فصل ۳۷

چرا نمی‌توانم گاهی اوقات خوش بگذرانم؟‏

شبهای شنبه،‏ پاولینa طبق معمول به جلسات مسیحی می‌رفت.‏ با وجود اینکه پاولین از شنیدن مباحث و موضوعات جلسه لذت می‌برد،‏ گاهی اوقات از این بابت دلخور بود که چرا او باید در آنجا باشد و دوستان مدرسه‌ای‌اش بروند خوش بگذرانند.‏

بعد از اتمام جلسه،‏ پاولین در راه منزل از جلوی مکان اجتماع جوانان عبور می‌کرد.‏ او تعریف می‌کند:‏ «موقع گذشتن از آنجا،‏ چنان مجذوب موسیقی بلند و رقص نورها می‌شدم که می‌رفتم جلو و صورتم را می‌چسباندم به شیشهٔ پنجره و با حسرت پیش خودم می‌گفتم که الآن آنها دارند چه کیفی می‌کنند.‏» سرانجام،‏ تمایل به خوشگذارنی در جوار دوستانش،‏ درجهٔ اول اهمیت را در زندگی پاولین پیدا کرد.‏

تو هم ممکن است گاهی اوقات همچون پاولین فکر کنی چون جوان مسیحی هستی از قافله عقب افتاده‌ای یا به عبارت دیگر،‏ سرت کلاه رفته است.‏ احتمالاً دوست داری آن برنامهٔ تلویزیونی را که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند،‏ تماشا کنی امّا والدینت می‌گویند،‏ خیلی خشونت‌آمیز است.‏ دلت می‌خواهد با بچه‌های مدرسه به گردش در شهر بروی امّا والدینت دوستان تو را «معاشرین بد» می‌دانند.‏ (‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ شاید هم می‌خواهی به آن میهمانی بزرگ که تمام همکلاسی‌هایت در آن شرکت دارند بروی،‏ امّا پدر و مادرت به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند که پایت را در آن میهمانی بگذاری.‏

ظاهراً همکلاسی‌هایت هر طوری که دلشان می‌خواهد رفتار می‌کنند؛‏ به کُنسرت می‌روند،‏ میهمانی برپا می‌کنند و تا صبح می‌رقصند،‏ بدون اینکه والدینشان در کار ایشان دخالت نمایند.‏ از این رو،‏ ممکن است به آزادی آنان غبطه بخوری.‏ البته تو قصد ارتکاب عمل خلافی را نداری بلکه صرفاً میل داری گاهی اوقات خوش بگذرانی.‏

نظر خدا در مورد تفریح

اطمینان داشته باش که میل به خوشگذارنی،‏ امری است کاملاً طبیعی و پسندیده.‏ یَهُوَه «خدای متبارک» و خوشی است.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱‏)‏ او از طریق سلیمان حکیم خطاب به تو چنین می‌گوید:‏ «ای جوان در وقت شباب خود شادمان باش و در روزهای جوانی‌ات دلت تو را خوش سازد و در راههای قلبت و بر وفق رؤیت چشمانت سلوک [یا رفتار] نما.‏» سلیمان سپس هشدار می‌دهد:‏ «لیکن بدان که به سبب این همه خدا تو را به محاکمه خواهد آورد.‏» —‏ جامعه ۱۱:‏⁠۹،‏ ۱۰‏.‏

بلی،‏ خدا انسانها را مسئول اعمالشان می‌داند و دانستن این موضوع،‏ باعث می‌شود که نظر شخص در مورد تفریح و خوشگذرانی کاملاً تغییر کند.‏ خدا انسانها را به دلیل خوشگذرانی محکوم نمی‌کند،‏ لیکن از رفتار شخصی که ‹عشرت را دوست می‌دارد› یعنی شخصی که زندگی‌اش در خوشگذرانی خلاصه می‌شود،‏ ناخرسند می‌گردد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱،‏ ۴‏)‏ به چه علت؟‏ برای مثال،‏ پادشاه سلیمان را در نظر بگیر.‏ سلیمان با استفاده از امکانات فراوانی که در اختیار داشت،‏ مزهٔ هر عمل لذت‌بخشی را که بتوان تصور نمود چشید.‏ او می‌گوید:‏ «هر چه چشمانم آرزو می‌کرد از آنها دریغ نداشتم،‏ و دل خود را از هیچ خوشی باز نداشتم.‏» نتیجهٔ این عمل وی چه بود؟‏ «و اینک تمامی آن بطالت و در پی باد زحمت کشیدن بود.‏» (‏ جامعه ۲:‏⁠۱۰،‏ ۱۱‏)‏ بلی،‏ خدا می‌داند که عشرت طلبی در درازمدت موجب می‌گردد که انسان در زندگی احساس پوچی و یأس نماید.‏

خدا همچنین از تو انتظار دارد که از اعمال فاسدی همچون استعمال مواد مخدر یا برقرار نمودن رابطهٔ جنسی پیش از ازدواج دوری کنی.‏ (‏ ۲قرنتیان ۷:‏⁠۱‏)‏ لذا تلاش جوانان به منظور لذت بردن از زندگی غالباً به گرفتار شدن ایشان در دام چنین اعمالی منجر می‌شود.‏ برای مثال دختر جوانی تصمیم گرفت که در میهمانی تعدادی از همکلاسی‌هایش شرکت کند.‏ هیچ شخص بزرگسالی بر آن گردهمایی نظارت بعمل نمی‌آورد.‏ آن دختر تعریف می‌کند:‏ «آهنگ و همینطور رقص بچه‌ها محشر بود و نوشیدنی خنک هم براه بود.‏ چقدر می‌خندیدیم و کیف می‌کردیم!‏» امّا سپس می‌افزاید:‏ «یکدفعه یکی از بچه‌ها حشیش رو کرد.‏ بعد از آن،‏ مشروبخوری شروع شد و اوضاع خیلی بد شد.‏» نهایتاً رابطهٔ جنسی نامشروع صورت گرفت.‏ آن دختر اقرار می‌کند:‏ «از آن موقع،‏ همش افسرده‌ام و دارم رنج می‌برم.‏» چنین میهمانی‌هایی بدون نظارت بزرگسالان،‏ چقدر آسان به «لهو و لعب» یا عیاشی تبدیل می‌شود!‏ —‏ غلاطیان ۵:‏⁠۲۱‏.‏

کاملاً بدیهی است که والدینت همواره نگران هستند که تو اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذرانی.‏ شاید آنان محدودیتهایی برای تو قائل شوند و اجازه ندهند هر جایی که دلت می‌خواهد بروی،‏ یا با هر کسی معاشرت کنی.‏ انگیزهٔ آنان از این کار چیست؟‏ والدینت با این کار می‌خواهند به تو کمک کنند تا به کلام خدا توجه کنی.‏ خدا در کلام خود هشدار می‌دهد:‏ «پس غم را از دل خود بیرون کن و بدی را از جسد خویش دور نما زیرا که جوانی و شباب باطل است.‏» —‏ جامعه ۱۱:‏⁠۱۰‏.‏

غبطه خوردن به عشرت‌طلبان

ممکن است شخص به آسانی تمام این مطالب را فراموش کند و حسرت آزادیی را بخورد که بعضی از جوانان ظاهراً از آن برخوردارند.‏ در مورد پاولین چنین شد.‏ او دیگر در جلسات مسیحی شرکت نکرد و با جمعی عشرت‌طلب آغاز به معاشرت نمود.‏ او تعریف می‌کند:‏ «بعد از مدتی شروع کردم به انجام دادن تمام کارهای اشتباهی که قبلاً دربارهٔ آنها به من هشدار داده بودند که نباید بکنم.‏» عشرت‌طلبی سرانجام باعث دستگیری پاولین و فرستاده شدن وی به آموزشگاهی مخصوص دختران گمراه شد!‏

در زمان باستان،‏ نگارندهٔ مزمور ۷۳ نیز احساسی مشابه احساس پاولین داشت.‏ وی اذعان کرد:‏ «بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.‏» این مزمورنویس حتی در مورد ارزش زندگی مطابق اصول عادلانه نیز از خود تردید نشان داد.‏ او گفت:‏ «یقیناً من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود را به پاکی شسته‌ام.‏» سپس،‏ بینش و درک عمیقی از جانب الهی به وی عطا گشت:‏ شریران «در جایهای لغزنده» قرار دارند و بر لب پرتگاه مصیبت گام برمی‌دارند!‏ —‏ مزمور ۷۳:‏⁠۳،‏ ۱۳،‏ ۱۸‏.‏

پاولین این درس را به دشوارترین طریق آموخت.‏ متعاقب آن دورهٔ هوسرانی،‏ این دختر تغییری اساسی در زندگی خود ایجاد کرد تا بار دیگر بتواند رضایت خدا را جلب نماید.‏ در مورد سرگذشت پاولین بیندیش.‏ انسان نباید حتماً بازداشت،‏ مبتلا به بیماری مقاربتی و یا متحمل درد و عذاب ترک اعتیاد شود تا تشخیص دهد که بعضی ‹خوشگذارنی‌ها› می‌تواند برای انسان مضر باشد.‏ از سوی دیگر،‏ طریقهای سالم و سازندهٔ فراوانی برای خوشگذارنی وجود دارند که فاقد چنین خطراتی می‌باشند.‏ بعضی از آن طریقها کدامند؟‏

خوشگذرانی‌های سالم

در یک نظرسنجی در مورد جوانان آمریکایی معلوم گشت که آنان «گاهی اوقات به همراه خانوادهٔ خود به گردش می‌روند و به فعالیتهایی می‌پردازند.‏» اینگونه فعالیتهای خانوادگی نه فقط لذتبخش می‌باشند بلکه بر وحدت خانواده نیز می‌افزایند.‏

این به معنی آن نیست که اعضای خانواده به اتفاق یکدیگر صرفاً به تماشای تلویزیون بپردازند.‏ دکتر آنتونی پیِتروپینتو می‌گوید:‏ «ایراد تماشا کردن تلویزیون،‏ این است که گرچه می‌توان آن را با شراکت دیگران انجام داد،‏ اساساً فعالیتی انفرادی است.‏ .‏ .‏ .‏ تلویزیون تماشا کردن مشغلهٔ انفعالی خانواده‌های امروزی شده است،‏ لیکن تفریحاتی همچون بازی‌های دسته‌جمعی،‏ ورزش در فضای باز،‏ آشپزی،‏ انجام کارهای دستی یا فنی و خواندن کتاب در جمع،‏ یقیناً فرصتهای بهتری را به منظور تبادل نظر،‏ همکاری و نیز اشتغال فکری در اختیار اعضای خانواده قرار می‌دهد.‏» جاناتان پدر هفت فرزند است و می‌گوید:‏ ‹با همکاری اعضای خانواده،‏ حتی تمیز کردن حیاط و یا رنگ کردن دیوارهای خانه هم می‌تواند لذت‌بخش باشد.‏›‏

چنانچه خانوادهٔ تو چنین فعالیتهایی را به اتفاق یکدیگر انجام نمی‌دهند،‏ پیشقدم شو و آنها را به والدینت پیشنهاد کن.‏ سعی کن چند طریق جالب برای گردش رفتن و فعالیتهای خانوادگی به آنان ارائه کنی.‏

لذا انسان مجبور نیست که همیشه در جمع دیگران باشد تا بتواند خوش بگذارند.‏ دختر جوانی به نام ماری که در معاشرت با دیگران کمال احتیاط را می‌کند،‏ یاد گرفته است که چگونه از اوقات تنهایی خود لذت ببرد.‏ ماری می‌گوید:‏ «موقعهایی که تنها هستم،‏ کمی پیانو یا ویولون می‌زنم.‏» دختر جوان دیگری به نام مِلیسا می‌گوید:‏ «گاهی وقتم را صرف نوشتن داستان یا شعر می‌کنم.‏ من عاشق این کارم.‏» تو هم می‌توانی از وقت بطور سازنده‌ای استفاده نموده،‏ با انجام کارهایی همچون مطالعه،‏ خراطی و یا نواختن یک آلت موسیقی بر توانایی‌های خود بیفزایی.‏

معاشرت مسیحی

بعضی اوقات هم جمع شدن با دوستان موجب سرخوشی و مسرت انسان می‌گردد.‏ در نقاط مختلف دنیا فعالیتهای سالمی وجود دارند که جوانان می‌توانند بطور جمعی به آنها بپردازند.‏ ورزشهای بولینگ،‏ اسکِیت،‏ دوچرخه‌سواری،‏ بِیسبال،‏ و بسکتبال جزو فعالیتهای رایج در آمریکای شمالی محسوب می‌گردند.‏ همچنین می‌توان دیدار از موزه یا باغ وحش را به فهرست فعالیتهای جمعی افزود.‏ البته گرد هم آمدن با دیگر جوانان مسیحی و گوش دادن به موسیقی یا تماشا کردن یک برنامهٔ سالم تلویزیونی نیز جای خود را دارد.‏

همچنین می‌توانی از والدینت درخواست کنی که در ترتیب دادن یک میهمانی رسمی‌تر به تو کمک کنند.‏ افزودن فعالیتهایی به برنامه همچون بازی‌های مختص میهمانی و خواندن آواز بطور دسته جمعی،‏ میهمانی را جالب‌تر می‌سازد.‏ چنانچه بعضی از دوستانت قادر به نواختن آلات موسیقی باشند،‏ شاید بتوان ایشان را راضی به اجرای قطعه‌ای نمود.‏ تهیهٔ غذای خوب نیز بر لطف میهمانی می‌افزاید؛‏ لیکن غذا نباید حتماً تجملی یا گرانقیمت باشد.‏ گاهی اوقات میهمانان نیز می‌توانند در تدارک غذا شرکت داشته باشند.‏

آیا فضای باز یا پارکی در آن حوالی وجود دارد که بتوان در آن فوتبال یا والیبال بازی کرد و یا شنا کرد؟‏ همچنین می‌توانی برنامهٔ یک پیک‌نیک را بریزی.‏ در این مورد هم هر خانواده‌ای می‌تواند غذایی با خود به همراه بیاورد تا هیچ‌کس از لحاظ مالی تحت فشار قرار نگیرد.‏

انسان در هر عملی باید حد اعتدال را رعایت کند.‏ آیا حتماً صدای موسیقی باید پردهٔ گوش آدم را پاره کند و یا شخص باید به طرز زشت و شهوت‌انگیزی برقصد تا بتواند به اصطلاح «کیف کند»؟‏ آیا ورزش بدون رقابت خشن و بی‌امان،‏ ورزش نیست؟‏ پدری تعریف می‌کند:‏ «بعضی از جوانها گاهی توی بازی آنقدر جرّ و بحث می‌کنند تا کار به دعوا بکشد.‏» از پند کتاب مقدس اطاعت نما و از رقابتی که فرد دیگر را ‹به خشم می‌آورد› اجتناب کن تا بتوانی همیشه از ورزش یا بازی کردن با دوستانت لذت ببری.‏ —‏ غلاطیان ۵:‏⁠۲۶‏.‏

چه کسانی را می‌توان دعوت کرد؟‏ کتاب مقدس به ما می‌گوید:‏ «برادران را محبّت نمایید.‏» (‏ ۱پطرس ۲:‏۱۷‏)‏ اجباری نیست که فقط همسالان خود را برای میهمانی دعوت کنی.‏ می‌توانی معاشرت خود را توسعه دهی و اشخاص مسن‌تر را نیز دعوت کنی.‏ (‏ با ۲قرنتیان ۶:‏۱۳ مقایسه شود.‏)‏ مادری می‌گوید:‏ «افراد مسن،‏ با اینکه اغلب قادر نیستند در بعضی از فعالیتها شرکت کنند امّا از آمدن و تماشا کردن آنچه که در جمع جوانترها می‌گذرد،‏ شاد می‌شوند.‏» حضور بزرگسالان اغلب باعث می‌شود که وقایع در حد اعتدال انجام گیرد.‏ لذا همهٔ «برادرانرا» به یک میهمانی نمی‌توان دعوت کرد.‏ بعلاوه،‏ بر میهمانی‌های کوچکتر آسانتر می‌توان نظارت بعمل آورد.‏

میهمانی‌های مسیحی همچنین فرصت مناسبی هستند برای بنا نمودن یکدیگر از لحاظ روحانی.‏ بعضی از جوانان فکر می‌کنند وقتی میهمانی توأم با روحانیت باشد،‏ دیگر لطفی ندارد.‏ پسری مسیحی گله کنان می‌گوید:‏ «مهمانی‌های ما همیشه اینجوریه که آدم باید بنشینه،‏ کتاب مقدسش را باز کنه و بازیهای کتاب مقدس بکنه.‏» معهذا،‏ مزمورنویس می‌گوید:‏ «خوشابحال کسی که .‏ .‏ .‏ رغبت او در شریعت خداوند [یَهُوَه] است.‏» (‏ مزمور ۱:‏⁠۱،‏ ۲‏)‏ از این رو،‏ گفتگو —‏ یا حتی بازی —‏ در رابطه با کتاب مقدس همیشه می‌تواند موجبات مسرت انسان را فراهم آورده،‏ دل وی را شاد کند.‏ شاید تو هم صرفاً با افزودن به معرفت یا شناخت خود از کتاب مقدس بتوانی در اینگونه بازی‌ها بیشتر شرکت داشته باشی.‏

کار دیگری که می‌توان در چنین میهمانی‌هایی انجام داد،‏ این است که تعدادی از حضار سرگذشت زندگی خود را و اینکه چگونه به مسیحیت واقعی گرویده‌اند،‏ تعریف کنند.‏ همچنین می‌توان از چند نفر درخواست کرد که با تعریف قضایای خنده‌دار به گرمی مجلس بیفزایند.‏ معمولاً چنین قضایا و اتفاقاتی شامل درسهای باارزشی هم هستند.‏ بعلاوه،‏ بعضی از فصلهای درون این کتاب می‌توانند اساسی برای گفتگوهای جالب در گردهمایی‌ها باشند.‏

تفریح را در حد اعتدال نگاه دار!‏

واضح است که عیسی مسیح اندک زمانی خوشگذرانی را کسر شأن نمی‌دانست.‏ کتاب مقدس از حضور عیسی در یک جشن عروسی در قانا،‏ جایی که مسلماً غذا،‏ موسیقی،‏ رقص و معاشرت سازنده بوفور یافت می‌شد برای ما حکایت می‌کند.‏ عیسی حتی در اعانت به آن جشن،‏ بطور معجزه‌آسایی شراب تهیه نمود!‏ —‏ یوحنا ۲:‏⁠۳-‏۱۱‏.‏

امّا عیسی محض خاطر میهمانی و جشن نمی‌زیست.‏ او اکثر وقت خود را صرف تعاقب علایق روحانی و تعلیم ارادهٔ خدا به انسانها می‌کرد.‏ عیسی گفت:‏ «خوراک من آن است که خواهش فرستندهٔ خود را به عمل آورم و کار او را به انجام رسانم.‏» (‏ یوحنا ۴:‏۳۴‏)‏ انجام ارادهٔ خدا بیش از هر خوشگذرانی و تفریحی عیسی را ارضا می‌کرد؛‏ بلی،‏ خشنودی و رضایتی دائم.‏ در روزگار ما نیز ضرورت همچنان ایجاب می‌کند که ‹پیوسته در عمل خداوند بیفزاییم.‏› (‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۵۸؛‏ متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ لذا در صورت نیاز به تمدّد اعصاب،‏ می‌توانی گاهی اوقات در حد اعتدال به تفریحات سالم بپردازی.‏ بعلاوه،‏ مؤلفی در این خصوص می‌نویسد:‏ «زندگیی که همیشه پر از فعالیت و هیجان باشد شخص را از پا درمی‌آورد!‏»‏

‏[پاورقی]‏

پرسشهایی برای گفتگو

▫چرا بعضی از جوانان مسیحی حسرت نحوهٔ زندگی جوانان دنیوی را می‌خورند؟‏ آیا تو هم چنین احساسی داشته‌ای؟‏

▫خدا به جوانان در مورد رفتارشان چه هشداری می‌دهد و چرا این هشدار باعث می‌شود که آنان در انتخاب نوع تفریح احتیاط کنند؟‏

▫چرا غبطه خوردن به جوانانی که قوانین و اصول الهی را نقض می‌کنند،‏ حماقت است؟‏

▫بعضی از تفریحات سالمی که شخص می‌تواند (‏ ۱)‏ بهمراه اعضای خانواده،‏ (‏ ۲)‏ بتنهایی و (‏ ۳)‏ با جمعی از مسیحیان انجام دهد کدامند؟‏

▫چگونه عیسی مسیح در رابطه با خوشگذرانی نمونهٔ اعتدال از خود بر جای گذاشت؟‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۲۹۷]‏

‏«موقع گذشتن از آنجا،‏ چنان مجذوب موسیقی بلند و رقص نورها می‌شدم که می‌رفتم جلو و صورتم را می‌چسباندم به شیشهٔ پنجره و با حسرت پیش خودم می‌گفتم که الآن آنها دارند چه کیفی می‌کنند»‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۳۰۲]‏

‏«یکدفعه یکی از بچه‌ها حشیش رو کرد.‏ بعد از آن،‏ مشروبخوری شروع شد و اوضاع خیلی بد شد»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹۹]‏

آیا جوانانی که از اصول کتاب مقدس پیروی می‌کنند نمی‌توانند به هیچ وجه خوش بگذرانند؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۰۰]‏

شخص می‌تواند با انتخاب یک سرگرمی،‏ از اوقات فراغت خود به نحوی سازنده و مفید استفاده کند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۰۱]‏

حضور افراد سنین مختلف و برنامه‌ریزی نمودن فعالیتهای گوناگون بر لذت میهمانی‌های مسیحی می‌افزاید