آموزش برای انجام ارادهٔ یَهُوَه

‏«مرا تعلیم ده تا ارادهٔ ترا بجا آورم زیرا خدای من تو هستی.‏»‏‏—‏مزمور ۱۴۳:‏۱۰‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چه موقع باید تعلیم بگیریم،‏ و چه دید واقع‌بینانه‌ای باید داشته باشیم؟‏ ب)‏ چرا تعلیم یافتن از یَهُوَه بسیار مهم است؟‏

انسان برای هر روزی که زنده و فعال است،‏ می‌تواند چیز ارزشمندی را بیاموزد.‏ این امر در مورد تو و دیگران صدق می‌کند.‏ اما هنگامی که شخص می‌میرد چه اتفاقی می‌افتد؟‏ در آن وضعیت،‏ امکان تعلیم یافتن یا یادگیری وجود ندارد.‏ کتاب مقدس بروشنی ابراز می‌کند که مردگان «هیچ نمیدانند.‏» در شیول،‏ قبر عمومی بشر،‏ هیچ دانش و معرفتی وجود ندارد.‏ (‏جامعه ۹:‏۵،‏ ۱۰‏)‏ آیا این به آن معناست که تعلیم یافتن یا دانش‌اندوزی ما بیهوده است؟‏ پاسخ به این بستگی دارد که چه چیزی آموخته‌ایم و چگونه از این دانش استفاده می‌کنیم.‏

^۲ اگر صرفاً دانش دنیوی را کسب کرده باشیم،‏ آینده‌ای جاودانی نخواهیم داشت.‏ اما جای بسی خوشحالی است که میلیونها نفر از همهٔ ملتها،‏ با توجه به امیدی که برای زندگی ابدی دارند،‏ در حال آموختن ارادهٔ الهی هستند.‏ اساس این امید،‏ تعلیم یافتن از یَهُوَه،‏ سرچشمهٔ معرفت زندگی‌بخش،‏ است.‏—‏مزمور ۹۴:‏۸-‏۱۱‏.‏

۳.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت که عیسی اولین شاگرد خدا بود؟‏ ب)‏ چه تضمینی داریم که انسانها از یَهُوَه تعلیم می‌گیرند،‏ و نتیجهٔ این تعلیم چه خواهد بود؟‏

^۳ نخستزادهٔ خدا،‏ اولین شاگرد او،‏ تعلیم یافت که ارادهٔ پدر خود را به انجام رساند.‏ (‏امثال ۸:‏۲۲-‏۳۰؛‏ یوحنا ۸:‏۲۸‏)‏ عیسی نیز خاطرنشان کرد که انسانهای بی‌شماری از پدر وی تعلیم خواهند گرفت.‏ ما که از خدا تعلیم می‌گیریم،‏ از چه امیدی برخورداریم؟‏ عیسی گفت:‏ «در انبیاء مکتوب است که همه از خدا تعلیم خواهند یافت پس هر که از پدر شنید و تعلیم یافت نزد من میآ‌ید.‏ .‏ .‏ .‏ آمین آمین بشما میگویم هر که بمن ایمان آرد حیات جاودانی دارد.‏»—‏یوحنا ۶:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

۴.‏ آموزش الهی چگونه بر میلیونها انسان اثر می‌گذارد،‏ و این افراد از چه امیدی برخوردارند؟‏

^۴ عیسی از اشعیا ۵۴:‏۱۳‏،‏ که خطاب به زن سمبولی خدا،‏ صهیون آسمانی بیان شده بود،‏ نقل می‌کرد.‏ این نبوت،‏ کاربرد ویژه‌ای در مورد پسران این زن دارد،‏ یعنی ۰۰۰,‏۱۴۴ نفر از شاگردان عیسی مسیح که از روح متولد شده‌اند.‏ امروزه باقیمانده‌ای از این پسران روحانی،‏ فعال است و یک برنامهٔ آموزشی جهانی را رهبری می‌کند.‏ در نتیجه،‏ میلیونها نفر دیگر که «گروهی عظیم» را تشکیل می‌دهند نیز از تعلیم یافتن از یَهُوَه فایده می‌برند.‏ آنها این امید بی‌نظیر را دارند که بدون اینکه مرگ،‏ فرآیند یادگیری آنان را متوقف سازد،‏ به این کار ادامه دهند.‏ چطور؟‏ آنها در موقعیتی قرار دارند که از ‹عذاب سختی› که بسرعت نزدیک می‌شود زنده بمانند و از زندگی در بهشت روی زمین لذت ببرند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۳-‏۱۷‏.‏

تأکید بیشتر بر انجام ارادهٔ خدا

۵.‏ الف)‏ آیهٔ سال ۱۹۹۷ چیست؟‏ ب)‏ دربارهٔ حضور در جلسات مسیحی چه احساسی باید داشته باشیم؟‏

^۵ در طی سال ۱۹۹۷ و در بیش از ۰۰۰,‏۸۰ جماعت در سراسر دنیا،‏ شاهدان یَهُوَه کلمات آغازین مزمور ۱۴۳:‏۱۰ را به خاطر خواهند سپرد:‏ «مرا تعلیم ده تا ارادهٔ ترا بجا آورم.‏» این آیهٔ سال ۱۹۹۷ خواهد بود.‏ این عبارت که در تالارهای ملکوت در معرض دید قرار خواهد گرفت،‏ یادآوری خواهد کرد که جلسات جماعت،‏ محل عالیی برای دریافت آموزش الهی است،‏ جایی که می‌توانیم در یک برنامهٔ مداوم آموزشی شرکت نماییم.‏ هنگامی که برای تعلیم یافتن از معلم اعظم خود،‏ در جلسات به برادرانمان ملحق می‌شویم،‏ احساسی همانند مزمورنویس خواهیم داشت که نوشت:‏ «شادمان میشدم چون بمن می‌گفتند،‏ بخانهٔ خداوند برویم.‏»—‏مزمور ۱۲۲:‏۱؛‏ اشعیا ۳۰:‏۲۰‏.‏

۶.‏ در هماهنگی با کلام داوود،‏ چه چیز را تصدیق می‌کنیم؟‏

^۶ بله،‏ ما صمیمانه مشتاقیم که برای انجام ارادهٔ خدا آموزش یابیم،‏ نه انجام ارادهٔ دشمن خود،‏ ابلیس،‏ یا ارادهٔ انسانهای ناکامل.‏ بنابراین،‏ مانند داوود،‏ خدایی را که می‌پرستیم و خدمت می‌کنیم،‏ تصدیق می‌نماییم:‏ «زیرا خدای من تو هستی.‏ روح مهربان تو مرا در زمین هموار هدایت بنماید.‏» (‏مزمور ۱۴۳:‏۱۰‏)‏ داوود به جای اینکه با مردان باطل یا نادرست نشست و برخاست کند،‏ ترجیح داد جایی باشد که یَهُوَه پرستیده شود.‏ (‏مزمور ۲۶:‏۴-‏۶‏)‏ روح خدا قدمهای داوود را هدایت کرد و او توانست در مسیر عدالت گام بردارد.‏—‏مزمور ۱۷:‏۵؛‏ ۲۳:‏۳‏.‏

۷.‏ روح خدا چگونه بر جماعت مسیحی عمل کرده است؟‏

^۷ عیسی مسیح،‏ داوود بزرگتر،‏ به رسولان اطمینان داد که روح‌القدس همه چیز را به آنان خواهد آموخت و تمام نکاتی را که او برای آنها بیان کرده بود،‏ به یاد آنان خواهد آورد.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۲۶‏)‏ از پنطیکاست به بعد،‏ یَهُوَه بتدریج «کنه نیات الهی» را که در کلام نگاشته‌شده‌اش می‌باشد،‏ آشکار ساخته است.‏ (‏۱قرنتیان ۲:‏۱۰-‏۱۳‏،‏ انجیل شریف‏)‏ او این کار را از طریق کانالی قابل رؤیت که عیسی آن را «غلام امین و دانا» نامید،‏ انجام داده است.‏ این غلام،‏ غذای روحانیی را فراهم می‌کند که در برنامهٔ آموزشی جماعتهای قوم خدا در سراسر دنیا مطالعه می‌شود.‏—‏متی ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏.‏

در جلساتمان ارادهٔ یَهُوَه را می‌آموزیم

۸.‏ چرا شرکت در مطالعهٔ برج دیده‌بانی بسیار مفید است؟‏

^۸ مطالب مطالعهٔ هفتگی برج دیده‌بانی در جماعت،‏ به کاربرد اصول کتاب مقدس مربوط می‌شود.‏ این امر به طور حتم ما را یاری می‌دهد تا از عهدهٔ نگرانیهای زندگی برآییم.‏ در مطالعات دیگر،‏ حقایق عمیق روحانی یا نبوتهای کتاب مقدس بررسی می‌شوند.‏ براستی که در طول این مطالعات مطالب زیادی را آموخته‌ایم!‏ در بسیاری از کشورها،‏ به دلیل برگزاری این جلسات،‏ تالارهای ملکوت کاملاً پر هستند.‏ با وجود این در برخی از کشورها،‏ تعداد حاضرین در جلسات کاهش یافته است.‏ فکر می‌کنی چرا؟‏ آیا می‌تواند به این علت باشد که بعضی از افراد اجازه می‌دهند شغل دنیوی‌شان مانع شود که به طور منظم با دیگران گرد هم آیند ‹تا بمحبّت و اعمال نیکو ترغیب نمایند›؟‏ یا شاید ساعتهای بسیاری که صرف سرگرمیهای دسته‌جمعی یا تماشای تلویزیون می‌شود موجب می‌گردد برنامه‌شان آنقدر پر به نظر برسد که نتوانند در همهٔ جلسات حاضر شوند؟‏ دستور وحی‌شده در عبرانیان ۱۰:‏۲۳-‏۲۵ را به یاد بیاور.‏ آیا گردهم‌آیی به منظور تعلیم الهی،‏ همچنان که ‹می‌بینیم آنروز نزدیک میشود،‏› اکنون مهمتر نیست؟‏

۹.‏ الف)‏ جلسهٔ خدمت چگونه می‌تواند ما را برای خدمت مجهز نماید؟‏ ب)‏ چه نگرشی باید در مورد شهادت دادن داشته باشیم؟‏

^۹ یکی از مهمترین مسئولیتهای ما این است که به عنوان خادم خدا خدمت کنیم.‏ جلسهٔ خدمت به این منظور ترتیب داده می‌شود که به ما بیاموزد چگونه این کار را به طور مؤثری انجام دهیم.‏ ما یاد می‌گیریم که چگونه به مردم نزدیک شویم،‏ چه بگوییم،‏ در صورت پاسخ مثبت چه واکنشی نشان دهیم،‏ و حتی هنگامی که مردم پیام ما را نمی‌پذیرند چه کار کنیم.‏ (‏لوقا ۱۰:‏۱-‏۱۱‏)‏ همچنان که در این جلسهٔ هفتگی از شیوه‌هایی مؤثر صحبت شده و این شیوه‌ها به نمایش درمی‌آیند،‏ آمادگی بهتری می‌یابیم که نه تنها موقعی که خانه به خانه می‌رویم،‏ بلکه در خیابانها،‏ پارکینگ‌ها،‏ وسایل نقلیهٔ عمومی،‏ فرودگاهها،‏ اماکن تجاری یا در مدارس نیز بتوانیم به مردم موعظه کنیم.‏ ما در مطابقت با این تقاضا که «مرا تعلیم ده تا ارادهٔ ترا بجا آورم،‏» در صدد برمی‌آییم که از هر فرصتی برای انجام کاری که سرورمان بر آن تأکید کرده است،‏ استفاده نماییم:‏ «بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا .‏ .‏ .‏ پدر شما را که در آسمان است تمجید نمایند.‏»—‏متی ۵:‏۱۶‏.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم واقعاً به ‹کسانی که لیاقت دارند› کمک کنیم؟‏

^۱۰ در این جلسات جماعت همچنین می‌آموزیم که از دیگران شاگرد بسازیم.‏ وقتی که کسی علاقه نشان می‌دهد یا نشریه‌ای داده می‌شود،‏ هدف ما از بازدیدها،‏ شروع مطالعهٔ خانگی کتاب مقدس است.‏ این کار از جهتی مشابه کار رسولان بود که ‹نزد کسی که لیاقت داشت می‌ماندند› تا اموری را که عیسی حکم کرده بود،‏ به آنان تعلیم دهند.‏ (‏متی ۱۰:‏۱۱؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ با داشتن کمکهای فوق‌العاده‌ای از قبیل کتاب معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند،‏ برای انجام خدمتی کامل بخوبی مجهز شده‌ایم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏)‏ هنگامی که هر هفته در جلسهٔ خدمت و مدرسهٔ خدمتی تئوکراتیک حضور می‌یابی،‏ برای درک مطالب کوشش نما و سپس با به کار بردن نکات مفیدی که تو را به عنوان یکی از خادمان باکفایت خدا مقبول می‌سازد،‏ ارادهٔ او را به انجام برسان.‏—‏۲قرنتیان ۳:‏۳،‏ ۵؛‏ ۴:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱۱.‏ چگونه عده‌ای از افراد به کلامی که در متی ۶:‏۳۳ یافت می‌شود،‏ ایمان نشان داده‌اند؟‏

^۱۱ این ارادهٔ خداست که ‹اوّل ملکوت و عدالت او را بطلبیم.‏› (‏متی ۶:‏۳۳‏)‏ از خود بپرس،‏ ‹اگر فشارهای شغل من [یا شغل همسرم] مانع حضور در جلسات شود،‏ این اصل را چطور به کار خواهم برد؟‏› بسیاری از افرادی که به بلوغ روحانی دست یافته‌اند،‏ در این باره با کارفرمای خود صحبت می‌کنند.‏ یکی از خادمان تمام‌وقت به اطلاع کارفرمای خود رساند که هر هفته برای حضور در جلسات جماعت،‏ احتیاج به ساعاتی آزاد دارد.‏ او با این تقاضا موافقت کرد.‏ اما در حالی که کنجکاو شده بود که در جلسات چه می‌گذرد،‏ خواست که خود وی نیز در جلسه حاضر شود.‏ در آنجا خبری دربارهٔ یک کنگرهٔ ناحیه‌ای که بزودی برگزار می‌شد،‏ شنید.‏ در نتیجه،‏ آن کارفرما توانست طوری برنامه‌ریزی کند که یک روز تمام در کنگره شرکت نماید.‏ تو از این مثال چه درسی می‌آموزی؟‏

از طریق والدینی پارسا دربارهٔ ارادهٔ یَهُوَه می‌آموزیم

۱۲.‏ والدین مسیحی برای اینکه ارادهٔ یَهُوَه را به فرزندان خود بیاموزند،‏ چه کاری را باید با صبر و قاطعیت انجام دهند؟‏

^۱۲ اما برای تعلیم یافتن به منظور انجام ارادهٔ الهی،‏ جلسات جماعت و کنگره‌ها تنها تدارکاتی نیستند که فراهم شده‌اند.‏ به والدین پارسا حکم شده است که فرزندان خود را به طریقی تربیت،‏ تأدیب،‏ و بزرگ کنند که یَهُوَه را ستایش کرده و ارادهٔ وی را به جا آورند.‏ (‏مزمور ۱۴۸:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ امثال ۲۲:‏۶،‏ ۱۵‏)‏ این کارها مستلزم این است که «اطفال» خود را به جلسات،‏ جایی که می‌توانند ‹بشنوند و تعلیم یابند› ببریم،‏ اما آموزش دادن آنان در خانه و از روی نوشته‌های مقدس چه می‌شود؟‏ (‏تثنیه ۳۱:‏۱۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۵‏)‏ بسیاری از خانواده‌ها با وظیفه‌شناسی،‏ برای مطالعهٔ خانوادگی کتاب مقدس،‏ برنامه‌ای منظم ترتیب دادند،‏ اما طولی نکشید که این برنامه نظم و تداوم خود را از دست داد،‏ یا برچیده شد.‏ آیا این برای شما نیز رخ داده است؟‏ آیا به این نتیجه می‌رسید که این توصیه،‏ یعنی داشتن یک چنین مطالعه‌ای به طور مرتب و منظم اشتباه است،‏ یا شرایط خانوادگی شما آنقدر متفاوت است که این برنامه در مورد شما عملی نیست؟‏ در هر وضعیتی که باشید،‏ شما ای والدین لطفاً این مقاله‌های مفید،‏ «میراث غنی روحانی ما» و «پاداشهای استقامت» را که در برج دیده‌بانی ۱ اوت ۱۹۹۵،‏ (‏انگل‍.‏)‏ به چاپ رسیده‌اند،‏ مرور نمایید.‏

۱۳.‏ بررسی آیهٔ روز چه فایده‌ای برای خانواده‌ها به همراه دارد؟‏

^۱۳ خانواده‌ها تشویق می‌شوند که مطالعهٔ آیهٔ روز را از روی بررسی روزانهٔ نوشته‌های مقدس،‏ به صورت عادت درآورند‏.‏ البته خواندن این آیه و شرح آن مفید است،‏ اما گفت و شنود دربارهٔ آن و به کار بردنش فایدهٔ بیشتری به همراه دارد.‏ برای مثال،‏ چنانچه در حال بررسی افسسیان ۵:‏۱۵-‏۱۷ هستید،‏ اعضای خانواده می‌توانند توضیح دهند که چطور می‌توان برای مطالعهٔ شخصی ‹وقترا دریافت،‏› به یکی از انواع خدمت تمام‌وقت مشغول شد،‏ و یا به وظایف تئوکراتیک دیگر پرداخت.‏ بله،‏ گفت و شنود خانوادگی در مورد آیهٔ روز می‌تواند یک نفر یا عدهٔ بسیاری را هدایت کند تا به طور کاملتر ‹بفهمند که ارادهٔ خداوند چیست.‏›‏

۱۴.‏ والدین بر طبق تثنیه ۶:‏۶،‏ ۷ چه نوع معلمانی باید باشند،‏ و این مستلزم چیست؟‏

^۱۴ والدین باید معلمان کوشای فرزندان خویش باشند.‏ (‏تثنیه ۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ اما این صرفاً شامل توبیخ یا امر و نهی به آنان نمی‌شود.‏ پدر و مادر نیز باید گوش فرا دهند تا بدین طریق بهتر بتوانند بر این امر آگاهی یابند که چه چیز باید توضیح داده شود،‏ روشن گردد،‏ مثال زده شود،‏ یا تکرار گردد.‏ والدینی در یک خانوادهٔ مسیحی،‏ فرزندان خود را تشویق می‌کنند تا دربارهٔ چیزهایی که درک آنها برایشان مشکل است یا مستلزم دقت هستند،‏ هر پرسشی که دارند مطرح نمایند،‏ و بدین وسیله محرکی می‌شوند که ارتباط افکار به طور آزاد برقرار شود.‏ آنها با این کار متوجه شدند،‏ درک این موضوع که یَهُوَه شروعی ندارد برای پسر نوجوانشان مشکل است.‏ این والدین توانستند از اطلاعاتی که در نشریات انجمن برج دیده‌بانی درج شده است،‏ استفاده نمایند و نشان دهند که بی‌انتها بودن زمان و فضا،‏ موضوعی پذیرفته‌شده است.‏ این موضوع با این مثال شرح داده شد،‏ و پسر آنان قانع گشت.‏ بنابراین وقت بگذارید که به پرسشهای فرزندانتان بوضوح و از روی نوشته‌های مقدس پاسخ گویید،‏ و به آنان کمک کنید که ببینند تعلیم یافتن به منظور انجام ارادهٔ خدا می‌تواند موجب رضایت بسیار شود.‏ قوم خدا—‏پیر و جوان—‏امروزه چه چیز دیگری می‌آموزند؟‏

می‌آموزیم که محبت نشان دهیم و بجنگیم

۱۵.‏ چه موقع اصالت محبت ما به آزمایش در می‌آید؟‏

^۱۵ ما در هماهنگی با حکم جدید عیسی،‏ ‹از خدا آموخته شده‌ایم که یکدیگر را محبت نمائیم.‏› (‏۱تسالونیکیان ۴:‏۹‏)‏ زمانی که همه چیز آرام است و بخوبی پیش می‌رود،‏ احساس می‌کنیم که همهٔ برادرانمان را دوست داریم.‏ اما موقعی که اختلافات شخصی بوجود آیند یا گفته و عمل یک مسیحی دیگر باعث رنجش ما گردد،‏ چه اتفاقی می‌افتد؟‏ اینجاست که اصالت محبت ما به آزمایش گذاشته می‌شود.‏ (‏با ۲قرنتیان ۸:‏۸ مقایسه شود.‏)‏ کتاب مقدس در مورد طرز رفتار ما در اینگونه موقعیتها،‏ چه آموزشی به ما می‌دهد؟‏ یکی از کارها این است که کوشش کنیم نهایت محبت را نشان دهیم.‏ (‏۱پطرس ۴:‏۸‏)‏ به جای اینکه طالب نفع خود باشیم و به خاطر عیبهای جزئی خشمگین شویم،‏ یا کینه به دل گیریم،‏ باید تلاش کنیم که محبت،‏ بسیاری از گناهان را بپوشاند.‏ (‏۱قرنتیان ۱۳:‏۵‏)‏ ما می‌دانیم که این ارادهٔ خداست،‏ زیرا چیزیست که کلام وی آموزش می‌دهد.‏

۱۶.‏ الف)‏ مسیحیان برای شرکت در چه نوع جنگی آموزش می‌گیرند؟‏ ب)‏ چگونه مجهز می‌شویم؟‏

^۱۶ در حالی که عدهٔ بسیاری محبت و جنگ را به یکدیگر ربط نمی‌دهند،‏ جنگ چیز دیگریست که می‌آموزیم،‏ اما نوع متفاوت آن را.‏ داوود پی برد که برای جنگیدن به آموزش یَهُوَه وابسته است،‏ هرچند که در زمان وی این جنگ،‏ شامل جنگی واقعی بر ضد دشمنان اسرائیل نیز می‌شد.‏ (‏۱سموئیل ۱۷:‏۴۵-‏۵۱؛‏ ۱۹:‏۸؛‏ ۱پادشاهان ۵:‏۳؛‏ مزمور ۱۴۴:‏۱‏)‏ اما در زمان کنونی،‏ جنگ ما چه نوع جنگی است؟‏ سلاحهای ما جسمانی نیستند.‏ (‏۲قرنتیان ۱۰:‏۴‏)‏ جنگ ما،‏ جنگ روحانی است،‏ و لازم است که برای آن،‏ خود را به زره روحانی مجهز کنیم.‏ (‏افسسیان ۶:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ یَهُوَه از طریق کلام خود و همچنین قومی که گرد آورده است به ما تعلیم می‌دهد که جنگ روحانی موفقی را به پیش ببریم.‏

۱۷.‏ الف)‏ ابلیس برای منحرف کردن ما چه تدابیری را به کار می‌برد؟‏ ب)‏ از چه کاری باید به طور عاقلانه‌ای اجتناب ورزیم؟‏

^۱۷ ابلیس برای توفیق در منحرف کردن ما به سوی موضوعات فرعی،‏ اغلب به شیوه‌های فریبنده و زیرکانه،‏ از عناصر دنیوی،‏ مرتدان،‏ و مخالفان دیگر حقیقت استفاده می‌کند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۳-‏۵،‏ ۱۱؛‏ تیطس ۳:‏۹-‏۱۱‏)‏ چنان است که گویی می‌داند در پیروزی بر ما از طریق حمله‌ای مستقیم و صریح،‏ شانس کمی دارد،‏ از اینرو کاری می‌کند که ما با ابراز گله و شکایت و پرسشهای ابلهانه‌ای که فاقد محتوای روحانی هستند،‏ لغزش بخوریم.‏ ما باید به عنوان جنگجویانی هوشیار،‏ همانقدر که گوش‌بزنگ حمله‌های مستقیم هستیم،‏ مواظب چنین خطراتی نیز باشیم.‏—‏۱تیموتاؤس ۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

۱۸.‏ اینکه دیگر برای خود زندگی نکنیم واقعاً مستلزم چیست؟‏

^۱۸ ما امیال و آرزوهای انسان یا ارادهٔ ملتها را تبلیغ نمی‌کنیم.‏ یَهُوَه از طریق نمونه‌ای که عیسی به جای گذاشت،‏ به ما آموخته است که دیگر نباید برای خودمان زندگی کنیم،‏ بلکه باید به همان ویژگی ذهنیی مسلح شویم که مسیح عیسی از آن برخوردار بود،‏ و برای ارادهٔ خدا زندگی نماییم.‏ (‏۲قرنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ شاید در گذشته زندگی نامتعادل و بی‌بندوباری داشته‌ایم،‏ و وقت گرانبهای خود را تلف کرده‌ایم.‏ خوشگذرانی‌ها،‏ بزمهایی که در آنها برای میگساری به رقابت می‌پردازند،‏ و کارهای غیراخلاقی مشخصهٔ این دنیای شریر هستند.‏ حال که می‌آموزیم ارادهٔ خدا را به جا آوریم،‏ آیا خوشحال نیستیم که از این دنیای فاسد جدا باشیم؟‏ پس بیاییم از لحاظ روحانی سخت بجنگیم تا درگیر کارهای فاسدکنندهٔ دنیوی نشویم.‏—‏۱پطرس ۴:‏۱-‏۳‏.‏

می‌آموزیم که به خود فایده برسانیم

۱۹.‏ آموختن دربارهٔ ارادهٔ یَهُوَه و سپس به اجرا درآوردن آن چه فوایدی به همراه دارد؟‏

^۱۹ تشخیص این امر که تعلیم یافتن به منظور اجرای ارادهٔ یَهُوَه برایمان بسیار سودمند است،‏ امری ضروریست.‏ واضح است که ما نیز باید وظیفهٔ خود را به انجام رسانیم،‏ بدین وسیله که برای یادگیری و سپس پیروی از تعالیمی که از طریق پسر خدا،‏ کلام و قوم جمع‌آوری‌شدهٔ یَهُوَه دریافت می‌کنیم،‏ توجهی دقیق نشان دهیم.‏ (‏اشعیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ عبرانیان ۲:‏۱‏)‏ با این کار تقویت می‌شویم که در این دوران اسفبار استوار بمانیم و توفانهایی را که در پیش رو قرار دارد،‏ بسلامت پشت سر بگذاریم.‏ (‏متی ۷:‏۲۴-‏۲۷‏)‏ حتی هم‌اکنون،‏ خدا را با انجام اراده‌اش خوشنود خواهیم ساخت و اطمینان خواهیم یافت که به دعاهایمان پاسخ داده می‌شود.‏ (‏یوحنا ۹:‏۳۱؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۲۲‏)‏ و همچنین به سعادت واقعی دست خواهیم یافت.‏—‏یوحنا ۱۳:‏۱۷‏.‏

۲۰.‏ هنگامی که آیهٔ سال را در سراسر سال ۱۹۹۷ مشاهده می‌کنی،‏ شایسته است که بر چه موضوعی تعمق نمایی؟‏

^۲۰ در طول سال ۱۹۹۷،‏ به طور مکرر به این فرصت دست خواهیم یافت که آیهٔ سال،‏ یعنی مزمور ۱۴۳:‏۱۰ را که می‌گوید،‏ «مرا تعلیم ده تا ارادهٔ ترا بجا آورم،‏» بخوانیم و به آن بیندیشیم.‏ بیاییم در حین این کار،‏ از برخی موقعیتها استفاده نموده،‏ بر تدارکات فوق‌الذکر که خدا برای تعلیم یافتن ما فراهم کرده است،‏ فکر کنیم.‏ همچنین بیاییم با تعمق بر این سخنان انگیزه‌ای در خود ایجاد کنیم که همیشه بر طبق آن درخواست عمل نماییم،‏ و بدانیم «کسیکه به ارادهٔ خدا عمل میکند تا بأبد باقی میماند.‏»—‏۱یوحنا ۲:‏۱۷‏.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ امروزه چه کسانی برای انجام ارادهٔ یَهُوَه آموزش می‌بینند؟‏

◻ مزمور ۱۴۳:‏۱۰ در طول سال ۱۹۹۷ چه تأثیری باید بر ما داشته باشد؟‏

◻ چگونه می‌آموزیم که ارادهٔ یَهُوَه را به جا آوریم؟‏

◻ والدین مسیحی در تعلیم فرزندان خود ملزم به انجام چه کاری هستند؟‏