معبدی برای یَهُوَه

بعد از این که سلیمان،‏ پادشاه اسرائیل شد،‏ یَهُوَه از او پرسید:‏ ‹چه می‌خواهی که به تو بدهم؟‏› سلیمان گفت:‏ ‹من جوان و بی‌تجربه‌ام.‏ لطفاً به من حکمت بده تا بتوانم از قومت مراقبت کنم.‏› یَهُوَه گفت:‏ ‹چون از من خواستی که به تو حکمت بدهم،‏ کاری می‌کنم که حکمت تو از همهٔ انسان‌های روی زمین بیشتر باشد.‏ به علاوه،‏ تو را خیلی ثروتمند می‌کنم،‏ و اگر از من اطاعت کنی عمر طولانی به تو می‌دهم.‏›‏

سلیمان شروع به ساختن معبد کرد.‏ او برای این کار از بهترین طلا،‏ نقره،‏ چوب و از سنگ‌های قیمتی استفاده کرد.‏ هزاران مرد و زن که مهارت‌های مختلفی داشتند برای ساختن معبد کار می‌کردند.‏ هفت سال بعد،‏ معبد آماده بود که به یَهُوَه وقف شود.‏ در معبد یک مذبح وجود داشت که قربانی‌هایی را روی آن گذاشته بودند.‏ سلیمان جلوی مذبح زانو زد و به یَهُوَه دعا کرد و گفت:‏ ‹ای یَهُوَه،‏ این معبد به اندازهٔ کافی برای تو بزرگ و زیبا نیست.‏ با این حال،‏ لطفاً پرستش ما را قبول کن و به دعاهای ما گوش بده.‏› آیا یَهُوَه از معبدی که ساخته شده بود و از دعای سلیمان راضی بود؟‏ به محض این که سلیمان دعایش را تمام کرد،‏ یَهُوَه با آتشی که از آسمان فرستاد قربانی‌هایی را که روی مذبح بود سوزاند.‏ به این شکل یَهُوَه نشان داد از معبدی که ساخته شده،‏ راضی است.‏ وقتی اسرائیلیان این را دیدند خیلی خوشحال شدند.‏

سلیمان پادشاه به خاطر حکمتی که داشت در تمام اسرائیل و حتی در سرزمین‌های دور معروف شده بود.‏ مردم پیش سلیمان می‌آمدند تا مشکلشان را حل کند.‏ حتی ملکهٔ سَبا هم به دیدن سلیمان آمد تا او را با سؤال‌های سخت امتحان کند.‏ ملکهٔ سَبا با شنیدن جواب‌های سلیمان گفت:‏ ‹چیزهایی را که مردم درباهٔ تو به من می‌گفتند باور نمی‌کردم،‏ ولی حالا می‌بینم که حکمت تو خیلی بیشتر از چیزیست که می‌گفتند.‏ خدایت یَهُوَه واقعاً به تو برکت داده است.‏› اسرائیلیان زندگی خوبی داشتند و شاد بودند.‏ ولی این شرایط به‌زودی تغییر می‌کرد.‏