یَهُوَه خدای بامقصود — کتابخانهٔ آنلاین نشریات شاهدان یَهُوَه

یَهُوَه خدای بامقصود

‏«یقیناً بطوریکه قصد نموده‌ام همچنان واقع خواهد شد،‏ و بنهجیکه تقدیر کرده‌ام همچنان بجا آورده خواهد گشت.‏»‏ —‏ اشعیا ۱۴:‏⁠۲۴‏.‏

مردم در هر جا می‌پرسند:‏ «مقصود از زندگی چیست؟‏» یک رهبر سیاسی غربی چنین اظهار کرد:‏ «اکنون نسبت به گذشته،‏ مردم بیشتری می‌پرسند،‏ ‹ما چه کسی هستیم؟‏ مقصود ما چیست؟‏› » هنگامی که یک روزنامه با این پرسش که مقصود از زندگی چیست،‏ از جوانان نظرسنجی کرد،‏ نمونه‌های شاخصی از پاسخها چنین بودند:‏ «هر کاری که دلت می‌خواهد انجام دهی.‏» «از هر لحظه تا آخرش لذت ببری.‏» «خوش گذراندن.‏» «بچه داشتن،‏ شاد بودن و بعد هم مردن.‏» اکثر این جوانان حس می‌کردند تمام زندگی همین است.‏ هیچ کدام از آنها از هیچ مقصود پایداری برای زندگی بر روی زمین صحبت نکرد.‏

^۲ یک شاگرد پیرو کنفوسیوس گفت:‏ «مفهوم نهایی زندگی در هستی طبیعی انسانیمان یافت می‌شود.‏» بر طبق این گفته،‏ مردم باید به تولد ادامه داده،‏ ۷۰ یا ۸۰ سال زحمت کشیده،‏ سپس بمیرند و تا ابد نیست شوند.‏ یک دانشمند معتقد به تکامل چنین گفت:‏ «ممکن است که ما مشتاق پاسخی ‹عالی‌تر› باشیم —‏ اما هیچ پاسخی وجود ندارد.‏» زندگی برای این اشخاص معتقد به تکامل،‏ زحمت کشیدن برای بقاست که مرگ به آن خاتمه می‌دهد.‏ چنین فلسفه‌هایی دید مأیوسانه‌ای را از زندگی نشان می‌دهند.‏

^۳ خیلیها وقتی می‌بینند که هستی بشر با این همه بدبختی پر شده است،‏ شک می‌کنند که زندگی دارای مقصودی باشد.‏ در زمان ما،‏ هنگامی که به نظر می‌رسد انسان به اوج فضیلت صنعتی و علمی دسترسی یافته است،‏ حدود یک بیلیون نفر انسان در سراسر جهان به طور جدی بیمار یا دچار سوء تغذیه هستند.‏ هر ساله میلیونها کودک به این دلایل می‌میرند.‏ به علاوه،‏ تعداد افرادی که در قرن بیستم بر اثر جنگ مرده‌اند،‏ چهار برابر تعداد کسانی است که رویهمرفته در طی چهار صد سال گذشته به همین دلیل از بین رفته‌اند.‏ فهرست عوامل منفی رو به افزایش است —‏ جنایت،‏ خشونت،‏ سوء استفاده از مواد مخدر،‏ از هم پاشیدگی خانوادگی،‏ ایدز و بیماریهای قابل انتقال جنسی دیگر.‏ رهبران دنیا راه حلهایی برای این مشکلات ندارند.‏

^۴ شخصی با در نظر گرفتن چنین شرایطی،‏ آنچه را که بسیاری به آن معتقدند اظهار کرد:‏ «هیچ مقصودی برای زندگی وجود ندارد.‏ اگر همهٔ این چیزهای بد رخ می‌دهند،‏ پس زندگی مفهوم زیادی ندارد.‏» و یک مرد مسن چنین گفت:‏ «اغلب در زندگیم سؤال می‌کردم که چرا من اینجا هستم.‏ اگر مقصودی هم وجود داشته باشد،‏ من دیگر به آن اهمیت نمی‌دهم.‏» بنا بر این چون گروه بسیاری نمی‌دانند که چرا خدا به رنج اجازه می‌دهد،‏ در نتیجه پریشانی اوضاع دنیا سبب می‌شود که هیچ امید واقعی به آینده نداشته باشند.‏

^۵ حتی رهبران مذهبی در مورد مقصود زندگی،‏ منقسم و مردد هستند.‏ رئیس پیشین کلیسای جامع سَنت پاؤل در لندن چنین گفت:‏ «من در تمام زندگیم کوشش کرده‌ام که مقصود زندگی را بیابم.‏ .‏ .‏ .‏ من شکست خورده‌ام.‏» حقیقت دارد،‏ بسیاری از روحانیون آموزش می‌دهند که در مرگ،‏ خوبها به آسمان و بدها تا ابد به دوزخی آتشین می‌روند.‏ اما این دید،‏ هنوز بشر را در ادامهٔ راه عذاب‌دهنده‌اش بر روی زمین به حال خود وامی‌گذارد.‏ و اگر مقصود خدا این بود که بگذارد مردم در آسمان زندگی کنند،‏ چرا او اصلاً از همان ابتدا آنها را مخلوقاتی آسمانی نیافرید،‏ همان طور که فرشتگان را آفرید،‏ تا بدین ترتیب این همه رنج را از سر انسانها کم کند؟‏ بنا بر این،‏ سردرگمی در مورد مقصود زندگی بر روی زمین یا رد اعتقاد به اینکه زندگی مقصودی را دارا می‌باشد،‏ متداول است.‏

خدای بامقصود

^۶ با این حال،‏ کتاب مقدس،‏ کتابی که بیشترین توزیع را در تاریخ داراست،‏ به ما می‌گوید که یَهُوَه،‏ سلطان عالم،‏ خدای بامقصود است.‏ این کتاب به ما نشان می‌دهد که او دارای مقصودی پایدار و در واقع ابدی،‏ برای نوع انسان بر روی زمین می‌باشد.‏ و هنگامی که یَهُوَه قصد چیزی را دارد،‏ آن بدون شکست روی خواهد داد.‏ درست همان طور که باران باعث سبز شدن دانه می‌گردد،‏ خدا می‌گوید،‏ «همچنان کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود.‏ نزد من بی‌ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم بجا خواهد آورد و برای آنچه آنرا فرستادم کامران خواهد گردید.‏» (‏اشعیا ۵۵:‏۱۰،‏۱۱‏)‏ یَهُوَه هر چه که بگوید،‏ به انجام خواهد رساند و «بجا آورده خواهد گشت.‏» —‏ اشعیا ۱۴:‏⁠۲۴‏.‏

^۷ ما انسانها می‌توانیم اطمینان کامل داشته باشیم که قادر مطلق قول خود را نگه خواهد داشت،‏ زیرا خدا «دروغ نمی‌تواند گفت».‏ (‏تیطس ۱:‏۲؛‏ عبرانیان ۶:‏۱۸‏)‏ وقتی او به ما می‌گوید که کاری را انجام خواهد داد،‏ کلام وی تضمینی خواهد بود که آن انجام خواهد گرفت.‏ کلام او معادل با انجام است.‏ او اظهار می‌کند:‏ «من قادر مطلق هستم و دیگری نیست.‏ خدا هستم و نظیر من نی.‏ آخر را از ابتدا و آنچه را که واقع نشده از قدیم بیان میکنم،‏ و میگویم که ارادهٔ من برقرار خواهد ماند و تمامئ مسرّت خویشرا بجا خواهم آورد.‏ .‏ .‏ .‏ من گفتم و البتّه بجا خواهم آورد و تقدیر نمودم و البتّه بوقوع خواهم رسانید.‏» —‏ اشعیا ۴۶:‏۹–‏۱۱‏.‏

^۸ از این گذشته،‏ یَهُوَه «نمیخواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه بتوبه گِرایَنْد.‏» (‏۲پطرس ۳:‏⁠۹‏)‏ به این دلیل،‏ او نمی‌خواهد که هیچ کس از وی بی‌خبر باشد.‏ یک نبی به نام عَزَرْیا چنین گفت:‏ «اگر او [خدا] را بطلبید او را خواهید یافت امّا اگر او را ترک کنید او شما را ترک خواهد نمود.‏» (‏۲تواریخ ۱۵:‏۱،‏۲‏)‏ بنا بر این،‏ کسانی که خالصانه می‌خواهند خدا و مقصودهایش را بشناسند،‏ چنانچه در جستجوی او کوشش کنند،‏ به طور حتم می‌توانند این کار را انجام دهند.‏

^۹ در کجا جستجو کنند؟‏ خدا کلام خود،‏ کتاب مقدس را برای کسانی که واقعاً در جستجوی او هستند،‏ فراهم آورده است.‏ خدا به وسیلهٔ روح مقدسش،‏ همان روح فعالی که او در خلقت عالم به کار برد،‏ مردان وفاداری را هدایت کرد تا آنچه را که باید در مورد مقصودهایش بدانیم به تحریر درآورند.‏ برای مثال،‏ پطرس رسول دربارهٔ نبوت کتاب مقدس گفت:‏ «نبوّت به ارادهٔ انسان هرگز آورده نشد بلکه مردمان بروح‌القدس مجذوب شده از جانب خدا سخن گفتند.‏» (‏۲پطرس ۱:‏۲۱‏)‏ پولس رسول به همین نحو اظهار کرد:‏ «تمامئ کتب از الهام خدا است و بجهة تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است.‏ تا مرد خدا کامل [کاملاً شایسته،‏ د ج‏] و بجهة هر عملِ نیکو [تماماً،‏ د ج‏] آراسته بشود.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶،‏۱۷؛‏ ۱تسالونیکیان ۲:‏⁠۱۳‏.‏

^۱۰ توجه کن که کلام خدا این توانایی را به ما می‌دهد که نه تا یک اندازه یا به طور ناتمام،‏ بلکه ‹‏کاملاً شایسته،‏ تماماً آراسته› شویم.‏ آن،‏ فرد را در این مورد که خدا کیست،‏ مقصودهایش چیست،‏ و چه انتظاری از خادمانش دارد،‏ مطمئن می‌سازد.‏ این باید از کتابی که توسط خدا نوشته شده است انتظار برود.‏ و آن تنها منبعی است که ما می‌توانیم برای کسب دانش دقیق از خدا در آن جستجو کنیم.‏ (‏امثال ۲:‏۱–‏۵؛‏ یوحنا ۱۷:‏⁠۳‏)‏ ما توسط انجام چنین کاری،‏ «دیگر مثل بچه نخواهیم بود که با امواج،‏ رانده می‌شوند و از بادهای متغیر تعالیم بشری متلاطم می‌گردند و فریب حیله‌ها و نیرنگ‌های مردمی را می‌خورند که می‌خواهند آنها را از حقیقت دور سازند».‏ (‏افسسیان ۴:‏۱۳،‏۱۴‏،‏ انجیل شریف‏)‏ مزمورنویس طرز فکر صحیح را چنین بیان کرد:‏ «کلام تو [خدا] برای پایهای من چراغ،‏ و برای راههای من نور است.‏» —‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵‏.‏

مقصودهای خدا به تدریج آشکار شده‌اند

^۱۱ یَهُوَه در شروع خانوادهٔ بشری،‏ مقصودهایش را دربارهٔ این زمین و انسانهای روی آن آشکار ساخت.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶–‏۳۰‏)‏ اما هنگامی که اولین والدین ما سلطنت خدا را رد کردند،‏ بشر به تاریکی روحانی و مرگ افتاد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ با وجود این،‏ یَهُوَه می‌دانست که کسانی وجود خواهند داشت که می‌خواهند به او خدمت کنند.‏ بنا بر این،‏ او از قرنها پیش به تدریج مقصودهایش را برای خادمان وفادار خود آشکار ساخته است.‏ چند تن از کسانی که او با آنها گفتگو کرد،‏ خَنُوخ (‏پیدایش ۵:‏۲۴؛‏ یهودا ۱۴،‏۱۵‏)‏،‏ نوح (‏پیدایش ۶:‏۹،‏۱۳‏)‏،‏ ابراهیم (‏پیدایش ۱۲:‏۱–‏۳‏)‏،‏ و موسی (‏خروج ۳۱:‏۱۸؛‏ ۳۴:‏۲۷،‏۲۸‏)‏،‏ بودند.‏ پیامبر خدا عاموس چنین نوشت:‏ «خداوند یَهُوَه کاری نمیکند جز اینکه سرّ خویشرا به بندگان خود انبیاء مکشوف میسازد.‏» —‏ عاموس ۳:‏۷؛‏ دانیال ۲:‏۲۷،‏۲۸‏.‏

^۱۲ حدود ۴۰۰۰ سال پس از نافرمانی در عدن،‏ هنگامی که عیسی مسیح،‏ پسر خدا بر روی زمین بود،‏ جزئیات بیشتری از مقصودهای یَهُوَه آشکار شدند.‏ این بخصوص دربارهٔ مقصود خدا که ملکوتی آسمانی را برقرار کند تا بر زمین حکومت نماید صدق می‌کرد.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ عیسی آن ملکوت را موضوع آموزش خود قرار داد.‏ (‏متی ۴:‏۱۷؛‏ ۶:‏۱۰‏)‏ او و شاگردانش آموزش دادند که تحت این ملکوت،‏ مقصود اصلی خدا برای زمین و برای بشر تحقق خواهد یافت.‏ زمین به بهشتی تبدیل خواهد شد و انسانهای کامل که تا ابد زندگی خواهند کرد،‏ در آن سکونت خواهند یافت.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ متی ۵:‏۵؛‏ لوقا ۲۳:‏۴۳؛‏ ۲پطرس ۳:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۲۱:‏⁠۴‏)‏ از این گذشته،‏ عیسی و شاگردانش توسط معجزاتی که خدا به آنها قدرت داد تا انجام دهند،‏ نشان دادند که در آن دنیای جدید چه رخ خواهد داد.‏ —‏ متی ۱۰:‏۱،‏۸؛‏ ۱۵:‏۳۰،‏۳۱؛‏ یوحنا ۱۱:‏۲۵–‏۴۴‏.‏

^۱۳ ۵۰ روز پس از رستاخیز عیسی،‏ در پنطیکاست در سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ روح خدا بر جماعت پیروان مسیح ریخته شد.‏ این،‏ جای اسرائیل بی‌وفا را به عنوان قوم عهد یَهُوَه گرفت.‏ (‏متی ۲۱:‏۴۳؛‏ ۲۷:‏۵۱؛‏ اعمال ۲:‏۱–‏۴‏)‏ ریخته شدن روح‌القدس در آن موقعیت،‏ دلیلی بر این بود که از آن هنگام به بعد،‏ خدا حقایق مقصودهای خویش را توسط این عمل جدید آشکار می‌سازد.‏ (‏افسسیان ۳:‏۱۰‏)‏ چهارچوب سازمانیِ جماعت مسیحی در طول قرن اول د.‏م.‏،‏ بنا نهاده شد.‏ —‏ ۱قرنتیان ۱۲:‏۲۷–‏۳۱؛‏ افسسیان ۴:‏۱۱،‏۱۲‏.‏

^۱۴ امروزه،‏ جویندگان حقیقت می‌توانند جماعت مسیحی حقیقی را توسط تجلی استوارِ مقدمترین صفت خدا در آن،‏ یعنی محبت،‏ تشخیص دهند.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۸،‏۱۶‏)‏ در واقع،‏ محبت برادرانه نشانه‌ای مشخص‌کننده از مسیحیت حقیقی است.‏ عیسی گفت:‏ «بهمین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبّت یکدیگر را داشته باشید.‏» «این است حکم من که یکدیگر را محبّت نمائید همچنانکه شما را محبّت نمودم.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏۳۵؛‏ ۱۵:‏۱۲‏)‏ و عیسی به شنوندگانش یادآوری کرد:‏ «شما دوست من هستید اگر آنچه بشما حکم میکنم بجا آرید.‏» (‏یوحنا ۱۵:‏۱۴‏)‏ پس خادمان واقعی خدا کسانی هستند که بر طبق قانون محبت زندگی می‌کنند‏.‏ آنها فقط دربارهٔ آن حرف نمی‌زنند،‏ زیرا «ایمان بدون اعمال .‏ .‏ .‏ مرده است.‏» —‏ یعقوب ۲:‏⁠۲۶‏.‏

روشنی فکری

^۱۵ عیسی پیشگویی کرد که با گذشت زمان،‏ جماعت مسیحی حقیقی،‏ بیشتر و بیشتر در مورد مقصود خدا آگاهی می‌یابد.‏ او به پیروانش قول داد:‏ «تسلّی‌دهنده یعنی روح‌القدس که پدر او را باسم من میفرستد او همه چیز را بشما تعلیم خواهد داد».‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۲۶‏)‏ عیسی همچنین گفت:‏ «اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما میباشم».‏ (‏متی ۲۸:‏۲۰‏)‏ بدین ترتیب،‏ روشنی فکری راجع به حقیقت در مورد خدا و مقصودهایش،‏ در میان خادمان خدا افزایش می‌یابد.‏ بله،‏ «طریق عادلان مثل نورِ مَشْرق است،‏ که تا نهارِ کامل روشنائی آن در تزاید میباشد.‏» —‏ امثال ۴:‏⁠۱۸‏.‏

^۱۶ اکنون،‏ آن نور روحانی از هر زمان دیگر روشنتر است،‏ زیرا ما در زمانی هستیم که بسیاری از نبوتهای کتاب مقدس به انجام می‌رسند یا نزدیک به انجام شدن هستند.‏ اینها به ما نشان می‌دهند که ما در «ایّام آخر» این سیستم شریر چیزها زندگی می‌کنیم.‏ این دوره‌ای است که «پایان این سیستم چیزها» نامیده می‌شود؛‏ و دنیای جدید خدا به دنبال آن خواهد آمد.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱–‏۵،‏۱۳؛‏ متی ۲۴:‏۳–‏۱۳‏،‏ د ج‏)‏ همان طور که توسط دانیال پیشگویی شد،‏ ملکوت آسمانی خدا بزودی «تمامئ آن سلطنتها را [که اکنون وجود دارند] خورد کرده مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.‏» —‏ دانیال ۲:‏⁠۴۴‏.‏

^۱۷ نبوتی که در متی باب ۲۴،‏ آیهٔ ۱۴ نوشته شده است،‏ در میان نبوتهایی می‌باشد که اکنون به انجام می‌رسند.‏ عیسی در آنجا گفت:‏ «باین بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّتها شهادتی شود آنگاه انتهاء خواهد رسید.‏» در سراسر زمین،‏ آن کار موعظهٔ ملکوت،‏ توسط میلیونها شاهد یَهُوَه انجام می‌شود.‏ و صدها هزار نفر از مردم هرساله به آنها ملحق می‌شوند.‏ این در هماهنگی با نبوتی در اشعیا ۲:‏۲،‏۳ است که می‌گوید ‹در ایّام آخرِ› این دنیای شریر،‏ مردم از امتهای بسیاری به سوی پرستش حقیقی یَهُوَه خواهند آمد،‏ و او ‹طریقهای خویشرا به آنها تعلیم خواهد داد و براههای وی سلوک خواهند نمود›.‏

^۱۸ این افراد جدید همان طور که در اشعیا باب ۶۰،‏ آیهٔ ۸ پیشگویی شد،‏ «مثل اَبْر» برای پرستش یَهُوَه جمع می‌شوند.‏ آیهٔ ۲۲ چنین اضافه می‌کند:‏ «صغیرْ هزار نفر خواهد شد و حقیر اُمّت قویّ خواهد گردید.‏ من یَهُوَه در وقتش تعجْیل دران [در آن] خواهم نمود.‏» دلیل نشان می‌دهد که آن زمان،‏ درست همین حالاست.‏ و افراد جدید می‌توانند مطمئن باشند که آنها در معاشرت با شاهدان یَهُوَه،‏ در تماس با جماعت مسیحی حقیقی قرار گرفته‌اند.‏

^۱۹ چرا ما می‌توانیم این را با اطمینان بگوییم؟‏ زیرا این افراد جدید،‏ همراه با میلیونها نفر که اکنون در سازمان یَهُوَه وجود دارند،‏ زندگی خود را به خدا وقف کرده‌اند و خواست او را بجا می‌آورند.‏ این شامل زندگی در هماهنگی با قانون محبت خدایی می‌باشد.‏ به عنوان دلیلی بر این مطلب،‏ این مسیحیان ‹شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویشرا برای ارهّ‌ها شکسته‌اند،‏ و دیگر جنگرا نمی‌آموزند.‏› (‏اشعیا ۲:‏⁠۴‏)‏ همهٔ شاهدان یَهُوَه در سراسر جهان این کار را انجام داده‌اند زیرا آنها در محبت عمل می‌کنند.‏ این به آن معنی است که آنها هرگز نمی‌توانند بر روی یکدیگر یا هر شخص دیگری سلاحهای جنگی بلند کنند.‏ آنها در این کار —‏ بر خلاف مذاهب دنیا —‏ منحصر به فرد هستند.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏۳۵؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱۰–‏۱۲،‏۱۵‏)‏ آنها در احساسات ملیِ تفرقه‌انداز گرفتار نمی‌شوند،‏ زیرا یک برادری جهانی را تشکیل می‌دهند که توسط محبت،‏ «بند کامل اتحاد»،‏ پیوند می‌یابد.‏ —‏ کولسیان ۳:‏۱۴‏،‏ د ج‏؛‏ متی ۲۳:‏۸؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۲۰،‏۲۱‏.‏

اکثریت نمی‌خواهند بدانند

^۲۰ در حین اینکه نور روحانی در میان خادمان خدا روشنایی می‌دهد،‏ بقیهٔ مردم زمین بیش از هر زمان دیگر در تاریکی روحانی سقوط می‌کنند.‏ آنها یَهُوَه یا مقصودهای او را نمی‌شناسند.‏ نبی خدا این زمان را چنین توصیف کرد:‏ «اینک تاریکی جهانرا و ظلمت غلیظ طوایفرا خواهد پوشانید».‏ (‏اشعیا ۶۰:‏⁠۲‏)‏ همین طور است،‏ زیرا مردم علاقه‌ای خالصانه برای یادگیری دربارهٔ خدا ابراز نمی‌کنند،‏ و برای خوشنود کردن او اشتیاقی هم نشان نمی‌دهند.‏ عیسی گفت:‏ «حکم این است که نور در جهان آمد و مردم ظلمت را بیشتر از نور دوست داشتند از آنجا که اعمال ایشان بد است.‏ زیرا هر که عمل بد میکند روشنی را دشمن دارد و پیش روشنی نمیآ‌ید مبادا اعمال او توبیخ شود.‏» —‏ یوحنا ۳:‏۱۹،‏۲۰‏.‏

^۲۱ چنین افرادی به طور واقعی علاقمند نیستند که خواست خدا را دریابند.‏ آنها در عوض،‏ انجام خواست شخصی خود را در زندگیشان مورد اهمیت قرار می‌دهند.‏ آنها با نادیده گرفتن خواست خدا،‏ خودشان را در وضعیت خطرناکی می‌گذارند،‏ زیرا کلام او می‌گوید:‏ «هر که گوش خود را از شنیدن شریعت برگرداند،‏ دعای او هم مکروه میشود.‏» (‏امثال ۲۸:‏⁠۹‏)‏ آنها نتیجهٔ طریقی را که برگزیده‌اند،‏ خواهند دید.‏ پولس رسول چنین نوشت:‏ «خود را فریب مدهید خدا را استهزاء نمیتوان کرد زیرا که آنچه آدمی بکارد همانرا درو خواهد کرد.‏» —‏ غلاطیان ۶:‏⁠۷‏.‏

^۲۲ ولی با این وجود،‏ گروه بسیاری وجود دارند که مایل هستند خواست خدا را بدانند،‏ کسانی که خالصانه در جستجوی او هستند،‏ و به سوی او کشیده می‌شوند.‏ یعقوب ۴:‏⁠۸ می‌گوید:‏ «به خدا تقرب جوئید که او نیز به شما نزدیک خواهد شد.‏» [‏ا ش‏] عیسی در مورد چنین اشخاصی گفت:‏ «کسیکه براستی عمل میکند پیش روشنی میآ‌ید تا آنکه اعمال او هویدا گردد که در خدا کرده شده است.‏» (‏یوحنا ۳:‏۲۱‏)‏ و خدا چه آیندهٔ باشکوهی را برای اشخاصی که به سوی نور می‌آیند،‏ قصد کرده است!‏ مقالهٔ بعدی ما جنبه‌های هیجان‌انگیزی را مطرح خواهد کرد.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ خیلیها دربارهٔ مقصود زندگی چه می‌گویند؟‏

◻ چگونه یَهُوَه خود را به عنوان خدایی بامقصود نمایان می‌کند؟‏

◻ چه روشنی فکری وسیعی در قرن اول د.‏ م.‏ روی داد؟‏

◻ جماعت مسیحی حقیقی چگونه می‌تواند امروزه مشخص شود؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

۱،‏ ۲–‏ خیلیها در مورد مقصود زندگی چه می‌گویند؟‏

۳،‏ ۴–‏ چگونه اوضاع دنیا بر طرز فکر بسیاری در مورد زندگی اثر می‌گذارد؟‏

۵–‏ چرا مذاهب این دنیا به سردرگمی در مورد مقصود زندگی می‌افزایند؟‏

۶،‏ ۷–‏ کتاب مقدس دربارهٔ سلطان عالم به ما چه می‌گوید؟‏

۸–‏ آیا کسانی که می‌خواهند خالصانه خدا را بشناسند،‏ او را پیدا می‌کنند؟‏

۹،‏ ۱۰–‏ الف)‏ چه چیزی برای کسانی که می‌خواهند خدا را بشناسند،‏ فراهم شده است؟‏ ب)‏ جستجوی کلام خدا ما را قادر به انجام چه کاری می‌کند؟‏

۱۱–‏ چگونه یَهُوَه مقصودهای خود را برای بشر آشکار ساخته است؟‏

۱۲–‏ چگونه عیسی نور بیشتری بر مقصودهای خدا افکند؟‏

۱۳–‏ در پنطیکاست در سال ۳۳ د.‏ م.‏ چه تغییری راجع به رفتار خدا با نوع بشر رخ داد؟‏

۱۴–‏ چگونه جویندگان حقیقت می‌توانند جماعت مسیحی حقیقی را تشخیص دهند؟‏

۱۵–‏ خادمان خدا در مورد چه چیزی می‌توانند مطمئن باشند؟‏

۱۶–‏ روشنفکری روحانی ما در این مورد که با توجه به مقصودهای خدا در چه شرایطی هستیم،‏ به ما چه می‌گوید؟‏

۱۷،‏ ۱۸–‏ چه نبوتهای باشکوهی اکنون به انجام می‌رسند؟‏

۱۹–‏ چرا ما می‌گوییم که افراد جدیدی که در معاشرت با شاهدان یَهُوَه هستند به جماعت مسیحی حقیقی می‌آیند؟‏

۲۰،‏ ۲۱–‏ چرا اکثر انسانها در تاریکی روحانی هستند؟‏ (‏۲قرنتیان ۴:‏۴؛‏ ۱یوحنا ۵:‏⁠۱۹‏)‏

۲۲–‏ گروه بسیاری که می‌خواهند خدا را بشناسند،‏ اکنون مشغول چه کاری هستند؟‏