چطور نفرت را از دلمان ریشه‌کن کنیم؟‏

۲ | انتقامجو نباشید

تعلیم کتاب مقدّس:‏

‏«بدی را با بدی پاسخ مدهید.‏ تا جایی که به شما بستگی دارد،‏ بکوشید با همه در صلح و صفا باشید.‏ انتقام مگیرید،‏ .‏ .‏ .‏ زیرا نوشته شده است که ‹یَهُوَه می‌گوید:‏ «انتقام از آنِ من است؛‏ من شخص را به سزای اعمالش خواهم رساند.‏»›»‏‏—‏رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

مفهوم آن:‏

وقتی کسی کار اشتباهی در حقمان می‌کند طبیعی است که ناراحت و عصبانی شویم.‏ ولی خدا نمی‌خواهد که ما انتقام بگیریم.‏ او به زودی تمام بی‌عدالتی‌ها را از بین می‌برد.‏ به خاطر همین،‏ از ما می‌خواهد که صبور باشیم.‏—‏مزمور ۳۷:‏۷،‏ ۱۰‏.‏

کاربرد آن:‏

وقتی انسان‌ها از هم انتقام می‌گیرند نفرت بیشتر می‌شود.‏ پس اگر از کسی دلخور شده‌اید یا صدمه دیده‌اید تلافی نکنید.‏ آرامش خودتان را حفظ کنید و واکنش بدی نشان ندهید.‏ بعضی وقت‌ها بهترین راه این است که مسئله را نادیده بگیرید.‏ (‏امثال ۱۹:‏۱۱‏)‏ البته در بعضی شرایط شاید لازم باشد که موضوع را به پلیس گزارش کنید؛‏ مثلاً اگر قربانی جرم و جنایت شده‌اید.‏

شخص انتقامجو به خودش صدمه می‌رساند

اما اگر راه‌حل صلح‌آمیزی وجود نداشته باشد یا با وجود همهٔ تلاش‌هایتان مشکل هنوز حل نشده باشد چطور؟‏ در این صورت،‏ انتقام نگیرید چون شرایط را بدتر می‌کند.‏ به خدا اعتماد کنید،‏ او به بهترین شکل مشکل را حل می‌کند.‏—‏مزمور ۳۷:‏۳-‏۵‏.‏

تجربهٔ واقعی—‏آدریان

انتقامجویی را کنار گذاشت

آدریان در نوجوانی به شدّت خشونت‌طلب و انتقامجو بود.‏ او می‌گوید:‏ «بیشتر وقت‌ها مسلّح بودم و چندین بار هم بدن نیمه جانم را غرق خون کف خیابان پیدا کردند.‏»‏

آدریان در شانزده سالگی مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کرد.‏ او می‌گوید:‏ «هر چه بیشتر مطالعه می‌کردم بیشتر متوجه می‌شدم که باید شخصیتم را تغییر دهم.‏» او باید نفرت را از دلش بیرون می‌کرد و خشونت را کنار می‌گذاشت.‏ به خصوص آیات رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۱۹ کمکش کرد که انتقامجو نباشد.‏ او می‌گوید:‏ «من قبول کردم که یَهُوَه در بهترین زمان و به بهترین شکل بی‌عدالتی را از بین خواهد برد.‏ کم‌کم توانستم خشونت را کنار بگذارم.‏»‏

یک شب باندی که قبلاً با آن‌ها درگیری داشت به او حمله کردند.‏ رئیس آن باند گفت:‏ «از خودت دفاع کن!‏» آدریان می‌گوید:‏ «برایم خیلی سخت بود که تلافی نکنم.‏» اما او در دلش به یَهُوَه دعا کرد و آنجا را ترک کرد.‏

آدریان در ادامه می‌گوید:‏ «فردای آن روز رئیس باند را در جایی تنها دیدم.‏ خیلی عصبانی شدم و می‌خواستم از او انتقام بگیرم.‏ اما دوباره آرام در دلم به یَهُوَه دعا کردم تا بتوانم خودم را کنترل کنم.‏ رئیس باند به من نزدیک شد و گفت:‏ ‹به خاطر اتفاق دیشب مرا ببخش.‏ دلم می‌خواهد مثل تو باشم.‏ می‌خواهم کتاب مقدّس را مطالعه کنم.‏› خیلی تعجب کردم.‏ چقدر خوب بود که شب قبل توانستم خودم را کنترل کنم.‏ این موضوع باعث شد که مطالعهٔ کتاب مقدّس را با هم شروع کنیم.‏»‏