مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۴-۱۰ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | رومیان ۱۲-۱۴
«راههای ابراز محبت مسیحی»
(رومیان ۱۲:۱۰) با محبت برادرانه یکدیگر را از صمیم دل دوست داشته باشید. در حرمت گذاشتن به یکدیگر پیشقدم شوید.
it-۱-E ص ۵۵
علاقه یا دوست داشتن
محبت برادرانه (به یونانی، فیلادِلفیه که به طور تحت‌اللفظی یعنی «داشتن علاقه یا دلبستگی به برادر») خصوصیتی است که تمامی اعضای جماعت مسیحی باید داشته باشند. (رو ۱۲:۱۰؛ عب ۱۳:۱؛ به ۱پط ۳:۸ نیز وجود کنید.) بنابراین اعضای جماعت باید علاقه‌ای خاص، قوی و صمیمی به یکدیگر داشته باشند، همچون علاقه و الفتی که میان اعضای خانواده وجود دارد. مسیحیان ترغیب می‌شوند که هرچند محبت برادرانه را به یکدیگر در جماعت ابراز می‌دارند، همواره بکوشند که این محبت را هر چه بیشتر نشان دهند.—۱تس ۴:۹، ۱۰.
واژهٔ یونانی فیلوس‌تُرگُس که به صورت «از صمیم دل دوست داشتن» ترجمه شده است، در کتاب مقدّس برای توصیف روابط بسیار صمیمی به کار رفته است. این واژهٔ مرکّب از کلمهٔ سْترگو مشتق شده که بارهای برای بیان علایق خانوادگی استعمال گردیده است. پولُس رسول مسیحیان را ترغیب کرد که این خصوصیت را در خود پرورش دهند. (رو ۱۲:۱۰) همچنین او گفت که یکی از نشانه‌های روزهای آخر، وجود مردمی بی‌عاطفه (به یونانی، اَسْترگو) خواهد بود که سزاوار مرگند.—۲تی ۳:۳؛ رو ۱:۳۱، ۳۲.
(رومیان ۱۲:۱۷-۱۹) بدی را با بدی پاسخ مدهید. آنچه در نظر همگان نیکوست، مد نظر داشته باشید. ۱۸ اگر ممکن است تا جایی که به شما بستگی دارد، بکوشید با همه در صلح و صفا باشید. ۱۹ ای عزیزان، انتقام مگیرید، بلکه آن را به غضب خدا واگذارید؛ زیرا نوشته شده است که «یَهُوَه می‌گوید: ‹انتقام از آنِ من است؛ من شخص را به سزای اعمالش خواهم رساند.›»
با همه در صلح و صفا باشیم
۳ رومیان ۱۲:۱۷ خوانده شود. پولُس توضیح داد که با دشمنان و مخالفانمان نباید مقابله به مثل کنیم. توجه به این پند پولُس به خصوص زمانی که اعضای خانواده اعتقادات متفاوتی دارند اهمیت دارد. زن و شوهر مسیحی باید از گفتن کلمات تلافی‌جویانه خودداری کنند. «به عوض بدی بدی» کردن نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه وضع را از آنچه که است وخیم‌تر می‌سازد.
«هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید»
۱۲ پولُس پند دیگری را در رفتار با دیگران بیان می‌کند: «هیچ کس را به عوض بدی بدی مرسانید.» این آیه نتیجهٔ منطقی این گفتهٔ اوست: «از بدی نفرت کنید.» در واقع اگر شخصی بدی را با بدی جواب دهد چگونه می‌تواند بگوید که از بدی نفرت دارد؟ چنین عملی بر خلاف محبت خالص و ‹بی‌ریاست.› در ادامهٔ این آیه پولُس می‌گوید: «پیش جمیع مردم تدارک کارهای نیکو بینید.» (رومیان ۱۲:۹، ۱۷) چگونه می‌توانیم این سخن او را بکار بندیم؟
۱۳ پولُس در نامهٔ قبلی خود به قُرِنتیان متذکر شد که رسولان با مخالفت روبرو می‌شوند. او چنین گفت: «جهان و فرشتگان و مردم را تماشاگاه شده‌ایم. . . . دشنام شنیده، برکت می‌طلبیم و مظلوم گردیده، صبر می‌کنیم. چون افترا بر ما می‌زنند، نصیحت می‌کنیم.» (۱قُرِنتیان ۴:۹-۱۳) امروزه نیز مردم به تماشای مسیحیان واقعی مشغولند. اَعمال خوب ما حتی در مواقعی که با بی‌عدالتی روبرو می‌شویم می‌تواند روی آنان تأثیر بگذارد و به پیاممان علاقه‌مند گردند.—۱پِطْرُس ۲:۱۲.
(رومیان ۱۲:۲۰، ۲۱) برعکس، «اگر دشمنت گرسنه است، به او خوراک بده؛ اگر تشنه است به او چیزی برای نوشیدن بده؛ زیرا اگر چنین کنی زغال‌های افروخته بر سرش خواهی انباشت.» ۲۱ مگذار مغلوب بدی شوی، بلکه همواره بدی را با نیکویی مغلوب ساز.
یکدیگر را از دل ببخشید
۱۳ شاید کسی که با ما بدرفتاری کرده است شاهد یَهُوَه نباشد و بتوانیم وی را با رفتارمان به تعالیم کتاب مقدّس علاقه‌مند سازیم. پولُس رسول نوشت: «‹اگر دشمنت گرسنه باشد، به او خوراک بده، و اگر تشنه باشد، به او آب بنوشان. اگر چنین کنی، اخگرهای سوزان بر سرش خواهی انباشت.› مغلوب بدی مشو، بلکه بدی را با نیکویی مغلوب ساز.» (روم ۱۲:۲۰، ۲۱) رفتار مهربانانه ممکن است دل شخص را نرم سازد، طرز فکرش را تغییر دهد و خصوصیات نیک را در وی شکوفا سازد. شاید درک، همدردی و حتی دلسوزی ما وی را به حقایق کتاب مقدّس علاقه‌مند سازد. به هر حال، اگر با نرمی و ملایمت واکنش نشان دهیم شخص فرصت می‌یابد در رفتار نیکوی ما تأمّل کند.—۱پطر ۲:۱۲؛ ۳:۱۶.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(رومیان ۱۲:۱) پس ای برادران، بر مبنای رحمت‌های خدا از شما تمنا می‌کنم که بدن‌های خود را همچون قربانی زنده، مقدّس و پسندیدهٔ خدا به او تقدیم کنید؛ یعنی خدمتی مقدّس همراه با قدرت استدلالتان.
تفریحات و سرگرمی‌هایی سالم برگزینید
۵ هر تصمیمی که ما مسیحیان در زندگی می‌گیریم به نحوی بر پرستشمان تأثیر می‌گذارد. پولُس برای این که برادرانش در روم به مفهوم واقعی این حقیقت پی ببرند، از تشبیهی استفاده کرد که شنوندگانش به جدّیت آن واقف بودند. او آنان را چنین ترغیب کرد: «بدن‌های خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدهٔ خدا، به او تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است.» (رومیان ۱۲:۱) «بدن» در اینجا ذهن، دل و قوای جسمانی را شامل می‌شود. در واقع شما در خدمتتان به یَهُوَه به همهٔ این‌ها نیاز دارید. (مَرقُس ۱۲:۳۰) پولُس این خدمت مسیحیان را به یک قربانی تشبیه کرد. او با استفاده از این تشبیه به طور غیر مستقیم هشداری نیز به برادرانش داد. تحت قانون شریعت، یَهُوَه قربانی‌های ناقص و معیوب را مقبول نمی‌داشت. (لاویان ۲۲:۱۸-۲۰) امروزه نیز اگر خدمت فرد مسیحی به اصطلاح ناقص یا آلوده باشد، یَهُوَه آن را مقبول نمی‌دارد. آیا ممکن است خدمتی که ما به یَهُوَه می‌کنیم، آلوده باشد؟
۶ پولُس به مسیحیان روم چنین تذکر داد: «اعضای بدن خود را تسلیم گناه نکنید.» همچنین به آنان گفت: «اعمال گناه‌آلود بدن را بکُشید.» (رومیان ۶:۱۲-۱۴؛ ۸:۱۳) او پیش از آن در نامه‌اش نمونه‌هایی از این گونه «اعمال» را ذکر کرده و در مورد گناهکاران گفته بود: «دهانشان پر از نفرین» و «پایشان به ریختن خون شتابان است.» همچنین «ترس خدا در چشمانشان نیست.» (رومیان ۳:۱۳-۱۸) مسیحی‌ای که اعضای بدن خود را با چنین اعمال گناه‌کارانه‌ای آلوده سازد، در واقع ذهن، دل و کلاً وجود خود را آلوده می‌کند. برای نمونه مسیحی‌ای که عمداً به تماشای تصاویر مبتذل و زننده مثل هرزه‌نگاری یا فیلم‌های پرخشونت و جنون‌آمیز بپردازد، در واقع چشمان «خود را تسلیم گناه» و در پی آن تمام بدن خود را آلوده می‌کند. پرستش و خدمت چنین شخصی، همچون قربانی‌ای آلوده، نزد خدا ناپاک خواهد بود و خدا آن را مقبول نخواهد داشت. (تثنیه ۱۵:۲۱؛ ۱پِطرُس ۱:۱۴-۱۶؛ ۲پِطرُس ۳:۱۱) به راستی که انتخاب تفریحات ناسالم چه تاوان سنگینی دارد!
(رومیان ۱۳:۱) هر کس باید از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کند؛ زیرا بدون اجازهٔ خدا، هیچ قدرتی نمی‌تواند وجود داشته باشد. البته خدا به قدرت‌های موجود اختیاراتی نسبی داده است.
نکاتی از رسالهٔ پولُس به رومیان
۱۳:۱—قدرت‌های برتر چگونه «از جانب خدا مرتب» شده‌اند؟ قدرت‌های دنیا به این مفهوم «از جانب خدا مرتب» شده‌اند که خدا به آن‌ها اجازهٔ فرمانروایی داده است و در بعضی موارد فرمانروایی آن‌ها را از قبل پیش‌بینی کرده بود. این گواهی است بر آنچه کتاب مقدّس در بارهٔ تعدادی از حاکمان پیش‌بینی کرده است.
خواندن کتاب مقدّس
(رومیان ۱۳:۱-۱۴) هر کس باید از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کند؛ زیرا بدون اجازهٔ خدا، هیچ قدرتی نمی‌تواند وجود داشته باشد. البته خدا به قدرت‌های موجود اختیاراتی نسبی داده است. ۲ پس هر که با قدرتی مخالفت ورزد، در واقع با آنچه خدا ترتیب داده است، مخالفت ورزیده است. آری، کسانی که چنین می‌کنند، خود را محکوم خواهند ساخت؛ ۳ زیرا نیکوکاران ترسی از حاکمان ندارند، اما بدکاران از آنان می‌ترسند. آیا می‌خواهی که ترسی از صاحب قدرت نداشته باشی؟ پس همواره اعمال نیک انجام بده و مورد تحسین او قرار خواهی گرفت؛ ۴ زیرا خدمتگزار خداست تا برای مصلحت تو عمل کند. اما اگر عمل بد انجام دهی، بترس؛ زیرا شمشیر را بی‌جهت حمل نمی‌کند. او خدمتگزار خداست، انتقام‌گیرنده‌ای که غضب خدا را بر کسانی می‌آورد که بدی پیشه می‌کنند. ۵ پس شما باید از آن قدرت‌ها فرمانبرداری کنید، البته نه فقط به خاطر آن غضب، بلکه همچنین به خاطر وجدان خود. ۶ به همین سبب نیز شما مالیات می‌پردازید؛ زیرا حاکمان، خدمتگزاران خدا هستند که پیوسته به مردم خدمت می‌کنند. ۷ پس حق هر کس را به او ادا کنید: اگر حق دارد مالیات بگیرد، مالیات بپردازید؛ اگر حق دارد خراج بگیرد، خراج بدهید؛ اگر مستحق احترام است، احترام بگذارید و اگر سزاوار حرمت است، حرمت نهید. ۸ هیچ دِینی به کسی نداشته باشید، جز این که به یکدیگر محبت کنید، چون هر کس که به همنوع خود محبت کند، در واقع شریعت را به جا آورده است؛ ۹ زیرا احکامی همچون «زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، طمع مورز» و هر حکم دیگری که وجود دارد، همه در این کلام خلاصه می‌شود: «همسایه‌ات را همچون خویشتن دوست بدار.» ۱۰ کسی که همسایهٔ خود را دوست می‌دارد، به او بدی نمی‌کند؛ از این رو، شریعت از طریق محبت به تحقق می‌رسد. ۱۱ پس شما چنین کنید؛ زیرا می‌دانید که در چه دورانی به سر می‌برید، آری می‌دانید هم‌اکنون ساعت آن رسیده است که از خواب بیدار شوید، چون اکنون نجات ما نزدیک‌تر از آن زمانی است که ایمان آوردیم. ۱۲ شب تقریباً به پایان رسیده و روز نزدیک شده است. پس بیایید کارهایی را که به تاریکی تعلّق دارد، از خود دور کنیم و زرهِ نور را بپوشیم. ۱۳ بیایید همچون کسی که در روشنایی روز گام برمی‌دارد، به نحوی شایسته رفتار کنیم و از مهمانی‌های همراه با بی‌بندوباری، مستی، شهوترانی، رفتار بی‌شرمانه و از نزاع و حسادت بپرهیزیم. ۱۴ در عوض، سَرورِ خود عیسی مسیح را در بر کنید و از پیش، در فکر این نباشید که چگونه امیال نفسانی خود را ارضا کنید.
در خدمت موعظه بکوشید
ب۱۱-۱ E/۹ ص ۲۱-۲۲
آیا پرداخت مالیات الزامی است؟
نقش وجدان در پرداخت مالیات
به مسیحیان قرن اول دستور داده شد که مالیات بپردازند. اما جالب توجه است که بخشی عمده از این مالیات برای حمایت از فعالیت‌های نظامی استفاده می‌شد. پس برخی همچون گاندی و دیوید تورو به خاطر وجدانشان از پرداخت مالیات خودداری کرده‌اند.
اما توجه کنید که مسیحیان قرن اول صرفاً به خاطر پرهیز از مجازات، به فرمان ذکرشده در رومیان ۱۳:۱ عمل نکردند، بلکه «به خاطر وجدان خود» نیز چنین کردند. (رومیان ۱۳:۵) بله، وجدان فرد مسیحی، او را ملزم به پرداخت مالیات می‌کند، حتی اگر آن مالیات برای فعالیت‌هایی استفاده شود که مورد قبول او نباشد. برای درک این موضوع که شاید متناقض به نظر آید، باید به یک واقعیت کلیدی در مورد وجدان پی ببریم. وجدان، به نیروی درونی هر فرد که خوب و بد کردار را به وسیلهٔ آن ادراک می‌کند، گفته می‌شود.
همان طور که دیوید تورو اظهار داشت، همهٔ ما از این ندای درونی برخورداریم، با این حال همیشه نمی‌توان روی آنچه به ما گوشزد می‌کند، حساب کرد. برای جلب رضایت خدا، ندای وجدانمان باید با معیارهای اخلاقی او هماهنگ باشد. از آنجا که افکار خدا از افکار ما برتر است، اغلب لازم است که افکارمان را با افکار او هماهنگ سازیم. (مزمور ۱۹:۷) به این دلیل، باید تلاش کنیم که به دیدگاه خدا نسبت به حکومت‌های بشری پی ببریم. دیدگاه او در این زمینه چیست؟
پولُس رسول گفت که حکومت‌های بشری «خدمتگزاران خدا هستند.» (رومیان ۱۳:۶) یعنی این حکومت‌ها نظم عمومی و آرامش اجتماعی را حفظ می‌کنند و خدمات اجتماعی را فراهم می‌نمایند. حتی فاسدترین حکومت‌ها نیز خدماتی همچون سیستم پستی، مراکز تحصیلی، ایمنی در برابر آتش و نهادهای اجرای قانون را برای تابعان خود برآورده می‌سازند. خدا با وجود آگاهی کامل از عیب‌ها و نقص‌های حکومت‌های بشری، در حال حاضر با آن‌ها مدارا می‌کند و به ما فرمان می‌دهد که از روی احترام به او که به این حکومت‌ها اجازهٔ حکمرانی بر بشر را داده است، مالیات بپردازیم.
البته خدا با حکومت‌های بشری تا ابد مدارا نخواهد کرد. خواست و ارادهٔ اوست که تمامی آن‌ها را با پادشاهی خود جایگزین کند و همهٔ صدماتی را که طی قرن‌ها بر بشر وارد کرده‌اند، جبران سازد. (دانیال ۲:۴۴؛ مَتّی ۶:۱۰) اما در حال حاضر خدا به مسیحیان این حق را نداده است که با خودداری از پرداخت مالیات یا با انجام هر کاری دیگر در جنبش نافرمانی مدنی شرکت کنند.
حال اگر هنوز مانند گاندی فکر می‌کنید که پرداخت مالیات گناه است، چطور؟ همان طور که با رفتن به ارتفاعی بالا، منظره‌مان وسیع‌تر و بهتر می‌شود، وقتی بر برتری افکار خدا تأمّل می‌کنیم، راحت‌تر می‌توانیم طرز فکر و دیدگاه‌های خود را تغییر دهیم. خدا از طریق اِشَعْیای نبی گفت: «چنانکه آسمان از زمین بلندتر است، راههای من نیز از راههای شما و افکار من از افکار شما بلندتر است.»—اِشَعْیا ۵۵:۱۱.
۱۱-۱۷ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | رومیان ۱۵-۱۶
«کمک خواستن از یَهُوَه برای پایداری و دلگرمی»
(رومیان ۱۵:۴) در واقع هر آنچه در گذشته نوشته شد، برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.
«با کسانی که گریانند، گریه کنید»
۱۱ گزارش کتاب مقدّس در مورد غم و اندوه عیسی پس از مرگ دوست عزیزش ایلعازَر، تنها یکی از گزارشات تسلّی‌بخش در کلام خداست. «در واقع هر آنچه در گذشته نوشته شد، برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.» (روم ۱۵:۴) اگر شما نیز عزیزتان را از دست داده‌اید، با تعمّق بر آیات زیر می‌توانید به تسلّی و آرامش دست یابید:
▪ «خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و کوفته‌شدگانِ در روح را نجات می‌بخشد.»—مز ۳۴:۱۸، ۱۹.
▪ «در کثرت غصه‌های دل من، تسلی‌های تو [یَهُوَه] جانم را شادمان می‌سازد.»—مز ۹۴:۱۹.
▪ «باشد که سَرورمان عیسی مسیح و پدرمان خدا که به ما محبت کردند و ما را از روی لطف خود دلگرمی ابدی و امیدی نیکو بخشیدند، شما را نیز دلگرم ساخته، استوار سازند.»—۲تسا ۲:۱۶، ۱۷.
(رومیان ۱۵:۵) اکنون خدایی که پایداری و دلگرمی می‌بخشد، شما را یاری رسانَد تا در میان خود همان طرز فکری را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت.
«بگذارید پایداری کار خود را به انجام رساند»
۵ برای قدرت به یَهُوَه روی آورید. یَهُوَه خدایی است «که پایداری و دلگرمی می‌بخشد.» (روم ۱۵:۵) او مشکلاتی را که ما با آن روبرو هستیم کاملاً درک می‌کند و در کنار آن از محیط اطرافمان، احساسات و حتی از ساختار ژنتیکی‌مان و تأثیر این عوامل بر ما آگاه است. به‌راستی او بهترین کسی است که می‌تواند آنچه برای پایداری به آن نیاز داریم به ما ببخشد. در کتاب مقدّس آمده است: «او آرزوی ترسندگان خود را برمی‌آورد؛ و فریاد کمکشان را شنیده، نجاتشان می‌بخشد.» (مز ۱۴۵:۱۹) چگونه یَهُوَه خدا دعاهای ما را برای دریافت قدرت و پایداری پاسخ می‌دهد؟
(رومیان ۱۵:۱۳) باشد که خدای امیدبخش، با توکّلی که به او دارید، شما را از شادی و آرامش کامل پر سازد تا امیدتان با قدرت روح‌القدس، روزبه‌روز بیشتر شود.
یَهُوَه خدای خود را محبت نما
۱۱ امیدی که یَهُوَه بخشیده است، ما را از «شادی و آرامش» پر می‌سازد. (روم ۱۵:۱۳) یَهُوَه به مسح‌شدگان امید داده است که اگر تا پای جان وفادار بمانند «تاج حیات را» در آسمان دریافت خواهند کرد. (مکا ۲:۱۰) او همچنین به دیگر مسیحیان وفادار امید داده است که از برکات زندگی ابدی در فردوس برخوردار خواهند شد. (لو ۲۳:۴۳) چنین امیدی هر یک از ما را در برابر آزمایش‌های ایمان استقامت می‌بخشد. حال، واکنش ما نسبت به این امید چیست؟ حقیقتاً چنین امیدی، دل ما را از شادی، آرامش و محبت به یَهُوَه پر می‌سازد؛ خدایی که بخشندهٔ هر چیز «نیکو و هر عطای کامل» است.—یعقو ۱:۱۷.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(رومیان ۱۵:۲۷) درست است که دادن این اعانات مایهٔ خشنودی این برادران بود، اما در واقع آنان مدیون مقدّسان در اورشلیم بودند؛ زیرا اگر غیریهودیان در برکات روحانی آن مقدّسان سهیم شدند، مدیونند که با اموال خود به ایشان خدمت کنند.
ب۸۹-۱ E/۱۲ ص ۲۴ ¶۳
آزمایش خلوص محبت شما
بدون شک، هم‌ایمانان غیریهودی مسیحیان ساکن اورشلیم می‌بایست کاری در قبال وضع اسفناکشان انجام دهند. آنان «مدیون» مسیحیان ساکن اورشلیم بودند؛ چرا که پیام خبر خوش از اورشلیم به گوش غیریهودیان رسیده بود. پولُس گفت: «اگر غیریهودیان در برکات روحانی آن مقدّسان سهیم شدند، مدیونند که با اموال خود به ایشان خدمت کنند.»—رومیان ۱۵:۲۷.
(رومیان ۱۶:۲۵) خدا قادر است شما را طبق موعظهٔ پیام عیسی مسیح و بشارتی که اعلام می‌کنم، استوار گرداند؛ بشارتی که مطابق با مکشوف شدن آن راز مقدّس است که از زمان‌های قدیم مخفی نگاه داشته شده بود.
it-۱-E ص ۸۵۸ ¶۵
پیشدانی
پیشگویی شده بود که تمامی خانواده‌های دنیا از طریق نسل یا مسیح موعود برکت می‌یابند. (غلا ۳:۸، ۱۴) اولین بار که کتاب مقدّس به این نسل اشاره می‌کند، بلافاصله پس از سرکشی آدم و حوّا بود، اما قبل از تولّد هابیل. (پی ۳:۱۵) این تقریباً ۴۰۰۰ سال قبل از «مکشوف شدن آن راز مقدّس» اتفاق افتاد؛ رازی که با آشکار شدن هویت نسل موعود که همان عیسی مسیح است، فاش شد. از این رو می‌توان گفت که این راز مقدّس «از زمان‌های قدیم مخفی نگاه داشته شده بود.»—رو ۱۶:۲۵-۲۷؛ اف ۱:۸-۱۰؛ ۳:۴-۱۱.
خواندن کتاب مقدّس
(رومیان ۱۵:۱-۱۶) اما ما که قوی هستیم، باید ضعف‌های ناتوانان را متحمّل شویم و به دنبال خشنودی خود نباشیم. ۲ بیایید هر یک از ما همسایهٔ خود را در آنچه برای او مفید است، خشنود سازد و به این ترتیب او را بنا کند؛ ۳ زیرا حتی مسیح نیز به دنبال خشنودی خود نبود، چنان که نوشته شده است: «اهانت‌های کسانی را که به تو اهانت می‌کنند، متحمّل شده‌ام.» ۴ در واقع هر آنچه در گذشته نوشته شد، برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم. ۵ اکنون خدایی که پایداری و دلگرمی می‌بخشد، شما را یاری رسانَد تا در میان خود همان طرز فکری را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت. ۶ آنگاه همهٔ شما خواهید توانست یکدل و یکزبان، خدا و پدر سَرورمان عیسی مسیح را تمجید کنید. ۷ پس همان طور که مسیح شما را پذیرفت، شما نیز یکدیگر را برای جلال خدا بپذیرید؛ ۸ زیرا به شما می‌گویم که مسیح خدمتگزار یهودیان شد تا درستی گفته‌های خدا و درستی وعده‌هایی را که او به پدرانشان داده بود، ثابت کند. ۹ او همچنین آمد تا غیریهودیان، خدا را به خاطر رحمتش تمجید کنند. چنان که نوشته شده است: «از این رو، من تو را در میان ملت‌ها آشکارا تصدیق خواهم کرد و در وصف نام تو سرودهای حمد خواهم سرایید.» ۱۰ بار دیگر می‌گوید: «ای ملت‌ها، با قوم او شادی کنید.» ۱۱ همچنین می‌گوید: «ای همهٔ ملت‌ها، یَهُوَه را حمد و ستایش کنید و همهٔ قوم‌ها او را حمد و ستایش کنند!» ۱۲ اِشَعْیا نیز می‌گوید: «ریشهٔ یِسای نمایان خواهد شد، همان که برای حکمرانی بر ملت‌ها برخواهد خاست؛ ملت‌ها به او امید خواهند بست.» ۱۳ باشد که خدای امیدبخش، با توکّلی که به او دارید، شما را از شادی و آرامش کامل پر سازد تا امیدتان با قدرت روح‌القدس، روزبه‌روز بیشتر شود. ۱۴ حال ای برادران، من خود کاملاً اطمینان دارم که شما خود نیز از نیکویی و شناخت کامل پر هستید و قادرید به یکدیگر پند دهید. ۱۵ اما من در مورد چند موضوع، با صراحت بیشتری به شما نوشته‌ام تا آن‌ها را بار دیگر به شما یادآوری کنم؛ زیرا خدا این لطف را به من عطا کرده است ۱۶ که خدمتگزار مسیحْ عیسی برای غیریهودیان باشم. من به خدمت مقدّسِ بشارت خدا مشغولم تا غیریهودیان هدیه‌ای پسندیده برای خدا باشند؛ هدیه‌ای که با روح‌القدس تقدیس شده است.
۱۸-۲۴ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱قُرِنتیان ۱-۳
«آیا فردی نفسانی هستی یا فردی روحانی؟»
(۱قُرِنتیان ۲:۱۴) اما انسان نفسانی آنچه از روح خداست نمی‌پذیرد؛ زیرا در نظرش جهالت است. او نمی‌تواند آن‌ها را درک کند؛ زیرا باید آن‌ها را با دید روحانی محک زد.
روحانی بودن به چه معناست؟
۴ شخص نفسانی چه طرز فکری دارد؟ چنین شخصی روحیهٔ دنیا را به خود می‌گیرد، یعنی روحیه‌ای که بر امیال جسمانی تمرکز دارد. پولُس روحیهٔ دنیا را چنین تعریف کرده است: «همان روحی است که اکنون در سرکشان عمل می‌کند.» (افس ۲:۲) این روحیه، اکثر مردم را بر آن می‌دارد تا به‌اصطلاح خود را همرنگ جماعت کنند. چنین افرادی بنا بر آنچه که در نظر خودشان درست است عمل می‌کنند و به معیارهای خدا اهمیتی نمی‌دهند. شخص نفسانی اغلب به مقام و مادیات اهمیت می‌دهد و همواره به دنبال این است که حق خود را بگیرد.
۵ به علاوه، شخص نفسانی همواره به دنبال «اعمال نفس» است. (غلا ۵:۱۹-۲۱) پولُس در اولین نامه‌اش به جماعت قُرِنتیان به برخی دیگر از خصوصیات انسان‌های نفسانی اشاره کرد. خصوصیاتی همچون ایجاد تفرقه، فرقه‌بندی، ستیزه‌جویی، دیگران را به دادگاه کشیدن، نادیده گرفتن اصل سَروری و عدم خویشتنداری در خوردن و نوشیدن. همچنین شخص نفسانی هنگام رویارویی با وسوسه هیچ مقاومتی از خود نشان نمی‌دهد. (امث ۷:۲۱، ۲۲) یهودا نیز دربارهٔ انسان‌های نفسانی می‌گوید که وضعیت آنان چنان رو به وخامت می‌رود که حتی ‹از درک امور روحانی عاجز می‌مانند.›—یهو ۱۸، ۱۹.
(۱قُرِنتیان ۲:۱۵، ۱۶) اما انسان روحانی همه چیز را محک می‌زند و هیچ کس نمی‌تواند در مورد او قضاوت کند؛ ۱۶ زیرا «چه کسی از طرز فکر یَهُوَه آگاه است تا بتواند او را آموزش دهد؟» اما ما طرز فکر مسیح را داریم.
روحانی بودن به چه معناست؟
۶ شخص روحانی چه طرز فکری دارد؟ شخص روحانی برخلاف شخص نفسانی، برای رابطه‌اش با خدا ارزش زیادی قائل است. افراد روحانی تلاش می‌کنند تا ‹از خدا سرمشق بگیرند.› (افس ۵:۱) آنان سعی می‌کنند تا طرز فکر یَهُوَه را در خود پرورش دهند و دیدگاهی همچون دیدگاه او داشته باشند. یَهُوَه برای افراد روحانی شخصی واقعی است. انسان‌های روحانی همواره سعی می‌کنند تا تمام جنبه‌های زندگی‌شان را با معیارهای یَهُوَه هماهنگ سازند. (مز ۱۱۹:۳۳؛ ۱۴۳:۱۰) شخص روحانی به جای تمرکز بر اعمال جسم، تلاش می‌کند تا خصوصیات «ثمرهٔ روح» را از خود نشان دهد. (غلا ۵:۲۲، ۲۳) بنابراین، شخص روحانی شخصی است که به امور روحانی علاقه دارد و برای آن‌ها ارزش قائل است.
روحانی بودن به چه معناست؟
۱۵ بجاست از خود بپرسیم، ‹من چطور می‌توانم عیسی را سرمشق قرار دهم؟› کتاب مقدّس در اول قُرِنتیان ۲:۱۶ به داشتن «طرز فکر مسیح» اشاره می‌کند. در رومیان ۱۵:۵ نیز آمده است: «همان طرز فکری را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت.» اگر بخواهیم همچون عیسی باشیم باید با طرز فکر و شخصیت او کاملاً آشنا شویم. به این شکل می‌توانیم قدم‌های او را دنبال کنیم. عیسی همواره بر رابطه‌اش با یَهُوَه تمرکز داشت و شخصیت او را منعکس می‌کرد. از این رو، اگر از عیسی سرمشق گیریم ما نیز می‌توانیم خصوصیات یَهُوَه را در خود پرورش دهیم. بنابراین بسیار مهم است که «طرز فکر مسیح» را داشته باشیم.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۱قُرِنتیان ۱:۲۰) در این نظام حاضر، خردمند کجاست؟ عالِم دین کجاست؟ آنان که مباحثه می‌کنند، کجا هستند؟ آیا خدا حکمت این دنیا را جهالت نساخته است؟
it-۲-E ص ۱۱۹۳ ¶۱
حکمت
مردم این دنیا با حکمتی که دارند، مسیح، یعنی فرستادهٔ خدا را رد کردند و آن را جهالت شمردند؛ هرچند حکمرانان بشری احتمالاً بااستعداد و عاقل بودند، «سَرور پرجلال را» بر تیر اعدام کردند. (۱قر ۱:۱۸؛ ۲:۷، ۸) اما خدا ثابت کرد که «حکمت خردمندان» در واقع جهالت و نادانی است، زیرا مقصود تغییرناپذیر خود را از طریق آنچه «جهالت» محسوب می‌کردند و به وسیلهٔ افرادی که از دید مردم دنیا ‹حکیم، قدرتمند و والاتبار› نیستند، به انجام رساند. (۱قر ۱:۱۹-۲۸) پولُس به مسیحیان مقیم قُرِنتُس یادآوری کرد که پیام او «از حکمت این نظام حاضر و از حکمت فرمانروایان این نظام حاضر» کاملاً جداست. (۱قر ۲:۶، ۱۳) او به مسیحیان ساکن کولُسی گفت: «مراقب باشید که کسی شما را از طریق فلسفه‌ها [در زبان اصلی به معنی خرَددوستی بود] و عقاید پوچ و فریبنده اسیر نسازد. این فلسفه‌ها و عقاید بر اساس سنّت انسان‌ها و اصول ابتدایی دنیاست، نه بر اساس تعالیم مسیح.»—کو ۲:۸؛ آیات ۲۰-۲۳ را نیز مقایسه کنید.
(۱قُرِنتیان ۲:۳-۵) من ناتوان، ترسان و بسیار لرزان نزد شما آمدم، ۴ سخنانم و آنچه موعظه کردم با کلمات متقاعدکننده از حکمت بشری نبود، بلکه روح و قدرت خدا را آشکار ساخت ۵ تا ایمان شما نه بر حکمت بشری، بلکه بر قدرت خدا استوار باشد.
نکاتی از رساله‌های پولُس به قُرِنتیان
۲:۳-۵. پولُس در قُرِنتُس جایی که مرکز آموزش و فراگیری فلسفهٔ یونانی بود بشارت می‌داد. احتمالاً در آنجا به فکر این بود که آیا می‌تواند شنوندگانش را متقاعد سازد. تحت هیچ شرایطی نگذاشت ترس یا نقطه‌ضعفی مانع از خدمت الٰهی‌اش شود. ما هم امروزه نباید اجازه دهیم شرایط سخت و غیرمعمول مانع از اعلام کردن خبر خوش ملکوت خدا شود. برای کمک می‌توانیم همچون پولُس به خدا روی آوریم.
خواندن کتاب مقدّس
(۱قُرِنتیان ۱:۱-۱۷) از طرف پولُس که به خواست خدا فراخوانده شد تا رسول مسیحْ عیسی باشد و از طرف برادرمان سوستِنیس، ۲ به جماعت خدا که در قُرِنتُس است، به شما که در اتحاد با مسیحْ عیسی تقدیس شده‌اید، آری فراخوانده شده‌اید که از مقدّسان باشید، همچنین به تمام کسانی که در همه جا نام سَرورمان عیسی مسیح را می‌خوانند که سَرور ما و سَرور ایشان نیز است: ۳ لطف و آرامش از طرف پدرمان خدا و سَرورمان عیسی مسیح با شما باد! ۴ من همواره خدای خود را از بابت شما سپاس می‌گویم که لطف او از طریق مسیحْ عیسی به شما عطا شده است؛ ۵ زیرا شما به سبب اتحادتان با او، از هر نظر غنی شده‌اید؛ یعنی در بیان، توانایی کامل یافته‌اید و در شناخت، پربار گشته‌اید ۶ و این نشان می‌دهد که آنچه در مورد مسیح به شما شهادت داده شد، در میان شما ریشه گرفته است. ۷ از این رو، در حالی که مشتاقانه ظهور سَرورمان عیسی مسیح را انتظار می‌کشید، از هیچ موهبتی محروم نیستید. ۸ خدا همچنین شما را تا به آخر استوار خواهد ساخت تا در روز سَرورمان عیسی مسیح، از هر اتهامی مبرّا باشید. ۹ خدا امین است؛ اوست که شما را به رفاقت با پسر خود، سَرورمان عیسی مسیح فراخوانده است. ۱۰ ای برادران، به نام سَرورمان عیسی مسیح شما را ترغیب می‌کنم که همگی در سخن وحدت داشته باشید و در میانتان تفرقه نباشد، بلکه کاملاً در اندیشه و طرز فکر متحد باشید؛ ۱۱ زیرا ای برادران من، برخی از اهالی خانهٔ خِلوئه دربارهٔ شما به من خبر داده‌اند که در میانتان نفاق‌هایی وجود دارد. ۱۲ منظور من این است که یکی در میان شما می‌گوید: «من به پولُس تعلّق دارم.» دیگری می‌گوید: «اما من به آپولُس متعلّقم.» یکی دیگر می‌گوید: «اما من به کیفا تعلّق دارم.» یکی نیز می‌گوید: «اما من از آنِ مسیح هستم.» ۱۳ آیا مسیح تقسیم شده است؟ آیا پولُس بود که برای شما بر تیر اعدام شد؟ آیا شما به نام پولُس تعمید گرفتید؟ ۱۴ شکر خدا که من غیر از کِریسپوس و گایوس، هیچ یک از شما را تعمید ندادم ۱۵ تا کسی نتواند بگوید که شما به نام من تعمید گرفتید. ۱۶ البته اهل خانهٔ استفاناس را نیز تعمید دادم. اما به خاطر نمی‌آورم که کسی دیگر را تعمید داده باشم؛ ۱۷ زیرا مسیح مرا فرستاد، نه برای تعمید دادن، بلکه برای اعلام بشارت و نه با سخنان حکیمانه، مبادا تیر شکنجهٔ مسیح بی‌فایده شود.
۲۵-۳۱ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱قُرِنتیان ۴-۶
«کمی خمیرمایه تمام خمیر را وَر می‌آورد»
(۱قُرِنتیان ۵:۱، ۲) خبر رسیده است که در میان شما اعمال نامشروع جنسی وجود دارد؛ آن هم چنان اعمال نامشروعی که حتی در میان بی‌ایمانان نیز دیده نشده است؛ آری، مردی با نامادری خود رابطه دارد! ۲ آیا به آن افتخار می‌کنید؟ آیا در عوض نباید ماتم گیرید و مردی را که چنین کرده است، از میان خود بیرون کنید؟
(۱قُرِنتیان ۵:۵-۸) چنین شخصی را باید به شیطان بسپارید تا تأثیر گناهش از میان برود و روحیهٔ جماعت در روز سَرور حفظ شود. ۶ دلیل فخر شما به هیچ وجه صحیح نیست. آیا نمی‌دانید که کمی خمیرمایه تمام خمیر را وَر می‌آورد؟ ۷ خمیرمایهٔ کهنه را از خود دور کنید تا خمیری تازه شوید، به گونه‌ای که بدون خمیرمایه باشید؛ زیرا به‌راستی مسیح که برّهٔ پِسَح ماست، قربانی شده است. ۸ پس بیایید عید را نه با خمیرمایهٔ کهنه و نه با خمیرمایهٔ بدی و شرارت، بلکه با نان فطیرِ صداقت و راستی برگزار کنیم.
(۱قُرِنتیان ۵:۱۳) افراد بیرون از جماعت را خدا قضاوت خواهد کرد. «آن شخص شریر را از میان خود بیرون کنید.»
it-۲-E ص ۲۳۰
خمیرمایه
پولُس رسول هنگامی که به جماعت قُرِنتُس دستور داد که گناهکاری را اخراج کنند، از یک تشبیه استفاده کرد و گفت: «آیا نمی‌دانید که کمی خمیرمایه تمام خمیر را وَر می‌آورد؟ خمیرمایهٔ کهنه را از خود دور کنید تا خمیری تازه شوید، به گونه‌ای که بدون خمیرمایه باشید؛ زیرا به‌راستی مسیح که برّهٔ پِسَح ماست، قربانی شده است.» در ادامه، پولُس نشان داد که منظورش از «خمیرمایه» چه بود. او گفت: «پس بیایید عید را نه با خمیرمایهٔ کهنه و نه با خمیرمایهٔ بدی و شرارت، بلکه با نان فطیرِ صداقت و راستی برگزار کنیم.» (۱قر ۵:۶-۸) پولُس به طور سمبولیک به عید نان فطیر که یهودیان بلافاصله بعد از عید پِسَح برگزار می‌کردند، اشاره کرد. همان طور که اندکی خمیرمایه، در تمام خمیر اثر می‌کند و باعث برآمدن آن می‌شود، یک گناهکار می‌توانست سریع بر کل جماعت تأثیر بگذارد و آن را به فساد بکشاند. به این دلیل ضروری بود که هر چه زودتر او را از جماعت اخراج کنند مبادا کل جماعت از دید یَهُوَه ناپاک به شمار آید. آنان می‌بایست «خمیرمایه» را از میانشان بیرون کنند، چنانکه اسرائیلیان طی برگزاری عید نان فطیر خمیرمایه در خانه‌شان نگه نمی‌داشتند.
it-۲-E ص ۲۳۰، ۸۶۹-۸۷۰
شیطان
پولُس گفت: «چنین شخصی را باید به شیطان بسپارید تا تأثیر گناهش از میان برود.» منظور او چه بود؟
عضوی از جماعت قُرِنتُس شرارت را پیشه کرده و با همسر پدرش همبستر شده بود. بنابراین پولُس به آن جماعت چنین فرمان داد: «چنین شخصی را باید به شیطان بسپارید تا تأثیر گناهش از میان برود.» (۱قر ۵:۵) یعنی او را باید از جماعت اخراج می‌کردند و با او قطع رابطه می‌نمودند. (۱قر ۵:۱۳) سپردن او به شیطان یعنی اخراج او از جماعت و گذاشتن او در دنیایی که شیطان حاکم و خدای آن است. از آنجا که «کمی خمیرمایه تمام خمیر را وَر می‌آورد» ضروری بود که تأثیر گناهش از میان برود. با اخراج او از جماعت، دیگران تحت تأثیر گناه او قرار نمی‌گرفتند. (۱قر ۵:۶، ۷) به طور مشابه، پولُس هیمِنائوس و اسکندر را به شیطان سپرد، زیرا با زیر پا گذاشتن ندای وجدانشان، ایمان خود را از دست داده بودند.—۱تی ۱:۲۰.
(۱قُرِنتیان ۵:۹-۱۱) در نامهٔ خود به شما نوشته بودم که دیگر با کسانی که مرتکب اعمال نامشروع جنسی می‌شوند، معاشرت مکنید. ۱۰ البته منظور من این نبود که با افرادی که در دنیا مرتکب اعمال نامشروع جنسی می‌شوند یا با طمعکاران یا اخاذان یا بت‌پرستان، کاملاً قطع رابطه کنید؛ زیرا در این صورت، می‌بایست این دنیا را ترک می‌کردید. ۱۱ با این حال، اکنون به شما می‌نویسم، دیگر با هر کسی که برادر خوانده می‌شود، اما مرتکب اعمال نامشروع جنسی می‌شود یا طمعکار یا بت‌پرست یا ناسزاگو یا میگسار یا اخاذ است، معاشرت مکنید و حتی با چنین شخصی همسفره هم مشوید.
دوستی با دوستان خدا
۱۹ گاه از ما خواسته می‌شود که با شخصی که عضو جماعت بوده است، قطع رابطه کنیم. این وضعیت در صورتی پیش می‌آید که شخص بدون ابراز ندامت قانون خدا را زیر پا گذارد و در نتیجه از جماعت اخراج شود. همچنین زمانی پیش می‌آید که شخص با ترویج تعالیم نادرست یا با قطع رابطه کردن با جماعت نشان دهد که تعالیم مسیحی را مردود می‌شمارد. کتاب مقدّس صریحاً به ما گفته است که با چنین شخصی «معاشرت نکنید.» (۱قُرِنتیان ۵:۱۱-۱۳ خوانده شود؛ ۲یوحنا ۹-۱۱) البته، قطع رابطه با کسی که دوستمان بوده یا خویشاوندمان است، ابداً آسان نیست. اما اگر با عزمی استوار جانب یَهُوَه را بگیریم ثابت می‌کنیم که وفادار ماندن به یَهُوَه و قوانین عادلانه‌اش برای ما از همه چیز مهم‌تر است. به یاد داشته باشید که یَهُوَه برای وفاداری و اطاعت شما ارزشی فراوان قائل است.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۱قُرِنتیان ۴:۹) به نظرم می‌آید که خدا ما رسولان را همچون کسانی که به مرگ محکوم شده‌اند، به نمایش گذاشته است؛ همچون کسانی که آنان را در آخر به میدان نمایش می‌آورند؛ زیرا ما در میدان نمایش دنیا و در معرض تماشای انسان‌ها و فرشتگان قرار گرفته‌ایم.
فرشتگان «روح‌های خدمتگزار»
۱۶ وقتی مسیحیان تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند فرشتگان از آسمان به ‹تماشای› آنان نشسته‌اند. (۱قر ۴:۹) دیدن استقامت و وفاداری خادمان خدا یا توبه کردن شخص گناهکار برای فرشتگان شادی‌آور است. (لو ۱۵:۱۰) حتی رفتار نیک زنان مسیحی مورد توجه آن‌هاست. کتاب مقدّس می‌گوید: «زن می‌باید عزّتی بر سر داشته باشد به سبب فرشتگان.» (۱قر ۱۱:۳، ۱۰) آری، برای فرشتگان خوشایند است که می‌بینند زنان مسیحی و دیگر خادمان خدا به اصول الٰهی و اصل سَروری گردن می‌نهند. اطاعت این خادمان وفادار، فرشتگان را نیز بر آن می‌دارد تا مطیع یَهُوَه بمانند.
(۱قُرِنتیان ۶:۳) آیا نمی‌دانید که ما فرشتگان را داوری خواهیم کرد؟ پس چرا نتوانیم در مورد امور این زندگی داوری کنیم؟
it-۲-E ص ۲۱۱
قانون
قوانینی برای فرشتگان. فرشتگان از انسان‌ها برترند، اما باید از قوانین و احکام خدا اطاعت کنند. (عب ۱:۷، ۱۴؛ مز ۱۰۴:۴) یَهُوَه حتی به دشمن خود شیطان نیز فرامینی داده و او را محدود کرده است. (ای ۱:۱۲؛ ۲:۶) میکائیل، فرشتهٔ ارشد برای مقام یَهُوَه به عنوان داور اعظم احترام قائل بود، زیرا در مجادله با شیطان به او گفت: «یَهُوَه تو را توبیخ کند.» (یه ۹؛ با زک ۳:۲ مقایسه شود.) یَهُوَه خدا تمامی فرشتگان را تحت فرمان عیسای جلال‌یافته قرار داده است. (عب ۱:۶؛ ۱پط ۳:۲۲؛ مت ۱۳:۴۱؛ ۲۵:۳۱؛ فی ۲:۹-۱۱) به این ترتیب، یکی از فرشتگان به فرمان عیسی نزد یوحنای رسول فرستاده شد. (مک ۱:۱) با این حال، پولُس در ۱قُرِنتیان ۶:۳ می‌گوید که مسح‌شدگان در داوری و محکومیت «فرشتگان» سهمی خواهند داشت؛ از قرار معلوم، منظور از فرشتگان در این آیه فرشتگان سرکش و شریر است.
خواندن کتاب مقدّس
(۱قُرِنتیان ۶:۱-۱۴) هنگامی که یکی از شما از دیگری شکایتی دارد، چگونه به خود جرأت می‌دهد که به جای رفتن نزد مقدّسان، به محکمهٔ بی‌ایمانان برود؟ ۲ همچنین آیا نمی‌دانید که مقدّسان، دنیا را داوری خواهند کرد؟ حال که قرار است دنیا را داوری کنید، پس آیا توانایی ندارید در مورد موضوعات بسیار جزئی داوری کنید؟ ۳ آیا نمی‌دانید که ما فرشتگان را داوری خواهیم کرد؟ پس چرا نتوانیم در مورد امور این زندگی داوری کنیم؟ ۴ هنگامی که نیاز به داوری در مورد چنین اموری پیش می‌آید، چرا کسانی را به عنوان داور برمی‌گزینید که مورد قبول جماعت نیستند؟ ۵ من این سخنان را می‌گویم تا به خود آمده، شرمنده شوید. آیا بین شما حتی یک شخص دانا هم نیست که بتواند میان برادران خود داوری کند؟ ۶ در عوض، برادر، برادر را به محکمه می‌کشد، آن هم نزد بی‌ایمانان! ۷ حقیقتاً وقتی برای چنین شکایاتی به محکمه می‌روید، این خود شکستی برای شماست. چرا رضایت نمی‌دهید که مظلوم واقع شوید؟ چرا حاضر نیستید زیان ببینید؟ ۸ در عوض، ظلم می‌کنید و زیان می‌رسانید، آن هم به برادران خود! ۹ آیا نمی‌دانید که بدکاران، پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد؟ گمراه مشوید. کسانی که مرتکب اعمال نامشروع جنسی می‌شوند، بت‌پرستان، زناکاران، همجنس‌بازان چه فاعل و چه مفعول، ۱۰ دزدان، طمعکاران، میگساران، ناسزاگویان و اخاذان، پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد. ۱۱ البته برخی از شما چنین بودید، اما به نام سَرورمان عیسی مسیح و با روح خدایمان شسته و پاک شده، تقدیس گردیده و درستکار شمرده شده‌اید. ۱۲ همه چیز برای من جایز است، ولی همه چیز مفید نیست. آری، همه چیز برای من جایز است، اما نمی‌گذارم چیزی مرا تحت سلطهٔ خود درآورد. ۱۳ غذا برای شکم است و شکم برای غذا. اما خدا هر دو را از میان خواهد برد. همچنین، بدن برای اعمال نامشروع جنسی نیست، بلکه برای سَرور است و سَرور برای بدن. ۱۴ اما خدا به قدرت خود سَرور را برخیزانید و ما را نیز از مرگ رستاخیز خواهد داد.