یحیی راه را برای آمدن مسیح آماده کرد

یحیی،‏ پسر زَکَریا و اِلیزابِت،‏ وقتی بزرگ شد پیامبر خدا شد.‏ یَهُوَه از یحیی استفاده کرد تا خبر آمدن مسیح را اعلام کند.‏ ولی یحیی به جای این که در کنیسه‌ها یا شهرها تعلیم بدهد،‏ در بیابان برای مردم موعظه می‌کرد.‏ آن‌ها از اورشلیم و تمام یهودیه پیش یحیی می‌آمدند تا از او تعلیم بگیرند.‏ او به آن‌ها یاد می‌داد که برای خوشحال کردن خدا باید کارهای بد را کنار بگذارند.‏ خیلی از آن‌ها بعد از گوش دادن به حرف‌های یحیی،‏ از گناهانشان توبه کردند و یحیی آن‌ها را در رود اردن تعمید داد.‏

یحیی زندگی ساده‌ای داشت.‏ لباس‌هایش از پشم شتر و غذایش ملخ و عسل صحرایی بود.‏ مردم کنجکاو بودند و می‌خواستند بدانند که یحیی چه کسی است.‏ حتی فَریسیان و صَدّوقیان مغرور هم پیش او آمدند.‏ یحیی به آن‌ها گفت:‏ ‹شما باید رفتارتان را عوض کنید و توبه کنید.‏ فکر نکنید که چون می‌گویید فرزندان ابراهیم هستید،‏ به این معنی است که فرزندان خدا هم هستید و با دیگران فرق دارید.‏›‏

خیلی از مردم پیش یحیی آمدند و پرسیدند:‏ ‹چه کار باید بکنیم تا خدا را خوشحال کنیم؟‏› یحیی به یهودیان گفت:‏ ‹اگر دو لباس دارید،‏ یکی را به کسی بدهید که به آن احتیاج دارد.‏› آیا می‌دانی او چرا این را گفت؟‏ یحیی می‌خواست پیروانش بدانند که اگر می‌خواهند خدا را خوشحال کنند،‏ باید مردم را دوست داشته باشند.‏

یحیی به مأموران مالیات گفت:‏ ‹صادق باشید و کسی را گول نزنید.‏› او به سربازان گفت:‏ ‹رشوه قبول نکنید و دروغ نگویید.‏›‏

کاهنان و لاویان هم پیش یحیی آمدند و از او پرسیدند:‏ ‹تو کی هستی؟‏ همه می‌خواهند این را بدانند.‏› یحیی گفت:‏ ‹من همان کسی هستم که با صدای بلند در بیابان فریاد می‌زند و مردم را به طرف یَهُوَه هدایت می‌کند،‏ درست همان طور که اِشَعْیا پیشگویی کرده بود.‏›‏

مردم چیزهایی را که یحیی به آن‌ها یاد می‌داد،‏ دوست داشتند.‏ خیلی‌ها پیش خودشان فکر می‌کردند که آیا یحیی همان مسیح است.‏ ولی یحیی به آن‌ها گفت:‏ ‹بعد از من کسی می‌آید که از من تواناتر است و من حتی لیاقت ندارم که بند کفش‌هایش را باز کنم.‏ من با آب تعمید می‌دهم،‏ ولی او با روح‌القدس تعمید خواهد داد.‏›‏