سرود ۱۰
«من حاضرم، مرا بفرست»
(اِشَعْیا ۶:۸)
۱. امروز مردم در این دنیا
بدنام سازند نامِ خدا
گویند که او هست ناتوان
از راهِ او هستند جدا
پس کیست نامش را پاک سازد؟
ستایشِ او بنْماید؟
«من حاضرم، بفْرست مرا
ستایم نامت هر کجا
این افتخاری بر من باشد
حاضرم، بفْرست مرا»
۲. گویند نباشد او شفا
نه ترسی دارند از خدا
ستایند انسان را آن‌ها
پرستند بت‌ها را هر جا
پس کیست به شریران گوید؟
هشدار به مردمان دهد؟
«من حاضرم، بفْرست مرا
گویم هر جا این مژده را
این افتخاری بر من باشد
حاضرم، بفْرست مرا»
۳. امروز نالانند حق‌جویان
شرارت پر شد در جهان
جویند به هر جا راهِ حق
شوند خدا را بندگان
پس کیست تسلّی را گوید؟
راهِ پاک را نشان دهد؟
«من حاضرم، بفْرست مرا
تعلیم دهم راهِ تو را
این افتخاری بر من باشد
حاضرم، بفْرست مرا»
(به آیه‌های مزمور ۱۰:۴ و حِزْقِیال ۹:۴ نیز مراجعه نمایید.)