معقولیت را پرورش بده

‏«اعتدال [معقولیت،‏ د ج‏] شما بر جمیع مردم معروف بشود،‏ خداوند نزدیک است.‏»‏ ‏—‏ فیلپیان ۴:‏⁠۵‏.‏

۱.‏ چرا معقول بودن در دنیای امروزی وظیفه‌ای دشوار است؟‏

‏«مرد معقول» —‏ خبرنگار انگلیسی سِر آلِن پاتریک هِربِرت او را شخصی افسانه‌ای نام نهاد.‏ در حقیقت،‏ ممکن است گاهگاهی به نظر رسد که در این دنیای گسیخته‌شده بر اثر نزاع،‏ مردم معقولی باقی نمانده‌اند.‏ کتاب مقدس پیشگویی کرد که در این «ایّام [بحرانی] آخر» مردم «بی‌مروّت،‏» «تندمزاج،‏» و «کینه‌دل» خواهند شد —‏ به بیان دیگر،‏ به هیچ وجه معقول نخواهند بود.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏​۱-‏۵‏)‏ با وجود این،‏ مسیحیان واقعی برای معقولیت احترام والایی قائل هستند،‏ و می‌دانند که آن یک علامت مشخصهٔ حکمت الهی است.‏ (‏یعقوب ۳:‏۱۷‏)‏ ما فکر نمی‌کنیم که معقول بودن در دنیای نامعقول امکان‌ناپذیر است.‏ بلکه،‏ ما آشکارا وظیفهٔ جالبی را که در پند الهام‌شدهٔ پولس رسول در فیلپیان ۴:‏۵ آمده است،‏ با آغوش باز می‌پذیریم:‏ «اعتدال [معقولیت،‏ د ج‏] شما بر جمیع مردم معروف بشود.‏»‏

۲.‏ چگونه سخنان پولس رسول در فیلپیان ۴:‏۵ به ما کمک می‌کند تا مصمم به معقول بودن باشیم؟‏

^۲ توجه کن که چگونه سخنان پولس به ما کمک می‌کنند تا خود را بیازماییم که آیا معقول هستیم.‏ این که ما خود را چگونه می‌بینیم،‏ چندان سؤال نیست؛‏ سؤال این است که دیگران ما را چگونه می‌بینند،‏ چگونه شناخته شده‌ایم.‏ ترجمهٔ فیلیپس این آیه را چنین ترجمه می‌کند:‏ «شهرت معقول بودن را داشته باش.‏» هر کدام از ما می‌تواند حقاً بپرسد،‏ ‹چگونه شناخته شده‌ام؟‏ آیا شهرتی مبنی بر معقول،‏ انعطاف‌پذیر،‏ و ملایم بودن دارم؟‏ یا اینکه به عنوان یک شخص انعطاف‌ناپذیر،‏ خشن،‏ یا تندمزاج شناخته شده‌ام؟‏›‏

۳.‏ الف)‏ واژهٔ ترجمه‌شدهٔ یونانی «معقول» به چه معناست،‏ و چرا این صفت خوش‌آیند است؟‏ ب)‏ چگونه یک مسیحی می‌تواند بیاموزد که بیشتر معقول باشد؟‏

^۳ شهرت ما در این خصوص،‏ به سادگی منعکس خواهد کرد که به چه میزان از عیسی مسیح پیروی می‌کنیم.‏ (‏۱قرنتیان ۱۱:‏⁠۱‏)‏ عیسی بر روی زمین به طور کامل نمونهٔ عالی معقولیت پدرش را منعکس کرد.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏⁠۹‏)‏ در حقیقت،‏ هنگامی که پولس دربارهٔ «تواضع و ملایمت مسیح» نوشت،‏ کلمهٔ یونانیی که او برای ملایمت استفاده کرد (‏اِپی‌اِکی‌اِس‏)‏ همچنین معنی «معقولیت» یا به طور تحت‌اللفظی «انعطاف‌پذیری» را می‌دهد.‏ (‏۲قرنتیان ۱۰:‏⁠۱‏،‏ ا ش‏)‏ گزارش تفسیر کتاب مقدس این را «یکی از واژه‌های مهم دربارهٔ توصیف شخصیت در عهد جدید» می‌نامد.‏ آن،‏ یک صفت را آنقدر خوشایند شرح می‌دهد که یک عالِم این واژه را به عنوان «معقولیت دلپذیر» ترجمه می‌کند.‏ بنابراین بگذار در مورد سه طریقی که عیسی مانند پدرش،‏ یَهُوَه،‏ معقولیت نشان داد،‏ گفتگو کنیم.‏ بدین ترتیب امید است بیاموزیم که چگونه می‌توانیم بیشتر معقول باشیم.‏ —‏ ۱پطرس ۲:‏⁠۲۱‏.‏

‏«غفّار» بودن

۴.‏ چگونه عیسی نشان داد که «غفّار» است؟‏

^۴ عیسی مانند پدرش،‏ معقولیت را با چندین بار «غفّار» بودن،‏ نشان داد.‏ (‏مزمور ۸۶:‏⁠۵‏)‏ زمانی را در نظر بگیر که پطرس،‏ که یک یار صمیمی عیسی بود،‏ او را سه بار در شبی که توقیف و محاکمه شد،‏ انکار کرد.‏ خود عیسی قبلاً اظهار کرده بود:‏ «هر که مرا پیش مردم انکار نماید من هم در حضور پدر خود که در آسمانست او را انکار خواهم نمود.‏» (‏متی ۱۰:‏۳۳‏)‏ آیا عیسی این قاعده را نسبت به پطرس به طوری انعطاف‌ناپذیر و بیرحمانه بکار برد؟‏ خیر؛‏ عیسی پس از رستاخیزش،‏ بدون شک برای تسلی و قوت قلب دادن به این رسول نادم و دل‌شکسته،‏ از پطرس یک ملاقات شخصی به عمل آورد.‏ (‏لوقا ۲۴:‏۳۴؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏⁠۵‏)‏ اندکی پس از آن،‏ عیسی امکان‌پذیر ساخت تا پطرس مسئولیت بزرگی را داشته باشد.‏ (‏اعمال ۲:‏​۱-‏۴۱‏)‏ در اینجا معقولیت دلپذیر به بیشترین نحو نشان داده شد!‏ آیا فکر کردن به این موضوع که یَهُوَه عیسی را به عنوان داور بر تمام انسانها منصوب کرده است،‏ تسلی‌بخش نیست؟‏ —‏ اشعیا ۱۱:‏​۱-‏۴؛‏ یوحنا ۵:‏⁠۲۱‏.‏

۵.‏ الف)‏ چه اعتباری را باید پیران در میان گوسفندان داشته باشند؟‏ ب)‏ چه مطالبی را باید پیران قبل از برخورد با موارد قضایی مرور کنند،‏ و به چه علت؟‏

^۵ وقتی که پیران به عنوان داوران در جماعت عمل می‌کنند،‏ آنها می‌کوشند از نمونهٔ معقول عیسی پیروی کنند.‏ آنان نمی‌خواهند که گوسفندان از آنها به عنوان مجازات‌کنندگان هراس داشته باشند.‏ بلکه،‏ آنها در صدد پیروی از عیسی هستند،‏ به طوری که گوسفندان نزد آنها به عنوان شبانان مهربان،‏ احساس امنیت خواهند کرد.‏ در موارد قضایی،‏ آنان تمام سعی خود را می‌کنند تا معقول و غفار باشند.‏ قبل از اقدام به چنین موضوعی،‏ بعضی از پیرها مفید یافته‌اند که مقاله‌های برج دیده‌بانی ۱ ژوئیه،‏ ۱۹۹۲ «یَهُوَه،‏ ‹داور منصف تمام جهان›» و «پیرها،‏ با عدالت داوری کنید» (‏انگل‍.‏)‏ را مرور کنند.‏ آنها از اینرو خلاصهٔ روش داوری یَهُوَه را در نظر دارند:‏ «قاطعیت هنگامی که ضروری است،‏ رحمت هنگامی که امکان‌پذیر است.‏» در داوری،‏ تمایل به رحمت،‏ هنگامی که یک اساس معقول برای انجام آن وجود داشته باشد،‏ یک اشتباه نیست.‏ (‏متی ۱۲:‏⁠۷‏)‏ خشن بودن یا بیرحم بودن اشتباه بزرگی است.‏ (‏حزقیال ۳۴:‏⁠۴‏)‏ بدینسان پیران توسط جستجوی محبت‌آمیزترین و رحمت‌آمیزترین روش ممکن،‏ در محدودهٔ عدالت،‏ از اشتباه کردن اجتناب می‌کنند.‏ —‏ با متی ۲۳:‏۲۳؛‏ یعقوب ۲:‏۱۳ مقایسه شود.‏

انعطاف‌پذیری در برابر تغییر اوضاع

۶.‏ چگونه عیسی در برخورد با زن غیر یهودی که دخترش دیوانه بود،‏ معقولیت نشان داد؟‏

^۶ عیسی مانند یَهُوَه ثابت کرد که برای تغییر روش یا وفق دادن خود با موقعیتهای جدید که پیش می‌آیند،‏ سریع است.‏ در مناسبتی،‏ یک زن غیر یهودی از او خواهش کرد تا دخترش را که سخت دیوانه بود شفا دهد.‏ در آغاز عیسی از سه طریق مختلف نشان داد که خواهان کمک به او نیست —‏ اول،‏ توسط خودداری کردن از پاسخگویی به او؛‏ دوم،‏ با اظهار صریح اینکه او نه برای غیر یهودیان بلکه برای یهودیان فرستاده شده بود؛‏ و سوم،‏ توسط دادن یک مَثَل که به طور ملایم همین نکته را مطرح می‌کرد.‏ با وجود تمام اینها،‏ آن زن پافشاری کرد،‏ و این بر ایمان فوق‌العادهٔ او گواهی می‌داد.‏ با توجه به این وضعیت استثنایی،‏ عیسی می‌توانست ببیند که وقت اجرای یک قانون کلی نیست؛‏ زمان انعطاف‌پذیری در مقابل اصول عالیتر بود.‏a بدین ترتیب،‏ عیسی دقیقاً کاری را کرد که سه بار به عدم انجام آن اشاره کرده بود.‏ او دختر آن زن را شفا بخشید.‏ —‏ متی ۱۵:‏​۲۱-‏۲۸‏.‏

۷.‏ در چه مواردی والدین می‌توانند معقولیت نشان دهند،‏ و چرا؟‏

^۷ آیا ما نیز به علت رغبت خود برای انعطاف‌پذیری در هنگامی که اقتضاء می‌شود،‏ معروف هستیم؟‏ والدین مکرراً نیاز به نشان دادن چنین معقولیتی دارند.‏ از آنجایی که هر فرزندی خاص است،‏ شیوه‌هایی که برای یک فرزند موفق هستند ممکن است برای دیگر فرزندان نامناسب باشند.‏ از این گذشته،‏ هنگامی که فرزندان بزرگ می‌شوند،‏ نیازهایشان تغییر می‌یابند.‏ آیا باید زمانی که والدین برای به خانه آمدن فرزندانشان تعیین می‌کنند،‏ تطبیق داده شود؟‏ آیا مطالعهٔ خانوادگی از یک شکل زنده برخوردار است؟‏ وقتی که یک ولی نسبت به بعضی از خطاهای کوچک واکنشی بیش از اندازه نشان می‌دهد،‏ آیا او مایل است متواضع باشد و مسئله را اصلاح کند؟‏ والدینی که در این موارد انعطاف‌پذیر هستند از به خشم آوردن غیر ضروری فرزندانشان و گریزان کردن آنان از یَهُوَه اجتناب می‌کنند.‏ —‏ افسسیان ۶:‏⁠۴‏.‏

۸.‏ چگونه باید پیران جماعت،‏ رهبری را در وفق دادن خود به نیازهای محدوده به عهده بگیرند؟‏

^۸ پیران نیز،‏ در حالی که بر سر شریعتهای معین خدا هرگز سازش نمی‌کنند،‏ باید خود را با اوضاع جدیدی که بوجود می‌آیند،‏ وفق دهند.‏ در موقع رسیدگی کردن به کار موعظه،‏ آیا نسبت به تغییرات محدوده هوشیار هستی؟‏ هنگامی که طرز زندگی همسایگان تغییر می‌یابد،‏ شاید شهادت دادن در هنگام عصر،‏ شهادت خیابانی،‏ یا شهادت تلفنی باید ترویج داده شود.‏ وفق دادن خود با چنین شیوه‌هایی،‏ به ما کمک می‌کند تا مأموریتمان را در مورد موعظه کردن به طور مؤثرتر انجام دهیم.‏ (‏متی ۲۸:‏​۱۹،‏۲۰؛‏ ۱قرنتیان ۹:‏⁠۲۶‏)‏ پولس نیز در خدمت روحانیش در مورد وفق دادن خود با تمام انواع مردم،‏ کوشش ویژه‌ای به عمل آورد.‏ آیا ما نیز همین طور عمل می‌کنیم،‏ به عنوان نمونه،‏ برای اینکه قادر باشیم به مردم کمک کنیم آیا به اندازهٔ کافی دربارهٔ مذاهب و فرهنگهای محلی آگاهی کسب می‌کنیم؟‏ —‏ ۱قرنتیان ۹:‏​۱۹-‏۲۳‏.‏

۹.‏ چرا یک پیر نباید بر سر روشی که او همیشه در گذشته با مشکلات برخورد می‌کرد،‏ پافشاری کند؟‏

^۹ همان قدر که این ایام آخر همواره بیشتر بحرانی می‌شوند،‏ شبانان نیز باید خود را با پیچیدگی و نامطبوعی گیج‌کنندهٔ بعضی از مشکلات که اکنون گله‌شان با آن مواجه هست،‏ وفق دهند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱‏)‏ پیران،‏ اکنون وقت سخت‌گیری نیست!‏ مطمئناً یک پیر،‏ چنانچه شیوه‌هایش بی‌اثر شده‌اند یا اگر ‏«غلام امین و دانا» مناسب دانسته است در مورد این موضوعات اطلاعات جدید منتشر کند،‏ بر روش برخورد با مشکلات چنانکه در گذشته انجام داده است،‏ پافشاری نخواهد کرد.‏ (‏متی ۲۴:‏۴۵‏؛‏ با جامعه ۷:‏۱۰ و ۱قرنتیان ۷:‏۳۱ مقایسه شود.‏)‏ یک پیر وفادار سعی کرد صمیمانه به خواهر افسرده‌ای که بسیار به یک شنوندهٔ خوب نیاز داشت،‏ کمک کند.‏ با وجود این،‏ وی افسردگی او را جدی نگرفت و به او راه حل بیش از حد ساده‌ای را پیشنهاد کرد.‏ سپس انجمن برج دیده‌بانی مقداری اطلاعات بر پایهٔ کتاب مقدس منتشر کرد که دقیقاً مشکل او را مورد بحث قرار می‌داد.‏ آن پیر تصمیم گرفت که مجدداً با او گفتگو کند،‏ این بار با استفاده از اطلاعات جدید و نشان دادن احساس به وضعیت او.‏ (‏با ۱تسالونیکیان ۵:‏​۱۴،‏۱۵ مقایسه شود.‏)‏ چه نمونهٔ خوبی از معقولیت!‏

۱۰.‏ الف)‏ چگونه باید پیران رفتاری انعطاف‌پذیر نسبت به یکدیگر و نسبت به کل هیئت پیران،‏ نشان دهند؟‏ ب)‏ چگونه باید هیئت پیران آنانی را که خود را نامعقول نشان می‌دهند،‏ بنگرند؟‏

^۱۰ پیران همچنین باید نسبت به یکدیگر رفتاری انعطاف‌پذیر نشان دهند.‏ هنگامی که هیئت پیران گرد هم می‌آیند،‏ چقدر مهم است که هیچ پیری اقدامات را تحت نفوذ خود در نیاورد!‏ (‏لوقا ۹:‏۴۸‏)‏ مخصوصاً کسی که اداره می‌کند،‏ در این خصوص نیاز به خویشتنداری دارد.‏ و اگر یک یا دو پیر با تصمیم مجموع هیئت پیران مخالف هستند،‏ آنها برای انجام تصمیم خود،‏ پافشاری نمی‌کنند.‏ بلکه،‏ تا زمانی که اصول وابسته به کتاب مقدس نقض نشوند،‏ آنها انعطاف‌پذیر خواهند بود،‏ و به خاطر خواهند داشت که معقولیت از پیران خواسته می‌شود.‏ (‏۱تیموتاؤس ۳:‏​۲،‏۳‏)‏ از سوی دیگر،‏ هیئت پیران باید به خاطر داشته باشند که پولس،‏ جماعت قرنتس را به دلیل ‹متحمل شدن بیفهمان›،‏ که خود را «از بزرگترین رسولان» می‌پنداشتند،‏ تأدیب کرد.‏ (‏۲قرنتیان ۱۱:‏​۵،‏۱۹،‏۲۰‏)‏ بدین ترتیب آنها باید بخواهند به پیری که با روشی لجوجانه و نامعقول رفتار می‌کند پند دهند،‏ اما خود آنها باید در انجام این کار ملایم و بامحبت باشند.‏ —‏ غلاطیان ۶:‏⁠۱‏.‏

معقولیت در استفاده از اختیارات

۱۱.‏ بین چگونگی استفاده از اختیارات توسط رهبران یهودی در زمان عیسی و طرز استعمال عیسی از اختیارات چه اختلافی وجود دارد؟‏

^۱۱ هنگامی که عیسی بر زمین سلوک کرد،‏ معقولیت او واقعاً در طریقی که قدرت خدادادیش را بکار برد،‏ درخشید.‏ چقدر او با رهبران مذهبی روزگارش تفاوت داشت!‏ به یک نمونه توجه کن.‏ شریعت خدا هر کاری را،‏ حتی جمع‌آوری هیزم را،‏ در روز سبت ممنوع کرده بود.‏ (‏خروج ۲۰:‏۱۰؛‏ اعداد ۱۵:‏​۳۲-‏۳۶‏)‏ رهبران مذهبی می‌خواستند نظارت کنند که مردم چگونه آن شریعت را اجرا می‌کنند.‏ از اینرو آنان به تنهایی تصمیم به حکم کردن دقیق این موضوع گرفتند که یک شخص چه چیزی را می‌تواند در روز سبت حمل کند.‏ آنها حکم کردند:‏ هیچ چیز سنگینتری از دو انجیر خشک نمی‌تواند برداشته شود.‏ آنها حتی ممنوعیتی برای پوشیدن نعلین میخ‌دار صادر کردند،‏ ادعا نمودند که حمل وزن اضافی میخها کار بوجود خواهد آورد!‏ گفته شده است که رویهمرفته ربّی‌ها به شریعت خدا دربارهٔ سبت ۳۹ قانون افزودند و سپس برای آن قوانین،‏ ضمیمه‌های بیشماری وضع کردند.‏ از طرف دیگر،‏ عیسی در جستجوی این نبود که با وضع قوانین دست و پا گیر بیشمار یا مقرر کردن ضوابط سخت و غیر قابل دسترس،‏ مردم را شرمنده نماید و آنان را کنترل کند.‏ —‏ متی ۲۳:‏​۲-‏۴؛‏ یوحنا ۷:‏​۴۷-‏۴۹‏.‏

۱۲.‏ چرا می‌توانیم بگوییم که عیسی در مورد ضوابط عادل یَهُوَه سستی نکرد؟‏

^۱۲ پس آیا ما می‌پنداریم که عیسی قاطعانه از ضوابط عادل خدا حمایت نکرد؟‏ او مطمئناً از ضوابط خدا حمایت کرد!‏ او درک کرد که وقتی انسانها اصولی را که پشت قوانین است،‏ از دل بپذیرند،‏ قوانین بیشتر مؤثر واقع خواهند شد.‏ هنگامی که فریسیان با علاقه کوشش می‌کردند تا توسط قوانین بیشمار بر قوم کنترل داشته باشند،‏ عیسی در جستجوی رسیدن به قلبها بود.‏ برای مثال،‏ او به خوبی آگاه بود که دربارهٔ قوانین الهی از قبیل ‹گریختن از زنا› جایی برای انعطاف‌پذیری وجود ندارد.‏ (‏۱قرنتیان ۶:‏۱۸‏)‏ از اینرو عیسی به مردم در مورد افکاری که می‌توانند به فساد اخلاق منتج شوند،‏ هشدار داد.‏ (‏متی ۵:‏۲۸‏)‏ یک چنین آموزشی،‏ به حکمت و فطانت به مراتب بیشتری نیاز دارد تا فقط حکم کردن قوانین سخت و کلیشه‌ای.‏

۱۳.‏ الف)‏ چرا باید پیران از برقرار کردن قوانین و دستورات انعطاف‌ناپذیر دوری کنند؟‏ ب)‏ بعضی از مواردی که در آن احترام گذاردن به وجدان اشخاص ضروری است،‏ کدامند؟‏

^۱۳ امروزه برادران مسئول نیز علاقمند هستند به قلبها برسند.‏ بدین ترتیب آنان از حکم کردن قوانین مستبدانه و انعطاف‌ناپذیر یا به کرسی نشاندن نقطه‌نظرات و عقاید شخصی خود در قانون،‏ اجتناب می‌کنند.‏ (‏با دانیال ۶:‏​۷-‏۱۶ مقایسه شود.‏)‏ گاه‌گاهی،‏ تذکرات دوستانه در مورد موضوعاتی از قبیل لباس و آرایش ممکن است مناسب و به موقع باشد،‏ اما یک پیر ممکن است اعتبار خود را به عنوان یک مرد معقول به مخاطره اندازد اگر او به طور مکرر بر چنین موضوعی اصرار ورزد یا سعی کند چیزی را که اصولاً انعکاسی از سلیقهٔ شخصی وی می‌باشد،‏ تحمیل کند.‏ در واقع،‏ همه باید در جماعت از کوشش برای کنترل دیگران اجتناب نمایند.‏ —‏ با ۲قرنتیان ۱:‏۲۴؛‏ فیلپیان ۲:‏۱۲ مقایسه شود.‏

۱۴.‏ چگونه عیسی در مورد انتظاری که از دیگران داشت،‏ نشان داد که معقول است؟‏

^۱۴ پیران ممکن است بخواهند خود را در موضوع دیگری آزمایش کنند:‏ ‹آیا من در مورد چیزی که از دیگران انتظار دارم معقول هستم؟‏› عیسی یقیناً معقول بود.‏ او کراراً به پیروانش نشان داد که بیشتر از چیزی که آنان با جان و دل در انجام آن کوشش می‌کنند،‏ انتظار نداشت و اینکه برای این موضوع بسیار ارزش قائل است.‏ او آن بیوه زن فقیر را برای دادن سکه‌های کم‌ارزشش،‏ ستود.‏ (‏مرقس ۱۲:‏​۴۲،‏۴۳‏)‏ او شاگردانش را هنگامی که آنها اعانهٔ باارزش مریم را مورد انتقاد قرار دادند،‏ سرزنش کرد و گفت:‏ «او را واگذارید.‏ .‏ .‏ .‏ آنچه در قوّهٔ او بود کرد.‏» (‏مرقس ۱۴:‏​۶،‏۸‏)‏ حتی هنگامی که پیروانش او را مأیوس کردند،‏ او معقول بود.‏ به عنوان مثال،‏ با اینکه او به سه نفر از رسولان صمیمیش اصرار ورزید که در شب دستگیریش با او بیدار و هوشیار باشند،‏ آنها او را با خوابیدن مکرر،‏ مأیوس کردند.‏ با وجود این،‏ او اظهار همدردی کرد:‏ «روح البتّه راغبست لیکن جسم ناتوان.‏» —‏ مرقس ۱۴:‏​۳۴-‏۳۸‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا باید پیران مواظب باشند که گله را زیر فشار قرار ندهند یا تشر نزنند؟‏ ب)‏ چگونه یک خواهر وفادار نظر خود را در مورد چیزی که از دیگران انتظار داشت،‏ اصلاح کرد؟‏

^۱۵ آری عیسی پیروانش را تشویق کرد تا ‹جدّ و جهد کنند.‏› (‏لوقا ۱۳:‏۲۴‏)‏ ولی او هرگز آنان را برای انجام آن زیر فشار قرار نداد!‏ او آنها را تشویق کرده و برانگیخت،‏ نمونه‌ای بر جای گذاشت،‏ رهبری را به عهده گرفت،‏ و در جستجوی به دست آوردن قلب آنان بود.‏ او به قدرت روح یَهُوَه برای انجام باقی آن اطمینان کرد.‏ امروزه پیران نیز باید گله را برای خدمت به یَهُوَه از صمیم قلب تشویق کنند،‏ اما باید از تشر زدن به آنان یعنی اشاره به غیر کافی بودن یا غیر قابل پذیرش بودن کار معمولی آنها در خدمت به یَهُوَه و در نتیجه بوجود آوردن احساس تقصیر و شرم در آنها،‏ اجتناب کنند.‏ یک درخواست تند و سخت «بیشتر انجام بده،‏ بیشتر انجام بده،‏ بیشتر انجام بده!‏» ممکن است آنانی را که آنچه در توانایی آنهاست،‏ انجام می‌دهند،‏ دلسرد سازد.‏ چقدر غم‌انگیز خواهد بود اگر یک پیر برای خود نام «کج‌خلق» را که چیزی بسیار متفاوت از معقولیت است،‏ درست کند!‏ —‏ ۱پطرس ۲:‏⁠۱۸‏.‏

^۱۶ همهٔ ما باید در مورد چیزی که از دیگران انتظار داریم،‏ معقول باشیم!‏ یک خواهر،‏ پس از اینکه او و همسرش وظیفهٔ میسیونری خود را ترک کردند تا از مادر ناخوشش پرستاری کنند،‏ نوشت:‏ «این دوران برای ما اعلام‌کنندگان در این جماعتها،‏ واقعاً دشوار هستند.‏ با انجام وظیفه در حوزه و ناحیه،‏ محفوظ از بسیاری از این قبیل سختیها،‏ ما به طور ناگهانی و دردآور از این موضوع آگاه شدیم.‏ به عنوان مثال،‏ من همیشه به خود می‌گفتم که ‹چرا فلان خواهر نشریات صحیح را در این ماه عرضه نمی‌کند؟‏ آیا او خدمت ملکوتی را نمی‌خواند؟‏› اکنون می‌دانم چرا.‏ برای بعضیها خدمت رفتن تمام آن چیزی است که می‌توانند انجام دهند.‏» چقدر بهتر است که برادرانمان را برای کاری که می‌کنند بستاییم و نه به علت کاری که نمی‌کنند داوری کنیم!‏

۱۷.‏ چگونه عیسی الگوی معقولیت را برای ما بر جای گذاشت؟‏

^۱۷ به مثال پایانی توجه کن که چگونه عیسی از قدرتش به شیوه‌ای معقول استفاده کرد.‏ مانند پدرش،‏ عیسی نیز از روی حسادت از قدرتش حفاظت نمی‌کند.‏ او نیز یک واگذارکنندهٔ استاد است،‏ طبقهٔ غلام امین خود را می‌گمارد تا از «تمام مایملک» او بر روی زمین مراقبت کند.‏ (‏متی ۲۴:‏​۴۵-‏۴۷‏)‏ و او از گوش فرا دادن به نظرات دیگران هراسی ندارد.‏ او بارها از شنوندگانش پرسید:‏ «شما چه گمان میبرید؟‏» (‏متی ۱۷:‏۲۵؛‏ ۱۸:‏۱۲؛‏ ۲۱:‏۲۸؛‏ ۲۲:‏۴۲‏)‏ امروزه در میان همهٔ پیروان مسیحی باید چنین باشد.‏ اختیارات به هر اندازه‌ای که باشد،‏ نباید موجب شود که آنها نسبت به گوش فرا دادن بی‌میل شوند.‏ والدین گوش کنید!‏ شوهران گوش کنید!‏ پیران گوش کنید!‏

۱۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم دریابیم که آیا شهرت معقولیت را دارا می‌باشیم؟‏ ب)‏ چه چیزی را باید همهٔ ما حتماً به خوبی تصمیم بگیریم؟‏

^۱۸ قطعاً همهٔ ما می‌خواهیم که «شهرتی برای معقول بودن داشته باشیم.‏» (‏فیلپیان ۴:‏​۵‏،‏ ترجمه فیلیپس‏)‏ اما چگونه بدانیم،‏ که چنین شهرتی را دارا هستیم؟‏ خوب،‏ هنگامی که عیسی نسبت به اینکه مردم دربارهٔ او چه می‌گویند کنجکاو بود،‏ او از یاران مورد اطمینانش سؤال کرد.‏ (‏متی ۱۶:‏۱۳‏)‏ چرا از الگوی او پیروی نکنیم؟‏ تو می‌توانی از کسی که به او به علت بیطرفیش اعتماد داری،‏ سؤال نمایی که آیا شخص معقول،‏ یا انعطاف‌پذیری هستی.‏ مطمئناً کارهای بسیاری وجود دارد که همهٔ ما می‌توانیم انجام دهیم تا با دقت بیشتر از الگوی کامل معقولیت عیسی پیروی کنیم!‏ بخصوص اگر ما در مورد دیگران تا اندازه‌ای اختیارات به عهده داریم،‏ بگذار همیشه از الگوی یَهُوَه و عیسی پیروی کنیم،‏ همیشه آن را به شیوه‌ای معقول بکار ببریم،‏ هنگامی که مناسب است همواره حاضر به بخشیدن،‏ مطیع بودن،‏ یا انعطاف‌پذیری باشیم.‏ در واقع،‏ امید است که هر کدام از ما برای ‹معقول بودن› کوشش کند!‏ —‏ تیطس ۳:‏​۲‏.‏

‏[پاورقی]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ چرا باید مسیحیان خواهان معقول بودن باشند؟‏

◻ چگونه پیران می‌توانند در غفار بودن،‏ از عیسی پیروی کنند؟‏

◻ چرا باید کوشش کنیم انعطاف‌پذیر باشیم،‏ همانطور که عیسی بود؟‏

◻ چگونه می‌توانیم از طریق روشی که از اختیارات استفاده می‌کنیم،‏ معقولیت را نشان دهیم؟‏

◻ چگونه می‌توانیم خود را آزمایش کنیم که آیا واقعاً معقول هستیم؟‏