فصل ۳
«همه از روحالقدس پر شدند»
قدرت روحالقدس در پِنتیکاست
بر اساس اعمال ۲:۱-۴۷
۱. در اورشلیم در عید پِنتیکاست چه میگذشت؟
حال و هوای اورشلیم پر از شور و هیجان بود.a در معبد یَهُوَه دود قربانیها بلند شده بود و لاویان سرود میخواندند. (مزامیر ۱۱۳ تا ۱۱۸) کوچههای شهر پر از جمعیت بود. مردم از راه دور آمده بودند؛ از ایلام، بینالنهرین، کاپودیکه، پونتوس، مصر و روم.b عید پِنتیکاست بود؛ یعنی روزی که مردم نوبر محصولشان را تقدیم میکردند. (اعد ۲۸:۲۶) این عید هر سال در آخر فصل برداشت جو و اول فصل برداشت گندم برگزار میشد. همه در این روز شاد و خوشحال بودند.
۲. در پِنتیکاست ۳۳ م. چه اتفاق فوقالعادهای افتاد؟
۲ در بهار ۳۳ م. حدود ساعت ۹ صبح اتفاق فوقالعادهای افتاد. ۱۲۰ شاگرد عیسی در خانهای دور هم جمع شده بودند که «ناگهان صدایی شبیه صدای وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را پر کرد.» (اعما ۲:۲) ‹بعد جلوی چشمانشان زبانههایی شبیه زبانههای آتش ظاهر شدند و روی سر هر کدام از آنها قرار گرفتند.›c «آن وقت، همه از روحالقدس پر شدند و با قدرتی که از آن گرفتند، برای اولین بار به زبانهای مختلفی که قبلاً بلد نبودند، صحبت کردند.» بعد، شاگردان از خانه بیرون آمدند و با مردمی که از جاهای مختلف آمده بودند به زبان آنها صحبت کردند. مردم با دیدن این صحنه مات و مبهوت شدند!—اعما ۲:۱-۶.
۳. الف) چرا پِنتیکاست ۳۳ م. روز مهمی است؟ ب) پِطرُس آن روز در سخنرانیش چطور از کلید اول استفاده کرد؟
۳ این اتفاق خیلی مهمی بود؛ چون از آن زمان اسرائیل روحانی شکل گرفت. (غلا ۶:۱۶) قبلاً، عیسی سه کلید پادشاهی خدا را به پِطرُس داده بود که هر کدام از آنها درِ برکت خاصّی را به روی گروههای مختلف باز میکرد. (مت ۱۶:۱۸، ۱۹) آن روز، پِطرُس در سخنرانیش از کلید اول استفاده کرد. کلید اول، به یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند این امکان را میداد تا خبر خوش را بپذیرند و با روحالقدس مسح شوند.d به این شکل آنها بخشی از اسرائیل روحانی شدند و در آینده میتوانستند به عنوان کاهن و پادشاه با عیسی حکمرانی کنند. (مکا ۵:۹، ۱۰) بعدها این امکان برای سامریها و غیریهودیان هم فراهم شد. ما از اتفاقات مهمی که در پِنتیکاست ۳۳ م. افتاد چه درسی میگیریم؟
«تمام شاگردان عیسی در یک جا دور هم جمع شده بودند» (اعما ۲:۱-۴)
۴. امروزه جماعت مسیحی چطور کار جماعتی را که در پِنتیکاست ۳۳ میلادی تشکیل شد ادامه میدهد؟
۴ جماعت مسیحی در پِنتیکاست ۳۳ م. با ۱۲۰ نفری که با روحالقدس مسح شدند، تشکیل شد. (اعما ۲:۱) در پایان آن روز تعداد شاگردان به هزاران نفر رسید و تا امروز هم این تعداد رو به افزایش است! امروزه هم جماعت مسیحی از برادران و خواهران باایمانی تشکیل شده است. آنها هم تلاش میکنند تا قبل از پایان عصر حاضر، ‹خبر خوش را در سراسر زمین موعظه کنند.›—مت ۲۴:۱۴.
۵. برادران و خواهرانمان در جماعت مسیحی از قرن اول تا امروز چه فایدهای به یکدیگر رساندهاند؟
۵ برادران و خواهرانمان در جماعت مسیحی از قرن اول تا امروز، سعی کردهاند همدیگر را از نظر روحانی تقویت کنند؛ چه جزو مسحشدگان باشند، چه جزو گوسفندان دیگر. (یو ۱۰:۱۶) پولُس برای چنین حمایتی ارزش زیادی قائل بود. او به مسیحیان روم گفت: «واقعاً مشتاقم که شما را ببینم و هدیهای روحانی به شما بدهم تا ایمانتان تقویت شود. در واقع، هم من و هم شما میتوانیم از ایمان همدیگر تشویق شویم.»—روم ۱:۱۱، ۱۲.
۶، ۷. امروزه جماعت مسیحی چطور به «مردمِ همهٔ ملتها» موعظه میکند؟
۶ جماعت مسیحی همان هدفی را دنبال میکند که مسیحیان قرن اول داشتند. عیسی به شاگردانش فعالیتی را سپرده که هم سختیهایی دارد و هم هیجانانگیز است. عیسی گفت: «پس بروید و از مردم همهٔ ملتها شاگرد بسازید و آنها را به اسم پدر و پسر و روحالقدس تعمید بدهید. همین طور به آنها تعلیم بدهید تا به تمام چیزهایی که به شما گفتهام عمل کنند. مطمئن باشید که من هر روز تا آخر این دنیا با شما هستم.»—مت ۲۸:۱۹، ۲۰.
۷ این فعالیت از طریق جماعت مسیحی انجام میشود. موعظه به مردم به زبانهای مختلف کار آسانی نیست. با این حال، شاهدان یَهُوَه نشریاتی را بر اساس کتاب مقدّس به بیشتر از ۱۰۰۰ زبان تولید کردهاند. اگر شما هم یکی از کسانی هستید که به طور مرتب در جلسات و فعالیت موعظه شرکت میکنید، خوشحال باشید. چون از بین همهٔ مردم شما این افتخار را دارید که اسم یَهُوَه را به گوش همه برسانید!
۸. جماعت مسیحی چطور به هر یک از ما کمک میکند؟
۸ برای این که بتوانیم این روزهای سخت را با شادی تحمّل کنیم، یَهُوَه به ما یک خانوادهٔ جهانی داده است. پولُس در نامهاش به عبرانیان گفت: «بیایید به فکر همدیگر باشیم و همدیگر را به محبت کردن و انجام کارهای خوب تشویق کنیم، همین طور از حضور در جلساتِ جماعت کوتاهی نکنیم، کاری که بعضیها به آن عادت کردهاند، بلکه همدیگر را دلگرم و تشویق کنیم، مخصوصاً که میبینیم آن روز نزدیکتر میشود.» (عبر ۱۰:۲۴، ۲۵) جماعت مسیحی یک تدارک از طرف یَهُوَه است تا هم برادران و خواهرانمان را تشویق کنیم و هم خودمان تشویق شویم. پس با برادران و خواهرانتان ارتباط نزدیکی داشته باشید و سعی کنید هیچ جلسهای را از دست ندهید.
‹آنها شنیدند که شاگردان به زبان آنها صحبت میکنند› (اعما ۲:۵-۱۳)
«این افراد به زبان ما در مورد کارهای شگفتانگیز خدا صحبت میکنند.»—اعمال ۲:۱۱
۹، ۱۰. بعضیها برای این که به زبان دیگری موعظه کنند، چه تلاشی کردهاند؟
۹ روز پِنتیکاست ۳۳ م. را در ذهنتان مجسم کنید. شاید خیلی از یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند به زبان رایج آن زمان که احتمالاً یونانی یا عِبری بود، صحبت میکردند. اما وقتی شنیدند که شاگردان عیسی به زبان مادری آنها صحبت میکنند، مطمئناً خیلی تحت تأثیر قرار گرفتند و شاد و هیجانزده شدند. (اعما ۲:۶) البته امروزه ما با معجزه نمیتوانیم به زبانهای دیگر صحبت کنیم. اما بعضیها زبان دیگری را یاد گرفتهاند تا در محدودهٔ خارجی زبان خدمت کنند یا به کشور دیگری بروند. بیشتر وقتها تلاش آنها روی مخاطبانشان تأثیر زیادی میگذارد.
۱۰ خواهری به اسم کریستین با هفت شاهد دیگر دورهٔ زبان گجراتی را گذراند. او به همکارش به آن زبان سلام کرد. آن خانم تحت تأثیر قرار گرفت و میخواست بداند که چرا کریستین چنین زبان سختی را یاد گرفته است. کریستین توانست شهادت خوبی به او بدهد. همکارش گفت: «حتماً حرف مهمی برای گفتن دارید.»
۱۱. چطور میتوانیم به کسانی که به زبان دیگری صحبت میکنند موعظه کنیم؟
۱۱ البته همهٔ ما نمیتوانیم زبان جدیدی یاد بگیریم. اما هنوز میتوانیم به کسانی که به زبان دیگری صحبت میکنند موعظه کنیم. مثلاً میتوانیم ببینیم مردم محدودهمان به چه زبانهایی صحبت میکنند و با استفاده از اَپ ®JW Language یاد بگیریم که چطور با آنها احوالپرسی کنیم. علاوه بر این، میتوانیم چند جمله به زبان آنها یاد بگیریم تا در مورد کتاب مقدّس با آنها صحبت کنیم. همین طور به آنها نشان دهیم چطور میتوانند در وبسایت jw.org ویدیوها و نشریاتمان را به زبان خودشان پیدا کنند. با استفاده از این ابزارها، ما هم مثل برادران و خواهرانمان در قرن اول از موعظه به زبانهای مختلف شاد میشویم.
‹پِطرُس از جای خود بلند شد› (اعما ۲:۱۴-۳۷)
۱۲. الف) پیشگویی یوئیل چطور در پِنتیکاست ۳۳ م. به تحقق رسید؟ ب) چرا شاگردان عیسی انتظار داشتند که آن پیشگویی به تحقق برسد؟
۱۲ پِطرُس ایستاد و رو به جمعیتی که از جاهای مختلف آمده بودند صحبت کرد. (اعما ۲:۱۴) او به آنها توضیح داد که یَهُوَه به خادمانش این توانایی را داده تا به زبانهای مختلف صحبت کنند و این تحقق پیشگویی یوئیل است که گفت: «روح خودم را بر همه نوع افراد خواهم ریخت.» (یول ۲:۲۸) عیسی هم قبل از این که به آسمان برگردد به شاگردانش گفته بود: «من از پدرم برای شما درخواست خواهم کرد و او یاوری دیگر به شما خواهد داد.» آن یاور روحالقدس بود.—یو ۱۴:۱۶، ۱۷.
۱۳، ۱۴. پِطرُس چطور با مردم صحبت کرد و ما چه درسی از او میگیریم؟
۱۳ پِطرُس صحبتهایش را خیلی محکم و قاطع تمام کرد و گفت: «ای قوم اسرائیل بدانید که خدا همین عیسی را که شما روی تیر شکنجه اعدام کردید، سَرور و مسیح کرده است!» (اعما ۲:۳۶) البته خیلی از کسانی که آن روز به صحبتهای پِطرُس گوش میدادند شاهد قتل عیسی نبودند. اما جزو همان قومی بودند که مسئول کشته شدن عیسی بود. پِطرُس نمیخواست آنها را محکوم کند. هدفش این بود که آنها توبه کنند. برای همین با احترام با آنها صحبت کرد. آیا مردم از حرفهای پِطرُس دلخور شدند؟ به هیچ وجه. در واقع «وقتی مردم گفتههای پِطرُس را شنیدند، مثل این بود که خنجری به دلشان فرو رفته باشد.» آنها پرسیدند: «حالا باید چه کار کنیم؟» پس حرفهای پِطرُس تأثیر مثبتی روی آنها گذاشت و باعث شد که توبه کنند.—اعما ۲:۳۷.
۱۴ ما از پِطرُس درس خوبی میگیریم. در موعظه ممکن است مردم نظراتی داشته باشند که بر اساس کتاب مقدّس نیست. ما نمیخواهیم هر نظری را اصلاح کنیم. بهتر است در مورد نقطهٔ مشترکی که با آنها داریم صحبت کنیم. به این شکل میتوانیم بر اساس کتاب مقدّس با آنها استدلال کنیم. وقتی با سنجیدگی با مردم صحبت میکنیم آنهایی که دلشان پذیرای حقیقت است، واکنش مثبتی نشان میدهند.
‹همهٔ شما تعمید بگیرید› (اعما ۲:۳۸-۴۷)
۱۵. الف) پِطرُس چه گفت و نتیجهٔ آن چه بود؟ ب) چرا کسانی که خبر خوش را در پِنتیکاست شنیدند همان روز آمادهٔ تعمید بودند؟
۱۵ آن روز، پِطرُس به یهودیان و کسانی که یهودی شده بودند گفت: ‹از گناهانتان توبه کنید و تعمید بگیرید.› (اعما ۲:۳۸) پس حدود ۳۰۰۰ نفر پیرو عیسی شدند.e آنها احتمالاً در حوضها یا برکههای اورشلیم و اطراف آن تعمید گرفتند. آیا آنها برای تعمید آماده بودند؟ آیا طبق این گزارش، کسانی که با شاهدان یَهُوَه مطالعه میکنند یا پدر و مادرشان شاهد یَهُوَه هستند میتوانند بدون آمادگی تعمید بگیرند؟ نه. باید یادمان باشد کسانی که آن روز تعمید گرفتند با نوشتههای مقدّس خوب آشنا بودند و جزو قومی بودند که خودشان را به یَهُوَه وقف کرده بودند. در واقع پرستش یَهُوَه برای آنها آنقدر مهم بود که خیلی از آنها از مسافت دور به اورشلیم آمده بودند. حالا متوجه شده بودند که مسیح چه نقش مهمی در تحقق خواست خدا دارد و به او ایمان آورده بودند. پس به عنوان شاگرد عیسی تعمید گرفتند.
۱۶. برادران و خواهرانمان در قرن اول چطور ازخودگذشتگی نشان دادند؟
۱۶ یَهُوَه حتماً به آن برادران و خواهران برکت داده بود. چون در ادامهٔ گزارش اعمال میخوانیم: «همهٔ کسانی که ایمان میآوردند دور هم جمع میشدند و هر چه داشتند با هم قسمت میکردند. آنها دارایی و ملکهای خود را میفروختند و پول آن را بین همه و با توجه به احتیاج هر کس تقسیم میکردند.»f (اعما ۲:۴۴، ۴۵) ما هم میخواهیم مثل آنها روحیهٔ ازخودگذشتگی داشته باشیم.
۱۷. برای تعمید باید چه قدمهایی برداشت؟
۱۷ کسی که میخواهد خودش را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد، باید قدمهایی بردارد. اول، باید کتاب مقدّس را مطالعه کند و با یَهُوَه و معیارهایش آشنا شود. (یو ۱۷:۳) دوم، مطابق با ایمانش باید اعمال نادرست را کنار بگذارد و از گناهانش توبه کند. (اعما ۳:۱۹) بعد، باید مطابق با خواست و معیارهای یَهُوَه زندگی کند. (روم ۱۲:۲؛ افس ۴:۲۳، ۲۴) وقتی او این قدمها را برداشت میتواند در دعا خودش را به یَهُوَه وقف کند و تعمید بگیرد.—مت ۱۶:۲۴؛ ۱پطر ۳:۲۱.
۱۸. چه افتخاری نصیب کسانی میشود که تعمید میگیرند؟
۱۸ اگر شما هم خودتان را به یَهُوَه وقف کرده و تعمید گرفتهاید، خوشحال باشید، چون افتخار بزرگی نصیبتان شده است. شما هم مثل برادران و خواهرانمان در قرن اول با کمک روح مقدّس یَهُوَه میتوانید خواست او را انجام دهید و شهادتی کامل دهید.
a کادر «اورشلیم، مرکز یِهودیت» ملاحظه شود.
b کادر «روم، پایتخت یک امپراتوری» کادر «یهودیان در بینالنهرین و مصر» و کادر «مسیحیت در پونتوس» ملاحظه شود.
c آن زبانههای آتش، واقعی نبودند. برای همین کتاب مقدّس میگوید که «شبیه زبانههای آتش» بودند. شاگردان با دیدن آن زبانهها متوجه شدند که از روحالقدس پر شدهاند.
d کادر «کسانی که یهودی شده بودند» ملاحظه شود.
e این بالاترین تعداد تعمید در یک روز نبوده است. در ۷ اوت ۱۹۹۳ در کنگرهٔ بینالمللی کیف ۷٬۴۰۲ نفر در شش استخر تعمید گرفتند. این مراسم ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه طول کشید.
f این تدارک موقتی بود. هدف از این کار کمک به آن گروهی بود که از راه دور آمده بودند تا بتوانند مدتی در اورشلیم بمانند، بیشتر تعلیم بگیرند و ایمانشان را قویتر کنند. بعضیها میگویند که این یک فعالیت کمونیستی بوده؛ یعنی همه چیز باید بین همه یکسان تقسیم میشد. اما این کمکها کاملاً داوطلبانه و از روی محبت بوده است.—اعما ۵:۱-۴.