درس ۱۸
در مصیبت‌ها چگونه به کمک برادرانمان می‌شتابیم؟
جمهوری دومینیکن
ژاپن
هائیتی
در هنگام مصیبت‌ها و فجایع طبیعی، شاهدان یَهُوَه فوراً به کمک برادران مصیبت‌زده‌شان می‌شتابند. چنین تلاش‌هایی، عشق و محبت قلبی آنان را نسبت به یکدیگر نشان می‌دهد. (یوحنا ۱۳:۳۴، ۳۵؛ ۱یوحنا ۳:۱۷، ۱۸) از چه طرقی شاهدان یَهُوَه به دیگران کمک می‌رسانند؟
با کمک‌های مالی. هنگامی که در قرن اوّل در یهودا قحطی شدیدی روی داد، مسیحیان شهر اَنطاکیه به برادرانشان در یهودا کمک‌های مالی ارسال داشتند. (اعمال ۱۱:۲۷-۳۰) مشابهاً هنگامی که ما پی می‌بریم که برادران و خواهران مسیحی‌مان در برخی از نقاط جهان با مصیبت و سختی روبرو شده‌اند کمک‌های نقدی خود را از طریق جماعت مسیحی به آنان ارسال می‌کنیم تا نیازهای مادی آنان در چنین شرایطی برطرف شود.—۲قُرِنتیان ۸:۱۳-۱۵.
با کمک‌های عملی. پیران مسیحی‌ای که در محل فاجعه حضور دارند، اعضای جماعت خود را می‌یابند و اطمینان حاصل می‌کنند که آنان در محلّی امن هستند. کمیتهٔ امدادی‌ای برای مصیبت‌دیدگان، غذا، آب آشامیدنی تمیز، لباس، سرپناه و کمک‌های پزشکی فراهم می‌کند. بسیاری از شاهدان یَهُوَه داوطلب می‌شوند تا به خرج خود به این مناطق بروند و در فعالیت امدادرسانی یا تعمیر خانه‌ها و سالن‌های جماعت همکاری کنند. همبستگی و اتحادی که در سازمان ما وجود دارد و تجاربی که از همکاری با یکدیگر کسب کرده‌ایم، ما را قادر می‌سازد تا در مصیبت‌ها به سرعت نیروهای کمکی را به این مناطق اعزام کنیم. با آن که به خصوص «به اهل بیت ایمان» کمک می‌کنیم، ولی در صورت امکان به دیگران نیز، با هر دین و مذهبی، یاری می‌رسانیم.—غَلاطیان ۶:۱۰.
با کمک‌های روحی و معنوی به مصیبت‌دیدگان. مصیبت‌دیدگان نیاز ویژه‌ای به تسلّی و همدردی دارند. در چنین مواقعی یَهُوَه، ‹خدای بخشندهٔ همهٔ دلگرمی‌ها› به ما نیرو و قوّت می‌بخشد. (۲قُرِنتیان ۱:۳، ۴) ما با میل و رغبت وعده‌های کتاب مقدّس را به کسانی می‌رسانیم که دلشکسته و مأیوس‌اند. همچنین به آنان اطمینان می‌دهیم که پادشاهی خدا به زودی به تمام سختی‌ها و مصیبت‌هایی که مسبب درد و رنج بشرند، پایان می‌دهد.—مکاشفه ۲۱:۴.
چرا شاهدان یَهُوَه قادرند که هنگام مصیبت‌ها به سرعت وارد عمل شوند؟
چگونه می‌توانیم به نجات‌یافته‌گان تسلّی و دلگرمی دهیم؟