فصل ۴۴
آرام کردن تندبادی در دریا
مَتّی ۸:۱۸، ۲۳-۲۷ مَرقُس ۴:۳۵-۴۱ لوقا ۸:۲۲-۲۵
آرام کردن تندبادی در دریای جلیل
عیسی در نزدیکی کَفَرناحوم در شمال غربی دریای جلیل روزی طولانی را پشت سر گذاشته و بسیار خسته بود. هنگام عصر به شاگردانش گفت: «به آن طرف دریا برویم.»—مَرقُس ۴:۳۵.
در ساحل شرقی دریای جلیل منطقه‌ای به نام جِراسیان واقع بود. این منطقه دِکاپولیس نیز خوانده می‌شد. شهرهای دِکاپولیس مرکز فرهنگی یونانیان بود، با این حال یهودیان بسیاری نیز در آنجا زندگی می‌کردند.
مردم متوجه شدند که عیسی با قایق از کَفَرناحوم به راه افتاده است. عده‌ای نیز با چند قایق دیگر از آن ساحل به راه افتادند. (مَرقُس ۴:۳۶) ساحلِ مقابل چندان دور نبود. در واقع دریای جلیل دریاچه‌ای بزرگ با آب شیرین بود. امروزه طول این دریاچه حدوداً ۲۰ کیلومتر و عرضش حداکثر ۱۲ کیلومتر است، با این حال عمق آن کم نیست.
هر چند عیسی مردی کامل بود، اما از فعالیت‌های آن روز خسته شده بود. پس از ترک ساحل، او در عقب قایق دراز کشیده، سرش را بر بالشی گذاشت و به خوابی عمیق فرو رفت.
چند تن از رسولانش قایقرانانی ماهر بودند، اما سفری که در پیش داشتند، سفری آسان نبود. به دلیل کوه‌هایی که این دریاچه را احاطه کرده بود، گاه هوای خنک کوهستان بر سطح گرم این دریاچه می‌وزید و تندبادهای شدید و ناگهانی ایجاد می‌کرد. آن شب نیز تندبادی شدید پدید آمد. امواج دریا به بدنهٔ قایق برخورد می‌کرد، قایق رفته‌رفته «از آب پر می‌شد» و جان سرنشینان آن شدیداً در خطر بود. (لوقا ۸:۲۳) با این حال، عیسی هنوز در خواب بود!
آن قایقرانان، سراسیمه تلاش می‌کردند که قایق را در میان دریایی توفانی هدایت کنند. آنان بارها و بارها در چنین شرایطی قایقرانی کرده بودند، اما این بار وضعیت متفاوت بود. از ترس جانشان عیسی را از خواب بیدار کردند و فریاد زدند: «ای سَرور، نجاتمان بده، نزدیک است هلاک شویم!»—مَتّی ۸:۲۵.
عیسی از جا برخاست و خطاب به رسولانش چنین گفت: «چرا اینچنین ترسیده‌اید؟ چقدر ایمانتان کم است!» (مَتّی ۸:۲۶) سپس به باد و دریا فرمان داد: «ساکت شو! آرام شو!» (مَرقُس ۴:۳۹) باد از غرّش باز ایستاد و دریا آرام گرفت. (مَرقُس و لوقا در انجیل‌های خود نخست به معجزهٔ آرام کردن تندباد اشاره کردند و سپس به کم‌ایمانی شاگردان.)
می‌توان تصوّر کرد که این معجزه باید شاگردان را تا چه حد شگفت‌زده کرده باشد! در مقابل چشمان آنان دریایی توفانی و پرتلاطم به‌ناگاه آرام گشت. ترسی عجیب وجود شاگردان را فراگرفت و به یکدیگر گفتند: «واقعاً این کیست؟ حتی باد و دریا هم از او اطاعت می‌کنند!» آنان به‌سلامت به کنارهٔ شرقی دریای جلیل رسیدند. (مَرقُس ۴:۴۱–۵:۱) شاید قایق‌های دیگری که با آنان به راه افتاده بودند، به ساحل غربی دریای جلیل بازگشتند.
چقدر اطمینان‌بخش است که می‌دانیم پسر خدا بر عوامل طبیعی تسلط دارد! عیسی در طی حکمرانی در پادشاهی خدا همهٔ توجه خود را بر زمین معطوف می‌کند و دیگر هیچ فاجعهٔ طبیعی‌ای رخ نخواهد داد و در نتیجه همهٔ مردم در امنیت ساکن خواهند بود.