فصل ۲۲
با دلیری به صحبت دربارهٔ کلام خدا ادامه بده
۱. الف) شاگردان عیسی چه بشارتی را در پنطیکاست ۳۳ د.م. شروع به اعلام کردند، اما عکس‌العمل حاکمان و مشایخ یهود چه بود؟ ب) در این باره چه سؤالاتی ممکن است از خودمان بپرسیم؟
مهمترین واقعه در طی بیش از ۴۰۰۰ سال تاریخ بشر به وقوع پیوسته بود. پسر خود خدا، عیسی مسیح، به عنوان پادشاه آتی تمامی زمین مسح شده بود. با وجود اعدام شدن عیسی به تحریک دشمنان مذهبی، یَهُوَه پسرش را از مرگ برخیزانده بود. توسط عیسی نجات با چشم‌انداز زندگی ابدی میسر گردید. اما وقتی که شاگردان وفادار عیسی این بشارت را به طور عمومی اعلام کردند، مخالفت شدیدی آغاز گردید. ابتدا، دو نفر از رسولانش و بعد همهٔ آنها به زندان انداخته شدند، آنها را شلاق زدند و دستور دادند که دیگر بر اساس نام عیسی سخن نگویند. (اعمال ۴:۱-۳،۱۷؛ ۵:۱۷،۱۸،۴۰) آنها چه کار باید می‌کردند؟ تو چه کار می‌کردی؟ آیا با دلیری به شهادت دادن ادامه می‌دادی؟
۲. الف) در روزگار ما، چه خبر شگفت‌انگیزتری باید اعلام شود؟ ب) و چه کسانی مسئولیت اعلان آن را دارند؟
۲ در سال ۱۹۱۴ د.م. واقعه‌ای حتی شگفت‌انگیزتر با اهمیتی عالمگیر به وقوع پیوست. در واقع ملکوت خدا تحت ادارهٔ عیسی مسیح در آسمان استقرار یافت. سپس، شیطان و دیوهایش به زمین انداخته شدند. (مکاشفه ۱۲:۱-۵،۷-۱۲) ایام آخر سیستم شریر کنونی آغاز شده بود. خدا بزودی کل سیستم شیطانی را منهدم خواهد ساخت. (مکاشفه ۱۲:۱۲) نجات‌یافتگان دورنمای زندگی ابدی را پیش روی خود خواهند داشت. هماهنگ با مقصود اولیهٔ خدا، تمام زمین به بهشت برگردانده خواهد شد. اگر این بشارت را پذیرفته‌ای، مسئولیت داری که آن را با دیگران سهیم شوی. (متی ۲۴:۱۴) اما چه واکنشی را می‌توانی از دیگران انتظار داشته باشی؟
۳. الف) مردم در مورد پیغام ملکوت چه واکنشی نشان می‌دهند؟ ب) بنابراین با چه سؤالی باید روبرو شویم؟
۳ در حالی که بعضی اشخاص ممکن است از تو به عنوان اعلام‌کنندهٔ ملکوت به گرمی استقبال کنند، اما اکثر مردم بی‌اعتنا خواهند بود. (متی ۲۴:۳۷-۳۹) دیگران ممکن است تو را مسخره کنند یا بشدت مخالفت کنند. عیسی هشدار داد که بعضی مخالفتها ممکن است از میان خویشان برخیزد. (لوقا ۲۱:۱۶-۱۹) همچنین ممکن است در محل کار یا در مدرسه با آن مواجه شوی. در بسیاری از نقاط دنیا کار شاهدان یَهُوَه به طور غیرمنصفانه حتی از طرف حکومت ممنوع شده است. وقتی که با یکی از این وضعیتها و یا احتمالاً با همهٔ آنها روبرو شوی، آیا با دلیری به صحبت دربارهٔ کلام خدا ادامه خواهی داد؟
۴. آیا تصمیم شخصی تضمین می‌کند که ما با وفاداری خدمت به خدا را ادامه خواهیم داد؟
۴ بدون شک می‌خواهی که خادم شجاع خدا باشی. معهذا، بعضی‌ها که احساس می‌کردند هیچ چیز نمی‌تواند آنها را وادار به عقب‌نشینی نماید، از صفوف اعلام‌کنندگان ملکوت خارج شده‌اند. بر عکس، دیگران از جمله اشخاصی که ذاتاً قدری کمرو هستند، بدون وقفه ادامه می‌دهند تا خادمان غیور خدا باشند. چگونه می‌توانی ثابت کنی کسی هستی که در «ایمان استوار» می‌باشی؟ — ۱قرنتیان ۱۶:۱۳.
به قوت خود متکی نباشیم
۵. الف) برای اینکه ثابت کنیم خادمان وفادار خدا هستیم، یک شرط اساسی چیست؟ ب) چرا جلسات این قدر مهم هستند؟
۵ البته خادم وفادار خدا بودن شرایط زیادی را دربر دارد. اما اساس همهٔ آنها متکی بودن به یَهُوَه و تدارکات اوست. چگونه می‌توانیم چنین اتکایی را نشان دهیم؟ یکی از طرق، حضور داشتن در جلسات جماعت است. نوشته‌های مقدس ما را ترغیب می‌کنند که از جلسات جماعت غفلت نکنیم. (عبرانیان ۱۰:۲۳-۲۵) آنانی که به عنوان شاهدان وفادار یَهُوَه به راه خود ادامه داده‌اند، خواه با بی‌تفاوتی عموم مواجه شده باشند و خواه با آزار و اذیت، تلاش کرده‌اند تا به طور مرتب با هم‌ایمانان در جلسات حضور بهم رسانند. در این جلسات معرفت ما از نوشته‌های مقدس افزایش می‌یابد، اما صرفاً چیزهای جدید نیست که ما را جذب کرده و به آنجا می‌کشاند. (با اعمال ۱۷:۲۱ مقایسه کن.) قدردانی ما از حقایق شناخته‌شده افزایش می‌یابد و آگاهی ما از طرز کاربرد آنها بیشتر می‌شود. نمونه‌ای که عیسی برای ما به جای گذاشت، عمیقاً قلب و ذهن ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. (افسسیان ۴:۲۰-۲۴) ما را در پرستش متحد به برادران مسیحی‌مان نزدیک می‌کند و ما شخصاً تقویت می‌شویم که به انجام ارادهٔ خدا ادامه دهیم. روح یَهُوَه از طریق جماعت راهنمایی لازم را فراهم می‌کند، و وقتی که به نام عیسی جمع می‌شویم او به وسیله آن روح در میان ماست. — مکاشفه ۳:۶؛ متی ۱۸:۲۰.
۶. جایی که شاهدان یَهُوَه تحت ممنوعیت باشند، جلسات چگونه برگذار می‌شوند؟
۶ آیا مرتباً در تمام جلسات حضور داری و آنچه را که مورد بحث قرار می‌گیرد در زندگی شخصی خود بکار می‌بری؟ بعضی اوقات، وقتی که کار ممنوع می‌شود، ضروری است تا جلسات در گروههای کوچک و در منازل شخصی برگزار گردد. زمانها و مکانها ممکن است متغیر بوده و همیشه مناسب نباشند، و بعضی جلسات حتی دیروقت در شب برگزار شوند. اما، با وجود خطر یا نامساعد بودن اوضاع، خواهران و برادران وفادار با جدیت تلاش می‌کنند تا در هر جلسه حضور داشته باشند.
۷. الف) به چه صورت دیگری می‌توانیم نشان دهیم که به یَهُوَه متکی هستیم؟ ب) چگونه این می‌تواند ما را کمک کند تا با دلیری صحبت کنیم؟
۷ اتکا به یَهُوَه همچنین به وسیلهٔ روی آوردن به او به طور مرتب با دعا نشان داده می‌شود، البته نَه به عنوان یک رسم روزمره، بلکه با درک قلبی این موضوع که ما به کمک خدا نیاز داریم. آیا تو این کار را می‌کنی؟ عیسی در حین خدمت زمینی خود مرتباً دعا می‌کرد. (لوقا ۳:۲۱؛ ۶:۱۲،۱۳؛ ۹:۱۸،۲۸؛ ۱۱:۱؛ ۲۲:۳۹-۴۴) و در آخرین شب، پیش از آنکه بر چوب آویخته شود، شاگردانش را ترغیب کرد: «بیدار باشید و دعا کنید تا در آزمایش نیفتید.» (مرقس ۱۴:۳۸) اگر در مورد پیغام ملکوت با بی‌اعتنایی بسیاری افراد مواجه شویم، این می‌تواند وسوسه‌ای باشد که خدمت خود را کاهش دهیم. اگر مردم ما را مسخره کنند، یا اگر حتی با آزار شدیدتری مواجه شویم، ممکن است وسوسه شده و ساکت بمانیم تا با چنین موقعیتهایی برخورد نکنیم. اما اگر از ته دل برای روح خدا دعا کنیم تا ما را کمک کند که با دلیری صحبت کنیم، از تسلیم شدن به آن وسوسه محافظت خواهیم شد. — لوقا ۱۱:۱۳؛ افسسیان ۶:۱۸-۲۰.
نمونه‌ای از شهادت دلیرانه
۸. الف) چرا مطالب ثبت‌شده در کتاب اعمال رسولان مورد علاقهٔ بخصوص همهٔ ماست؟ ب) به سؤالاتی که در پایان این بند فراهم شده جواب بده، و تأکید کن که چگونه این اطلاعات می‌توانند به ما منفعت برسانند.
۸ مطالب ثبت‌شده در کتاب اعمال رسولان مورد علاقهٔ بخصوص همهٔ ماست. در آنجا می‌خوانیم که رسولان و دیگر شاگردان اولیه که مردمی بودند با احساساتی نظیر ما، چگونه بر موانع غلبه یافتند و ثابت کردند که شاهدان شجاع و وفادار یَهُوَه هستند. بگذار قسمتی از آن مطالب ثبت‌شده را با کمک سؤالات ذیل و آیات اشاره‌شده بررسی کنیم. حین خواندن، در نظر بگیر که شخصاً چگونه می‌توانی از آنچه که می‌خوانی منفعت ببری.
آیا رسولان، مردانی با تحصیلات عالی بودند؟ آیا آنها اشخاصی بودند ذاتاً نترس، صرف‌نظر از اینکه چه اتفاقی می‌افتاد؟ (اعمال ۴:۱۳؛ یوحنا ۱۸:۱۷،۲۵-۲۷؛ ۲۰:۱۹)
چه چیز پطرس را قادر ساخت تا در حضور دادگاه یهود که چند هفته قبل پسر خدا را محکوم کرده بود با دلیری صحبت کند؟ (اعمال ۴:۸؛ متی ۱۰:۱۹،۲۰)
رسولان در طی چند هفته پیش از اینکه به حضور دادگاه عالی یهود برده شوند، چه می‌کردند؟ (اعمال ۱:۱۴؛ ۲:۱،۴۲)
وقتی که حاکمان دستور دادند که دیگر تحت نام عیسی موعظه نکنند، پطرس و یوحنا چه جواب دادند؟ (اعمال ۴:۱۹،۲۰)
بعد از رهایی ایشان، آنها مجدداً برای کمک به چه کسی روی آوردند؟ آیا به او التماس کردند تا آزار را متوقف کند، یا چه؟ (اعمال ۴:۲۴-۳۱)
وقتی که مخالفان سعی کردند که کار موعظه را متوقف کنند، یَهُوَه به چه وسیله‌ای کمک را فراهم کرد؟ (اعمال ۵:۱۷-۲۰،۳۳-۴۰)
رسولان چگونه نشان دادند که دلیل رهایی یافتن خود را فهمیدند؟ (اعمال ۵:۲۱،۴۱،۴۲)
حتی وقتی که بسیاری از شاگردان به علت شدت آزار پراکنده شدند، آنها به انجام دادن چه کاری ادامه دادند؟ (اعمال ۸:۳،۴؛ ۱۱:۱۹-۲۱)
۹. الف) از خدمت آن شاگردان اولیه چه نتایج تشویق کننده‌ای حاصل شد؟ ب) چگونه ما درگیر آن شده‌ایم؟
۹ کار آنها در خصوص بشارت بیهوده نبود. حدود ۳۰۰۰ شاگرد در روز پنطیکاست ۳۳ د.م. تعمید گرفتند. «بیشتر ایمانداران بخداوند متّحد می‌شدند، انبوهی از مردان و زنان». (اعمال ۲:۴۱؛ ۴:۴؛ ۵:۱۴) پس از مدتی، گزارش داده شد که حتی یکی از آزاردهندگان سرسخت، سولس طرسوسی، مسیحی شده و خود دلیرانه دربارهٔ حقیقت شهادت می‌دهد. او به عنوان پولس رسول مشهور می‌گردد. (غلاطیان ۱:۲۲-۲۴) کاری که در قرن اول آغاز شد، متوقف نگردیده است. آن کار در این «ایام آخر» شتاب پیدا کرده و به اقصی نقاط زمین رسیده است. ما این مزیت را داریم که در آن شرکت کنیم و در حینی که این کار را می‌کنیم می‌توانیم از نمونهٔ خدمتی که شاهدان وفادار پیش از ما به جای گذاشته‌اند، یاد بگیریم.
۱۰. الف) پولس از چه فرصتهایی برای شهادت دادن استفاده کرد؟ ب) به چه طرقی تو پیغام ملکوت را منتشر می‌کنی؟
۱۰ وقتی که پولس از حقیقت امر دربارهٔ عیسی مسیح اطلاع پیدا کرد، وقت را تلف نکرد. «بی‌درنگ . . . به عیسی موعظه مینمود که او پسر خداست.» (اعمال ۹:۲۰) او از لطف بدون استحقاق خدا در خصوص خود قدردانی کرد و تشخیص داد که همه به بشارتی که او دریافت کرده نیاز دارند. مطابق رسم آن روز، چون او یهودی بود به کنیسه که محل تجمع یهودیان بود رفت تا شهادت دهد. او همچنین از خانه به خانه موعظه کرد، با مردم در بازار به مباحثه می‌پرداخت و مایل بود که به مناطق جدید برود و بشارت را اعلام کند. — اعمال ۱۷:۱۷؛ ۲۰:۲۰؛ رومیان ۱۵:۲۳،۲۴.
۱۱. الف) چگونه پولس نشان داد که در رویهٔ شهادت دادنش، در عین حال که شجاع بود فهیم نیز بود؟ ب) چگونه ممکن است این صفت را وقتی که به خویشان، همکاران یا همکلاسی‌های خود شهادت می‌دهیم، منعکس کنیم؟
۱۱ پولس شجاع بود اما فهیم نیز بود، همانطور که ما هم باید فهیم باشیم. وقتی که با یهودیان صحبت می‌کرد بر اساس وعده‌هایی که از طرف خدا به اجدادشان داده شده بود صحبت می‌کرد. وقتی با یونانیان صحبت می‌کرد بر اساس چیزهای آشنا برای آنها صحبت می‌کرد. بعضی اوقات او از تجربهٔ خودش در یاد گرفتن حقیقت، به عنوان وسیله‌ای برای شهادت دادن استفاده می‌کرد. همان طور که او توضیح داد: «همه کار را بجهة انجیل میکنم تا در آن شریک گردم.» — ۱قرنتیان ۹:۲۰-۲۳؛ اعمال ۲۲:۳-۲۱.
۱۲. الف) اگر چه پولس شجاع بود اما برای اجتناب از رو در رویی و مجادلهٔ مداوم با مخالفان چه می‌کرد؟ ب) در چه زمانی می‌توانیم عاقلانه از آن مثال پیروی کنیم، و چگونه؟ پ) قدرت برای ادامه دادن به شهادت از کجا سرچشمه می‌گیرد؟
۱۲ پولس وقتی که دید به دلیل مخالفت با بشارت بهتر است جایی دیگر موعظه شود، به جای اینکه مرتباً با دشمنان حقیقت رو در رویی و مجادله کند صرفاً برای مدتی به منطقهٔ دیگری رفت. (اعمال ۱۴:۵-۷؛ ۱۸:۵-۷؛ رومیان ۱۲:۱۸) او هرگز از بشارت شرمنده نبود. (رومیان ۱:۱۶) اگر چه پولس رفتار توهین‌آمیز و حتی خشونت‌آمیز مخالفان را ناخوشایند یافت، اما با کمک «خدای خود دلیری» یافت تا به موعظه کردن ادامه دهد. با وجود وضعیتهای دشواری که برای او پیش آمد، او گفت: «خداوند با من ایستاده بمن قوّت داد تا موعظه بوسیلهٔ من بکمال رسد.» (۱تسالونیکیان ۲:۲؛ ۲تیموتاؤس ۴:۱۷) سَروَر جماعت مسیحی، عیسی مسیح، همچنین به فراهم کردن قدرت مورد نیاز برای انجام کاری که برای زمان ما پیشگویی کرد، ادامه می‌دهد. — مرقس ۱۳:۱۰.
۱۳. چه چیز نشاندهندهٔ دلیری مسیحی است، و اساس آن چیست؟
۱۳ ما می‌خواهیم با اطمینان کامل به صحبت دربارهٔ کلام خدا ادامه دهیم، درست همان طور که عیسی مسیح و دیگر خادمان وفادار خدا در قرن اول انجام دادند. این بدان معنی نیست که در رفتارمان تند و گستاخ باشیم. نیازی هم به تحمیل پیام به اشخاصی که آن را قبول نمی‌کنند نیست، و نباید با آنها با بی‌ملاحظگی رفتار کنیم. اما به خاطر اینکه مردم بی‌اعتنا هستند کار را رها نمی‌کنیم، و همین طور از مخالفت نمی‌ترسیم، و ساکت نمی‌مانیم. مانند عیسی، ما ملکوت خدا را حکومت محق برای کل کرهٔ زمین می‌دانیم. ما با اطمینان صحبت می‌کنیم، زیرا ما نمایندهٔ یَهُوَه، سلطان عالم هستیم و پیغامی که اعلام می‌کنیم از ما نیست بلکه از اوست. — فیلپیان ۱:۲۷،۲۸؛ ۱تسالونیکیان ۲:۱۳.
نکاتی برای مرور
• چرا مهم است که پیغام ملکوت را تا حد ممکن با همه سهیم شویم؟ اما چه عکس‌العملی را باید از دیگران انتظار داشته باشیم؟
• چگونه می‌توانیم نشان دهیم که سعی نمی‌کنیم برای خدمت کردن به یَهُوَه به قوت خود متکی باشیم؟
• از کتاب اعمال رسولان چه دروس باارزشی یاد می‌گیریم؟