موضوع اصلی این شماره | آرامش و دلگرمی واقعی را کجا می‌توان یافت؟
خدا چطور به ما آرامش و دلگرمی می‌دهد؟
پولُس رسول گفت که یَهُوَهa خدا، ‹خدای همه گونه دلگرمی‌هاست و در تمام سختی‌هایمان به ما دلگرمی می‌بخشد.› (۲قُرِنتیان ۱:۳، ۴) بنابراین کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که خدا قادر است به تک‌تک ما انسان‌ها کمک کند و در تمام سختی‌هایمان، چه بزرگ و چه کوچک، به ما آرامش و دلگرمی بخشد.
البته برای دستیابی به چنین آرامشی ابتدا باید خودمان قدم‌هایی برداریم. درست مانند وقتی که بیمار هستیم و برای بهبودی ابتدا باید به پزشک مراجعه کنیم. کتاب مقدّس ما را چنین ترغیب می‌کند: «به خدا نزدیک شوید و او به شما نزدیک خواهد شد.»—یعقوب ۴:۸.
اما چطور می‌توان اطمینان داشت که خدا به ما نزدیک می‌شود؟ او بارها در کلامش گفته است که آمادهٔ کمک به ماست. (کادر صفحهٔ بعد ملاحظه شود.) به علاوه، ما شواهدی قابل اطمینان داریم که خدا به انسان‌های بسیاری، چه در گذشته و چه امروزه، آرامش و دلگرمی داده است.
امروزه انسان‌های بسیاری در سختی‌ها، از خدا درخواست کمک می‌کنند. داوود پادشاه نیز که سختی‌های بسیار داشت، ملتمسانه از خدا کمک خواست و گفت: «با گریه و زاری از تو کمک می‌طلبم، مرا اجابت فرما.» آیا خدا درخواست او را اجابت کرد؟ بلی. داوود در ادامه می‌گوید: «او [خدا] مرا یاری کرد. از این رو، دلم شاد است.»—مزمور ۲۸:۲، ۷، ترجمهٔ تفسیری.
عیسی مسیح به ماتمیان تسلّی می‌دهد
خدا مسئولیت‌های متفاوتی به عیسی مسیح داده است که یکی از آن‌ها تسلّی دادن به دیگران می‌باشد. در کتاب مقدّس پیشگویی شده بود که خدا، عیسی را می‌فرستد تا ‹دلشکستگان را التیام› و ‹همهٔ ماتمیان را تسلی بخشد.› (اِشَعْیا ۶۱:۱، ۲) مطابق با این پیشگویی، هنگامی که عیسی روی زمین بود، علاقه و توجه زیادی به «زحمتکشان و گرانباران» نشان می‌داد.—مَتّی ۱۱:۲۸-۳۰.
عیسی با دادن پندهایی حکیمانه، رفتاری محبت‌آمیز و حتی شفای بیماران به مردم تسلّی می‌داد. برای مثال، یک روز شخصی جذامی ملتمسانه از عیسی چنین درخواست کرد: «اگر فقط بخواهی، قادری مرا پاک کنی.» عیسی که دلش به حال او سوخت، گفت: «می‌خواهم. پاک شو.» (مَرقُس ۱:۴۰، ۴۱) به این شکل، آن شخص جذامی شفا یافت.
امروزه، عیسی مسیح روی زمین نیست تا شخصاً به ما آرامش و دلگرمی دهد. اما پدر او یعنی یَهُوَه خدا که ‹خدای همه گونه دلگرمی‌هاست،› همواره به آنانی که به آرامش و دلگرمی نیاز دارند، کمک می‌کند. (۲قُرِنتیان ۱:۳) او به چهار روش زیر به انسان‌ها دلگرمی می‌بخشد.
کتاب مقدّس. «هر آنچه در گذشته نوشته شد، برای تعلیم ما بوده است و به ما امید می‌بخشد؛ زیرا این نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی می‌دهد و همچنین ما را یاری می‌کند تا پایدار بمانیم.»—رومیان ۱۵:۴.
روح‌القدس خدا. جماعت مسیحی قرن اول که پس از مرگ عیسی نیاز به تسلّی داشتند، توانستند به آرامش دست یابند؛ زیرا «همهٔ اعضای جماعت با ترس از یَهُوَه و دلگرمی‌ای که روح‌القدس می‌بخشید، گام برمی‌داشتند.» (اعمال ۹:۳۱) روح‌القدس یا نیروی فعال خدا، نیرویی بسیار قدرتمند است. خدا با استفاده از این نیرو به تک‌تک انسان‌ها، تحت هر شرایطی، آرامش و دلگرمی می‌بخشد.
دعا. کتاب مقدّس می‌گوید: «نگران هیچ چیز مباشید.» بلکه ما را چنین ترغیب می‌کند: «درخواست‌های خود را با دعا و التماس، همراه با شکرگزاری، به پیشگاه خدا بیاورید، آنگاه آرامش خدا که فراتر از درک بشر است، . . . از دل و قوای ذهنی شما محافظت خواهد کرد.»—فیلیپیان ۴:۶، ۷.
هم‌ایمانان مسیحی. در سختی‌ها و مشکلات می‌توانیم از هم‌ایمانانمان آرامش و دلگرمی یابیم. پولُس رسول نیز هنگام رویارویی با ‹نگرانی‌ها و مصیبت‌ها،› هم‌ایمانانش را «مایهٔ دلگرمی» خود می‌دانست.—کولُسیان ۴:۱۱؛ ۱تِسالونیکیان ۳:۷.
شاید از خود بپرسید که موارد بالا چطور در سختی‌ها و مشکلات به شما آرامش و دلگرمی می‌بخشد. در مقالهٔ بعد نمونهٔ افرادی را بررسی می‌کنیم که در مواجهه با مشکلات به آرامش و دلگرمی دست یافتند. شما نیز مانند آنان تحقق این وعدهٔ دلگرم‌کنندهٔ خدا را خواهید دید که می‌گوید: «همچون کسی که مادرش او را تسلی می‌دهد، من نیز شما را تسلی خواهم داد.»—اِشَعْیا ۶۶:۱۳.
a یَهُوَه نام پروردگار است که کلام خدا آن را برایمان آشکار می‌سازد.