درس ۴۰
ارائهٔ مطالب صحیح
در چه مواقعی ممکن است فردی مسیحی سخنی نادرست بگوید؟ شاید او مطلبی را شنیده باشد و بدون تحقیق در مورد صحّت آن، برای دیگران تکرار کند. شاید نیز مطلبی را بدون دقت خوانده باشد و بی‌آن که متوجه باشد، در مورد آن اغراق کند. اگر ما حتی در موارد کم‌اهمیت به دقت و درستی سخنانمان توجه کنیم، شنوندگانمان به صحّت جنبه‌های مهم‌تر پیاممان اطمینان بیشتری خواهند داشت.
در خدمت موعظه. بسیاری از نوآموزان کلام خدا از آنجا که می‌دانند هنوز مطالب بسیاری را نیاموخته‌اند، ترس دارند خدمت موعظه را آغاز کنند. اما طولی نمی‌کشد که متوجه می‌شوند حتی با داشتن اطلاعات پایه‌ای از کتاب مقدّس، می‌توانند به نحوی مؤثر به دیگران بشارت دهند. چگونه؟ راز موفقیت، در آمادگی قبلی است.
پیش از آن که به خدمت موعظه بروید، موضوعی را که می‌خواهید در مورد آن صحبت کنید، خوب بررسی کنید. به سؤالاتی فکر کنید که ممکن است مخاطبتان مطرح کند. سپس سعی کنید از طریق کتاب مقدّس جواب‌هایی قانع‌کننده برای آن‌ها بیابید. این سبب می‌شود که جوابی صحیح بدهید و با آرامش بیشتری صحبت کنید. اگر برنامه گذاشته‌اید با کسی کتاب مقدّس را مطالعه کنید، بجاست مطالب را از پیش مرور کنید. برای پاسخ به پرسش‌های بندها، جوابی را که از طریق کتاب مقدّس داده شده است، به‌خوبی درک کنید.
حال اگر در خدمت موعظه یا محل کار، کسی پرسشی مطرح کرد که برای پاسخ به آن آمادگی نداشتید، چطور؟ اگر از پاسخ صحیح مطمئن نیستید، از روی حدس و گمان پاسخ ندهید. کتاب مقدّس می‌گوید: «دل پارسا در پاسخ‌دادن تأمل می‌کند.» (امث ۱۵:۲۸) شاید بتوانید از کتابچهٔ از کلام خدا چه می‌توان آموخت؟ کمک بگیرید. در غیر این صورت، می‌توانید بگویید که تحقیق خواهید کرد و پاسخ را برای او خواهید آورد. اگر شخص پرسش خود را صادقانه مطرح کرده باشد، برای شنیدن پاسخ آن صبر خواهد کرد. چه بسا تواضع شما نیز او را تحت تأثیر قرار دهد.
همکاری با مبشّران باتجربه کمکتان می‌کند که کلام خدا را به‌درستی به کار بندید. توجه کنید آنان از چه آیاتی استفاده می‌کنند و چگونه با کمک آن با مخاطب خود استدلال می‌کنند. پندها و پیشنهادات آنان را متواضعانه بپذیرید. آپولُس که خود مبشّری غیور بود، از کمک دیگران بهرهٔ فراوان برد. لوقا در مورد او می‌گوید که شخصی «خوش‌بیان» بود، «از نوشته‌های مقدّس آگاهی وسیعی داشت،» «با شور و حرارتی که روح می‌بخشید، سخن می‌گفت و در مورد عیسی به‌درستی تعلیم می‌داد.» با این حال، مطالبی نیز وجود داشت که آپولُس هنوز نیاموخته بود. وقتی پِریسکیلا و آکیلا متوجه این امر شدند، «او را نزد خود بردند و طریق خدا را دقیق‌تر به او آموزش دادند.»—اعما ۱۸:۲۴-۲۸.
‹به کلام راستی پای‌بند بمانید.› مطالبی که در جماعت از روی سکو ارائه می‌دهید، باید نشان دهد که برای نقش جماعت مسیحی به عنوان «ستون و محافظ حقیقت» ارزش بسیار قائلید. (۱تیمو ۳:۱۵) دفاع از حقیقت ایجاب می‌کند که مفهوم درست آیاتی را که در سخنرانی استفاده می‌کنید، به‌خوبی درک کرده باشید. به مضمون آیه توجه کنید و نیّت و انگیزهٔ نگارندهٔ آن را نیز در نظر بگیرید.
باید به خاطر داشت که شنوندگان ممکن است آنچه را که می‌گوییم برای دیگران بازگو کنند. البته، «همهٔ ما بسیار می‌لغزیم.» (یعقو ۳:۲) اما بجاست عادت کنیم که تنها سخنانی صحیح بیان کنیم. بسیاری از برادرانی که برنامهٔ آموزش خدمت مسیحی شرکت می‌کنند، پس از مدتی به عنوان پیر مسیحی منصوب می‌شوند. از کسانی که چنین مسئولیتی بر عهده می‌گیرند، «بیشتر از معمول» انتظار می‌رود. (لو ۱۲:۴۸) اگر یکی از پیران مسیحی توصیه‌ای اشتباه بدهد و موجب مشکلات جدّی در جماعت شود، آن پیر مسیحی ممکن است خدا را ناخوشنود سازد. (مت ۱۲:۳۶، ۳۷) بنابراین، برادری که به عنوان پیر مسیحی واجد شرایط می‌شود، باید از پیش ثابت کرده باشد که ‹در به‌کارگیری هنر تعلیم به کلام راستی پای‌بند است.›—تیت ۱:۹.
توجه کنید که استدلال‌های شما با «معیار کلام صحیح،» یعنی با پیامی که از کل کتاب مقدّس درک می‌شود، هماهنگ باشد. (۲تیمو ۱:۱۳) البته اجازه ندهید این موضوع شما را بیش از حد نگران کند. درست است، شاید هنوز تمام کتاب مقدّس را نخوانده‌اید و این هدفی است که بجاست برای آن تلاش کنید، اما تا رسیدن به این هدف توجه کنید که پیشنهادهای زیر چگونه می‌تواند به شما در ارزیابی صحّت مطالب گفتارتان یاری رساند.
قدم نخست آن است که از خود بپرسید: ‹آیا این مطلب با آنچه تا به حال از کتاب مقدّس آموخته‌ام هماهنگ است؟ آیا شنوندگانم را به یَهُوَه نزدیک می‌کند، یا برعکس حکمت دنیوی را مثبت جلوه می‌دهد و شنوندگان را در واقع به پیروی از آن ترغیب می‌کند؟› عیسی گفت: «کلام تو حقیقت است.» (یو ۱۷:۱۷؛ تث ۱۳:۱-۵؛ ۱قر ۱:۱۹-۲۱) قدم بعدی، تحقیق در نشریات و ابزارهای آموزشی‌ای است که غلام امین و دانا در اختیارمان قرار داده است. این امکانات آموزشی نه تنها در درک آیات، بلکه در به‌کارگیری آن‌ها به نحوی متعادل و معقول نیز به شما یاری خواهد رساند. چنانچه سخنرانی‌های خود را بر اساس «معیار کلام صحیح» تنظیم کنید و برای توضیح و به‌کارگیری آیات تنها از امکاناتی که سازمان یَهُوَه در اختیارمان گذاشته است بهره گیرید، سخنان شما صحیح خواهد بود.
درستی اطلاعات را محک بزنید. اشاره به وقایع اخیر، نقل‌قول‌ها و سرگذشت اشخاص می‌تواند برای بسط بعضی از نکات سخنرانی و توضیح کاربرد آن‌ها مفید باشد. حال چگونه می‌توانید از صحّت چنین اطلاعاتی اطمینان حاصل کنید؟ یک راه، آن است که این اطلاعات را تنها از مراجعی معتبر انتخاب کنید. همچنین مهم است که ببینید آیا آن اطلاعات به‌روز است یا خیر. آمار پس از مدتی قدیمی می‌شود، بشر به کشفیات جدید علمی دست می‌یابد و همچنان که دانش ما در مورد زبان‌های باستانی و تاریخ افزایش می‌یابد آگاهی‌مان از اطلاعات مربوط به آن زمان اصلاح می‌شود. به‌خصوص اگر می‌خواهید به اطلاعاتی از روزنامه، تلویزیون، رادیو، ایمیل یا اینترنت اشاره کنید، بسیار محتاطانه عمل کنید. به پند امثال ۱۴:۱۵ توجه کنید: «ساده‌لوح همه چیز را باور می‌کند، اما عاقل قدمهای خود را می‌سنجد.» پس بجاست از خود بپرسید: ‹آیا دیگران این مرجع را مرجعی معتبر می‌دانند؟ آیا می‌توانم صحّت این مطلب را به طریقی دیگر تأیید کنم؟› اگر به صحّت مطلبی شک دارید، آن را در سخنرانی خود به کار نبرید.
علاوه بر تحقیق در مورد اعتبار مرجع‌ها، باید به نحوهٔ به‌کارگیری آن اطلاعات نیز دقت کنید. هر نتیجه‌گیری‌ای که از ارائهٔ آمار و نقل‌قول‌ها می‌کنید باید با محتوای متنی که اطلاعات را از آن گرفته‌اید، هماهنگ باشد. هنگامی که می‌خواهید با شور و شوق بیشتری صحبت کنید، مراقب باشید به جای «برخی مردم» نگویید «اغلبِ مردم» یا به جای «بسیاری از مردم» نگویید «همهٔ مردم» یا به جای «برخی اوقات» نگویید «همیشه.» اغراق در آمار و اعداد یا شدّت و جدّیت امور یا گزارشات، اعتبار سخنان شما را زیر سؤال می‌برد.
اگر سخنان شما همواره صحیح و درست باشد، دیگران پی خواهند برد که به راستگویی اهمیت می‌دهید. این امر بر نگرش آنان نسبت به شاهدان یَهُوَه نیز تأثیری مثبت خواهد گذاشت. اما مهم‌تر از همه، سبب می‌شود یَهُوَه خدا «که غیرممکن است دروغ بگوید،» جلال یابد.—تیت ۱:۲.