آیا شاهدان یَهُوَه به مصیبت‌زدگان امداد می‌رسانند؟
بله، شاهدان یَهُوَه اغلب به امداد مصیبت‌زدگان می‌شتابند. ما، هم به شاهدان یَهُوَه و هم به کسانی که شاهد یَهُوَه نیستند، کمک می‌کنیم و این مطابق با دستور کتاب مقدّس در غَلاطیان ۶:۱۰ است: «بیایید به همه نیکویی کنیم؛ به‌خصوص به هم‌ایمانانمان.» به علاوه، تلاش می‌کنیم در چنین موقعیتی، از لحاظ عاطفی و روحی نیز به مصیبت‌زدگان کمک کنیم.—۲قُرِنتیان ۱:۳، ۴.
سازماندهی فعالیت امدادرسانی
پس از یک فاجعه، سرپرستان جماعاتِ منطقهٔ مصیبت‌زده تلاش می‌کنند تا با تمام اعضای آن جماعات تماس بگیرند و از احوالشان باخبر شوند و ببینند که چه کسی به کمک نیاز دارد. سپس، آن سرپرستان اطلاعات جمع‌آوری‌شده و نتایج اقدامات اولیه را به اطلاع دفتر شعبهٔ محلّی شاهدان یَهُوَه می‌رسانند.
اگر جماعات آن منطقه قادر نباشند کمک لازم را فراهم ببینند، هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه ترتیبی می‌دهد تا آنچه نیاز است به‌سرعت فراهم شود. مسیحیان قرن اول نیز طی قحطی، درست به همین صورت به یکدیگر کمک کردند. (۱قُرِنتیان ۱۶:۱-۴) شعبهٔ محلّی، کمیته‌هایی را برای امدادرسانی به مصیبت‌زدگان تعیین می‌کند تا هر چه زودتر این فعالیت سازماندهی و هدایت شود. برخی شاهدان یَهُوَه که در مناطقی دیگر زندگی می‌کنند نیز داوطلبانه وقت و اموالشان را در راه امدادرسانی صرف می‌کنند.—امثال ۱۷:۱۷.
تأمین مخارج امدادرسانی
بخشی از اعاناتی که دفتر شعبهٔ شاهدان یَهُوَه دریافت می‌کند، در راه امدادرسانی به مصیبت‌زدگان استفاده می‌شود. (اعمال ۱۱:۲۷-۳۰؛ ۲قُرِنتیان ۸:۱۳-۱۵) از آنجایی که تمام این کمک‌ها به دست داوطلبانی صورت می‌گیرد که دستمزد دریافت نمی‌کنند، تمام اعانات صرف امدادرسانی می‌شود نه صرف مخارج کسانی که در این کار شرکت دارند یا آن را سازماندهی می‌کنند. بله، ما بسیار مراقبیم که اعاناتمان به هیچ وجه هدر نرود.—اعمال ۱۱:۲۷-۳۰؛ ۲قُرِنتیان ۸:۱۳-۱۵.