یَهُوَه بزرگوارترین بخشندهٔ گناهان

۱.‏ جامعه ۷:‏۲۰ چه حقیقتی را گفته است؟‏

به گفتهٔ کتاب مقدّس «هیچ شخص درستکاری روی زمین نیست که هیچ وقت گناه نکند و کارهایش همیشه درست باشد.‏» (‏جا ۷:‏۲۰‏)‏ واقعاً که همین است،‏ آدمیزاد گناه می‌کند،‏ همه گناه می‌کنیم.‏ (‏۱یو ۱:‏۸‏)‏ پس همه نیاز به بخششِ خدا و همنوعانمان داریم.‏

۲.‏ وقتی دوستی صمیمی خطای ما را می‌بخشد،‏ چه احساسی داریم؟‏

^۲ حتماً برایتان پیش آمده که دوستی نزدیک را از خود رنجانده باشید.‏ از آنجا که صمیمیت و رابطهٔ دوستی‌تان برایتان مهم بود و ارزش داشت،‏ از صمیم دل از او عذرخواهی کردید.‏ بعد از این که دوستتان شما را بخشید،‏ چه احساسی داشتید؟‏ قاعدتاً باری از دوشتان برداشته شد و از ته دل خوشحال شدید.‏

۳.‏ در این مقاله چه می‌خوانیم؟‏

^۳ ما می‌خواهیم رابطهٔ دوستیِ نزدیکی با یَهُوَه داشته باشیم.‏ اما گاه با حرف‌ها و کارهایمان او را می‌رنجانیم.‏ در این مقاله به این مطالب می‌پردازیم:‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه مشتاق بخشیدن ماست؟‏ میان آمرزش و بخشش یَهُوَه و بخشش ما چه تفاوت بزرگی وجود دارد؟‏ یَهُوَه چه کسانی را می‌بخشد؟‏

یَهُوَه آمادهٔ بخشش ماست

۴.‏ از کجا می‌دانیم که یَهُوَه همیشه آمادهٔ بخشش ماست؟‏

^۴ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه ما را می‌بخشد.‏ یَهُوَه خدا برخی خصوصیاتش را از طریق فرشته‌ای برای موسی چنین آشکار کرد:‏ «یَهُوَه،‏ یَهُوَه،‏ خدای رحیم و دلسوز،‏ خدای دیرخشم،‏ خدایی که سرشار از محبت پایدار و منشأ حقیقت است.‏ محبت پایدارش را به هزاران نسل نشان می‌دهد و اشتباهات و خطاها و گناهان را می‌بخشد.‏‏» (‏خرو ۳۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ یَهُوَه خدا،‏ شخصیتی گرم و مهربان دارد،‏ رحیم و دلسوز است و آمادهٔ بخششِ گناهکاری توبه‌کار.‏—‏نح ۹:‏۱۷؛‏ مز ۸۶:‏۱۵‏.‏

۵.‏ طبق مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏،‏ شناخت یَهُوَه خدا از ما انسان‌ها او را به چه کاری برانگیخته است؟‏

^۵ یَهُوَه خدا،‏ خالقمان همه چیز را در مورد ما می‌داند.‏ فکرش را بکنید!‏ او همه چیز را با جزئیاتِ تمام در مورد تک‌تک مردم روی زمین می‌داند.‏ (‏مز ۱۳۹:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ او از تمامی ضعف‌ها و ناکاملی‌هایی که به ارث برده‌ایم و هر آنچه شخصیتمان را شکل داده،‏ آگاه است.‏ حال که یَهُوَه خدایمان ما را به این خوبی می‌شناسد،‏ چه رفتاری با ما دارد؟‏ او نسبت به ما رئوف و مهربان است و ما را می‌بخشد.‏—‏مز ۷۸:‏۳۹؛‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏،‏ ه‌ن،‏ خوانده شود.‏

۶.‏ یَهُوَه چطور به ما ثابت کرده که واقعاً می‌خواهد گناهان ما را ببخشد؟‏

^۶ یَهُوَه خدا جای هیچ شکی نگذاشته که نسبت به ما باگذشت و بخشنده است.‏ او بخوبی می‌داند که گناه آدم،‏ اولین انسان چه تأثیری بر ما داشته و چرا همهٔ ما گناه می‌کنیم و می‌میریم.‏ (‏روم ۵:‏۱۲‏)‏ ما راه گریزی از گناه و مرگ نداشتیم،‏ نه می‌توانستیم خود را از آن رها کنیم،‏ نه کس دیگر را.‏ (‏مز ۴۹:‏۷-‏۹‏)‏ اما پدر پرمهرمان از سرِ رحمت و دلسوزی برای رهایی ما از گناه و مرگ راهی پیش پایمان گذاشت.‏ آن چیست؟‏ در یوحنا ۳:‏۱۶ آمده که یَهُوَه پسر یگانه‌اش را برای رهایی ما فدا کرد.‏ (‏مت ۲۰:‏۲۸؛‏ روم ۵:‏۱۹‏)‏ عیسی مرگ رنج‌آوری متحمّل شد،‏ او به جای ما مُرد،‏ تا هر یک از ما با ایمان آوردن به او بتواند تا ابد زندگی کند.‏ (‏عبر ۲:‏۹‏)‏ دیدن مرگ عذاب‌آور و تحقیرآمیز عیسی برای یَهُوَه خدا بسیار دردناک بود.‏ اگر بخشیدن گناهان ما برای یَهُوَه مهم نبود،‏ هرگز اجازه نمی‌داد پسر عزیزش چنین رنج و عذابی بکشد و کشته شود.‏

۷.‏ از شخصیت‌های کتاب مقدّس نمونه‌هایی بیاورید که بخشش یَهُوَه را نشان می‌دهد.‏

^۷ در کتاب مقدّس شرح زندگی افراد بسیاری آمده که ثابت می‌کند یَهُوَه آمادهٔ بخشیدن ماست.‏ (‏افس ۴:‏۳۲‏)‏ یکی از آن‌ها مَنَسّیِ پادشاه است.‏ او نسبت به یَهُوَه گناهان بزرگی مرتکب شد.‏ پرستش کاذب را رواج داد.‏ فرزندانش را برای خدایان قربانی کرد.‏ حتی تا آنجا پیش رفت که مجسمه‌ای از خدایی کاذب را در معبد مقدّس یَهُوَه گذاشت.‏ کتاب مقدّس در مورد مَنَسّی می‌گوید:‏ «او کارهایی را که در نظر یَهُوَه بد بود در مقیاس بزرگ انجام داد و او را خشمگین کرد.‏» (‏۲توا ۳۳:‏۲-‏۷‏)‏ اما وقتی این مرد با همهٔ شرارت‌هایش،‏ از صمیم دل توبه کرد یَهُوَه او را بخشید.‏ حتی یَهُوَه اجازه داد که او دوباره پادشاه شود.‏ (‏۲توا ۳۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ نمونهٔ دیگر داوود پادشاه است.‏ او به یَهُوَه گناه کرد،‏ گناهانی جدّی از جمله زنا و قتل.‏ وقتی داوود به گناهش اعتراف کرد و خالصانه توبه کرد،‏ یَهُوَه او را بخشید.‏ (‏۲سمو ۱۲:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بله،‏ واقعاً می‌توان مطمئن بود که یَهُوَه آماده و مشتاق عفو و بخشش ماست.‏ در واقع توانایی یَهُوَه در بخشش گناهان،‏ با توانایی ما در بخشش بسیار متفاوت است،‏ بخشش یَهُوَه بُعدی دیگر دارد.‏

توانایی بی‌نظیر یَهُوَه در آمرزش و بخشش گناهان

۸.‏ به نظر شما توانایی یَهُوَه در مقام داور چه تأثیری در قضاوت او برای آمرزش و بخشش دارد؟‏

^۸ یَهُوَه خدا «داور تمام جهان» است.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۵‏)‏ داور یا قاضی‌ای خوب و عادل باید درک عمیقی از قانون داشته باشد.‏ بی‌شک یَهُوَه از این جهت نیز بهترین داور است،‏ چون او خود قانون‌گذار ماست.‏ (‏اشع ۳۳:‏۲۲‏)‏ درک عمیقِ یَهُوَه از درستی و نادرستی و حس عدالتخواهی او بی‌نقص و کامل است.‏ یک قاضی خوب و عادل به چه قابلیت دیگری نیاز دارد؟‏ او باید از تمامی جوانب و شواهد موضوع آگاه باشد و در قضاوتش آن‌ها را در نظر بگیرد.‏ از این جهت نیز یَهُوَه داوری بی‌نظیر است،‏ چون همه چیز را می‌داند.‏

۹.‏ یَهُوَه برای قضاوت در بخشیدن گناهانِ هر کس چه اطلاعاتی دارد؟‏

^۹ برخلاف انسان‌ها که درک و آگاهی‌شان همیشه ناقص و محدود است،‏ یَهُوَه خدا برای قضاوت در مورد هر موضوعی،‏ درکی کامل دارد.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ مز ۹۰:‏۸‏)‏ درک و آگاهی ما انسان‌ها به آنچه می‌بینیم و می‌شنویم محدود است،‏ اما برای یَهُوَه چنین نیست.‏ او می‌داند که عمل یک شخص تا چه حد تأثیرگرفته از ساختار ژنتیک او،‏ تربیت او،‏ محیط اجتماعی و شرایط عاطفی و روانی اوست.‏ همین طور یَهُوَه دل ما را می‌بیند.‏ او از انگیزه،‏ قصد و نیّت و تمایلات هر یک از ما کاملاً آگاه است.‏ هیچ چیز از یَهُوَه پنهان نیست.‏ (‏عبر ۴:‏۱۳‏)‏ پس بخشش یَهُوَه همیشه بر مبنای آگاهی کامل است.‏

۱۰.‏ چرا می‌توان گفت قضاوت یَهُوَه همیشه عادلانه و منصفانه است؟‏ (‏تَثنیه ۳۲:‏۴‏)‏

^۱۰ قضاوت یَهُوَه همیشه عادلانه و منصفانه است.‏ او تبعیض قائل نمی‌شود.‏ ظاهر،‏ ثروت یا شهرت و توانایی افراد در قضاوت یَهُوَه تأثیری ندارد.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۷؛‏ یعقو ۲:‏۱-‏۴‏)‏ هیچ کس نمی‌تواند یَهُوَه را در قضاوتش تحت فشار قرار دهد یا به او باج دهد و او را بخرد.‏ (‏۲توا ۱۹:‏۷‏)‏ قضاوت یَهُوَه از روی احساسات و درماندگی نیست.‏ (‏خرو ۳۴:‏۷‏)‏ تردیدی نیست که یَهُوَه به خاطر درک و بصیرت عمیقش،‏ عادلانه‌ترین و باکفایت‌ترین داور است.‏—‏تَثنیه ۳۲:‏۴ خوانده شود.‏

۱۱.‏ از چه جهت آمرزش و بخشش یَهُوَه با بخشش انسان‌ها متفاوت است؟‏

^۱۱ افرادی که نوشته‌های مقدّس عبری را به قلم آورده‌اند،‏ متوجه شده بودند که بخشش یَهُوَه بی‌نظیر است.‏ آن‌ها گاه از کلمه‌ای عبری استفاده کرده‌اند که به گفتهٔ کتابی مرجع «تنها مختص آمرزش و بخشش والا و رفیع یَهُوَه است و از این واژه برای بخشش محدود میان انسان‌ها استفاده نشده است.‏» تنها یَهُوَه این قدرت را دارد که گناهکاری توبه‌کار را کاملاً ببخشد و بیامرزد.‏ آمرزش و بخشش یَهُوَه چه تأثیری بر ما دارد؟‏

۱۲-‏۱۳.‏ الف)‏ آمرزش و بخشش یَهُوَه چه تأثیری بر ما می‌گذارد؟‏ ب)‏ در خصوص بخشش یَهُوَه از چه امری می‌توانیم اطمینان داشته باشیم؟‏

^۱۲ درک و پذیرفتن این که یَهُوَه ما را بخشیده است تأثیر عمیقی بر ما می‌گذارد،‏ به ما قدرت تازه،‏ آرامش خاطر و وجدان آسوده می‌دهد.‏ چنین آمرزش و بخششی تنها «از جانب یَهُوَه» امکان‌پذیر است.‏ (‏اعما ۳:‏۱۹‏)‏ وقتی یَهُوَه ما را می‌بخشد رابطه‌اش را دوباره با ما چنان برقرار می‌کند که گویی اصلاً گناهی مرتکب نشده بودیم.‏

^۱۳ وقتی یَهُوَه گناه ما را می‌بخشد،‏ دیگر دوباره ما را بابت آن سرزنش یا تنبیه نمی‌کند.‏ (‏اشع ۴۳:‏۲۵؛‏ ار ۳۱:‏۳۴‏)‏ گناه ما را به اصطلاح «به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است»‏b از ما دور می‌کند.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۱۲‏،‏ ه‌ن‏)‏ فکر کردن به بخشش و آمرزش عظیم یَهُوَه قدردانی و احترامی عمیق نسبت به او در دلمان به وجود می‌آورد.‏ (‏مز ۱۳۰:‏۴‏)‏ اما یَهُوَه چه کسانی را می‌بخشد؟‏

یَهُوَه چه کسانی را می‌بخشد؟‏

۱۴.‏ تا به اینجا در مورد قضاوت یَهُوَه در آمرزش گناهان چه یاد گرفتیم؟‏

^۱۴ قضاوت یَهُوَه برای بخشش ما بستگی به بزرگی یا کوچکی گناه ندارد.‏ دیدیم که یَهُوَه بر مبنای اطلاعاتی که به عنوان آفریدگار،‏ قانون‌گذار و داور دارد در مورد بخشش انسان‌ها قضاوت می‌کند.‏ پس یَهُوَه برای آمرزش گناهان ما به چه چیز اهمیت می‌دهد؟‏

۱۵.‏ بنابر لوقا ۱۲:‏۴۷،‏ ۴۸ یکی از نکاتی که یَهُوَه برای بخشش گناهان ما در نظر می‌گیرد چیست؟‏

^۱۵ برای یَهُوَه یکی از عوامل مهم در بخشش گناه در نظر داشتن آگاهی یا ناآگاهی خطاکار از گناهش است.‏ عیسی این نکته را در لوقا ۱۲:‏۴۷،‏ ۴۸ روشن کرد.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ کسی که با فریبکاری نقشه می‌کشد و آگاهانه مرتکب عملی می‌شود که خلاف معیار یَهُوَه و شریرانه است،‏ گناه بزرگی مرتکب شده است.‏ حتی ممکن است یَهُوَه چنین شخصی را نبخشد.‏ (‏مرق ۳:‏۲۹؛‏ یو ۹:‏۴۱‏)‏ باید گفت که گاه گناه می‌کنیم،‏ در حالی که بخوبی از نادرستی عمل خود آگاه بوده‌ایم.‏ آیا ممکن است یَهُوَه خدا ما را ببخشد؟‏ البته!‏ ببینیم چطور.‏

۱۶.‏ توبه به چه معنی است،‏ و چرا برای این که یَهُوَه ما را ببخشد ضروری است؟‏

^۱۶ عامل دیگری که یَهُوَه در نظر می‌گیرد،‏ توبهٔ شخص گناهکار است.‏ توبه به چه معنی است؟‏ توبه به معنی «تغییر طرز فکر،‏ رفتار یا تغییر قصد و نیّت شخص است.‏» در واقع شخص از عمل نادرست خود یا از این که در انجام آنچه درست بوده کوتاهی کرده ناراحت و پشیمان است.‏ بسیار متأسف است که رابطه‌اش با یَهُوَه چنان ضعیف بوده که به او گناه کرده است.‏ به مَنَسّی و داوود پادشاه فکر کنید هر دو گناه جدّی مرتکب شدند،‏ اما از صمیم دل توبه کردند و یَهُوَه آن‌ها را بخشید.‏ (‏۱پاد ۱۴:‏۸‏)‏ بله،‏ یَهُوَه فقط در صورتی شخص را می‌بخشد که توبه‌اش واقعی باشد.‏ تنها احساس تأسف و پشیمانی بابت گناه کافی نیست.‏ باید آماده باشیم که هماهنگ با آن عمل کنیم.‏c این نکتهٔ دیگری را روشن می‌کند که یَهُوَه برای بخشش گناه به آن توجه دارد.‏

۱۷.‏ تغییر رویه چیست،‏ و چرا برای این که گناهان گذشته‌مان را تکرار نکنیم،‏ اهمیت دارد؟‏ (‏اِشَعْیا ۵۵:‏۷‏)‏

^۱۷ تغییر رویهٔ شخص نیز برای یَهُوَه اهمیت دارد،‏ به این معنی که او نباید دیگر به گناه دست زند و باید آن گونه زندگی کند که یَهُوَه می‌خواهد.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۵۵:‏۷‏،‏ ه‌ن،‏ خوانده شود.‏)‏ باید طرز فکرش را تغییر دهد و نشان دهد که طرز فکر یَهُوَه راهنمای زندگی اوست.‏ (‏روم ۱۲:‏۲؛‏ افس ۴:‏۲۳‏)‏ باید مصمم باشد که طرز فکر و اعمال نادرست گذشته‌اش را ترک کند.‏ (‏کول ۳:‏۷-‏۱۰‏)‏ البته یَهُوَه بر اساس ایمان ما به قربانی عیسی مسیح گناهان ما را می‌بخشد و در چشم او پاک خواهیم بود.‏ یَهُوَه با دیدن تلاش‌هایمان برای تغییر رفتار و رویه‌مان،‏ بر مبنای همین قربانی ما را می‌بخشد.‏—‏۱یو ۱:‏۷‏.‏

به بخشش یَهُوَه اطمینان داشته باشید

۱۸.‏ در مورد بخشش یَهُوَه چه نکاتی را بررسی کردیم؟‏

^۱۸ در اینجا می‌خواهیم برخی نکات مهم این مقاله را مرور کنیم.‏ یَهُوَه بزرگوارترین بخشندهٔ عالَم است.‏ چرا چنین می‌گوییم؟‏ اول این که او همیشه آمادهٔ بخشش ماست.‏ دوم،‏ او زیروبمِ ما را می‌شناسد.‏ او از همه چیزِ ما آگاه است و بهترین شخصی است که می‌تواند حقیقی بودن توبهٔ ما را تشخیص دهد.‏ سوم،‏ وقتی یَهُوَه ما را می‌بخشد،‏ آن طور می‌بخشد که گویی اصلاً خطایی مرتکب نشده‌ایم.‏ همین به ما وجدانی آسوده می‌بخشد و می‌توانیم مطمئن باشیم که از ما خشنود است.‏

۱۹.‏ چرا با وجود ناکاملی و گناهانمان می‌توانیم شاد باشیم؟‏

^۱۹ انسانِ ناکامل گناه می‌کند،‏ پس تا زمانی که ما ناکاملیم گناه می‌کنیم.‏ در کتاب بینشd آمده:‏ «یَهُوَه رحیم و دلسوز است و ضعف‌های خادمانش را می‌شناسد.‏ پس خادمان خدا نباید به دلیل خطاها و اشتباهاتی که از روی ناکاملی مرتکب می‌شوند،‏ مدام بار سنگین پشیمانی و ندامت را با خود بِکشند.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۸-‏۱۴؛‏ ۱۳۰:‏۳‏)‏ اگر کسی پیوسته تلاش کند که مطابق معیارهای خدا زندگی کند،‏ می‌تواند خاطری آسوده و شادی داشته باشد.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۴-‏۶؛‏ ۱یو ۳:‏۱۹-‏۲۲‏)‏» حقیقتاً که این نکته مایهٔ دلگرمی ماست.‏

۲۰.‏ در مقالهٔ بعد چه می‌خوانیم؟‏

^۲۰ چقدر از یَهُوَه خدا قدردانیم که اگر واقعاً بابت گناهانمان توبه کنیم،‏ ما را می‌بخشد.‏ چطور ما می‌توانیم بخشش یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم؟‏ از چه جهت بخشش و گذشت ما مشابه بخشش یَهُوَه است و از چه جهت با آن متفاوت است؟‏ چرا درک این تفاوت اهمیت دارد؟‏ در مقالهٔ بعد به پاسخ این سؤالات می‌پردازیم.‏