آیا مانند یَهُوَه می‌آمرزی؟
«هرگاه تقصیرات مردم را بدیشان بیامرزید پدر آسمانئ شما شما را نیز خواهد آمرزید. امّا اگر تقصیرهای مردمرا نیامرزید پدر شما هم تقصیرهای شما را نخواهد آمرزید.» — متی ۶:۱۴،۱۵.
۱، ۲. ما به چه نوع خدایی نیاز داریم، و چرا؟
«خداوند رحمان و کریم است، دیر غضب و بسیار رحیم. تا بأبد محاکمه نخواهد نمود، و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت. با ما موافق گناهان ما عمل ننموده، و بما بحسب خطایای ما جزا نداده است. زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، بهمان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است. باندازهٔ که مشرق از مغرب دور است، بهمان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است. چنانکه پدر بر فرزندان خود رؤوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت مینماید. زیرا جبلّت ما را میداند، و یاد میدارد که ما خاک هستیم.» — مزمور ۱۰۳:۸-۱۴.
۲ ما بی‌نهایت به خدایی نیاز داریم که ‹یاد میدارد که ما از خاک ساخته شده‌ایم› زیرا (مادرانمان) در گناه (به ما) آبستن گردیده و در معصیت سرشته شده‌ایم و ناکاملیهای به ارث برده شده همیشه بر ما فشار می‌آورند تا ما را به سوی اسارت قانون گناه سوق دهند. سیصد سال پس از آنکه داوود یَهُوَه را اینچنین زیبا در مزمور ۱۰۳ توصیف کرد، یک نویسندهٔ دیگر کتاب مقدس به نام میکاه، همین خدا را به علت آمرزش بزرگوارانهٔ او نسبت به گناهی که زمانی به انجام رسیده است، تقریباً به همان شیوه تمجید کرد: «کیست خدائی مثل تو که عصیانرا میآمرزد و از تقصیر بقیّهٔ میراث خویش درمیگذرد، او خشم خود را تا بأبد نگاه نمیدارد زیرا رحمترا دوست میدارد. او باز رجوع کرده بر ما رحمت خواهد نمود و عصیان ما را پایمال خواهد کرد و تو جمیع گناهان ایشانرا بعمقهای دریا خواهی انداخت.» — میکاه ۷:۱۸،۱۹.
۳. آمرزیدن چه معنایی دارد؟
۳ واژهٔ «آمرزیدن» در نوشته‌های مقدس یونانی به معنای «صرف نظر کردن» است. توجه کن که داوود و میکاه، همان طور که در بالا ذکر شد، همین معنا را در کلمات دلکش و تشریحی، می‌رسانند. برای درک کامل وسعت شگفت‌آور آمرزش یَهُوَه، بگذار تعدادی از مثالهای فراوان آن را در عمل مرور کنیم. اولین مثال نشان می‌دهد که نظر یَهُوَه می‌تواند از نابودی به آمرزش تغییر یابد.
موسی وساطت می‌کند — یَهُوَه گوش می‌دهد
۴. اسرائیلیان، پس از دیدن کدام نمایشهای قدرت یَهُوَه، هنوز از ورود به سرزمین موعود هراس داشتند؟
۴ یَهُوَه قوم اسرائیل را به سلامت از مصر خارج کرده و به نزدیکی سرزمینی که به آنها به عنوان وطن وعده داده بود آورد، اما آنان از مردان کنعان ترسیدند و از پیشروی خودداری کردند. بعد از دیدن اینکه یَهُوَه آنان را از مصر توسط ده بلای ویران‌کننده رهایی بخشید، یک راه گریز در دریای سرخ باز کرد، لشکر مصریان را که در صدد تعقیب آنان بود نابود کرد، در کوه سینا با آنان عهد شریعت را آغاز کرد که به موجب آن، آنان را قوم منتخب خود کرد، و روزانه به طور اعجازآمیزی برای تقویت آنان مَنّ تهیه کرد، به علت بعضی از کنعانیهای غول‌پیکر ترسیدند که به سرزمین موعود وارد شوند! — اعداد ۱۴:۱-۴.
۵. چگونه دو جاسوس باوفا سعی کردند اسرائیل را جمع‌آوری کنند؟
۵ موسی و هارون به علت ناامیدی به زانو درآمدند، یوشع و کالیب، دو جاسوس باوفا، سعی کردند اسرائیل را دوباره جمع‌آوری کنند: ‹زمین بسیار بسیار خوبیست. زمینی که به شیر و شهد جاریست. از اهل زمین ترسان مباشید، خداوند با ماست.› به جای تشویق شدن توسط این سخنان، قوم هراسیده و سرکش سعی کرد به یوشع و کالیب با سنگ حمله کند. — اعداد ۱۴:۵-۱۰.
۶، ۷. الف) هنگامی که اسرائیل از وارد شدن به سرزمین موعود امتناع کرد، یَهُوَه تصمیم به انجام چه کاری گرفت؟ ب) به چه علت موسی نسبت به حکم یَهُوَه در مورد اسرائیل اعتراض کرد، و نتیجهٔ آن چه بود؟
۶ یَهُوَه خشمگین شد! «خداوند بموسی گفت تا بکی این قوم مرا اهانت نمایند و تا بکی با وجود همهٔ آیاتیکه در میان ایشان نمودم بمن ایمان نیاورند. ایشانرا به وبا مبتلا ساخته هلاک میکنم و از تو قومی بزرگ و عظیم‌تر از ایشان خواهم ساخت. موسی بخداوند گفت آنگاه مصریان خواهند شنید زیرا که این قوم را بقدرت خود از میان ایشان بیرون آوردی. و بساکنان این زمین خبر خواهند داد. . . . پس اگر این قومرا مثل شخص واحد بکشی طوایفیکه آوازهٔ ترا شنیده‌اند خواهند گفت. چونکه خداوند نتوانست اینقومرا بزمینیکه برای ایشان قسم خورده بود درآورَد از این سبب ایشانرا در صحرا کُشت.» — اعداد ۱۴:۱۱-۱۶.
۷ موسی بواسطهٔ نام یَهُوَه، تقاضای آمرزش کرد: «پس گناه اینقوم را بر حسب عظمت رحمت خود بیامرز چنانکه اینقومرا از مصر تا اینجا آمرزیدهٔ. خداوند گفت بر حسب کلام تو آمرزیدم.» — اعداد ۱۴:۱۹،۲۰.
بت‌پرستی منسی و زنای داوود
۸. منسی پادشاه یهودا چه پیشینه‌ای داشت؟
۸ یکی از برجسته‌ترین مثالهای آمرزش یَهُوَه، مورد منسی پسر پادشاه خوب، حزقیا است. منسی ۱۲ ساله بود که شروع به حکمرانی در اورشلیم نمود. او مکانهای بلندی ساخت، مذبحهایی برای بعلیم بنا نهاد، اشیره‌ها ساخت، به ستارگان آسمان سجده نمود، فالگیری و افسونگری کرد، با اصحاب اجنه و جادوگران مراوده نمود، در معبد یَهُوَه تمثال تراشیده برپا داشت، و پسران خود را در وادی هنوم از آتش گذرانید. او «در نظر خداوند شرارت بسیار ورزیده» و «یهودا و ساکنان اورشلیم را اغوا نمود تا از امتّهائیکه خداوند پیش بنی‌اسرائیل هلاک کرده بود بدتر رفتار نمودند.» — ۲تواریخ ۳۳:۱-۹.
۹. چگونه رضایت یَهُوَه نسبت به منسی جلب شد، و با چه نتیجه‌ای؟
۹ سرانجام، یَهُوَه آشوریان را بر علیه یهودا آورد، و آنان منسی را اسیر کردند و به بابل بردند. «و چون در تنگی بود یَهُوَه خدای خود را طلب نمود و بحضور خدای پدران خویش بسیار تواضع نمود. و چون از او مسئلت نمود ویرا اجابت نموده تضرّع او را شنید و بمملکتش باورشلیم بازآورد.» (۲تواریخ ۳۳:۱۱-۱۳) سپس منسی خدایان بیگانه، بتها، و مذبحها را برداشت و آنها را از شهر بیرون ریخت. او قربانی کردن بر مذبح یَهُوَه را آغاز نمود و یهودا را برانگیخت تا خدمت کردن به خدای حقیقی را شروع نماید. این گواهی شگفت‌آور از اشتیاق یَهُوَه به آمرزیدن بود، در صورتی که تواضع، دعا، و عمل اصلاح‌کننده ثمراتی را به بار آورند که شایستهٔ توبه باشند! — ۲تواریخ ۳۳:۱۵،۱۶.
۱۰. چگونه داوود سعی کرد گناهش با زن اوریا را پنهان کند؟
۱۰ گناه زنای پادشاه داوود با زن اوریای حِتّی معروف است. او نه تنها با وی مرتکب زنا گردید، بلکه همچنین هنگامی که وی حامله شد، به یک لاپوشانی استادانه دست زد. پادشاه به اوریا از جنگ مرخصی داد، و از او انتظار داشت که به خانه‌اش رفته و با همسرش مقاربت داشته باشد. اما به دلیل احترام به سربازان در جبههٔ نبرد، اوریا امتناع کرد. سپس داوود او را برای غذا دعوت نمود و او را مست کرد، ولی باز هم او نزد همسرش نرفت. آنگاه داوود پیامی برای فرمانده‌اش فرستاد که اوریا را در مرکز ازدحام جنگ بگذارد تا کشته شود، و این همان چیزی است که اتفاق افتاد. — ۲سموئیل ۱۱:۲-۲۵.
۱۱. چگونه داوود وادار شد به سبب گناهش توبه کند، با وجود این او چه سزایی را متحمل شد؟
۱۱ یَهُوَه، نبی خود ناتان را نزد داوود فرستاد تا گناه پادشاه را آشکار کند. «داود به ناتان گفت بخداوند گناه کرده‌ام ناتان بداود گفت خداوند نیز گناه ترا عفو نموده است که نخواهی مُرد.» (۲سموئیل ۱۲:۱۳) داوود نسبت به گناهش بسیار احساس جرم کرد و توبه‌اش را در یک دعای خالصانه به یَهُوَه اظهار کرد: «زیرا قربانی را دوست نداشتی و الّا می‌دادم، قربانئ سوختنی را پسند نکردی. قربانیهای خدا روح شکسته است، خدایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.» (مزمور ۵۱:۱۶،۱۷) یَهُوَه دعای داوود را که از دلی شکسته ابراز می‌شد، خوار نشمرد. با وجود این داوود هم‌آهنگ با اظهار یَهُوَه در مورد آمرزش که در خروج ۳۴:۶،۷ ذکر شده است، سزای سختی را متحمل شد: «گناه را هرگز بی‌سزا نخواهد گذاشت.»
اهدای معبد از طرف سلیمان
۱۲. چه چیزی را سلیمان به هنگام اهدای معبد درخواست کرد، و پاسخ یَهُوَه چه بود؟
۱۲ هنگامی که سلیمان ساختن معبد را به اتمام رساند، او در دعای اهدایش گفت: «تضرّع بنده‌ات و قوم خود اسرائیلرا که بسوی اینمکان دعا مینمایند استماع نما و از آسمان مکان سکونت خود بشنو و چون شنیدی عفو فرما.» یَهُوَه پاسخ داد: «اگر آسمانرا ببندم تا باران نبارد و اگر امر کنم که ملخ حاصل زمینرا بخورد و اگر وبا در میان قوم خود بفرستم. و قوم من که باسم من نامیده شده‌اند متواضع شوند و دعا کرده طالب حضور من باشند و از راههای بد خویش بازگشت نمایند آنگاه من از آسمان اجابت خواهم فرمود و گناهان ایشانرا خواهم آمرزید و زمین ایشانرا شفا خواهم داد.» — ۲تواریخ ۶:۲۱؛ ۷:۱۳،۱۴.
۱۳. حزقیال ۳۳:۱۳-۱۶ چه چیزی را در مورد دیدگاه یَهُوَه راجع به یک شخص نشان می‌دهد؟
۱۳ همچنانکه یَهُوَه به تو نگاه می‌کند، او ترا به عنوان چیزی که هم‌اکنون هستی می‌پذیرد، نه چیزی که بوده‌ای. این به آن صورت خواهد بود که در حزقیال ۳۳:۱۳-۱۶ آمده است: «حینیکه بمرد عادل گویم که البتّه زنده خواهی ماند اگر او بعدالت خود اعتماد نموده عصیان ورزد آنگاه عدالتش هرگز بیاد آورده نخواهد شد بلکه در عصیانیکه ورزیده است خواهد مُرد. و هنگامیکه بمرد شریر گویم البتّه خواهی مرد اگر او از گناه خود بازگشت نموده انصاف و عدالترا بجا آوَرَدْ. و اگر آن مرد شریر رهنرا پس دهد و آنچه دزدیده بود ردّ نماید و بفرایض حیات سلوک نموده مرتکب بی‌انصافی نشود او البتّه زنده خواهد ماند و نخواهد مرد. تمام گناهیکه ورزیده بود بر او بیاد آورده نخواهد شد، چونکه انصاف و عدالترا بجا آورده است البتّه زنده خواهد ماند.»
۱۴. چه چیزی دربارهٔ آمرزش یَهُوَه ویژگی خاصی دارد؟
۱۴ آمرزشی که یَهُوَه خدا برای ما تدارک می‌بیند یک ویژگی خاصی دارد، که برای مخلوقات انسانی اضافه کردن این ویژگی به آمرزشی که به یکدیگر نشان می‌دهند، امری دشوار است — او هم میآمرزد و هم فراموش می‌کند. بعضی از مردم می‌گویند: ‹من می‌توانم ترا به علت کاری که انجام دادی ببخشم، اما نمی‌توانم آن را فراموش کنم، یا آن را فراموش نخواهم کرد.› در مقابل توجه کن که یَهُوَه چه چیزی را گفت که انجام خواهد داد: «عصیان ایشانرا خواهم آمرزید و گناه ایشانرا دیگر بیاد نخواهم آورد.» — ارمیا ۳۱:۳۴.
۱۵. یَهُوَه چه پیشینهٔ آمرزشی را دارا می‌باشد؟
۱۵ هزاران سال است که یَهُوَه پرستش‌کنندگان خود را بر روی زمین بخشیده است. او گناههایی را که آنان از ارتکاب به آنها آگاه هستند، درست مثل گناههایی که از انجام آنها آگاه نیستند، بخشیده است. تدارک رحمت، بردباری، و آمرزش او بی‌پایان بوده است. اشعیا ۵۵:۷ می‌گوید: «شریر راه خود را و گناه‌کار افکار خویشرا ترک نماید و بسوی خداوند بازگشت کند و بر وی رحمت خواهد نمود و بسوی خدای ما که مغفرت عظیم خواهد کرد.»
آمرزش در نوشته‌های مقدس یونانی مسیحی
۱۶. چرا می‌توانیم بگوییم که عمل آمرزش عیسی با آمرزش یَهُوَه هم‌آهنگی دارد؟
۱۶ شرح آمرزش خدا، گزارش نوشته‌های مقدس یونانی مسیحی را فرا گرفته است. عیسی بارها دربارهٔ آن صحبت می‌کند، و نشان می‌دهد که او با نظر یَهُوَه دربارهٔ این موضوع هم‌آهنگ می‌باشد. افکار عیسی از طرف یَهُوَه می‌آید، او یَهُوَه را منعکس می‌کند، او خودِ نمایندهٔ دقیق وجود یَهُوَه است؛ مشاهدهٔ او، مشاهدهٔ یَهُوَه است. — یوحنا ۱۲:۴۵-۵۰؛ ۱۴:۹؛ عبرانیان ۱:۳.
۱۷. چگونه عیسی آمرزش «عظیم» یَهُوَه را با مَثَلی توضیح داد؟
۱۷ اینکه یَهُوَه به میزانی عظیم می‌بخشد در یکی از مثلهای عیسی دربارهٔ یک پادشاه که به غلامش بدهیی را به مبلغ ۰۰۰,۱۰ قنطار (در حدود ۰۰۰,۰۰۰,۳۳ دلار آمریکایی) بخشید، نشان داده شده است. اما وقتی آن غلام به همقطار خود بدهیی را به مبلغ صد دینار (تقریباً ۶۰ دلار آمریکایی) نبخشید، پادشاه خشمگین شد. «ای غلام شریر آیا تمام آن قرض را محض خواهش تو بتو نبخشیدم. پس آیا ترا نیز لازم نبود که بر همقطار خود رحم کنی چنانکه من بر تو رحم کردم. پس مولای او در غضب شده او را بجلّادان سپرد تا تمام قرض را بدهد.» سپس عیسی کاربرد آن را نشان داد: «بهمین طور پدر آسمانئ من نیز با شما عمل خواهد نمود اگر هر یکی از شما برادر خود را از دل نبخشد.» — متی ۱۸:۲۳-۳۵.
۱۸. چگونه نظر پطرس در مورد آمرزش با دیدگاه عیسی راجع به این موضوع تطبیق داده می‌شود؟
۱۸ درست قبل از اینکه عیسی مَثَل بالا را ذکر کند، پطرس نزد عیسی آمد و پرسید: «خداوندا چند مرتبه برادرم بمن خطا ورزد میباید او را آمرزید آیا تا هفت مرتبه»؟ پطرس فکر می‌کرد که خیلی بخشنده است. با وجود اینکه کاتبان و فریسیان حدی را برای آمرزش معین کرده بودند، عیسی به پطرس گفت: «ترا نمیگویم تا هفت مرتبه بلکه تا هفتاد [و] هفت مرتبه.» (متی ۱۸:۲۱،۲۲) همان طور که عیسی گفت، هفت مرتبه برای یک روز بندرت کافیست: «احتراز کنید و اگر برادرت بتو خطا ورزد او را تنبیه کن و اگر توبه کند او را ببخش. و هر گاه در روزی هفت کرّت بتو گناه کند و در روزی هفت مرتبه برگشته بتو گوید توبه میکنم او را ببخش.» (لوقا ۱۷:۳،۴) وقتی که یَهُوَه می‌بخشد، خوشبختانه گزارشی از گناهانمان را نگاه نمیدارد.
۱۹. برای به دست آوردن آمرزش یَهُوَه چه کار باید بکنیم؟
۱۹ اگر ما برای توبه و اعتراف کردن به گناهانمان تواضع داشته باشیم، یَهُوَه مایل است به طور مساعد نسبت به ما اقدام کند: «اگر بگناهان خود اعتراف کنیم او امین و عادل است تا گناهان ما را بیامرزد و ما را از هر ناراستی پاک سازد.» — ۱یوحنا ۱:۹.
۲۰. چه آمادگیی برای آمرزش گناه، توسط استیفان نشان داده شد؟
۲۰ شاگرد عیسی، استیفان با روحیه‌ای قابل ملاحظه از آمرزش، هنگامی که جمعیت خشمگین به سوی او سنگ پرتاب می‌کرد، ندا درداد و التماس کرد: «ای عیسئ خداوند روح مرا بپذیر. پس زانو زده بآ‌واز بلند ندا درداد که خداوندا این گناه را بر اینها مگیر. اینرا گفت و خوابید.» — اعمال ۷:۵۹،۶۰.
۲۱. چرا آمادگی عیسی برای آمرزش سربازان رومی آنقدر مبهوت‌کننده بود؟
۲۱ عیسی حتی نمونهٔ برجسته‌تری را در مورد تمایل به آمرزیدن بر جای گذاشت. دشمنانش او را توقیف کردند، به طور غیر قانونی او را محاکمه نمودند، محکوم کردند، استهزاء کردند، آب دهان بر رویش انداختند، او را با تازیانه‌ای که دارای چندین تسمه بود و احتمالاً تکه‌های استخوان و فلز روی آنها کار گذاشته شده بود، شلاق زدند، و سرانجام او را بر چوبه‌ای برای ساعتها میخکوب کردند. رومیان به اندازهٔ زیادی در این موضوع درگیر بودند. با وجود این، هنگامی که عیسی بر روی آن چوبهٔ شکنجه در حال مرگ بود، دربارهٔ سربازانی که او را به میخ کشیده بودند به پدر آسمانیش گفت: «ای پدر اینها را بیامرز زیرا که نمیدانند چه میکنند.» — لوقا ۲۳:۳۴.
۲۲. برای اجرای کدام سخنان موعظهٔ روی کوه باید تلاش نماییم؟
۲۲ عیسی در موعظهٔ روی کوه گفت: «دشمنان خود را دوست بدارید و برای کسانیکه به شما جفا می‌رسانند دعا کنید.» تا پایان خدمت روحانی زمینی‌اش، خود او از آن اصل اطاعت کرد. آیا انجام آن برای ما که با ضعفهای جسم فانیمان در نزاع هستیم، دشوار است؟ دست کم باید تلاش کنیم تا سخنانی را که عیسی پس از دادن دعای نمونه به پیروانش، به آنها تعلیم داد، اجرا کنیم: «هرگاه تقصیرات مردم را بدیشان بیامرزید پدر آسمانئ شما شما را نیز خواهد آمرزید. امّا اگر تقصیرهای مردمرا نیامرزید پدر شما هم تقصیرهای شما را نخواهد آمرزید.» (متی ۵:۴۴، ا ش؛ ۶:۱۴،۱۵) اگر همان طور که یَهُوَه می‌بخشد، ببخشیم، ما خواهیم بخشید و فراموش خواهیم کرد.
به خاطر می‌آوری؟
◻ یَهُوَه با گناهان ما چگونه برخورد می‌کند، و چرا؟
◻ چرا منسی به پادشاهیش برگردانده شد؟
◻ تقلید از کدام ویژگی خاص آمرزش یَهُوَه برای انسانها دشوار است؟
◻ چگونه آمادگی عیسی برای آمرزیدن آنقدر مبهوت‌کننده بود؟