سهیم شدن در تسلیی که یَهُوَه فراهم می‌سازد

‏«امید ما برای شما استوار میشود زیرا میدانیم که چنانکه شما شریک دردها هستید همچنین شریک تسلّی نیز خواهید بود.‏»—‏۲قرنتیان ۱:‏۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ بسیاری از افرادی که امروزه مسیحی شده‌اند،‏ چه تجربه‌ای داشتند؟‏

بسیاری از خوانندگان امروزی برج دیده‌بانی بدون معرفت دربارهٔ حقیقت خدا بزرگ شدند.‏ شاید این در مورد تو نیز صدق کند.‏ اگر چنین است،‏ به یاد بیاور هنگامی که چشمان بصیرتت کم کم گشوده شد،‏ چه احساسی داشتی.‏ برای نمونه،‏ آیا وقتی که برای اولین بار متوجه شدی که مردگان زجر نمی‌کشند بلکه ناآگاهند،‏ تسکین نیافتی؟‏ و آیا وقتی که آموختی امیدی برای مردگان وجود دارد و میلیاردها نفر به زندگی در دنیای جدید خدا رستاخیز خواهند یافت،‏ تسکین نیافتی؟‏—‏جامعه ۹:‏۵،‏ ۱۰؛‏ یوحنا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

^۲ دربارهٔ وعدهٔ خدا برای پایان بخشیدن به شرارت و تبدیل زمین به بهشت چه می‌توان گفت؟‏ هنگامی که در این باره آموختی،‏ آیا موجب تسلی‌ات نشد و از انتظاری مشتاقانه سرشار نگشتی؟‏ وقتی که برای نخستین بار آموختی این امکان وجود دارد که هرگز نمیریم و زنده وارد بهشت زمینی آینده شویم،‏ چه احساسی داشتی؟‏ شکی وجود ندارد که به هیجان آمده بودی.‏ آری،‏ پیام تسلی‌بخش خدا را پذیرفتی،‏ پیامی که هم‌اکنون شاهدان یَهُوَه آن را در سراسر دنیا موعظه می‌کنند.‏—‏مزمور ۳۷:‏۹-‏۱۱،‏ ۲۹؛‏ یوحنا ۱۱:‏۲۶؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

۳.‏ چرا کسانی که دیگران را در پیام تسلی‌بخش خدا سهیم می‌سازند نیز دچار رنج و سختی می‌شوند؟‏

^۳ اما هنگامی که سعی کردی دیگران را در پیام کتاب مقدس سهیم سازی،‏ به این موضوع نیز پی بردی که «همه را ایمان نیست.‏» (‏۲تسالونیکیان ۳:‏۲‏)‏ شاید برخی از دوستان پیشینت به این سبب که به وعده‌های کتاب مقدس ایمان می‌ورزی،‏ مسخره‌ات کردند.‏ حتی ممکن است به علت ادامه دادن به مطالعهٔ کتاب مقدس با شاهدان یَهُوَه،‏ متحمل آزار و شکنجه شده باشی.‏ چه بسا موقعی که کم کم در خود تغییراتی ایجاد نمودی تا زندگی‌ات را با اصول کتاب مقدس هماهنگ سازی،‏ این مخالفت شدت یافت.‏ رفته رفته طعم مصیبتی را چشیدی که شیطان و دنیای او همهٔ کسانی را که پذیرای تسلی خدا می‌شوند،‏ دچار آن می‌سازد.‏

۴.‏ افرادی که بتازگی علاقمند شده‌اند،‏ از چه طرقی می‌توانند در مقابل رنج و سختی مقاومت نشان دهند؟‏

^۴ متأسفانه،‏ همانطور که عیسی پیشگویی کرد،‏ رنج و سختی باعث می‌شود که برخی از افراد لغزش خورده و معاشرت خود را با جماعت مسیحی متوقف سازند.‏ (‏متی ۱۳:‏۵،‏ ۶،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ برخی دیگر افکار خود را بر وعده‌های تسلی‌بخشی که می‌آموزند متمرکز می‌کنند و بدین وسیله در مقابل سختیها صبر و تحمل نشان می‌دهند.‏ آنها سرانجام زندگی خود را به یَهُوَه وقف می‌نمایند و به عنوان شاگردان پسر او،‏ عیسی مسیح،‏ تعمید می‌یابند.‏ (‏متی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ مرقس ۸:‏۳۴‏)‏ البته،‏ رنج و سختی با تعمید یافتن یک مسیحی خاتمه نمی‌یابد.‏ برای مثال،‏ پاک و عفیف ماندن برای فردی که پیشینهٔ غیراخلاقی داشته است،‏ می‌تواند مبارزهٔ سختی باشد.‏ عده‌ای دیگر مجبورند با مخالفت دائم اعضای بی‌ایمان خانواده بسازند.‏ این سختی هر چه که باشد،‏ همهٔ افرادی که وفادارانه همواره بر طبق وقف خود به خدا زندگی می‌کنند،‏ می‌توانند از یک چیز مطمئن باشند.‏ آنها تسلی و کمک خدا را به طور کاملاً شخصی در عمل مشاهده خواهند کرد.‏

‏«خدای جمیع تسلّیات»‏

۵.‏ پولس علاوه بر آزمایشات بسیاری که متحمل شد،‏ از چه چیز برخوردار گشت؟‏

^۵ پولس رسول کسی بود که به طور عمیقی به ارزش تسلیی که خدا می‌دهد،‏ پی برد.‏ او پس از زمان بویژه سختی که در آسیا و مکادونیه داشت،‏ با شنیدن این موضوع که جماعت قرنتس نسبت به نامهٔ سرزنش‌آمیز او واکنش مثبتی نشان داده بود،‏ بسیار تسکین یافت.‏ این امر او را برانگیخت تا نامهٔ دوم خود را به آنان بنویسد،‏ نامه‌ای که این ستایش را دربر داشت:‏ «متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که پدر رحمتها و خدای جمیع تسلّیاتست.‏ که ما را در هر تنگئ ما تسلّی میدهد.‏»—‏۲قرنتیان ۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

۶.‏ از سخنان پولس که در ۲قرنتیان ۱:‏۳،‏ ۴ یافت می‌شود چه می‌آموزیم؟‏

^۶ این سخنان الهام‌شده بسیار پرمعنی هستند.‏ بگذار آنها را تجزیه و تحلیل کنیم.‏ هنگامی که پولس،‏ خدا را ستایش کرده یا سپاس می‌گوید،‏ و یا در نامه‌هایش از او درخواستی دارد،‏ معمولاً متوجه می‌شویم که از عیسی،‏ سر جماعت مسیحی نیز قدردانی عمیقی به عمل می‌آورد.‏ (‏رومیان ۱:‏۸؛‏ ۷:‏۲۵؛‏ افسسیان ۱:‏۳؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ از اینرو،‏ پولس،‏ «خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح»‏ را برای این ستایش مخاطب قرار داد.‏ سپس او برای اولین بار در نگارشهای خود از واژه‌ای یونانی که اسم است و «رحمتها» ترجمه شده است،‏ استفاده نمود.‏ این اسم از کلمه‌ای می‌آید که برای بیان اندوه در هنگام درد و رنج فردی دیگر،‏ به کار برده می‌شود.‏ بنابراین پولس احساسات پرمهر خدا را توصیف می‌کند،‏ احساساتی که او نسبت به همهٔ خادمان امین خود که از سختی رنج می‌برند دارد—‏احساسات پرمهری که باعث می‌شوند خدا به خاطر آن خادمان،‏ رحیمانه عمل کند.‏ سرانجام،‏ پولس یَهُوَه را ‏«پدر رحمتها» می‌خواند و بدین وسیله به او به عنوان سرچشمهٔ این خصوصیت مطلوب می‌نگرد.‏

۷.‏ چرا می‌توان گفت که یَهُوَه «خدای جمیع تسلّیاتست»؟‏

^۷ نتیجهٔ ‹رحمتهای› خدا برای افرادی که از سختی رنج می‌برند،‏ تسکین است.‏ از اینرو پولس ادامه داده،‏ یَهُوَه را «خدای جمیع تسلّیات» وصف می‌کند.‏ بدین ترتیب،‏ می‌توانیم یَهُوَه را منشأ هر تسلیی بدانیم که به علت مهربانی هم‌ایمانانمان به ما می‌رسد.‏ هیچ تسلی واقعی و پایداری وجود ندارد که سرچشمه‌اش از خدا نباشد.‏ گذشته از این،‏ اوست که بشر را به صورت خود آفرید،‏ پس به ما این توانایی را می‌دهد که تسلی‌دهنده باشیم.‏ و روح‌القدس خداست که خادمان وی را برمی‌انگیزد تا نسبت به کسانی که نیازمند تسلی هستند،‏ رحمت نشان دهند.‏

می‌آموزیم که تسلی‌دهنده باشیم

۸.‏ با وجود اینکه خدا سرچشمهٔ آزمایشات ما نیست،‏ صبر و تحمل ما در مقابل سختیها چه تأثیر مفیدی می‌تواند بر ما داشته باشد؟‏

^۸ اگرچه یَهُوَه خدا اجازه می‌دهد خادمان امینش با آزمایشات گوناگونی مواجه شوند،‏ ولی او هرگز منشأ چنین آزمایشات یا تجربه‌هایی نیست.‏ (‏یعقوب ۱:‏۱۳‏)‏ اما تسلیی که او هنگام تحمل سختیها به ما می‌دهد،‏ می‌تواند به ما آموزش دهد که نسبت به نیازهای دیگران حساسیت بیشتری به خرج دهیم.‏ با چه نتیجه‌ای؟‏ «تا ما بتوانیم دیگرانرا در هر مصیبتیکه باشد تسلّی نمائیم بآ‌ن تسلّیکه خود از خدا یافته‌ایم.‏» (‏۲قرنتیان ۱:‏۴‏)‏ یَهُوَه بدین ترتیب به ما می‌آموزد،‏ همچنان که از مسیح تقلید می‌کنیم و ‹جمیع ماتمیان را تسلّی می‌بخشیم،‏› افراد هم‌ایمان و کسانی را که در خدمت موعظه ملاقات می‌کنیم،‏ به طور مؤثری در تسلیی که یَهُوَه می‌دهد شریک سازیم.‏—‏اشعیا ۶۱:‏۲؛‏ متی ۵:‏۴‏.‏

۹.‏ الف)‏ چه چیز به ما کمک خواهد کرد تا در برابر رنج بردباری نشان دهیم؟‏ ب)‏ دیگران چگونه از اینکه ما وفادارانه در مقابل سختی بردباری نشان می‌دهیم،‏ تسلی می‌یابند؟‏

^۹ پولس تحمل رنجهای بسیار خویش را سپاسگزار تسلی فراوانی بود که خدا به وساطت مسیح به وی داد.‏ (‏۲قرنتیان ۱:‏۵‏)‏ ما نیز می‌توانیم با تعمق بر روی وعده‌های گرانبهای خدا،‏ دعا برای حمایت از جانب روح‌القدس او،‏ و مشاهدهٔ پاسخهای خدا به دعاهایمان،‏ طعم تسلی را بوفور بچشیم.‏ بدین ترتیب برای تأیید سلطنت یَهُوَه و اثبات این امر که ابلیس یک دروغگوست،‏ قدرت خواهیم یافت.‏ (‏ایوب ۲:‏۴؛‏ امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ هنگامی که وفادارانه هرگونه رنج و سختی را تحمل کردیم،‏ باید تمام افتخار را مانند پولس به یَهُوَه دهیم،‏ خدایی که تسلی وی این توانایی را به مسیحیان می‌دهد که تحت آزمایش،‏ وفادار بمانند.‏ صبر و تحمل مسیحیان امین و وفادار اثری تسلی‌بخش بر برادری دارد و دیگران را مصمم می‌سازد که ‹در همین دردهائیکه ما هم میبینیم،‏ صبر داشته باشند.‏›—‏۲قرنتیان ۱:‏۶‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ برخی از چیزهایی که باعث رنج جماعت قرنتس باستان شدند،‏ کدامند؟‏ ب)‏ پولس چگونه جماعت قرنتیان را تسلی داد،‏ و چه امیدی را ابراز کرد؟‏

^۱۰ قرنتیان در رنجهایی که همهٔ مسیحیان حقیقی می‌کشند،‏ شریک بودند.‏ گذشته از این،‏ آنها برای اخراج یک زناکار توبه‌ناپذیر به پند نیاز داشتند.‏ (‏۱قرنتیان ۵:‏۱،‏ ۲،‏ ۱۱،‏ ۱۳‏)‏ کوتاهی در اقدام به این عمل و خاتمه بخشیدن به نزاع و تفرقه‌ها،‏ باعث بدنامی جماعت شده بود.‏ اما آنها بالاخره به پند پولس عمل کردند و واقعاً توبه نمودند.‏ از اینرو،‏ او آنان را بگرمی تحسین کرد و ابراز کرد که واکنش شایستهٔ آنان به نامهٔ وی موجب تسلی‌اش شده بود.‏ (‏۲قرنتیان ۷:‏۸،‏ ۱۰،‏ ۱۱،‏ ۱۳‏)‏ از قرار معلوم،‏ شخص اخراج‌شده نیز توبه کرده بود.‏ بنابراین پولس آنان را نصیحت کرد که ‹او را عفو نموده تسلّی دهند که مبادا افزونئ غم چنین شخصرا فرو برد.‏›—‏۲قرنتیان ۲:‏۷‏.‏

^۱۱ نامهٔ دوم پولس به طور یقین باید باعث تسلی جماعت قرنتیان شده باشد.‏ و این یکی از هدفهای پولس بود.‏ او چنین توضیح داد:‏ «امید ما برای شما استوار میشود زیرا میدانیم که چنانکه شما شریک دردها هستید همچنین شریک تسلّی نیز خواهید بود.‏» (‏۲قرنتیان ۱:‏۷‏)‏ پولس در پایان نامهٔ خود،‏ آنان را ترغیب کرد:‏ «تسلّی پذیرید،‏ .‏ .‏ .‏ و خدای محبّت و سلامتی با شما خواهد بود.‏»—‏۲قرنتیان ۱۳:‏۱۰‏.‏

۱۲.‏ همهٔ مسیحیان به چه چیز نیازمندند؟‏

^۱۲ واقعاً از این موضوع چه درس مهمی می‌توانیم یاد بگیریم!‏ همهٔ اعضای جماعت مسیحی باید ‹شریک تسلیی› شوند که خدا از طریق کلام خود،‏ روح‌القدس خود،‏ و سازمان زمینی‌اش میسر می‌سازد.‏ حتی افراد اخراج‌شده،‏ در صورتی که توبه کرده و شیوهٔ نادرست خود را اصلاح کرده باشند،‏ می‌توانند محتاج تسلی باشند.‏ از اینرو،‏ «غلام امین و دانا» تدارک رحیمانه‌ای را برای یاری آنان فراهم نموده است.‏ یک بار در سال دو پیر می‌توانند برخی از افراد اخراج‌شده را ملاقات نمایند.‏ این افراد ممکن است دیگر طرز رفتار طغیانگرانه‌ای را از خود نشان ندهند یا درگیر گناهی بزرگ نباشند و برای برداشتن قدمهای لازم به این منظور که مجدداً پذیرفته شوند،‏ محتاج کمک باشند.‏—‏متی ۲۴:‏۴۵؛‏ حزقیال ۳۴:‏۱۶‏.‏

سختی پولس در آسیا

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ پولس زمانی را که در آسیا بشدت سختی می‌کشید،‏ چگونه توصیف کرد؟‏ ب)‏ پولس احتمالاً به چه رویدادی می‌اندیشید؟‏

^۱۳ آن نوع رنجی را که جماعت قرنتیان تا اینجا با آن مواجه شد،‏ نمی‌توان با سختیهای بسیاری که پولس مجبور بود تحمل نماید،‏ مقایسه کرد.‏ به این سبب او به آنان یادآوری کرد:‏ «ای برادران نمیخواهیم شما بیخبر باشید از تنگئ که در آسیا بما عارض گردید که بینهایت و فوق از طاقت بار کشیدیم بحدّیکه از جان هم مأیوس شدیم.‏ لکن در خود فتوای موت داشتیم تا بر خود توکّل نکنیم بلکه بر خدا که مردگانرا برمیخیزاند.‏ که ما را از چنین موت رهانید و میرهاند و باو امیدواریم که بعد از این هم خواهد رهانید.‏»—‏۲قرنتیان ۱:‏۸-‏۱۰‏.‏

^۱۴ برخی از محققین کتاب مقدس بر این عقیده‌اند که پولس به آشوب اَفَسُس اشاره می‌کرد که می‌توانست باعث شود او و دو همسفر وی،‏ غایوس و اَرِستَرخُس که اهل مکادونیه بودند،‏ زندگی خود را از دست دهند.‏ این دو مسیحی را به زور به تماشاخانه‌ای بردند که جمعیت در آن ازدحام کرده بودند و «قریب بدو ساعت ندا میکردند که بزرگ است اَرطامیس [الههٔ] افسسیان!‏» سرانجام،‏ یکی از صاحب‌منصبان شهر موفق شد جمعیت را آرام نماید.‏ این امر که زندگی غایوس و ارسترخس مورد تهدید قرار گرفته بود،‏ باید پولس را بشدت پریشان کرده باشد.‏ در واقع،‏ او می‌خواست به آنجا وارد شود و آن جمعیت متعصب را با دلیل قانع سازد،‏ اما از اینکه به این طریق زندگی خود را به مخاطره اندازد،‏ بازداشته شد.‏—‏اعمال ۱۹:‏۲۶-‏۴۱‏.‏

۱۵.‏ در ۱قرنتیان ۱۵:‏۳۲ احتمالاً چه وضعیتی توصیف می‌شود؟‏

^۱۵ اما شاید پولس وضعیتی را توصیف می‌کرد که بسیار حادتر از رویداد مذکور بود.‏ پولس در اولین نامهٔ خود به قرنتیان این پرسش را مطرح کرد:‏ «چون بطور انسان در افسُس با وحوش جنگ کردم مرا چه سود است؟‏» (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۳۲‏)‏ این می‌تواند به این مفهوم باشد که زندگی پولس نه فقط از جانب انسانهای ددمنش،‏ بلکه از طرف حیوانات وحشی واقعی نیز که در استادیوم اَفَسُس بودند،‏ تهدید می‌شد.‏ گاهی اوقات مجازات مجرمان این بود که باید در برابر چشمان جمعیتی تشنهٔ خون،‏ با حیوانات وحشی می‌جنگیدند.‏ اگر منظور پولس رویارویی وی با حیوانات وحشی واقعی بود،‏ باید در آخرین لحظه به طور معجزه‌آسایی از مرگی ظالمانه رهایی یافته باشد،‏ درست همانطور که دانیال از دهان شیران واقعی نجات یافت.‏—‏دانیال ۶:‏۲۲‏.‏

نمونه‌های امروزی

۱۶.‏ الف)‏ چرا بسیاری از شاهدان یَهُوَه می‌توانند احساس پولس را در سختیهایی که کشید،‏ درک کنند؟‏ ب)‏ در مورد کسانی که به علت ایمان خود درگذشتند،‏ از چه چیز می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏ پ)‏ نجات غیر قابل تصور مسیحیان از مرگ،‏ چه تأثیر نیکویی بر آنان داشته است؟‏

^۱۶ بسیاری از مسیحیان امروزی می‌توانند سختیهایی را که پولس متحمل شد،‏ درک کنند.‏ (‏۲قرنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷‏)‏ امروزه نیز مسیحیان ‹بارهایی را به دوش می‌کشند که بسیار گران و سنگین است› و عدهٔ بسیاری با موقعیتهایی مواجه شده‌اند که ‹امید خود را به زندگی از دست داده‌اند.‏› (‏۲قرنتیان ۱:‏۸‏،‏ انجیل شریف‏)‏ عده‌ای به دست قاتلانی که انبوه مردم را به قتل رسانده‌اند و همچنین به دست شکنجه‌گران ستمگر کشته شده‌اند.‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که نیروی تسلی‌بخش خدا توانایی تحمل را به آنان داد،‏ و این افراد با قلبها و ذهنهایی درگذشتند که قاطعانه بر تحقق امیدشان،‏ چه آسمانی و چه زمینی،‏ متمرکز بود.‏ (‏۱قرنتیان ۱۰:‏۱۳؛‏ فیلپیان ۴:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۲:‏۱۰‏)‏ در موارد دیگر،‏ یَهُوَه مسائل را طوری تغییر داده است که برادرانمان از مرگ نجات یافته‌اند.‏ بدون شک کسانی که بدین ترتیب نجات یافته‌اند،‏ در خود توکل بیشتری «بر خدا که مردگانرا برمیخیزاند،‏» ایجاد نموده‌اند.‏ (‏۲قرنتیان ۱:‏۹‏)‏ پس از آن،‏ آنها توانسته‌اند هنگام سهیم کردن دیگران در پیام تسلی‌بخش خدا،‏ حتی با اعتقاد راسخ‌تری صحبت کنند.‏—‏متی ۲۴:‏۱۴‏.‏

۱۷-‏۱۹.‏ چه تجربه‌هایی نشان می‌دهند که برادران ما در روآندا شریک تسلی خدا بوده‌اند؟‏

^۱۷ چندی پیش برادران عزیز ما در روآندا با تجربه‌ای مشابه آنچه که بر پولس و همراهان وی گذشت،‏ مواجه شدند.‏ عدهٔ بسیاری زندگی خود را از دست دادند،‏ اما تلاشهای شیطان برای از بین بردن ایمان آنان بی‌نتیجه ماند.‏ به جای آن،‏ برادرانمان در این کشور طعم تسلی خدا را شخصاً به طرق بسیاری چشیدند.‏ در طول کشتار قومی توتسی‌ها و هوتوهایی که در روآندا زندگی می‌کنند،‏ هوتوهایی بودند که زندگی خود را برای محافظت توتسی‌ها به خطر انداختند و همچنین توسی‌هایی که از هوتوها محافظت کردند.‏ در میان این افراد،‏ شاهدان هوتویی وجود داشتند که به سبب محافظت از هم‌ایمانان توتسی خود،‏ توسط افراطی‌ها به قتل رسیدند.‏ برای مثال،‏ یک هوتوی شاهد به نام گاهیزی پس از آنکه یک خواهر توتسی به نام چانتال را پنهان کرد،‏ به قتل رسید.‏ شوهر توتسی چانتال،‏ ژان،‏ در مکان دیگری توسط یک خواهر هوتو به نام شارلوت پنهان شده بود.‏ ژان و برادر توتسی دیگری به مدت ۴۰ روز در دودکش بزرگی مخفی ماندند و فقط برای زمان کوتاهی در شب بیرون می‌آمدند.‏ در تمام این مدت،‏ شارلوت با وجود اینکه نزدیک یک اردوگاه ارتشی هوتو زندگی می‌کرد،‏ برای این برادران غذا فراهم کرده و از آنان محافظت می‌نمود.‏ در صفحهٔ ۳۰ می‌توانی تصویری از ژان و چانتال را مشاهده کنی که به یکدیگر ملحق شده‌اند و سپاسگزارند که هم‌ایمانان هوتوی آنان «گردنهای خود را [برای آنان] نهادند،‏» درست همان کاری که پَرِسْکِلّا و اَکیلا برای پولس رسول کردند.‏—‏رومیان ۱۶:‏۳،‏ ۴‏.‏

^۱۸ روزنامهٔ اینتارمارا،‏ روآکابوبو را که یک شاهد هوتوی دیگر است،‏ به علت محافظت از هم‌ایمانان مسیحی توتسی تحسین کرد.‏a این روزنامه چنین نقل می‌کند:‏ «روآکابوبو نیز یکی از شاهدان یَهُوَه است که همواره افراد را در هر کجا در میان برادران خود (‏این شیوه‌ایست که هم‌ایمانان،‏ یکدیگر را می‌خوانند)‏ مخفی می‌کرد.‏ با وجود اینکه او مبتلا به آسم است،‏ تمام روز را صرف حمل غذا و آب آشامیدنی برای آنان می‌کرد.‏ اما خدا او را به طور فوق‌العاده‌ای نیرومند ساخت.‏»‏

^۱۹ همچنین زوج هوتوی علاقمند،‏ به نامهای نیکودام و آتانازی را در نظر بگیر.‏ این زن و شوهر،‏ پیش از شروع کشتار قومی،‏ کتاب مقدس را با یک شاهد توتسی به نام آلفونس مطالعه می‌کردند.‏ آنها با به خطر انداختن زندگی خود،‏ آلفونس را در خانه‌شان مخفی ساختند.‏ بعد متوجه شدند که خانه محل مناسبی نیست،‏ زیرا همسایگان هوتوی آنان می‌دانستند که آنها دوست توتسی دارند.‏ بنابراین،‏ نیکودام و آتانازی،‏ آلفونس را در گودالی در حیاط خود مخفی نمودند.‏ این فکر خوبی بود،‏ زیرا همسایگان تقریباً هر روز برای جستجوی آلفونس می‌آمدند.‏ آلفونس در حالی که ۲۸ روز در آن گودال قرار داشت،‏ بر روایات کتاب مقدس تعمق می‌کرد؛‏ روایاتی همانند آنچه که دربارهٔ راحاب،‏ کسی که دو اسرائیلی را در پشت‌بام خانهٔ خود در اَریحا پنهان کرد،‏ آمده است.‏ (‏یوشع ۶:‏۱۷‏)‏ اکنون آلفونس خدمت خود را در روآندا به عنوان واعظ بشارت ادامه می‌دهد،‏ و از اینکه شاگردان هوتویی که کتاب مقدس را با آنان مطالعه می‌کرد،‏ زندگی خود را به خاطر وی به خطر انداختند،‏ سپاسگزار است.‏ نیکودام و آتانازی چطور؟‏ آنها اکنون شاهدان تعمیدیافتهٔ یَهُوَه هستند و در حال ادارهٔ بیش از ۲۰ مطالعهٔ کتاب مقدس با علاقمندان می‌باشند.‏

۲۰.‏ یَهُوَه از چه طریق به برادرانمان در روآندا تسلی داده است،‏ اما بسیاری از آنان به چه چیز همچنان نیازمندند؟‏

^۲۰ هنگامی که کشتار قومی در روآندا آغاز شد،‏ ۲۵۰۰ اعلام‌کنندهٔ بشارت در این کشور وجود داشتند.‏ با وجود آنکه صدها نفر زندگی خود را از دست دادند و یا مجبور به ترک کشور شدند،‏ تعداد شاهدان به بیش از ۳۰۰۰ نفر افزایش یافته است.‏ این امر ثابت می‌کند که خدا حقیقتاً برادرانمان را تسلی داد.‏ اما دربارهٔ بسیاری از یتیمان و بیوه‌زنانی که در جمع شاهدان یَهُوَه وجود دارند،‏ چه می‌توان گفت؟‏ طبیعی است که این افراد هنوز از سختی رنج می‌کشند و به تسلی مداوم نیازمندند.‏ (‏یعقوب ۱:‏۲۷‏)‏ اشکهای آنان فقط هنگامی به کلی پاک خواهد شد که رستاخیز در دنیای جدید خدا به وقوع بپیوندد.‏ با این حال،‏ آنها قادرند به خاطر خدمات برادرانشان،‏ و به این سبب که پرستندگان «خدای جمیع تسلّیات» هستند،‏ بر مشکلات زندگی فایق آیند.‏

۲۱.‏ الف)‏ برادران ما در چه مناطق دیگری به تسلی خدا نیاز مبرم داشته‌اند،‏ و همگی ما از چه طریقی می‌توانیم کمک کنیم؟‏ (‏کادر «تسلی طی مدت چهار سال جنگ» ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ نیاز ما به تسلی چه موقع کاملاً برطرف خواهد شد؟‏

^۲۱ برادران ما در بسیاری از مناطق دیگر مانند اریتره،‏ سنگاپور،‏ و یوگسلاوی پیشین،‏ با وجود سختی‌ها همچنان وفادارانه به یَهُوَه خدمت می‌کنند.‏ به این امید که ما با پاسخ دائمی به نیازهای اینگونه برادران به آنان کمک کنیم تا بتوانند تسلی یابند.‏ (‏۲قرنتیان ۱:‏۱۱‏)‏ و به این امید که وفادارانه تا زمانی که خدا از طریق عیسی مسیح،‏ به مفهوم کامل ‹هر اشکی را از چشمان [ما] پاک کند،‏› صبر و تحمل نشان دهیم.‏ آنگاه طعم تسلیی را که یَهُوَه در دنیای جدید عادل خود برایمان میسر خواهد ساخت،‏ تا حد نهایی خواهیم چشید.‏—‏مکاشفه ۷:‏۱۷؛‏ ۲۱:‏۴؛‏ ۲پطرس ۳:‏۱۳‏.‏

‏[پاورقی]‏

آیا می‌دانی؟‏

◻ چرا یَهُوَه «خدای جمیع تسلّیات» خوانده می‌شود؟‏

◻ با چه دیدی باید به سختی‌ها بنگریم؟‏

◻ چه کسانی را می‌توانیم در تسلی شریک سازیم؟‏

◻ نیاز ما به تسلی چگونه کاملاً برطرف خواهد شد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

شاهدان یَهُوَه همسایگان خود را در روآندا در پیام تسلی‌بخش خدا شریک می‌سازند

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

ژان و چانتال با وجود اینکه شاهدان توتسی بودند،‏ اما در طی کشتار قومی روآندا،‏ توسط شاهدان هوتو مخفی نگه داشته شدند