معجزهٔ جدا کردن آب دریای سرخ

به محض این که فرعون شنید اسرائیلیان از مصر بیرون رفته‌اند،‏ از این که آن‌ها را فرستاده بود،‏ پشیمان شد.‏ او به سربازانش دستور داد و گفت:‏ ‹ارابه‌های جنگی‌ام را آماده کنید تا آن‌ها را تعقیب کنیم!‏ نباید می‌گذاشتیم که بروند!‏› پس او و سربازانش اسرائیلیان را تعقیب کردند.‏

یَهُوَه قومش را در طول روز با ستون ابر و در طول شب با ستون آتش هدایت می‌کرد.‏ او آن‌ها را به طرف دریای سرخ هدایت کرد و گفت که در کنار دریا چادر بزنند.‏

اسرائیلیان دیدند که فرعون و لشکرش آن‌ها را تعقیب می‌کنند و فهمیدند که بین دریا و لشکر فرعون گیر افتاده‌اند.‏ آن‌ها با داد و فریاد به موسی گفتند:‏ ‹الآن ما را می‌کشند!‏ چرا نگذاشتی که در مصر بمانیم؟‏› موسی گفت:‏ ‹نترسید!‏ صبر کنید و ببینید که یَهُوَه چطور ما را نجات می‌دهد.‏› موسی واقعاً به یَهُوَه اعتماد داشت،‏ مگر نه؟‏

یَهُوَه به اسرائیلیان گفت که وسایلشان را جمع کنند.‏ آن شب،‏ یَهُوَه ستون ابر را بین مصریان و اسرائیلیان قرار داد.‏ طرفی که مصریان بودند تاریک بود،‏ ولی طرف اسرائیلیان روشن بود.‏

یَهُوَه به موسی گفت که او دستش را به طرف دریا دراز کند.‏ بعد یَهُوَه کاری کرد که باد شدیدی در تمام شب بوزد.‏ آن باد،‏ آب‌های دریا را به دو طرف کنار زد و در وسط،‏ یک راه به وجود آمد.‏ میلیون‌ها اسرائیلی بین دو دیواری که از آب بود،‏ از روی زمین خشک رد شدند و به طرف دیگر رفتند.‏

لشکر فرعون روی زمین خشکی که وسط دریا بود،‏ دنبال اسرائیلیان رفتند،‏ ولی یَهُوَه آن‌ها را گیج و سردرگم کرد.‏ چرخ‌های ارابه‌های سربازان از جا در رفتند و سربازان فریاد زدند:‏ ‹فرار کنیم!‏ یَهُوَه برای آن‌ها می‌جنگد.‏›‏

یَهُوَه به موسی گفت:‏ «دستت را به طرف دریا دراز کن.‏» بلافاصله،‏ دیوارهای آب روی لشکر مصر ریخت و فرعون و همهٔ سربازانش مردند.‏ حتی یکی از آن‌ها هم زنده نماند.‏

در طرف دیگر دریا،‏ جمعیت بزرگی که از دریا رد شده بودند،‏ برای تشکر از یَهُوَه و ستایش او،‏ این سرود را خواندند:‏ «برای یَهُوَه سرود بخوانید،‏ برای او که با شکوه و جلال پیروز شده است،‏ برای او که اسبان و سوارانشان را به دریا انداخت.‏» وقتی همه این سرود را می‌خواندند،‏ زن‌ها می‌رقصیدند و دف می‌زدند.‏ تمام جمعیت خیلی خوشحال بودند،‏ چون حالا دیگر واقعاً آزاد شده بودند.‏