متحد در بند کامل محبت

‏«در محبّت [«با هماهنگی»،‏ د ج‏] پیوند شوید.‏» —‏ کولسیان ۲:‏⁠۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چه تأثیر تفرقه‌افکنانه‌ای امروزه بویژه احساس می‌شود؟‏

گوش کن!‏ آوایی بلند که در سراسر آسمان طنین‌انداز است می‌گوید:‏⁠ «وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس بنزد شما فرود شده است با خشم عظیم چون میداند که زمانی قلیل دارد».‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏⁠۱۲‏)‏ این پیام با گذشت هر سال،‏ برای ساکنان زمین هر چه شوم‌تر می‌شود.‏

^۲ مدعی بزرگ یَهُوَه،‏ مدتهاست که به عنوان مقاومت‌کننده (‏شیطان)‏ و تهمت‌زن (‏ابلیس)‏ شناخته شده است.‏ لیکن این فریبکار اکنون نقش زیان‌بار دیگری ایفا می‌کند —‏ او به خدایی خشمگین مبدل گشته است!‏ چرا؟‏ زیرا در طی جنگی که در سال ۱۹۱۴،‏ در آسمان آغاز شد،‏ او توسط میکائیل و فرشتگانش از آسمان بیرون انداخته شد.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏⁠۷-‏۹‏)‏ ابلیس می‌داند که برای اثبات ادعای خویش مبنی بر اینکه می‌تواند همهٔ انسانها را از پرستش خدا بازدارد،‏ وقت کمی دارد.‏ (‏ایوب ۱:‏⁠۱۱؛‏ ۲:‏⁠۴،‏۵‏)‏ او و دیوهایش راه فراری ندارند؛‏ به همین دلیل،‏ مانند دسته‌ای زنبور عصبانی،‏ خشم خویش را بر سر توده‌های ناآرام آدمیان خالی می‌کنند.‏ —‏ اشعیا ۵۷:‏⁠۲۰‏.‏

۳.‏ حقیر شدن شیطان،‏ بر عصر ما چه تأثیری گذاشته است؟‏

^۳ این رویدادها،‏ که برای انسانها نادیدنی هستند،‏ دلیل سقوط اخلاقی کلی و کنونی بشر را آشکار می‌سازند.‏ این رویدادها همچنین تلاشهای دیوانه‌وار بشر را برای به هم پیوستن ملتهای از هم گسیخته‌ای که نمی‌توانند با توافق با یکدیگر به سر ببرند،‏ توضیح می‌دهند.‏ گروههای قبیله‌ای و قومی به نحو وحشیانه‌ای به یکدیگر حمله می‌برند و میلیونها نفر بی‌خانمان و آواره به جای می‌گذارند.‏ جای تعجب نیست که بی‌قانونی به مقیاس بی‌سابقه‌ای در حال گسترش است!‏ همانطور که عیسی پیشگویی کرد:‏ «محبّت بسیاری سرد خواهد شد».‏ به هر جا که می‌نگری،‏ عدم هماهنگی و بی‌محبتی،‏ مشخص‌کنندهٔ انسانهای ناآرام امروز است.‏ —‏ متی ۲۴:‏⁠۱۲‏.‏

۴.‏ چرا قوم خدا را خطر ویژه‌ای تهدید می‌کند؟‏

^۴ با توجه به وضعیت دنیا،‏ دعای عیسی برای پیروانش معنای عمیقتری پیدا می‌کند:‏⁠ «خواهش نمیکنم که ایشانرا از جهان ببری بلکه تا ایشانرا از شریر نگاه داری.‏ ایشان از جهان نیستند چنانکه من از جهان نمیباشم».‏ (‏یوحنا ۱۷:‏⁠۱۵،‏۱۶‏)‏ امروزه،‏ «شریر» بویژه خشم خویش را بر سر کسانی «که احکام خدا را حفظ میکنند و شهادت عیسی را نگاه میدارند» خالی می‌کند.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏⁠۱۷‏)‏ اگر مراقبت هوشیارانه و محبت‌آمیز یَهُوَه وجود نداشت،‏ شاهدان باوفای او نابود می‌شدند.‏ زندگی ما بستگی به استفادهٔ سودمندانهٔ ما از همهٔ تدارکاتی دارد که خدا برای رفاه و ایمنی روحانی ما فراهم می‌آورد.‏ این مستلزم مجاهدت ما بر طبق عملکرد قوت او از طریق مسیح است،‏ همانطور که پولس رسول در کولسیان ۱:‏⁠۲۹ تأکید کرد.‏

۵،‏ ۶.‏ پولس رسول چه احساسی دربارهٔ مسیحیان کولسی داشت،‏ و چرا متن سال ۱۹۹۵ بجاست؟‏

^۵ پولس به احتمال زیاد،‏ برادران خود در کولسی را هرگز رو در رو ندیده بود،‏ با این وجود به آنان محبت داشت.‏ او به آنان چنین گفت:‏⁠ «ای کاش می‌توانستید از عمق نگرانی من برای شما آگاه باشید».‏ (‏کولسیان ۲:‏⁠۱‏،‏ عهد جدید به زبان انگلیسی نوین‏،‏ از ج.‏ ب.‏ فیلیپس)‏ از آنجا که پیروان عیسی از این جهان نیستند،‏ «شریر» با پاشیدن بذر روحیهٔ دنیوی در میان برادران،‏ پیوسته در تلاش برای از هم گسستن اتحاد آنان است.‏ خبری که اپفراس از کولسی آورد نشانگر آن بود که چنین چیزی تا حدی در آنجا رخ داده بود.‏

^۶ یکی از نگرانیهای اصلی پولس را در مورد برادران مسیحیش می‌توان در این گفته خلاصه کرد:‏⁠ «در محبّت [«با هماهنگی»،‏ د ج‏] پیوند شوید».‏ گفتهٔ او در حال حاضر،‏ در دنیایی مملو از تفرقه و بی‌محبتی،‏ معنای ویژه‌ای می‌یابد.‏ اگر از ته دل از پند پولس پیروی کنیم،‏ یَهُوَه از ما مراقبت خواهد کرد.‏ همچنین از قوت روح او در زندگی خویش برخوردار خواهیم شد؛‏ قوتی که ما را برای مقاومت در برابر فشارهای دنیا یاری می‌کند.‏ چه پند حکیمانه‌ای!‏ به همین دلیل،‏ در سال ۱۹۹۵ کولسیان ۲:‏⁠۲ متن سال ما خواهد بود.‏

۷.‏ چه هماهنگیی باید در میان مسیحیان واقعی وجود داشته باشد؟‏

^۷ این رسول،‏ پیش از آن،‏ در نامه‌ای به قرنتیان از بدن انسان به عنوان مثال استفاده کرد.‏ او نوشت که در جماعت مسیحیان مسح‌شده «جدائی .‏ .‏ .‏ نیفتد»،‏ بلکه «اعضا ببرابری در فکر یکدیگر باشند».‏ (‏۱قرنتیان ۱۲:‏⁠۱۲،‏۲۴،‏۲۵‏)‏ چه مَثَل حیرت‌انگیزی!‏ اعضای بدن ما به یکدیگر وابسته هستند و هر کدام از آنها به بقیهٔ بدن ما متصل است.‏ همین نیز در مورد برادری جهانی ما صدق می‌کند که از مسح‌شدگان،‏ و میلیونها نفر دیگر که امید دارند در بهشت روی زمین زندگی کنند تشکیل شده است.‏ ما نباید به نیت زندگی مستقل،‏ خود را از هیئت مسیحیان هم‌ایمان جدا سازیم!‏ روح خدا که به واسطهٔ عیسی مسیح عمل می‌کند،‏ تا حد زیادی از طریق معاشرت ما با برادرانمان بر ما جاری می‌شود.‏

هماهنگی با معرفت ارتباط دارد

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ اساس شرکت ما در ایجاد هماهنگی در جماعت چیست؟‏ ب)‏ چگونه دربارهٔ مسیح معرفت کسب کرده‌ای؟‏

^۸ یکی از نکات کلیدیی که پولس مطرح کرد آن بود که هماهنگی مسیحی با معرفت،‏ بخصوص معرفت دربارهٔ مسیح،‏ ارتباط دارد.‏ پولس نوشت که مسیحیان باید «در محّبت [«با همانگی»،‏ د ج‏] پیوند شده بدولت یقین فهم تمام و بمعرفت سرّ خدا برسند،‏ یعنی سرّ مسیح».‏ (‏کولسیان ۲:‏⁠۲،‏۳‏)‏ از هنگامی که ما مطالعهٔ کلام خدا را آغاز کردیم،‏ معرفت —‏ یعنی واقعیتها —‏ کسب کرده‌ایم.‏ درک نقش اساسی عیسی،‏ بخشی از فهم و ادراک این مطلب است که چگونه بسیاری از این واقعیتها با مقصود خدا هماهنگی دارند.‏ «در وی تمامئ خزائن حکمت و علم مخفی است».‏ —‏ کولسیان ۲:‏⁠۳‏.‏

^۹ آیا تو نیز در مورد عیسی و نقش او در مقصود خدا،‏ چنین نظری داری؟‏ بسیاری افراد در جهان مسیحیت بی‌درنگ از عیسی سخن می‌گویند،‏ و ادعا می‌کنند که او را پذیرفته‌اند و نجات یافته‌اند.‏ ولی آیا واقعاً او را می‌شناسند؟‏ خیر،‏ زیرا بسیاری از آنان به تثلیث که بر مبنای کتاب مقدس نیست،‏ معتقد هستند.‏ تو نه تنها در این باره حقیقت را می‌دانی،‏ بلکه به احتمال زیاد،‏ از معرفت وسیعی در مورد گفته‌ها و اعمال عیسی برخورداری.‏ میلیونها نفر از طریق مطالعهٔ آموزنده‌ای با استفاده از کتاب بزرگترین انسانی که تاکنون زندگی کرده است‏،‏ (‏انگل‍.‏)‏ در این زمینه،‏ یاری شده‌اند.‏ با این حال باید پیوسته به معرفت خویش در مورد عیسی و روشهای او عمق بیشتری ببخشیم.‏

۱۰.‏ علم و معرفت مخفی از چه طریقی در دسترس ما قرار گرفته است؟‏

^۱۰ این گفته که «تمامئ خزائن حکمت و علم»،‏ در عیسی «مخفی است»،‏ به معنای آن نیست که چنین علمی ورای قوهٔ درک ماست.‏ بلکه،‏ چیزی است شبیه به معدنی سرگشاده.‏ برای آغاز حفاری،‏ نیازی نیست که منطقهٔ وسیعی را جستجو کنیم.‏ ما از قبل می‌دانیم که معرفت واقعی از آنچه کتاب مقدس دربارهٔ عیسی مسیح آشکار می‌سازد،‏ آغاز می‌شود.‏ همانطور که درک ما از نقش عیسی در انجام مقصود یَهُوَه کامل‌تر می‌شود،‏ به خزائن حکمت واقعی و معرفت دقیق دست می‌یابیم.‏ بنابراین باید این معدن را که پیش از این حفاری کرده‌ایم،‏ هر چه عمیقتر کنیم،‏ تا گوهرها یا چیزهای گرانبهای آن را بیرون بکشیم.‏ —‏ امثال ۲:‏⁠۱-‏۵‏.‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم به وسیلهٔ تعمق بر کارهای عیسی معرفت و حکمت خویش را افزون کنیم؟‏ (‏این مطلب را با استفاده از مثال شستشوی پاهای شاگردان توسط عیسی،‏ یا مثال دیگری توضیح بده.‏)‏

^۱۱ به عنوان مثال،‏ ممکن است بدانیم که عیسی پاهای رسولانش را شست.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏⁠۱-‏۲۰‏)‏ ولی آیا بر درسی که داد و بر طرز رفتاری که نشان داد،‏ تعمق کرده‌ایم؟‏ با این کار،‏ می‌توانیم خزانه‌ای از حکمت را بیرون بکشیم که ما را قادر می‌سازد —‏ آری،‏ ناگزیر می‌سازد —‏ تا رفتار خود را با برادر یا خواهری که اخلاق و خصوصیاتش مدتهاست ما را آزار می‌دهد،‏ اصلاح کنیم.‏ یا ممکن است پس از درک معنای کامل آنچه در یوحنا ۱۳:‏⁠۱۴،‏۱۵ آمده است،‏ در مقابل دریافت وظیفه‌ای که چندان تمایلی به انجام آن نداریم واکنش متفاوتی نشان دهیم.‏ معرفت و حکمت به این شکل بر ما تأثیر می‌گذارند.‏ اگر ما مطابق با افزایش معرفت خویش دربارهٔ مسیح،‏ او را هر چه بیشتر سرمشق خود قرار دهیم،‏ این امر چه تأثیری بر دیگران خواهد گذاشت؟‏ چه بسا،‏ اعضای گله ‹در محبت،‏ [با هماهنگی بیشتری،‏] پیوند شوند›.‏a

توجه به موضوعات دیگر می‌تواند به هماهنگی آسیب برساند

۱۲.‏ در مورد چه معرفتی باید هوشیار باشیم؟‏

^۱۲ اگر معرفت دقیق،‏ ‹در محبت [با هماهنگی] پیوند ش‍دن› را برای ما سهولت می‌بخشد،‏ از آنچه که «معرفت دروغ» نامیده می‌شود چه نتیجه‌ای به دست می‌آید؟‏ درست نتیجهٔ معکوس —‏ مشاجره،‏ اختلاف و انحراف از ایمان.‏ بنابراین همانطور که پولس به تیموتاؤس اخطار کرد،‏ ما نیز باید در مقابل چنین معرفت دروغینی از خود هوشیاری نشان دهیم.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏⁠۲۰،‏۲۱‏)‏ پولس همچنین نوشت:‏⁠ «امّا اینرا میگویم تا هیچکس شما را بسخنان دلآویز اغوا نکند.‏ باخبر باشید که کسی شما را نرباید بِفَلْسفَه و مکر باطل بر حسب تقلید مردم و بر حسب اصول دنیوی نه بر حسب مسیح».‏ —‏ کولسیان ۲:‏⁠۴،‏۸‏.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چه خطری برادران کولسی را از لحاظ معرفت مورد تهدید قرار می‌داد؟‏ ب)‏ چرا امروزه برخی افراد ممکن است گمان کنند که خطر مشابهی آنان را تهدید نمی‌کند؟‏

^۱۳ در گرداگرد مسیحیان کولسی،‏ نفوذ موذیانه‌ای از آنچه که در واقع به دروغ معرفت خوانده می‌شد،‏ وجود داشت.‏ بسیاری از مردم کولسی و اطراف آن به فلسفه‌های یونانی به چشم احترام می‌نگریستند.‏ همچنین یهودی‌گرایانی وجود داشتند که می‌خواستند مسیحیان،‏ شریعت موسی را حفظ کنند؛‏ مثلاً در مورد عیدها و احکام مربوط به خوراکیها.‏ (‏کولسیان ۲:‏⁠۱۱،‏۱۶،‏۱۷‏)‏ پولس مخالف آن نبود که برادرانش معرفت حقیقی را کسب کنند،‏ بلکه می‌گفت که آنان باید مراقب باشند تا به دام کسانی نیفتند که با استفاده از سخنان دلاویز می‌خواهند در مورد زندگی و رفتار دیدگاهی بشری را به آنها بقبولانند.‏ می‌توانی درک کنی که اگر برخی از افراد در جماعت اجازه دهند که تفکر و تصمیماتشان در زندگی توسط چنین عقاید و طرز برخوردهایی هدایت شود،‏ این امر مانع هماهنگی و محبت بین اعضای جماعت خواهد شد.‏

^۱۴ ممکن است فکر کنی،‏ ‹بله،‏ متوجه خطری که کولسیان با آن روبرو شدند هستم،‏ اما من با این خطر که زیر نفوذ عقاید یونانی قرار بگیرم مواجه نیستم،‏ عقایدی مانند جان فناناپذیر یا خدایی تثلیثی؛‏ و برای من خطر افتادن در دام عیدهای بت‌پرستانهٔ دین کاذبی که از آن گریخته‌ام نیز به هیچ وجه وجود ندارد.‏› درست است.‏ خوب است که از برتری حقیقت بنیانیی که عیسی ابراز کرد و در نوشته‌های مقدس موجود است،‏ مطمئن باشیم.‏ با این حال،‏ آیا این امکان وجود ندارد که خطر دیگر فلسفه‌ها و دیدگاه‌های بشری که امروزه متداول هستند،‏ ما را مورد تهدید قرار دهند؟‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چه دیدگاهی در مورد زندگی ممکن است بر تفکر مسیحی اثر بگذارد؟‏

^۱۵ یکی از چنین طرز تلقی‌هایی که مدتهاست وجود دارد این است:‏⁠ «کجاست وعدهٔ آمدن او زیرا از زمانیکه پدران بخواب رفتند هر چیز بهمین طوریکه از ابتدای آفرینش بود باقی است.‏» (‏۲پطرس ۳:‏⁠۴‏)‏ ممکن است چنین احساسی به صورت دیگری بیان شود،‏ ولی طرز تفکر همان است.‏ به عنوان مثال،‏ ممکن است کسی استدلال کند،‏ ‹وقتی چند دههٔ پیش با حقیقت آشنا شدم،‏ گفته می‌شد که انتها «پشت در» است.‏ اما هنوز نیامده،‏ و کی می‌داند چه‌وقت می‌آید؟‏› درست است،‏ هیچکس نمی‌داند که انتها چه زمانی خواهد رسید.‏ با این حال،‏ توجه کن که عیسی بر روی چه دیدگاهی پافشاری کرد:‏⁠ «پس بر حذر و بیدار شده .‏ .‏ .‏ زیرا نمیدانید که آنوقت کی میشود.‏» —‏ مرقس ۱۳:‏⁠۳۲،‏۳۳‏.‏

^۱۶ اگر این دیدگاه را اتخاذ کنیم که چون نمی‌دانیم انتها چه وقت می‌آید،‏ پس باید طرح زندگی پرمشغله و «معمولیی» را بریزیم،‏ کاری بسیار خطرناک کرده‌ایم!‏ انعکاس چنین نگرشی را می‌توان در این استدلال یافت:‏⁠ ‹این حق من (‏یا فرزندانم)‏ است که در پی یافتن شغلی آبرومند و پردرآمد باشیم تا از زندگی راحتی برخوردار شویم.‏ البته،‏ در جلسات مسیحی حاضر خواهم شد و در کار موعظه شرکت خواهم کرد،‏ ولی دلیلی وجود ندارد که تلاش بکنم یا دست به فداکاریهای بزرگ بزنم.‏› —‏ متی ۲۴:‏⁠۳۸-‏۴۲‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ عیسی و رسولان،‏ ما را به داشتن چه دیدگاهی برمی‌انگیزند؟‏

^۱۷ با این حال،‏ نمی‌توان منکر آن شد که عیسی و رسولانش به ما توصیه کردند تا در زندگی خویش،‏ فوریت کار موعظهٔ بشارت را حس کنیم،‏ تلاش کنیم و مشتاق فداکاری باشیم.‏ پولس نوشت:‏⁠ «ای برادران اینرا میگویم وقت تنگ است تا بعد از این آنانیکه زن دارند مثل بی‌زن باشند .‏ .‏ .‏ و خریداران چون غیرمالکان باشند،‏ و استعمال‌کنندگان اینجهان مثل استعمال‌کنندگان نباشند زیرا که صورت اینجهان در گذر است.‏» —‏ ۱قرنتیان ۷:‏⁠۲۹-‏۳۱؛‏ لوقا ۱۳:‏⁠۲۳،‏۲۴؛‏ فیلپیان ۳:‏⁠۱۳-‏۱۵؛‏ کولسیان ۱:‏⁠۲۹؛‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏⁠۱۰؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏⁠۴؛‏ مکاشفه ۲۲:‏⁠۲۰‏.‏

^۱۸ پولس به هیچ وجه توصیه نمی‌کند که باید زندگی راحتی را هدف خود قرار داد.‏ او تحت اثر الهام،‏ چنین نوشت:‏⁠ «در این دنیا هیچ نیاوردیم و واضح است که از آن هیچ نمیتوانیم برد.‏ پس اگر خوراک و پوشاک داریم بآ‌نها قانع خواهیم بود.‏ .‏ .‏ .‏ جنگ نیکوی ایمان را بکن و بدست آور آن حیات جاودانیرا که برای [آن] دعوت شدی و اعتراف نیکو کردی در حضور گواهان بسیار.‏» —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏⁠۷-‏۱۲‏.‏

۱۹.‏ این امر که اعضای جماعت،‏ دیدگاهی را در مورد زندگی بپذیرند که عیسی تشویق می‌کرد،‏ چه اثری بر جماعت خواهد گذاشت؟‏

^۱۹ هنگامی که جماعت از مسیحیان غیوری تشکیل شده باشد که در راه ‹ارائه دادن اعلامی عمومی و نیکو› به سختی می‌کوشند،‏ به طبع،‏ هماهنگی به وجود می‌آید.‏ آنان تسلیم این طرز تلقی که ‹اموال فراوان اندوخته‌شده‌ای به جهت چندین سال داری،‏ حال بیارام و به خوردن و نوشیدن و شادی بپرداز› نمی‌شوند.‏ (‏لوقا ۱۲:‏⁠۱۹‏)‏ به جای آن،‏ آنها به همراه یکدیگر تلاش می‌کنند یعنی مشتاق هر گونه فداکاری برای شرکت هر چه کاملتر در این کار هستند،‏ کاری که دیگر هرگز تکرار نخواهد شد.‏ —‏ با فیلپیان ۱:‏⁠۲۷،‏۲۸ مقایسه شود.‏

در مورد سخنان دلاویز احتیاط کنیم

۲۰.‏ مسیحیان ممکن است در چه مورد دیگری به گمراهی کشیده شوند؟‏

^۲۰ البته مسیحیان از راههای دیگری نیز ممکن است ‹بسخنان دلآویز› یا مکر باطل ‹اغوا شوند›،‏ چیزهایی که مانع می‌شوند تا ‹در محبّت [با هماهنگی] پیوند شوند›.‏ دفتر انجمن در آلمان نوشت:‏⁠ «روشهای درمانی که توسط برادری انجام می‌گرفت،‏ در یک مورد،‏ منجر به اختلاف‌نظر شد،‏ و باعث شد که اعلام کنندگان و حتی پیران دست به جانبداری از طرفین بزنند».‏ آنان اضافه کردند:‏⁠ «به دلیل تنوع گستردهٔ روشهای مورد استفاده و تعدد بیماران،‏ این موضوعی اختلاف‌برانگیز است و اگر روشهای درمانی،‏ ته‌رنگی از ارتباط با ارواح داشته باشند،‏ می‌توانند خطرناک نیز باشند.‏» —‏ افسسیان ۶:‏⁠۱۲‏.‏

۲۱.‏ چگونه توجه یک مسیحی ممکن است امروزه از محور درست منحرف شود؟‏

^۲۱ خواست مسیحیان این است که زنده و سالم باقی بمانند تا بتوانند خدا را پرستش کنند.‏ با وجود این،‏ در این سیستم،‏ ما گرفتار پیری و بیماری ناشی از ناکاملی هستیم.‏ به جای تأکید بر مسائل مربوط به سلامتی،‏ باید توجه خود را به راه حل واقعی،‏ برای خودمان و دیگران،‏ معطوف کنیم.‏ (‏۱تیموتاؤس ۴:‏⁠۱۵‏)‏ مسیح همانطور که محور توصیهٔ پولس به کولسیان بود،‏ محور این راه حل را نیز تشکیل می‌دهد.‏ اما به خاطر داشته باش،‏ پولس اشاره کرد به این که بعضی افراد ممکن است با ‹سخنان دلآویز› توجه ما را از جانب مسیح منحرف کنند.‏ مثلاً ممکن است توجه ما را به سوی روشهای تشخیص بیماری،‏ معالجات و یا رژیمهای غذایی جلب کنند.‏ —‏ کولسیان ۲:‏⁠۲-‏۴‏.‏

۲۲.‏ باید با چه طرز تلقی متعادلی به ادعاهای متعدد دربارهٔ روشهای تشخیص و درمان بیماریها بپردازیم؟‏

^۲۲ مردم در سرتاسر دنیا در محاصرهٔ تبلیغات و توصیه‌هایی دربارهٔ انواع گوناگون روشهای معالجه و تشخیص بیماریها قرار دارند.‏ بعضی از اینها به نحو گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و شناخته‌شده هستند؛‏ بعضی دیگر به نحو گسترده‌ای مورد انتقاد و سوءظن قرار گرفته‌اند.‏b هر فردی خود مسئول است تا در مورد سلامتی خویش تصمیم بگیرد.‏ اما کسانی که توصیهٔ پولس را که در کولسیان ۲:‏⁠۴،‏۸ آمده است بپذیرند،‏ در مقابل اغوا شدن «بسخنان دلآویز» یا «مکر باطل» محافظت خواهند شد.‏ این چیزها بسیاری از افراد را که به دلیل نداشتن امید ملکوت،‏ امید رهایی را از دست داده‌اند،‏ منحرف می‌سازند.‏ حتی اگر فردی مسیحی اطمینان داشته باشد که معالجهٔ خاصی برای او مناسب به نظر می‌آید،‏ نباید در میان برادران برای آن تبلیغ کند،‏ زیرا این امر می‌تواند باعث بحث و اختلاف نظر گسترده شود.‏ او به این ترتیب می‌تواند نشان دهد که برای هماهنگی در جماعت اهمیت بسیاری قایل است.‏

۲۳.‏ چرا ما،‏ بخصوص،‏ دلیلی برای شادی داریم؟‏

^۲۳ پولس رسول بر این موضوع تکیه کرد که هماهنگی مسیحی اساس شادی واقعی است.‏ تعداد جماعتها،‏ در زمان او،‏ به طور حتم کمتر از امروز بود.‏ با این حال توانست به کولسیان بنویسد:‏⁠ «هر چند در جسمْ غایبم لیکن در روح با شما بوده شادی میکنم و نظم و استقامت ایمانتانرا در مسیح نظاره میکنم.‏» (‏کولسیان ۲:‏⁠۵‏؛‏ همچنین کولسیان ۳:‏⁠۱۴ ملاحظه شود.‏)‏ چقدر برای ما باعث خوشنودی بیشتری است!‏ ما می‌توانیم نشانه‌های واقعی هماهنگی،‏ نظم خوب،‏ و استقامت ایمان را که منعکس‌کنندهٔ وضعیت کلی قوم خدا در سرتاسر زمین است در جماعت خود ببینیم.‏ بنابراین بیا در طی دوران کوتاهی که از این سیستم باقی مانده است،‏ هر یک از ما مصمم باشیم که ‹در محبّت،‏ [با هماهنگی] پیوند شویم›.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر سپردی؟‏

◻ متن سال ۱۹۹۵ برای شاهدان یَهُوَه چیست؟‏

◻ چرا مسیحیان کولسی باید در محبت،‏ با هماهنگی پیوند می‌شدند،‏ و چرا ما نیز امروز باید چنین کنیم؟‏

◻ مسیحیان باید،‏ بخصوص،‏ در مقابل چه نگرش موذیانه‌ای بر زندگی هوشیار باشند؟‏

◻ چرا مسیحیان باید هوشیار باشند تا به وسیلهٔ سخنان دلاویز دربارهٔ سلامتی و روشهای تشخیص بیماریها به گمراهی کشیده نشوند؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۴]‏

آیا طرحهای تو برای آینده،‏ پیرامون حضور مسیح دور می‌زنند؟‏