برای تسلی یافتن به یَهُوَه روی آور

‏«خدای صبر و تسلّی شما را فیض عطا کناد تا موافق مسیح عیسی با یکدیگر یکرای باشید.‏»—‏رومیان ۱۵:‏۵‏.‏

۱.‏ چرا با گذشت هر روز نیاز بیشتری به تسلی پدید می‌آید؟‏

هر روزی که می‌گذرد،‏ نیاز به تسلی بیشتر می‌شود.‏ همانطور که یکی از نگارندگان کتاب مقدس بیش از ۱۹۰۰ سال پیش اظهار کرد،‏ «تمام خلقت تا الآن با هم در آه کشیدن و درد زه میباشند.‏» (‏رومیان ۸:‏۲۲‏)‏ «آه» و «درد» در زمان ما بیش از هر زمان دیگری وجود داشته است.‏ بشر از جنگ جهانی اول به بعد متحمل بحرانهای پیاپی از قبیل جنگها،‏ تبه‌کاریها،‏ و فجایع طبیعی گردیده است که اغلب با بی‌کفایتی انسان در ادارهٔ امور زمین در ارتباط هستند.‏—‏مکاشفه ۱۱:‏۱۸‏.‏

۲.‏ الف)‏ چه کسی بیش از همه به علت وای‌های کنونی بشر مقصر دانسته می‌شود؟‏ ب)‏ چه عاملی بنای تسلی ما را تشکیل می‌دهد؟‏

^۲ چرا در زمان ما اینقدر رنج و بدبختی وجود دارد؟‏ کتاب مقدس با شرح این واقعه که شیطان پس از تولد ملکوت در سال ۱۹۱۴،‏ از آسمان انداخته شد،‏ چنین پاسخ می‌دهد:‏ «وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس بنزد شما فرود شده است با خشم عظیم چون میداند که زمانی قلیل دارد.‏» (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ تکمیل این نبوت که آشکارا ثابت شده است،‏ به این معنی می‌باشد که ما تقریباً به پایان حکمرانی شریرانهٔ شیطان رسیده‌ایم.‏ چقدر مایهٔ تسلی است که بدانیم زندگی بر روی زمین بزودی به وضعیت صلح‌آمیزی برخواهد گشت؛‏ همان وضعیتی که پیش از آنکه شیطان اولین والدین ما را به سوی سرکشی سوق دهد،‏ وجود داشت!‏

۳.‏ چه موقع انسانها به تسلی نیاز نداشتند؟‏

^۳ در آغاز،‏ آفرینندهٔ بشر پارک زیبایی را به عنوان خانه‌ای برای اولین زوج انسانی مهیا ساخت.‏ این پارک در منطقه‌ای به نام عدن که معنی آن «خوشی» یا «لذت» است،‏ واقع شده بود.‏ (‏پیدایش ۲:‏۸‏،‏ پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ علاوه بر این،‏ آدم و حوا از سلامتی کامل برخوردار بودند و امید داشتند که تا ابد زندگی کنند.‏ فقط به زمینه‌های بسیاری بیندیش که می‌توانستند استعدادهای خود را در آنها پرورش دهند—‏از قبیل باغبانی،‏ هنر،‏ ساختمان‌سازی،‏ و موسیقی.‏ همچنین به تمامی کارهای خلقت بیندیش که آنها می‌توانستند در حین انجام این مأموریت که زمین را تحت کنترل خود درآورده و آن را بهشت سازند،‏ در موردشان تحقیق و بررسی نمایند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۸‏)‏ در واقع،‏ زندگی آدم و حوا پر از آه و درد نمی‌بود،‏ بلکه سرشار از لذت و خوشی می‌شد.‏ واضح است که دیگر نیازی به تسلی نبود.‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چرا آدم و حوا در آزمایش اطاعت شکست خوردند؟‏ ب)‏ بشر چگونه محتاج تسلی شد؟‏

^۴ اما آنچه که آدم و حوا بدان نیاز داشتند این بود که نسبت به پدر مهربان و آسمانی‌شان،‏ در خود محبتی عمیق و قدردانی را پرورش دهند.‏ چنین محبتی آنان را برمی‌انگیخت تا تحت هرگونه شرایطی مطیع خدا باشند.‏ (‏با یوحنا ۱۴:‏۳۱ مقایسه شود.‏)‏ متأسفانه،‏ نخستین پدر و مادر ما،‏ هر دو در اطاعت از سلطان برحق خود،‏ یَهُوَه،‏ کوتاهی کردند.‏ آنها به جای اطاعت،‏ اجازه دادند که فرشته‌ای خوار و ذلیل،‏ یعنی شیطان ابلیس شریرانه بر آنان حکمرانی کند.‏ شیطان بود که حوا را فریفت تا گناه ورزیده و از میوهٔ ممنوعه بخورد.‏ سپس آدم نیز هنگامی که از میوهٔ آن درخت خورد گناه ورزید،‏ درختی که خدا بروشنی درباره‌اش هشدار داده بود:‏ «روزی که از آن خوردی هر آینه خواهی مرد.‏»—‏پیدایش ۲:‏۱۷‏.‏

^۵ به این طریق،‏ آن زوج گناهکار کم کم به سوی مرگ پیش رفتند.‏ خدا هنگام ایراد حکم مرگ،‏ همچنین به آدم گفت:‏ «بسبب تو زمین ملعون شد و تمام ایّام عمرت از آن با رنج خواهی خورد.‏ خار و خس نیز برایت خواهد رویانید و سبزهای صحرا را خواهی خورد.‏» (‏پیدایش ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ بدین ترتیب آدم و حوا این امید را که زمین بایر را به بهشت تبدیل کنند از دست دادند.‏ آنها از عدن اخراج و مجبور شدند نیروی خود را صرف این نمایند که از زمینی که لعن شده بود،‏ با تلاش و زحمت غذا به دست آورند.‏ فرزندان آنان که این وضعیت گناهکارانه و مرگ‌آور را از آنان به ارث برده بودند،‏ بشدت محتاج تسلی شدند.‏—‏رومیان ۵:‏۱۲‏.‏

وعده‌ای تسلی‌بخش تحقق می‌یابد

۶.‏ الف)‏ پس از اینکه بشر مرتکب گناه شد،‏ خدا چه وعدهٔ تسلی‌بخشی داد؟‏ ب)‏ لمک در مورد تسلی چه نبوتی را بیان کرد؟‏

^۶ یَهُوَه هنگام محکوم کردن کسی که باعث سرکشی بشر بود،‏ ثابت کرد خدایی است که ‹تسلی عطا می‌کند.‏› (‏رومیان ۱۵:‏۵‏)‏ او این کار را با وعدهٔ فرستادن ‹ذریتی› انجام داد که سرانجام نسل آدم را از اثرات فجیع سرکشی وی رهایی خواهد داد.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۵‏)‏ به مرور زمان،‏ خدا همچنین پرتوهایی از این رهاننده را از پیش نمایان ساخت.‏ برای مثال،‏ او به لَمَک که نسل دوری از شِیث پسر آدم بود،‏ وحی کرد تا در این باره که پسر لمک چه کار خواهد کرد،‏ نبوت نماید:‏ «این ما را تسلّی خواهد داد از اعمال ما و از محنت دستهای ما از زمینی که خداوند آنرا ملعون کرد.‏» (‏پیدایش ۵:‏۲۹‏)‏ در مطابقت با این وعده،‏ این پسر،‏ نوح نامیده شد که به مفهوم «استراحت» یا «دلداری» درک شده است.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چه وضعیتی باعث شد که یَهُوَه دربارهٔ آفرینش بشر احساس پشیمانی کند،‏ و در واکنش نسبت به این وضعیت قصد انجام چه کاری را کرد؟‏ ب)‏ نوح چگونه همانطور که از مفهوم نامش انتظار می‌رفت عمل کرد؟‏

^۷ در حین این مدت،‏ شیطان در حال پیدا کردن مرید از میان فرشتگان آسمانی بود.‏ این فرشتگان شکل مادی به خود گرفته بصورت انسان درآمدند و فرزندان مؤنث و جذاب آدم را به زنی گرفتند.‏ چنین پیوندهای غیرطبیعی‌ای بیشتر موجب فساد جامعهٔ بشری گشت و نژاد خدانشناسی از مردان تنومند،‏ «بیدادگران،‏» به وجود آورد که زمین را پر از خشونت کردند.‏ (‏پیدایش ۶:‏۱،‏ ۲،‏ ۴،‏ ۱۱؛‏ یهودا ۶‏)‏ «‏خداوند دید که شرارت انسان در زمین بسیار است .‏ .‏ .‏ و خداوند پشیمان شد که انسانرا بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.‏»—‏پیدایش ۶:‏۵،‏ ۶‏.‏

^۸ یَهُوَه قصد کرد که آن دنیای شریر را به وسیلهٔ طوفانی جهانی نابود کند،‏ اما ابتدا نوح را بر آن داشت که به منظور حفظ زندگی کشتی‌ای بسازد.‏ بدین ترتیب،‏ نژاد بشر و انواع حیوانات نجات یافتند.‏ چقدر باید نوح و خانواده‌اش هنگامی که پس از طوفان از کشتی بیرون آمده و پا بر زمینی پاک گذاشتند،‏ احساس آسودگی کرده باشند!‏ چقدر پی بردن به این موضوع که لعنت از روی زمین برداشته شده،‏ باعث شده بود که کارهای کشاورزی سهولت بیشتری یابند،‏ مایهٔ تسلی بود!‏ در واقع،‏ نبوت لمک صحت یافت،‏ و نوح همانطور که از مفهوم نامش انتظار می‌رفت عمل کرد.‏ (‏پیدایش ۸:‏۲۱‏)‏ نوح به عنوان خادم امین خدا،‏ در اینکه تا حدی موجب «تسلی» بشر شود نقش مؤثری ایفا کرد.‏ اما نفوذ شریرانهٔ شیطان و فرشتگان دیوی‌اش با طوفان خاتمه نیافت،‏ و بشر همچنان در زیر بار گناه،‏ بیماری،‏ و مرگ آه و ناله می‌کند.‏

کسی بزرگتر از نوح

۹.‏ عیسی مسیح چگونه ثابت کرده است که شفیع و تسلی‌بخش انسانهای گناهکار می‌باشد؟‏

^۹ سرانجام در پایان تقریباً ۴۰۰۰ سال از تاریخ بشری،‏ ذریت موعود متولد شد.‏ یَهُوَه خدا در حالی که از محبت عمیقی نسبت به بشر برانگیخته شده بود،‏ یگانه پسر مولود خود را به زمین فرستاد تا به عنوان فدیه برای بشر گناهکار بمیرد.‏ (‏یوحنا ۳:‏۱۶‏)‏ عیسی مسیح گناهکاران توبه‌کاری را که به مرگ ایثارگرانهٔ وی ایمان می‌ورزند،‏ شدیداً تسکین می‌دهد.‏ همهٔ کسانی که زندگی خود را وقف یَهُوَه می‌کنند و شاگردان تعمیدیافتهٔ پسر او می‌شوند،‏ شادی و طراوت و تسلی ابدی را مشاهده خواهند نمود.‏ (‏متی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰؛‏ ۱۶:‏۲۴‏)‏ آنها با وجود ناکاملی خود،‏ از اینکه با وجدانی پاک به خدا خدمت نمایند شادی عمیقی به دست می‌آورند.‏ چقدر تسلی‌بخش است که بدانند اگر پیوسته به عیسی ایمان ورزند،‏ پاداش زندگی ابدی را خواهند یافت!‏ (‏یوحنا ۳:‏۳۶؛‏ عبرانیان ۵:‏۹‏)‏ در صورتی که به سبب ضعیف بودن،‏ مرتکب گناهی جدی شوند،‏ در آن هنگام سَرور،‏ عیسی مسیح رستاخیزیافته،‏ شفیع،‏ یا تسلی‌دهندهٔ آنان است.‏ (‏۱یوحنا ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ آنها با اعتراف به چنین گناهی و قدم برداشتن در مطابقت با کتاب مقدس به منظور خودداری از گناه ورزیدن،‏ به آرامش دست می‌یابند و می‌دانند که ‹خدا امین و عادل است تا گناهانشان را بیامرزد.‏›—‏۱یوحنا ۱:‏۹؛‏ ۳:‏۶؛‏ امثال ۲۸:‏۱۳‏.‏

۱۰.‏ از معجزاتی که عیسی هنگامی که بر روی زمین بود انجام داد،‏ چه می‌آموزیم؟‏

^۱۰ عیسی در مدتی که بر روی زمین بود،‏ همچنین با آزاد ساختن کسانی که دیو داشتند،‏ با شفا دادن هرگونه بیماری،‏ و با برخیزاندن عزیزان از دست رفته به زندگی،‏ موجب طراوت و سرزندگی شد.‏ درست است،‏ اینگونه معجزات فقط فواید موقتی داشتند،‏ چون آنانی که از این موهبت برخوردار شدند،‏ بعد از آن پیر شده و مردند.‏ با وجود این،‏ عیسی بدین وسیله به برکتهای آینده که بر همهٔ بشر جاری خواهد ساخت اشاره کرد.‏ او که اکنون پادشاه مقتدر آسمانی است،‏ کاری بسیار فراتر از اخراج دیوها را انجام خواهد داد.‏ او آنان را همراه با رهبرشان،‏ شیطان،‏ در ورطه‌ای خواهد انداخت که وضعیت غیرفعالانه‌ای خواهند داشت.‏ سپس سلطنت شکوهمند هزارسالهٔ مسیح آغاز خواهد شد.‏—‏لوقا ۸:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ مکاشفه ۲۰:‏۱،‏ ۲،‏ ۶‏.‏

۱۱.‏ چرا عیسی خود را «مالک روز سبت» نامید؟‏

^۱۱ عیسی گفت که «مالک روز سبت» است و مردم را اغلب در روز سَبت شفا داد.‏ (‏متی ۱۲:‏۸-‏۱۳؛‏ لوقا ۱۳:‏۱۴-‏۱۷؛‏ یوحنا ۵:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۹:‏۱۴‏)‏ چرا چنین بود؟‏ خوب،‏ سبت بخشی از شریعتی بود که خدا به اسرائیل داد و بدین ترتیب «سایهٔ نعمتهای آینده» بود.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ شش روز کاری در هفته،‏ بندگی انسان را از حکمرانی ستمگرانهٔ شیطان در طی ۶۰۰۰ سال گذشته،‏ به یاد ما می‌آورد.‏ روز سبت در پایان هفته یادآور استراحت تسلی‌بخشی است که بشر در طول سلطنت هزارسالهٔ نوح بزرگتر،‏ عیسی مسیح،‏ از آن برخوردار خواهد شد.‏—‏با ۲پطرس ۳:‏۸ مقایسه شود.‏

۱۲.‏ ما می‌توانیم در انتظار چه رویدادهای تسلی‌بخشی باشیم؟‏

^۱۲ هنگامی که تابعان زمینی حکومت مسیح بالاخره بطور کامل از نفوذ شریرانهٔ شیطان آزادی یابند،‏ چقدر احساس آسودگی خواهند کرد!‏ آنها موقعی که طعم شفای جسمی،‏ عاطفی،‏ و روانی را بچشند،‏ تسلی بیشتری خواهند یافت.‏ (‏اشعیا ۶۵:‏۱۷‏)‏ پس از آن،‏ فقط به شور و شعف آنان هنگام خوش‌آمدگویی به عزیزانی که از مرگ بازمی‌گردند،‏ فکر کن!‏ بدین طریق خدا «هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد.‏» (‏مکاشفه ۲۱:‏۴‏)‏ همچنان که فواید قربانی فدیهٔ عیسی بتدریج به کار گرفته می‌شوند،‏ تابعان مطیع ملکوت خدا به سوی کاملیت پیش خواهند رفت و به طور کامل از قید همهٔ اثرات بد گناه آدم آزاد خواهند شد.‏ (‏مکاشفه ۲۲:‏۱-‏۵‏)‏ آنگاه شیطان برای «زمان کوتاهی» آزاد خواهد شد.‏ (‏مکاشفه ۲۰:‏۳،‏ ۷‏،‏ انجیل شریف‏)‏ همهٔ انسانهایی که وفادارانه از سلطنت برحق یَهُوَه حمایت کرده‌اند،‏ پاداش زندگی ابدی را خواهند یافت.‏ تصور کن هنگامی که سرانجام کاملاً ‹از قید فساد خلاصی یابیم،‏› چه شادی و آسودگی وصف‌ناپذیری خواهد بود!‏ بدین ترتیب بشر مطیع از «آزادئ جلال فرزندان خدا» برخوردار خواهد شد.‏—‏رومیان ۸:‏۲۱‏.‏

۱۳.‏ چرا همهٔ مسیحیان حقیقی به تسلیی که خدا در اختیارشان قرار می‌دهد نیازمندند؟‏

^۱۳ در این ضمن،‏ ما همچنان دستخوش آه و دردی خواهیم بود که معمولاً همهٔ کسانی که در میان سیستم شریرانهٔ شیطان زندگی می‌کنند،‏ درگیر آن هستند.‏ افزایش بیماریهای جسمی و آشفتگیهای عاطفی بر هرگونه انسانی،‏ از جمله مسیحیان امین اثر می‌گذارد.‏ (‏فیلپیان ۲:‏۲۵-‏۲۷؛‏ ۱تسالونیکیان ۵:‏۱۴‏)‏ علاوه بر این،‏ ما به عنوان یک مسیحی،‏ بخاطر اینکه ‹خدا را بیش از انسان اطاعت می‌نماییم،‏› اغلب از ریشخند نابحق و آزار و شکنجه‌ای که شیطان باعث آن است،‏ رنج می‌بریم.‏ (‏اعمال ۵:‏۲۹‏)‏ از اینرو،‏ اگر بنا باشد که در انجام ارادهٔ خدا تا پایان دنیای شیطان صبر داشته باشیم،‏ نیازمند تسلی،‏ کمک،‏ و تقویتی هستیم که یَهُوَه در اختیار ما قرار می‌دهد.‏

تسلی را کجا می‌توان یافت؟‏

۱۴.‏ الف)‏ عیسی در شب پیش از مرگش چه وعده‌ای داد؟‏ ب)‏ اگر بنا باشد به طور کامل از تسلی روح‌القدس خدا بهره‌مند شویم،‏ لازم است چه کاری را انجام دهیم؟‏

^۱۴ عیسی در شب پیش از مرگش،‏ این امر را برای رسولان امین خود روشن ساخت که بزودی آنان را ترک کرده و نزد پدر خویش باز خواهد گشت.‏ این موضوع باعث نگرانی و اندوه آنان شد.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۳،‏ ۳۶؛‏ ۱۴:‏۲۷-‏۳۱‏)‏ عیسی با تشخیص نیاز آنان به تسلی مداوم،‏ این وعده را داد:‏ «من از پدر سؤآل میکنم و تسلئدهندهٔ دیگر بشما عطا خواهد کرد تا همیشه با شما بماند.‏» (‏یوحنا ۱۴:‏۱۶‏،‏ پاورقی ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ عیسی در اینجا به روح‌القدس خدا اشاره کرد،‏ که ۵۰ روز پس از رستاخیز وی بر روی شاگردانش ریخته شد.‏a روح خدا،‏ از جمله در طی سختیها و مشکلاتشان به آنها تسلی بخشید و آنان را تقویت نمود تا ارادهٔ خدا را به انجام رسانند.‏ (‏اعمال ۴:‏۳۱‏)‏ اما نباید فکر کنیم که چنین امری به خودی خود انجام می‌شود.‏ هر فرد مسیحی،‏ برای اینکه به طور کامل از آن بهره‌مند شود باید همواره برای کمک تسلی‌بخشی که خدا از طریق روح‌القدس خود فراهم می‌سازد،‏ دعا نماید.‏—‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏.‏

۱۵.‏ برخی از راههایی که یَهُوَه تسلی را برای ما میسر می‌سازد،‏ کدامند؟‏

^۱۵ راه دیگری که خدا تسلی را میسر می‌سازد،‏ از طریق کلام خود،‏ کتاب مقدس است.‏ پولس نوشت:‏ «همهٔ چیزهائیکه از قبل مکتوب شد برای تعلیم ما نوشته شد تا بصبر و تسلّئ کتاب امیدوار باشیم.‏» (‏رومیان ۱۵:‏۴‏)‏ این نشانگر لزوم مطالعهٔ دائم و تعمق ما بر مطالبی است که در کتاب مقدس و نشریات مبتنی بر آن نگاشته شده‌اند.‏ همچنین باید در جلسه‌های مسیحی،‏ که افکار تسلی‌بخش از روی کلام خدا در آنجا بیان می‌شوند،‏ دائماً حضور داشته باشیم.‏ یکی از اهداف اصلی چنین گردهم‌آیی‌هایی تشویق یکدیگر است.‏—‏عبرانیان ۱۰:‏۲۵‏.‏

۱۶.‏ تدارکات تسلی‌بخش خدا ما را به انجام چه کاری برمی‌انگیزند؟‏

^۱۶ نامهٔ پولس به رومیان،‏ سپس نشانگر نتایج خوبی است که از به کار بردن تدارکات تسلی‌بخش خدا به دست می‌آوریم.‏ «خدای صبر و تسلّی شما را فیض عطا کناد تا موافق مسیح عیسی با یکدیگر یکرای باشید.‏ تا یکدل و یکزبان شده خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیحرا تمجید نمائید.‏» (‏رومیان ۱۵:‏۵،‏ ۶‏)‏ بله،‏ با استفادهٔ کامل از تدارکات تسلی‌بخش خدا بیشتر مانند رهبر دلیر خود،‏ عیسی مسیح می‌شویم.‏ این امر ما را برمی‌انگیزد تا در کار شهادتمان،‏ در جلسه‌هایمان،‏ در مکالمات خصوصی با هم‌ایمانان،‏ و در دعاهایمان از زبان خود برای تمجید خدا استفاده کنیم.‏

در مواقع آزمایش سخت

۱۷.‏ یَهُوَه چگونه پسر خود را تسلی داد،‏ و نتیجهٔ آن چه بود؟‏

^۱۷ عیسی در شب پیش از مرگ مشقت‌بار خود دچار «غم و اندوه» شده و «شدت غم» بر او مستولی گشت.‏ (‏متی ۲۶:‏۳۷،‏ ۳۸‏،‏ ا ش‏)‏ از اینرو کمی از شاگردانش فاصله گرفت و برای کمک،‏ به پدر خود دعا کرد.‏ او «بسبب تقوای خویش مستجاب گردید.‏» (‏عبرانیان ۵:‏۷‏)‏ کتاب مقدس گزارش می‌دهد که «فرشتهٔ از آسمان بر او [عیسی] ظاهر شده او را تقویت مینمود.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۴۳‏)‏ شیوهٔ دلیرانه و مردانه‌ای که عیسی هنگام مواجهه با مخالفان خود در پیش گرفت،‏ گواهی بر این است که طریقی که خدا پسر خویش را تسلی داد،‏ مؤثرترین شیوه بود.‏—‏یوحنا ۱۸:‏۳-‏۸،‏ ۳۳-‏۳۸‏.‏

۱۸.‏ الف)‏ چه دوره‌ای در زندگی پولس رسول بویژه پرزحمت بود؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم مایهٔ تسلی پیران سخت‌کوش و دلسوز باشیم؟‏

^۱۸ پولس رسول نیز دوران آزمایش سختی را گذراند.‏ برای مثال،‏ خدمت روحانی او در اَفَسُس با «اشکهای بسیار و امتحانهائی که از مکاید یهود بر [او] عارض میشد،‏» توأم بود.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۱۷-‏۲۰‏)‏ سرانجام،‏ پولس پس از آنکه طرفداران الهه اَرْطامیس،‏ بخاطر فعالیتی که او در موعظه داشت،‏ شهر را بر ضد او به شورش واداشتند،‏ افسس را ترک کرد.‏ (‏اعمال ۱۹:‏۲۳-‏۲۹؛‏ ۲۰:‏۱‏)‏ هنگامی که پولس عازم تَرواس شد،‏ موضوع دیگری فکرش را بشدت مشغول کرده بود.‏ مدتی پیش از وقوع شورش در افسس،‏ او گزارش نگران‌کننده‌ای دریافت کرده بود.‏ جماعت نوپا در قُرِنتُس دچار تفرقه شده بود،‏ و عمل زنا را محکوم نکرده بود.‏ به این علت پولس به امید اصلاح آن وضعیت،‏ از افسس نامه‌ای حاوی سرزنشی شدید نوشت.‏ این کار ساده‌ای برای وی نبود.‏ او بعداً در دومین نامه آشکار کرد،‏ «از حزن و دلتنگئ سخت و با اشکهای بسیار بشما نوشتم.‏» (‏۲قرنتیان ۲:‏۴‏)‏ در مشابهت با پولس،‏ برای پیران دلسوز تا حدودی به سبب اینکه عمیقاً از ضعفهای خود آگاهند،‏ آسان نیست که پند اصلاح‌کننده داده و سرزنش نمایند.‏ (‏غلاطیان ۶:‏۱‏)‏ پس به این امید که با واکنش مثبت و سریع،‏ نسبت به پند محبت‌آمیز و مبتنی بر کتاب مقدس،‏ مایهٔ تسلی کسانی باشیم که هدایت را در میان ما به عهده دارند.‏—‏عبرانیان ۱۳:‏۱۷‏.‏

۱۹.‏ چرا پولس از ترواس به سوی مکادونیه حرکت کرد،‏ و عاقبت چگونه تسکین یافت؟‏

^۱۹ پولس هنگامی که در افسس بود،‏ نه تنها برای برادرانی که در قرنتس بودند نامه نوشت،‏ بلکه تیطس را نیز نزد آنان فرستاد تا آنها را یاری دهد و به او مأموریت داد که واکنشی را که نسبت به نامه نشان می‌دهند،‏ به او گزارش دهد.‏ پولس امیدوار بود که در ترواس با تیطس برخورد کند.‏ پولس در آنجا موهبت فرصتهای مناسبی را یافت که شاگرد بسازد.‏ اما این امر نتوانست او را از نگرانی رهایی دهد،‏ زیرا تیطس هنوز نرسیده بود.‏ (‏۲قرنتیان ۲:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ بنابراین عازم سفر به سوی مکادونیه شد،‏ به این امید که تیطس را در آنجا ملاقات نماید.‏ حالت نگران پولس،‏ به علت مخالفت شدید نسبت به خدمت روحانی‌اش،‏ شدت یافت.‏ او توضیح می‌دهد:‏ «چون بمکادُونِیه هم رسیدیم جسم ما آرامی نیافت بلکه در هر چیز زحمت کشیدیم،‏ در ظاهر نزاعها و در باطن ترسها بود.‏ لیکن خدائیکه تسلّی‌دهندهٔ افتادگانست ما را بآ‌مدن تیطس تسلّی بخشید.‏» (‏۲قرنتیان ۷:‏۵،‏ ۶‏)‏ هنگامی که تیطس سرانجام از راه رسید تا دربارهٔ واکنش مثبت قرنتیان نسبت به نامهٔ پولس به او بگوید،‏ چقدر باعث تسکین وی شد!‏

۲۰.‏ الف)‏ همانند مورد پولس،‏ راه مهم دیگری که یَهُوَه تسلی را میسر می‌سازد،‏ چیست؟‏ ب)‏ چه موضوعی در مقالهٔ بعدی بررسی خواهد شد؟‏

^۲۰ تجربهٔ پولس،‏ امروزه موجب تسلی خادمان خدا می‌شود،‏ خادمانی که بسیاری از آنان نیز با آزمایشاتی مواجه می‌شوند که باعث ‹افتادگی› یا ‹افسردگی› آنان می‌گردد.‏ (‏ترجمهٔ تفسیری‏)‏ بله،‏ ‹خدایی که تسلی‌بخش است،‏› بر نیازهای شخصی ما واقف است و می‌تواند از ما برای تسلی یکدیگر استفاده نماید،‏ درست همانطور که پولس از طریق گزارش تیطس در مورد طرز رفتار توبه‌کارانهٔ قرنتیان تسلی یافت.‏ (‏۲قرنتیان ۷:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ ما در مقالهٔ بعدی،‏ واکنش گرم و صمیمانهٔ پولس را نسبت به قرنتیان و اینکه این موضوع چگونه می‌تواند امروزه ما را یاری دهد تا به طور مؤثری در تسلی خدا سهیم شویم،‏ مورد بررسی قرار خواهیم داد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا می‌توانی پاسخ دهی؟‏

◻ بشر چگونه نیازمند تسلی شد؟‏

◻ عیسی چگونه ثابت کرده است که نوحِ بزرگتر می‌باشد؟‏

◻ چرا عیسی خود را «مالک روز سبت» خواند؟‏

◻ امروزه خدا چگونه تسلی می‌دهد؟‏

‏[نقشه/تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

‏(‏برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)‏

پولس از طریق گزارشی که تیطس دربارهٔ قرنتیان داد،‏ تسلی بسیاری یافت

مکادونیه

فیلِپّی

یونان

قرنتس

آسیا

ترواس

افسس