوس به ایتالیا بازگشت و اهالی شهر رم با شور و شوق به او خوش‌آمد گفتند. کل مردم شهر جشن گرفتند. این یکی از بزرگ‌ترین مراسمی بود که در این پایتخت برای پیروزی برگزار شد.
مردم شهر رم در تمامی خیابان‌های شهر شاهد برگزاری نمایشی از ثروت بی‌حساب روم بودند. با حیرت چشم به این نمایش پرطمطراق دوخته بودند و مایهٔ شگفتی و لذّتشان بود. کشتی‌های غنیمت‌گرفته شده، صحنه‌های جنگ بر روی آب و آنچه از معبد اورشلیم به غارت رفته بود به نمایش گذاشته شد.
در سال ۷۹ میلادی، تیتوس پس از پدرش، وسپاسیانوس به امپراتوری رسید. اما پس از دو سال به صورتی بسیار غیرمنتظره درگذشت و برادر او دومیتیانوس به امپراتوری رسید. او اندکی بعد به یادبود تیتوس طاق نصرتی بنا کرد.
طاق نصرت امروزی
طاق نصرت تیتوس در شهر رم
امروزه طاق نصرت تیتوس تحسین صدهاهزار نفر را که هر ساله به رم می‌روند، برمی‌انگیزد. برخی این بنا را شاهکاری هنری می‌دانند، برخی نیز با دیدن آن قدرت امپراتوری روم را تحسین می‌کنند، اما برای برخی نیز همچون سنگ‌یادبودی است از ویرانی اورشلیم و معبد آن.
اما برای خوانندگان دقیق کتاب مقدّس طاق نصرت تیتوس از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار است. این بنا شاهدیست خاموش بر پیشگویی‌های دقیق و قابل اطمینان کتاب مقدّس و اثباتی است بر این حقیقت که این پیشگویی‌ها از الهام خداست.—۲پِطرُس ۱:۱۹-۲۱.
a مأخذ انگلیسی.