خدا و قیصر

‏«پس مال قیصر را بقیصر ردّ کنید و مال خدا را بخدا.‏»‏‏—‏لوقا ۲۰:‏۲۵‏.‏

۱.‏ الف)‏ یَهُوَه چه مقام متعالی را داراست؟‏ ب)‏ چه چیزی را مدیون یَهُوَه هستیم که هرگز نمی‌توانیم آن را به قیصر بپردازیم؟‏

هنگامی که عیسی مسیح این تعلیم را داد،‏ در ذهن او شکی وجود نداشت که خواستهای خدا از خادمانش،‏ بر هر چیزی که قیصر یا دولت از آنها بخواهد حق تقدم دارد.‏ عیسی بهتر از هر فرد دیگری بر حقانیت دعای مزمورنویس به یَهُوَه،‏ واقف بود:‏ «ملکوت تو ملکوتیست تا جمیع دهرها.‏ و سلطنتa تو باقی تا تمام دورها.‏» (‏مزمور ۱۴۵:‏۱۳‏)‏ وقتی که ابلیس قدرت تمامی حکومتهای زمین مسکونی را به عیسی پیشنهاد کرد،‏ عیسی چنین پاسخ داد:‏ «مکتوب است خداوند خدای خود را پرستش کن و غیر او را عبادت منما.‏» (‏لوقا ۴:‏۵-‏۸‏)‏ پرستش هرگز نمی‌توانست به «قیصر» داده شود،‏ حال چه قیصر امپراتور روم می‌بود،‏ چه برخی از حاکمان بشری دیگر یا خود دولت.‏

۲.‏ الف)‏ شیطان در رابطه با این دنیا چه مقامی را داراست؟‏ ب)‏ شیطان با اجازهٔ چه کسی مقام خود را در اختیار دارد؟‏

^۲ هنگام ارائهٔ حکومتهای دنیا توسط شیطان،‏ عیسی انکار نکرد که آنها از آنِ شیطان هستند.‏ مدتی بعد،‏ او شیطان را «رئیس این جهان» نامید.‏ (‏یوحنا ۱۲:‏۳۱؛‏ ۱۶:‏۱۱‏)‏ یوحنای رسول مقارن پایان قرن اول د.‏م.‏ چنین نوشت:‏ «میدانیم که از خدا هستیم و تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ این به آن معنا نیست که یَهُوَه از سلطنت خود بر روی زمین دست کشیده است.‏ به خاطر بیاور که شیطان،‏ هنگامی که به عیسی پیشنهاد حکمرانی بر حکومتهای سیاسی را داد،‏ اظهار کرد:‏ «جمیع این قدرت .‏ .‏ .‏ را بتو میدهم زیرا که بمن سپرده شده است.‏» (‏لوقا ۴:‏۶‏)‏ شیطان فقط با اجازهٔ خدا،‏ بر حکومتها اعمال قدرت می‌کند.‏

۳.‏ الف)‏ حکومتهای ملل در مقابل یَهُوَه دارای چه مقامی هستند؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم بگوییم که تابعیت از حکومتهای این دنیا به این معنی نیست که از شیطان،‏ خدای این دنیا،‏ تابعیت می‌کنیم؟‏

^۳ به همین نحو،‏ دولت قدرت خود را فقط به این سبب اعمال می‌کند که خدا به عنوان سلطان و حاکم به آن اجازهٔ این کار را داده است.‏ (‏یوحنا ۱۹:‏۱۱‏)‏ بنابراین می‌توان گفت،‏ ‹قدرتهایی که هستند از جانب خدا مرتّب شده‌اند.‏› قدرت آنها در رابطه با قدرت متعال و مطلق یَهُوَه به مراتب قدرتی کمتر است.‏ اما آنها از این نظر «خادم خدا،‏» «خدّام خدا» هستند که خدمات لازم را فراهم می‌کنند،‏ نظم و قانون را حفظ می‌کنند،‏ و بدکاران را مجازات می‌نمایند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۴،‏ ۶‏)‏ پس مسیحیان باید درک کنند که چون شیطان حاکم نامرئی این دنیا یا سیستم است،‏ قبول تابعیت نسبی آنان به دولت،‏ به این مفهوم نیست که خود را مطیع شیطان می‌کنند.‏ آنها مطیع خدا هستند.‏ در سال کنونی ۱۹۹۶،‏ دولت سیاسی هنوز بخشی از «ترتیب خدا» است،‏ ترتیبی موقتی که خدا به آن اجازهٔ وجود می‌دهد،‏ و خادمان زمینی یَهُوَه باید آن را بدین صورت تصدیق کنند.‏—‏رومیان ۱۳:‏۲‏.‏

خادمان یَهُوَه در زمان باستان،‏ و دولت

۴.‏ چرا یَهُوَه به یوسف اجازه داد که در حکومت مصر شخص سرشناسی شود؟‏

^۴ یَهُوَه در دوران پیش از مسیح،‏ به برخی از خادمان خود اجازه داد که مقامهای مهمی را در حکومتهای دولتی به خود اختصاص دهند.‏ برای مثال،‏ در قرن هیجدهم ق.‏د.‏م.‏،‏ یوسف صدراعظم مصر شد،‏ یعنی نفر دوم پس از فرعون حاکم.‏ (‏پیدایش ۴۱:‏۳۹-‏۴۳‏)‏ وقایع پس از آن آشکار ساختند که یَهُوَه این تدبیر را به کار برد تا یوسف بتواند وسیله‌ای برای حفظ ‹ذریت ابراهیم،‏› و نسل وی شود،‏ و مقصودهای خدا به انجام برسد.‏ البته،‏ باید در نظر داشت که یوسف به بردگی در مصر فروخته شد،‏ و در زمانی می‌زیست که خادمان خدا نه از شریعت موسوی برخوردار بودند و نه از «شریعت مسیح.‏»—‏پیدایش ۱۵:‏۵-‏۷؛‏ ۵۰:‏۱۹-‏۲۱؛‏ غلاطیان ۶:‏۲‏.‏

۵.‏ چرا به تبعیدیان یهودی فرمان داده شد که ‹طالب سلامتی› بابل باشند؟‏

^۵ قرنها بعد،‏ یَهُوَه به نبی وفادار،‏ ارمیا،‏ وحی کرد تا به تبعیدیان یهودی بگوید که در هنگام تبعید در بابل،‏ از حاکمان فرمانبرداری کنند و حتی برای سلامتی یا صلح آن شهر دعا کنند.‏ او در نامهٔ خود به آنان چنین نوشت:‏ «یَهُوَه صبایوت خدای اسرائیل بتمامئ اسیران .‏ .‏ .‏ چنین میگوید .‏ .‏ .‏ سلامتئ آن شهر را که شما را بآ‌ن به اسیری فرستاده‌ام بطلبید و برایش نزد خداوند مسئلت نمائید زیرا که در سلامتئ آن شما را سلامتی خواهد بود.‏» (‏ارمیا ۲۹:‏۴،‏ ۷‏)‏ قوم یَهُوَه همیشه به دلیل برخورداری از آزادی برای پرستش یَهُوَه،‏ برای خود و کشوری که در آن زندگی می‌کنند ‹سلامتی را می‌طلبند.‏›—‏۱پطرس ۳:‏۱۱‏.‏

۶.‏ با وجود اینکه به دانیال و سه همراهش مقامهای بلندمرتبهٔ دولتی داده شده بود،‏ در خصوص شریعت یَهُوَه از چه راههایی از سازش خودداری کردند؟‏

^۶ در طول تبعید در بابل،‏ دانیال و سه یهودی وفادار دیگر که به عنوان برده در اسارت بابل بودند،‏ تابع تعلیم و تربیت دولت گشته و در آنجا کارمندان بلندمرتبهٔ دولت شدند.‏ (‏دانیال ۱:‏۳-‏۷؛‏ ۲:‏۴۸،‏ ۴۹‏)‏ اما آنها حتی در طی تعلیم خود،‏ در مورد مسائل مربوط به پرهیز غذایی که می‌توانست آنان را به شکستن شریعت سوق دهد،‏ شریعتی که خدایشان یَهُوَه از طریق موسی در اختیار گذاشته بود،‏ موضعی قاطعانه گرفتند.‏ آنها برای این کار برکت یافتند.‏ (‏دانیال ۱:‏۸-‏۱۷‏)‏ هنگامی که پادشاه نبوکدنصر،‏ تمثالی دولتی برپا کرد،‏ از قرار معلوم سه همراه عبری دانیال مجبور شدند با مدیران دولتی که همکارانشان بودند،‏ در آن مراسم حضور یابند.‏ با این حال،‏ آنها از ‹به رو افتادن و سجدهٔ› آن بت دولتی خودداری کردند.‏ دوباره یَهُوَه پاداش کمال اخلاقی آنان را داد.‏ (‏دانیال ۳:‏۱-‏۶،‏ ۱۳-‏۲۸‏)‏ امروزه نیز به همین نحو،‏ شاهدان یَهُوَه پرچم کشوری را که در آن زندگی می‌کنند محترم می‌شمارند،‏ ولی آن را نمی‌پرستند.‏—‏خروج ۲۰:‏۴،‏ ۵؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۲۱‏.‏

۷.‏ الف)‏ دانیال با وجود مقام رفیعی که در ساختار دولتی بابل داشت،‏ چه موضع بسیار خوبی گرفت؟‏ ب)‏ چه تغییراتی در دوران مسیحیت رخ داد؟‏

^۷ پس از سقوط سلسلهٔ جدید بابلی،‏ در رژیم نوین ماد و فارس که جای بابل را گرفت به دانیال پست دولتی بلندپایه‌ای داده شد.‏ (‏دانیال ۵:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ ۶:‏۱-‏۳‏)‏ اما او اجازه نداد که مقام والایش سبب شود که کمال اخلاقی وی به مخاطره افتد.‏ هنگامی که یک قانون دولتی او را ملزم کرد که داریوش را به جای یَهُوَه بپرستد،‏ او از این کار امتناع ورزید.‏ به این دلیل در میان شیرها انداخته شد،‏ اما یَهُوَه او را نجات داد.‏ (‏دانیال ۶:‏۴-‏۲۴‏)‏ البته،‏ این مربوط به دوران پیش از مسیح می‌شود.‏ هنگامی که جماعت مسیحی برقرار شد،‏ خادمان خدا تحت «شریعت مسیح» قرار گرفتند.‏ به خیلی از چیزهایی که در سیستم یهودی مجاز شمرده می‌شدند،‏ باید به گونه‌ای متفاوت،‏ بر اساس آن طریقی که یَهُوَه اکنون با قوم خود برخورد می‌کرد،‏ نگریسته می‌شد.‏—‏۱قرنتیان ۹:‏۲۱؛‏ متی ۵:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ ۱۹:‏۳-‏۹‏.‏

طرز برخورد عیسی با دولت

۸.‏ چه رویدادی نشان می‌دهد که عیسی مصمم بود در سیاست دخالت نکند؟‏

^۸ وقتی که عیسی مسیح بر روی زمین بود،‏ معیارهای والاتری را برای پیروان خود قرار داد،‏ و هرگونه دخالتی را در امور سیاسی یا نظامی رد کرد.‏ پس از اینکه عیسی به طور معجزه‌آسایی،‏ با چند قرص نان و دو ماهی کوچک به چندین هزار نفر خوراک داد،‏ مردان یهودی خواستند او را بگیرند و از وی یک پادشاه سیاسی بسازند.‏ اما عیسی با اقدامی سریع به سوی کوهها رفت و از آنان گریخت.‏ (‏یوحنا ۶:‏۵-‏۱۵‏)‏ تفسیر بین‌المللی نوین بر عهد جدید،‏ راجع به این رویداد چنین می‌گوید:‏ «در میان یهودیان آن زمان تمایلات ملی‌گرایانهٔ شدیدی وجود داشت،‏ و بدون تردید،‏ بسیاری از آنانی که آن معجزه را مشاهده کردند،‏ گمان بردند که حالا دارای یک رهبر معتبر از جانب خدا هستند،‏ و او درست همان کسی است که بتواند آنان را بر ضد رومیان رهبری کند.‏ بنابراین مصمم گشتند که او را پادشاه کنند.‏» این تفسیر اضافه می‌کند که عیسی این پیشنهاد رهبری سیاسی را «قاطعانه رد کرد.‏» مسیح هرگز از هیچ قیامی بر ضد سلطهٔ روم حمایت نکرد.‏ در واقع،‏ او پیشگویی کرد که شورش و طغیانی که پس از مرگ وی به وقوع خواهد پیوست،‏ چه نتیجه‌ای به بار خواهد آورد—‏مصیبتهای بی‌حد و حصر برای ساکنان اورشلیم و ویرانی آن شهر.‏—‏لوقا ۲۱:‏۲۰-‏۲۴‏.‏

۹.‏ الف)‏ عیسی چگونه رابطهٔ ملکوت خود را با دنیا شرح داد؟‏ ب)‏ عیسی در مورد رفتار پیروانش با حکومتهای دنیا چه رهنمودی در اختیار آنان گذاشت؟‏

^۹ عیسی کمی پیش از مرگ خود به نمایندهٔ ویژهٔ امپراتور روم در یهودیه گفت:‏ «پادشاهئ من از اینجهان نیست.‏ اگر پادشاهئ من از اینجهان میبود خدّام من جنگ میکردند تا بیهود تسلیم نشوم لیکن اکنون پادشاهئ من از این جهان نیست.‏» (‏یوحنا ۱۸:‏۳۶‏)‏ شاگردان مسیح تا موقعی که ملکوت او به حکمرانی دولتهای سیاسی خاتمه ندهد،‏ سرمشق او را دنبال خواهند کرد.‏ آنها از قدرتهای مستقر اطاعت می‌کنند،‏ اما در وظایف سیاسی آنان مداخله نمی‌نمایند.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴؛‏ متی ۴:‏۸-‏۱۰‏)‏ عیسی رهنمودهایی را در اختیار شاگردانش گذاشت و اظهار کرد:‏ «مال قیصر را بقیصر ادا کنید و مال خدا را بخدا.‏» (‏متی ۲۲:‏۲۱‏)‏ عیسی قبلاً در موعظهٔ خود بر روی کوه،‏ گفته بود:‏ «هر گاه کسی ترا برای یک میل مجبور سازد دو میل همراه او برو» (‏متی ۵:‏۴۱‏)‏ عیسی در مضمون این موعظه،‏ اصل فرمانبرداری مشتاقانه را از خواستهای قانونی،‏ چه در روابط انسانها و چه در الزامات دولتی که در هماهنگی با قانون خدا هستند،‏ نشان داد.‏—‏لوقا ۶:‏۲۷-‏۳۱؛‏ یوحنا ۱۷:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

مسیحیان و قیصر

۱۰.‏ بر طبق گفتهٔ یک مورخ،‏ مسیحیان اولیه در خصوص قیصر چه موضعی را که پیرو وجدانشان بود،‏ اختیار کردند؟‏

^۱۰ این رهنمونهای کوتاه باید بر رابطهٔ بین مسیحیان و دولت،‏ حاکم می‌بودند.‏ اِ.‏ و.‏ بَرنز مورخ،‏ در کتاب خود بنام طلوع مسیحیت چنین نوشت:‏ «هرگاه یک مسیحی در قرنهای آینده در مورد وظیفه‌ای که نسبت به دولت داشت دچار شک می‌شد،‏ به تعلیم پرقدرت مسیح رو می‌آورد.‏ آن فرد باید مالیاتها را می‌پرداخت:‏ ممکن بود که عوارض وضع‌شده سنگین باشند—‏این مالیاتها قبل از سقوط امپراتوری غربی تحمل‌ناپذیر شدند—‏اما آن مسیحی باید آنها را تحمل می‌کرد.‏ او همچنین همهٔ قید و شرطهای دیگر دولت را می‌پذیرفت،‏ مشروط بر اینکه از وی خواسته نشود آنچه را که به خدا تعلق دارد،‏ به قیصر بپردازد.‏»‏

۱۱.‏ پولس به مسیحیان در مورد رفتارشان با حاکمان دنیوی چه پندی داد؟‏

^۱۱ در مطابقت با این امر بود که پولس رسول کمی بیش از ۲۰ سال پس از مرگ مسیح به مسیحیان رم گفت:‏ «هر شخص مطیع قدرتهای برتر بشود.‏» (‏رومیان ۱۳:‏۱‏)‏ حدود ده سال بعد،‏ پولس کمی پیش از دومین حبس خود و اعدامش در رم،‏ به تیطس نوشت:‏ «بیاد ایشان [مسیحیان کَرِیت] آور که حکّام و سلاطینرا اطاعت کنند و فرمانبرداری نمایند و برای هر کار نیکو مستعدّ باشند.‏ و هیچکسرا بد نگویند و جنگجو نباشند بلکه ملایم و کمال حلمرا با جمیع مردم بجا آورند.‏»—‏تیطس ۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

درک تدریجی دربارهٔ «قدرتهای برتر»‏

۱۲.‏ الف)‏ از دید چارلز تِیز راسل موضع صحیح یک مسیحی در رابطه با قدرتهای حکومتی چه بود؟‏ ب)‏ مسیحیان مسح‌شده چه مواضع گوناگونی را در طول جنگ جهانی اول در مورد خدمت در نیروهای مسلح اختیار کردند؟‏

^۱۲ حتی در سال ۱۸۸۶،‏ چارلز تِیز راسل در کتاب طرح عصرها نوشت:‏ «نه عیسی و نه رسولان به هیچ وجه در کار حاکمان زمینی اختلال ایجاد نکردند.‏ .‏ .‏ .‏ آنها به کلیساها یاد دادند که مطیع قوانین باشند،‏ و به قدرتها به سبب منصبی که دارند احترام بگذارند،‏ .‏ .‏ .‏ مالیاتهای وضع‌شدهٔ خود را بپردازند،‏ و به جز مواردی که با قوانین خدا مغایرت دارند (‏اعمال ۴:‏۱۹؛‏ ۵:‏۲۹‏)‏ با هیچ قانون وضع‌شده‌ای مخالفت نورزند.‏ (‏روم‍.‏ ۱۳:‏۱-‏۷؛‏ متی ۲۲:‏۲۱‏)‏ عیسی و رسولان و کلیساهای اولیه،‏ هر چند از حکومتهای این دنیا جدا بودند و با آنها شریک نمی‌شدند،‏ همگی تابع مقررات بودند.‏» این کتاب به طرزی صحیح،‏ هویت «قدرتهای برتر» را که پولس رسول به آنها اشاره کرد،‏ به عنوان قدرتهای حکومتی بشر تعیین می‌کند.‏ (‏رومیان ۱۳:‏۱‏)‏ کتاب آفرینش جدید،‏ در سال ۱۹۰۴ بیان کرد که مسیحیان حقیقی «باید در میان کسانی یافت شوند که در زمان کنونی بیش از همه تابع مقررات هستند—‏نه آشوبگر،‏ نه اهل دعوا،‏ نه عیبجو.‏» عده‌ای این را چنین برداشت کردند که مفهوم آن فرمانبرداری کامل از قدرتهاست،‏ حتی تا این حد که خدمت در نیروهای مسلح را در طی جنگ جهانی اول بپذیرند.‏ ولی به عقیدهٔ برخی دیگر این کار بر خلاف گفتهٔ عیسی بود:‏ «هر که شمشیر گیرد بشمشیر هلاک گردد.‏» (‏متی ۲۶:‏۵۲‏)‏ واضح است که به درک روشن‌تری در مورد فرمانبرداری مسیحی از قدرتهای برتر نیاز بود.‏

۱۳.‏ در سال ۱۹۲۹ چه تغییری در درک هویت قدرتهای برتر نشان داده شد،‏ و فایدهٔ آن چگونه به اثبات رسید؟‏

^۱۳ در سال ۱۹۲۹،‏ هنگامی که قوانین حکومتهای گوناگون شروع به منع چیزهایی کردند که خدا دستور آنها را داده بود یا طالب چیزی بودند که قوانین خدا آنها را ممنوع کرده بود،‏ چنین تصور شد که قدرتهای برتر،‏ یَهُوَه خدا و عیسی مسیح هستند.‏b این درکی بود که خادمان یَهُوَه در طی دورهٔ سخت و حیاتی قبل از جنگ جهانی دوم و در طول آن تا جنگ سرد،‏ با موازنهٔ نظامی و آمادگی نظامی‌اش،‏ داشتند.‏ با نگاهی به گذشته باید گفت که این دید در مورد مسائل،‏ که تفوق یَهُوَه و مسیح را ارتقاء می‌داد،‏ به قوم خدا کمک کرد تا در سراسر این دورهٔ سخت،‏ موضع بی‌طرفانه‌ای را که سازش‌ناپذیر بود،‏ حفظ کنند.‏

فرمانبرداری نسبی

۱۴.‏ چگونه در سال ۱۹۶۲ بر رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۲ و آیه‌های مربوط به آن،‏ نور فزاینده‌ای تابیده شد؟‏

^۱۴ در سال ۱۹۶۱ ترجمهٔ دنیای جدید از کتاب مقدس تکمیل شد.‏ آماده کردن آن مستلزم مطالعهٔ جامع و گستردهٔ زبانی بود که متن نوشته‌های مقدس به آن نگاشته شده بود.‏ ترجمهٔ دقیق کلماتی که نه تنها در رومیان باب ۱۳ بلکه در چنین عباراتی از قبیل تیطس ۳:‏۱،‏ ۲ و ۱پطرس ۲:‏۱۳،‏ ۱۷ استفاده شده‌اند،‏ ثابت کرد که اصطلاح «قدرتهای برتر»‏ به برترین قدرت،‏ یَهُوَه،‏ و پسرش عیسی اشاره نمی‌کرد،‏ بلکه منظور،‏ قدرتهای حکومتی بشر بود.‏ در اواخر سال ۱۹۶۲،‏ مقاله‌هایی در برج دیده‌بانی به چاپ رسیدند که شرح دقیقی دربارهٔ رومیان باب ۱۳ ارائه داد و همچنین دید روشن‌تری از آنچه که در زمان چ.‏ ت.‏ راسل اتخاذ شده بود،‏ فراهم کرد.‏ این مقاله‌ها خاطرنشان کردند که تابعیت مسیحی از قدرتها نمی‌تواند تابعیتی محض باشد.‏ این تابعیت باید نسبی باشد،‏ مشروط بر اینکه خادمان خدا را مغایر با قوانین خدا نسازد.‏ مقاله‌های دیگری در برج دیده‌بانی بر این نکتهٔ مهم تأکید کرده‌اند.‏c

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ درک جدید از رومیان باب ۱۳ منجر به چه تعادل بهتری شد؟‏ ب)‏ چه پرسشهایی برای پاسخ باقی می‌مانند؟‏

^۱۵ این راه حل برای درک صحیح رومیان باب ۱۳‏،‏ قوم یَهُوَه را قادر ساخته است تا بین نشان دادن احترام بجا و شایسته به قدرتهای سیاسی و موضع سازش‌ناپذیر خود در رابطه با اصول حیاتی کتاب مقدس،‏ تعادل برقرار کنند.‏ (‏مزمور ۹۷:‏۱۱؛‏ ارمیا ۳:‏۱۵‏)‏ این امر به آنان اجازه داده است که نسبت به رابطهٔ خود با خدا و رفتارشان با دولت،‏ از دید صحیحی برخوردار باشند.‏ این موضوع به آنها اطمینان داده است که در حالی که مال قیصر را به قیصر می‌پردازند،‏ از پرداخت مال خدا به خدا غفلت نورزند.‏

^۱۶ اما چیزهایی که واقعاً به قیصر تعلق دارند،‏ کدامند؟‏ دولت چه ادعاهای قانونیی می‌تواند از یک مسیحی داشته باشد؟‏ این پرسشها در مقالهٔ بعدی بررسی خواهند شد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

جالب توجه است که پرفسور ف.‏ ف.‏ بْروس،‏ در تفسیر خود بر رومیان باب ۱۳ چنین می‌نویسد:‏ «از این متن و همچنین از متن عمومی نوشته‌های رسولان آشکار است که دولت،‏ به حق می‌تواند فقط در محدودهٔ اهدافی که برای آنها از جانب خدا منصوب شده است،‏ امر به اطاعت کند—‏بویژه،‏ وقتی دولت طالب تابعیتی است که فقط شایستهٔ خداست،‏ نه تنها احتمال ایستادگی در مقابل آن وجود دارد،‏ بلکه باید این کار را کرد.‏»‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

◻ چرا تابعیت از قدرتهای برتر به معنای تابعیت از شیطان نیست؟‏

◻ عیسی چه طرز برخوردی نسبت به سیاستهای روزگار خود داشت؟‏

◻ عیسی در رابطه با رفتار پیروانش با قیصر چه پندی به آنان داد؟‏

◻ پولس در مورد رفتار مسیحیان با حاکمان امتها چه پندی به آنان داد؟‏

◻ چگونه در طی سالها در درک هویت قدرتهای برتر پیشرفت حاصل شده است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

عیسی هنگامی که شیطان قدرت سیاسی را به وی پیشنهاد کرد،‏ آن را رد کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

راسل نوشت که مسیحیان «باید در میان کسانی یافت شوند که در زمان کنونی بیش از همه تابع مقررات هستند»‏