آنان ارادهٔ یَهُوَه را انجام دادند

فِیلِپُّس مأموری اتیوپیایی را تعمید می‌دهد

ف‍ردی اتیوپیایی در حینی که سوار بر عرابهٔ خویش سفر می‌کرد،‏ خردمندانه از وقت استفاده می‌کرد.‏ او با آواز بلند قطعه‌ای را قرائت می‌کرد—‏عملی که در قرن اول مسیحی،‏ مسافران معمولاً انجام می‌دادند.‏ این شخص خاص،‏ مأموری بود «مقتدر نزد کَنْدا که ملکهٔ حَبَش [اتیوپی]» بود.‏a این مأمور،‏ «بر تمام خزانهٔ او مختار» بود—‏این بدان معنی است که او سمت وزیر دارایی و بودجه را داشت.‏ او به جهت کسب معرفت در حال خواندن کلام خدا بود.‏—‏اعمال ۸:‏۲۷،‏ ۲۸‏.‏

در آن موقع،‏ فِیلِپُّس مبشر در آن نزدیکی بود.‏ فرشته‌ای او را به آن حوالی هدایت نموده و اکنون ندایی دررسید و به فیلپس چنین گفت:‏ «پیش برو و با آن عرابه همراه باش.‏» (‏اعمال ۸:‏۲۶،‏ ۲۹‏)‏ ما می‌توانیم تصور کنیم که فیلپس از خود پرسیده است،‏ این مرد کیست؟‏ او در حال خواندن چه چیزی است؟‏ چرا من به سوی او هدایت شده‌ام؟‏›‏

فیلپس همراه عرابه دوید و شنید که آن اتیوپیایی،‏ این کلام را تلاوت می‌کند:‏ «مثل گوسفندی که بمذبح برند و چون برّهٔ خاموش نزد پشم‌برندهٔ خود همچنین دهان خود را نمیگشاید.‏ در فروتنئ او انصاف از او منقطع شد و نسبِ او را کِه میتواند تقریر کرد زیرا که حیات او از زمین برداشته می‌شود.‏»—‏اعمال ۸:‏۳۲،‏ ۳۳‏.‏

فیلپس فوراً این قطعه را شناخت.‏ آن قطعه‌ای از صحیفهٔ اشعیا بود.‏ (‏اشعیا ۵۳:‏۷،‏ ۸‏)‏ آن شخص اتیوپیایی از آنچه که می‌خواند،‏ متحیر و در تعجب بود.‏ فیلپس سر صحبت را با این سؤال باز کرد:‏ «آیا میفهمی آنچه را میخوانی؟‏» آن اتیوپیایی پاسخ داد:‏ «چگونه میتوانم مگر آنکه کسی مرا هدایت کند؟‏» سپس او از فیلپس استدعا کرد که سوار عرابه شود.‏—‏اعمال ۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏.‏

‏«از تعمید یافتنم چه چیز مانع میباشد؟‏»‏

شخص اتیوپیایی خطاب به فیلپس گفت:‏ «از تو سؤآل میکنم که نبیّ اینرا دربارهٔ کِه میگوید؟‏ دربارهٔ خود یا دربارهٔ کسی دیگر؟‏» (‏اعمال ۸:‏۳۴‏)‏ حیرت و سر در گمی آن اتیوپیایی باعث تعجب نبود،‏ چرا که هویت آن «گوسفند» یا «بنده» در نبوت اشعیا،‏ برای مدت مدیدی یک معما بود.‏ (‏اشعیا ۵۳:‏۱۱‏)‏ وقتی فیلپس «ویرا بعیسی بشارت داد،‏» چقدر باید این مطلب روشن و واضح شده باشد!‏ بعد از مدت کوتاهی آن اتیوپیایی گفت:‏ «اینک آب است!‏ از تعمید یافتنم چه چیز مانع میباشد؟‏» پس فیلپس بی‌درنگ او را در همانجا تعمید داد.‏—‏اعمال ۸:‏۳۵-‏۳۸‏.‏

آیا این یک عمل عجولانه بود؟‏ به هیچ وجه!‏ آن اتیوپیایی یک یهودی نوکیش بود.‏b از این رو،‏ او یک عابد و پرستندهٔ یَهُوَه و دارای معرفت و شناخت از کتاب مقدس بود،‏ که شامل نبوتهای مسیحایی نیز می‌گشت.‏ لهذا،‏ معرفت او کامل نبود.‏ ولی اکنون که این اطلاعات حیاتی را در خصوص نقش عیسی مسیح دریافت کرده بود،‏ به آنچه که خدا از او انتظار داشت،‏ پی برده و حاضر به اطاعت و پیروی از آن بود.‏ تعمید گرفتن وی عمل مناسب و شایسته‌ای بود.‏—‏متی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰؛‏ ۱پطرس ۳:‏۲۱‏.‏

سپس،‏ «روح خداوند [یَهُوَه] فیلپس را برداشته» و او عازم مأموریت دیگری شد.‏ آن اتیوپیایی «راه خود را بخوشی پیش گرفت.‏»—‏اعمال ۸:‏۳۹،‏ ۴۰‏.‏

درسی برای ما

ما به عنوان خادمین یَهُوَه در زمان حاضر،‏ موظف و ملزم هستیم که به افراد صادق کمک کنیم حقیقت را که در کلام خدا یافت می‌شود،‏ بیاموزند.‏ خیلی از اشخاص،‏ در ارائه نمودن بشارت به دیگران در حین رفت و آمد و سفر و یا در دیگر مواقع عادی و غیررسمی موفق بوده‌اند.‏ در نتیجهٔ فعالیت موعظهٔ ملکوت،‏ سالانه صدها هزار نفر به منظور نشان دادن وقف خود به یَهُوَه خدا تعمید می‌گیرند.‏

البته،‏ نباید افراد جدید را بر آن داریم که با عجله تعمید بگیرند.‏ ابتدا،‏ آنان باید معرفت صحیح را در مورد یَهُوَه خدا و پسر او،‏ عیسی مسیح،‏ کسب کنند.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۳‏)‏ سپس،‏ باید توبه نموده و رفتار خلاف خود را ترک کنند،‏ همچنین باید بازگشت نمایند و خود را با معیارهای خدا وفق دهند.‏ (‏اعمال ۳:‏۱۹‏)‏ همهٔ اینها زمان می‌برد،‏ بخصوص اگر افکار و رفتار خلاف و اشتباه عمیقاً در شخص ریشه کرده باشد.‏ به منظور شاگرد مسیحی شدن،‏ افراد جدید باید تمام جوانب امر را حساب کنند،‏ لهذا،‏ برکت فراوانی از برقرار نمودن رابطه با یَهُوَه خدا بر اساس وقف،‏ حاصل می‌گردد.‏ (‏با لوقا ۹:‏۲۳؛‏ ۱۴:‏۲۵-‏۳۳ مقایسه شود.‏)‏ کسانی که شاهد یَهُوَه هستند،‏ این گونه افراد را مشتاقانه به سازمانی راهنمایی می‌نمایند که خدا از آن در جهت به اجرا درآوردن ارادهٔ خود استفاده می‌کند.‏ (‏متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ مانند آن اتیوپیایی،‏ این اشخاص نیز از یاد گرفتن دربارهٔ آنچه که خدا از ایشان انتظار دارد و منطبق نمودن و وفق دادن زندگی خود با آن،‏ لذت خواهند برد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۸]‏

چرا او خواجه نامیده می‌شد؟‏

در گزارش اعمال باب ۸‏،‏ به آن اتیوپیایی به عنوان «خواجه‌سرا» اشاره شده است.‏ معهذا،‏ از آنجایی که شریعت موسی به یک مرد اخته اجازهٔ ورود به درون جماعت نمی‌داد،‏ بدیهی است که این مرد،‏ یک خواجه به معنای واقعی کلمه نبوده است.‏ (‏تثنیه ۲۳:‏۱‏)‏ کلمهٔ یونانیی که برای «خواجه‌سرا» استفاده شده است،‏ می‌تواند به شخصی که در مقام و مسند مهمی انجام وظیفه می‌کند،‏ اشاره نماید.‏ بنابراین،‏ آن اتیوپیایی مأموری تحت اختیار و فرمان ملکهٔ اتیوپی بود.‏